คลั่งรัก️คุณหมอมาเฟีย<2>พรหมลิขิต

ถ้าความบังเอิญเจอกันสามครั้งคือพรหมลิขิต พระเจ้าคงขีดเส้นพรหมลิขิตผิด ให้เธอมาเจอผู้ชายที่ไม่คู่ควรกับรอยยิ้มที่สดใสของเธอ

วายุตื่นขึ้นมาแต่เช้าด้วยความสดชื่น เพราะต้องเริ่มงานอาทิตย์หน้าวายุจึงหาอะไรทำฆ่าเวลาไปก่อน อย่างตอนนี้ที่ร่างสูงกำลังขุดดินเพื่อเตรียมเอาต้นมะลิที่ซื้อมาลงปลูก เขาชอบต้นมะลิมาก กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกมะลิทำให้รู้สึกสดชื่นทุกครั้งที่ได้สูดกลิ่น และที่สำคัญต้นมะลิคือตัวแทนของมารดาเขา

ริโกะ แปลว่า ดอกมะลิ อย่างไรล่ะ

ทุกครั้งที่คิดถึงโอก้าซังวายุมักจะมองไปที่ต้นมะลิเสมอ อบอุ่นทุกครั้งที่ได้มอง เพราะมันทำให้เขารู้สึกว่าแม่ยังคงอยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลาไม่ได้จากไปไหน

แม่จะคงอยู่ในใจของเขาตลอดไป

ครืด ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้วายุที่กำลังทานมื้อเที่ยงอยู่รีบกดรับสายทันที ปลายสายที่โทรเข้ามาคือเพื่อนใหม่ที่เขาเจออยู่ที่ผับ คุยกันถูกคอ ชอบอะไรเหมือน ๆ และก็ชวนกันไปแข่งรถบ่อย ๆ อย่างวันนี้ก็เช่นกันพวกเขามีนัดแข่งรถตอนช่วงเย็น

“ว่าไงเค” วายุทักทายปลายสายด้วยน้ำเสียงสดใสก่อนที่เคจะตอบกลับมา

(ไม่ว่าอย่างไรหรอกเพื่อน แค่โทรมาถามว่าวันนี้พร้อมไหม เงินเดิมพันโคตรสูงเลยนะ) เคตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี การมีเพื่อนใหม่อย่างว่ายุก็เป็นการเปิดประสบการณ์ชีวิตให้เขาไม่น้อย เพราะเพื่อนใหม่คนนี้ทั้งนิสัยดีและมีความจริงใจมากถึงจะรู้จักกันไม่นานก็เถอะ

“พร้อมอยู่แล้วไม่ต้องห่วง แล้วเจอกัน”

บอกปลายสายด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มก่อนที่จะกดวางสายแล้วทานข้าวคนเดียวด้วยความเหงา แต่ก่อนเพลิงคือเพื่อนที่คอยอยู่เคียงเขาตลอดเวลาไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ แต่ครั้งนี้เขาหนีพี่ชายมาอยู่ที่นี่คนเดียวทำให้ชีวิตที่เคยมีสีสันกลับเงียบเหงาลง

แต่ไม่เป็นไร อย่างไรอาทิตย์หน้าเขาก็ได้เริ่มงานแล้วงานคงทำให้เขามีความสุขและสนุกไม่น้อยกับงานที่รัก มันอาจจะทำให้เขาลืมเลือนความเจ็บปวดที่ฝังรากลึกอยู่ในใจไปเลยก็ได้ใครจะรู้

โรงพยาบาล N

กฤษฎิ์นั่งมองหมอหนุ่มรุ่นลูกที่นั่งทำหน้ากวน ๆ อยู่ตรงข้ามอย่างไม่สบอารมณ์ หน้าตาหล่อร้ายแถมยังยียวนกวนสุด ๆ นั่นทำเอาเขารู้สึกตีนกระตุกยิบ ๆ นี่มันมาสมัครเป็นหมอหรือมาสมัครเป็นนักเลงทวงหนี้กันแน่วะหน้าตาพร้อมมีเรื่องฉิบหายเด็กเวร!!

แถมดูท่าจะเป็นฝาแฝดกับหมอวายุแน่นอน หน้าตาเหมือนกันราวกับแกะยกเว้นรอยสักที่โผล่พ้นแขนเสื้อมาเล็กน้อยเท่านั้นแหละมั้งที่บ่งบอกว่าผู้ชายตรงหน้าคือหมอเพลิงกัลป์ไม่ใช่หมอวายุ น้องชายทั้งสุภาพอ่อนโยนส่วนพี่ชายสุดแสนจะกวน อยากจะฟาดหน้ามันสักทีจริง ๆ เลยหมอเวร!!

“คุณเป็นพี่ชายของหมอวายุ?” กฤษฎิ์ถามผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความน่ายำเกรง แต่คนแบบเพลิงกัลป์กลับไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านเลยสักนิด

“นี่ท่านประธานมาสัมภาษณ์รับผมเข้าทำงานหรือมาสอบประวัติครอบครัวผมกันแน่ครับ”

เพลิงกัลป์ถามกลับกฤษฎิ์แบบกวน ๆ พร้อมกระตุกยิ้มมุมปากอย่างไม่ได้นึกกลัวผู้ชายที่นั่งแผ่รังสีอำมหิตอยู่ตรงหน้าเลยสักนิด เขาแค่อยากมาทำงานที่เดียวกับน้องชายก็เท่านั้น ถ้าท่านประธานสุดหล่อที่นั่งอยู่ตรงหน้าไม่รับเข้าทำงาน เขาก็แค่ไปสมัครงานที่อื่นไม่ก็เปิดคลินิกเองก็ได้ หรือให้สร้างโรงพยาบาลมาแข่งกับท่านประธานยังได้เลย

บ้านเขารวยเรื่องแค่นี้จิ๊บ ๆ

“นี่เลี้ยงหมาไว้ในปากเหรอครับหมอเพลิง” พยายามระงับสติอารมณ์ก่อนที่จะถามเพลิงกัลป์กลับไปเสียงนิ่ง ๆ อย่างกวนตีนไม่แพ้กัน

แม่ง เด็กมันหาเรื่องผมครับทุกคนเดี๋ยวพ่อปั๊ดเข้าให้เลยนี่เด็กเวร!!

ตั้งแต่มานั่งสัมภาษณ์เพลิงกัลป์ กฤษฎิ์นั่งด่าไอ้เด็กเวรในใจรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ เขาไม่อาจนับได้ เพราะถามอะไรไปดูเพลิงกัลป์จะกวนเขาจนอารมณ์ขุ่นมัวไปหมด

“ไม่ได้เลี้ยงครับ แต่มันโตอยู่ในปากตั้งนานแล้ว”

 เอากับมันสิครับทุกคน โอ๊ย!! ยุบหนอพองหนอ แก่แล้วหนอ ไม่เอาหนอ ไม่ฟาดคนหนอ ระวังความดันขึ้นหนอ พยายามระงับอารมณ์ที่เดือดปุด ๆ ให้เย็นลงก่อนที่จะตั้งคำถามกับเพลิงใหม่อีกครั้งซึ่งเป็นคำถามเดียวกันกับที่เขาใช้ถามหมอวายุ

“อะไรคือเหตุผลที่ทำให้ผมต้องรับคุณเข้าทำงานที่นี่” กฤษฎิ์ถามเพลิงกัลป์ด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบเช่นเคย เพลิงกัลป์เงียบไปอึดใจหนึ่งก่อนที่จะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและเป็นการเป็นงานที่สุดตั้งแต่ที่เขาสัมภาษณ์เพลิงมา

“เพราะหมอแบบผมจะทำทุกวิถีทาง เพื่อช่วยให้คนไข้ได้มีชีวิตที่ดีต่อไปครับ”

ตอบคำถามของกฤษฎิ์ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความจริงใจทำเอากฤษฎิ์กระตุกยิ้มมุมปากด้วยความถูกใจ ถึงมันจะกวนตีนเก่งไปหน่อย แต่ทัศนคติเรื่องการทำงานมันได้ว่ะ เอาวะไอ้ลูกหมาฉันจะรับแกเข้าทำงานก็แล้วกัน คนเก่ง ๆ แบบแกนี่แหละที่จะมาเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยชีวิตคนไข้ของเขาให้มีชีวิตที่ดีต่อไป

“ตกลงผมรับคุณเข้าทำงานครับ แต่มีเงื่อนไขแค่หนึ่งข้อที่อยากให้คุณปฏิบัติตาม ลดความกวนตีนลงหน่อยก็ดีนะครับ ผมกลัวคนไข้จะหัวใจวายตายก่อนจะได้ตื่นขึ้นมามีชีวิตที่ดีต่อไปแบบที่คุณว่ามา หึหึ”

กฤษฎิ์ตกลงรับเพลิงกัลป์เข้าทำงานก่อนที่จะแอบเหน็บแนมเพลิงน้อย ๆ ส่วนเพลิงยักไหล่เบา ๆ อย่างไม่แยแส ทำเอากฤษฎิ์แอบขบกรามแน่นด้วยความหัวร้อน

เอาอีกแล้วนะ กวนอีกแล้วนะไอ้หมอหมาเอ๊ย!! แอบด่าหมอเพลิงกัลป์ในใจก่อนที่จะพูดคุยตกลงรายละเอียดกันให้เรียบร้อย เมื่อไม่มีอะไรแล้วเพลิงกัลป์จึงเดินออกไปจากห้องทำงานของกฤษฎิ์

แต่ก่อนไปชายหนุ่มไม่ลืมที่จะก้มหัวทำความเคารพกฤษฎิ์ ถึงเขาจะกวนตีนคนเก่ง แต่กฤษฎิ์คือผู้สูงอายุที่เขาต้องเคารพ!!!! เขาจะลืมข้อสำคัญข้อนี้ได้อย่างไร

สนามแข่งรถ

บรื้น บรื้น บรื้น

เสียงรถซุปเปอร์คาร์คันหรูที่ขับเข้ามาจอดในสนามแข่งรถทำเอา

สาว ๆ ถึงกับนั่งไม่ติด เพราะความตื่นเต้นที่จะได้เจอพี่หมอวายุสุดหล่อที่เพิ่งเข้ามาแข่งที่สนามได้เพียงแค่ 3 ครั้ง แต่ฝีไม้ลายมือไม่ธรรมดา สามารถเอาชนะคู่แข่งทุกคนได้อย่างง่ายดาย

ร่างสูงโปร่งในชุดลำลองก้าวลงมาจากรถก่อนที่จะถอดแว่นตาดำที่สวมอยู่ออก แค่นั้นเสียงกรี๊ดจากสาว ๆ ก็ดังกระหึ่มขึ้นทั่วทั้งสนามทันทีก่อนที่วายุจะยิ้มให้สาว ๆ ที่นั่งมองมาตาละห้อยด้วยความคลั่งไคล้ในตัวพี่หมอวายุ

“เพิ่งมาเปิดตัวแค่ 3 ครั้งแต่เสน่ห์แรงไม่เบาเลยนะเพื่อน” เควินเดินเข้ามาหาวายุก่อนที่จะเอ่ยแซวเพื่อนเล็กน้อย วายุได้แต่ยิ้มรับน้อย ๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะช่วยกันเช็กรถเพื่อเตรียมการแข่งขันสำหรับวันนี้ที่เงินเดิมพันสูงถึง 5 ล้านบาทพร้อมกับรถของคู่แข่งที่พ่ายแพ้

“เคฉันฝากนายเช็กต่อหน่อยนะ ขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดี๋ยวมา” เมื่อเช็กความพร้อมใกล้เสร็จแล้ววายุจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ โดยยกหน้าที่ในการตรวจสภาพรถต่อให้เควิน ชายหนุ่มพยักหน้ารับคำเพื่อนเป็นอันตกลง

อีกด้านหนึ่ง

“เก้า เขาอยากกินไอศกรีมอะ” เมื่อมาถึงสนามแข่งรถแก้มใสก็งอแงอยากกินไอศกรีม มือบางฉุดแขนน้องชายไปที่รถขายไอศกรีมแบบไม่รอให้เก้าทัพได้ตอบรับหรือปฏิเสธเลยสักนิด ตอนนี้เธออยากกินอะไรหวาน ๆ เย็น ๆ

“พี่แก้มไหนบ่นว่าอ้วนแล้วกินทำไม”

เก้าทัพถามพี่สาวอย่างไม่เข้าใจก่อนจะส่ายหน้าด้วยความเอือมระอาพี่สาวเล็กน้อย พี่แก้มใสชอบบ่นว่าตัวเองอ้วนทั้ง ๆ ที่ผอมมากขนาดนี้ คงมีแต่นมกับก้นมั้งที่ใหญ่นอกนั้นผอมไปหมด แม้พี่แก้มใสของเขาก็ชอบกินของหวานมาก แต่นิสัยไม่ได้หวานเลยสักนิด กลับเปรี้ยวจนเข็ดฟันเลยล่ะครับ

“ก็หิวอะ เขาไปยืนรอเก้าตั้งนานยังไม่มีขนมตกถึงท้องเลย” แก้มใสยกมือขึ้นมาลูบท้องน้อยอย่างอ้อน ๆ น้องชายก่อนที่จะยื่นมือไปรับไอศกรีมแท่งรสสตรอว์เบอร์รีจากคุณลุงคนขาย

“อะ ชิมไหมอร่อยน้า” เมื่อได้ไอศกรีมมาแล้วแก้มใสก็ยื่นไปให้น้องชายชิมแต่เก้าทัพกลับส่ายหน้า เขาไม่ชอบกินอะไรที่หวาน ๆ มันเลี่ยนไปเขาไม่ชอบ

“นิดหนึ่งน้า นะ ๆ” แก้มใสยื่นไอศกรีมไปจ่อที่ปากของน้องชายก่อนที่เก้าทัพจะยอมอ้าปากรับไอศกรีม เพราะถ้าไม่กินแก้มใสคงงอแงให้เขากินไม่เลิกแน่ ๆ ตอนเด็กพ่อมักจะสอนว่ามีอะไรให้แบ่งกันเล่นแบ่งกันกิน นับตั้งแต่นั้นมาตุ๊กตาก็ซื้อมาสองตัวทั้ง ๆ ที่มันเป็นตุ๊กตาผู้หญิง

ของชอบของตัวเองก็ชอบป้อนเขาด้วยทุกครั้งจนโตมาก็ยังไม่ยอมเลิกป้อนสักที ยังดีหน่อยที่คิดได้ว่ามีน้องเป็นผู้ชายเขาเลยไม่เคยได้รับตุ๊กตาของเล่นผู้หญิงจากพี่สาวเขาอีกเลยตั้งแต่อายุ 15

“น่ารักจังเลยน้องพี่” แก้มใสยื่นปากมาจุ๊บแก้มเก้าทัพเหมือนที่เธอชอบทำมาตั้งแต่เด็ก ๆ ก่อนจะกัดไอศกรีมกินอย่างมีความสุข วันนี้มีแต่เรื่องสนุก ๆ ทั้งนั้นเลย

พลั่ก

“อะ ไอศกรีมของแก้มใส” เพราะมัวแต่เดินกินไอศกรีมไม่ได้ดูทางเดินทำให้แก้มใสถูกชนจากผู้ชายคนหนึ่งที่วิ่งมาด้วยความเร็วเข้าอย่างแรงจนเกือบล้ม ดีที่มีมือใหญ่ของใครบางคนจับแขนของเธอเอาไว้

ก่อนที่จะดึงร่างบางเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด กลิ่นกายหอมของบุรุษเพศ หอมเสียจนเธอเผลอสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด ฮ่า สดชื่นจังเลย ผู้ชายอะไรตัวหอมจังกลิ่นเซ็กซี่ชะมัดขอกอดหน่อยน้า อิอิ

“ขอโทษครับ”

ผู้ชายที่วิ่งชนเธอรีบหันกลับมาก้มหัวขอโทษขอโพยก่อนที่จะรีบวิ่งจากไปเมื่อเห็นว่าแก้มใสไม่ได้เป็นอะไรมาก ส่วนเก้าทัพได้แต่อ้าปากค้างเมื่อพี่สาวสุดที่รักกำลังถูกใครบางคนกอดไว้ แถมพี่สาวเขายังกอดเอวผู้ชายคนนั้นอย่างแนบแน่นอีกต่างหาก เนียนไปอีกนะเรื่องเต๊าะผู้ชายเนี่ย พี่แก้มโว้ยปล่อยพี่เขาสักทีเซ่

ส่วนวายุได้แต่ทำหน้างง ๆ เมื่อสาวน้อยคนนั้นที่บังเอิญเจอกันครั้งนี้เป็นครั้งที่สามกำลังทำหน้าเคลิ้มพร้อมกับแนบแก้มนุ่ม ๆ ลงมาซบที่แผงอกแน่นที่เต็มไปด้วยซิกซ์แพ็กของเขา พอได้เห็นหน้ากันโดยที่ไม่มีอะไรมาเป็นอุปสรรควายุก็แย้มยิ้มออกมาน้อย ๆ ด้วยความอ่อนโยน

สาวน้อยคนที่กำลังซบหน้าอยู่ที่อกเขาน่ารักมาก แก้มเนียนใสแดงระเรื่อเต็มไปด้วยเลือดฝาด ริมฝีปากจิ้มลิ้มน่าจูบ ขนตาเรียงเป็นแพงอนยาวยามที่หลับตาพริ้ม ช่างเป็นความสวยและน่ารักที่ลงตัวจนทำเอาเขาเผลอใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำ จนเขาต้องรีบดึงสติกลับมาคืนก่อนที่จะถามสาวน้อยในอ้อมแขน

“ไม่เป็นไรนะครับ”

เสียงหล่อเซ็กซี่ถามแก้มใสด้วยความเป็นห่วง เพราะเมื่อครู่แก้มใสโดนกระแทกจนเกือบล้ม ดีว่าเขาที่กำลังเดินสวนมาคว้าแขนไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นสาวน้อยคนนี้ได้หกล้มลงไปจับกบเป็นแน่ แถมกระโปรงยังสั้นเสียด้วยสิ หึหึ คิดภาพออกเลยว่าจะเป็นอย่างไร

“อะ เอ่อ”

หน้าสวยเบิกตากว้างน้อย ๆ อย่างตกตะลึงหัวใจดวงน้อยพลันเต้นกระหน่ำอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อเงยหน้าขึ้นสบตากับผู้ชายที่กอดเอวเธอไว้แน่น ความหล่อ ละมุน น่ารัก ฉายชัดบนใบหน้าผู้ชายคนนี้ มีแต่คำว่าน่ารักเต็มไปหมด

งื้อออ ชอบอะ ชอบ ขอจีบได้ไหมคะพี่จ๋า

“น้องครับ ไม่เป็นไรนะครับ” วายุยิ้มน้อย ๆ ถามสาวน้อยที่กำลังเบิกตากว้างอ้าปากน้อย ๆ เหมือนกำลังตกใจซ้ำอีกครั้งหนึ่งก่อนที่เก้าทัพจะเดินมากระชากแขนพี่สาวออกจากอ้อมแขนไอ้หน้าหล่อที่กำลังยิ้มกระชากใจให้พี่สาวของเขาอยู่

“พี่สาวผมสบายดีครับไม่เป็นอะไรมาก แค่อาจจะตกใจในความหล่อของพี่มากไปแค่นั้นเอง”

เก้าทัพบอกผู้ชายตัวสูงที่อยู่ตรงหน้าก่อนที่จับมือแก้มใสที่เอาแต่มองหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ยอมหยุด น้องชายตัวโตรีบลากแขนพี่สาวออกมาทันที พี่จะมาตกหลุมรักผู้ชายที่นี่ไม่ได้นะเว้ยพี่แก้ม ส่วนวายุถึงกับยิ้มขำให้กับความหวงพี่สาวของหนุ่มน้อยที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะเดินจากไปเงียบ ๆ

“เก้า หล่ออะเขาชอบ กลับไปขอเบอร์ก่อนได้ไหม”

เมื่อโดนน้องชายลากแขนมาสักพักแก้มใสก็เหมือนเพิ่งได้สติรีบหันกลับไปก่อนจะพบว่าผู้ชายคนนั้นหายไปแล้ว

“พี่แก้ม ไหนว่าพาเก้ามาดูเขาแข่งรถไง ทำไมถึงโดนผู้ชายตกไปได้ล่ะเนี่ย”

เก้าทัพเกาหัวด้วยความงง ปกติพี่สาวเขาชอบผู้ชายยากมากเพื่อนที่คณะก็มีแต่ผู้ชายหล่อ ๆ แถมมีคนแอบชอบพี่แก้มตั้งหลายคน ไม่รู้ทำไมถึงได้มาโดนผู้ชายที่ช่วยตัวเองไว้ตกได้ง่าย ๆ ล่ะเนี่ยไม่เข้าใจจริง ๆ แต่เขาก็ยอมรับนะว่าผู้ชายคนเมื่อกี้หน้าตาดีมากจริง ๆ คนอะไรทั้งหล่อและน่ารักได้ในเวลาเดียวกัน

“แล้วจะได้เจอกันอีกไหมเนี่ย” หน้าสวยเศร้าลงเล็กน้อย พยายามมองหาผู้ชายคนเมื่อกี้ แต่ก็ไร้วี่แวว ถ้าเธอหันกลับไปมองสักนิดเธอกับเขาคงไม่มีทางจากกันมาทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ทำความรู้จักกันแน่นอน

“ปะ ไปเถอะจะเริ่มแข่งแล้วเนี่ย” เก้าทัพบอกพี่สาวก่อนจะจูงแขนแก้มใสเดินไปนั่งบนอัฒจันทร์เพื่อรอชมการแข่งขันรถ ที่พวกเขาชอบมาที่นี่เพราะแก้มใสชอบความเร็วและชอบดูการแข่งรถมาตั้งแต่เด็ก

พอโตมาก็มาหัดขับรถที่สนามบ้าง แต่ยังไม่เคยลงแข่งสักที ส่วนตัวเขาก็ชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้วทั้งความเร็วและความแรงมันดูท้าทายดี เพราะโดนพี่กายปลูกฝังหรือเสี้ยมหรือเปล่าก็ไม่รู้ตามที่พ่อของเขาชอบว่าให้พี่กายบ่อย ๆ

“หายไปเสียนานเชียว ไปโดนสาวที่ไหนตกมาหรือเปล่าเนี่ยวายุ”

 เควินที่เห็นวายุหายไปนานเอ่ยถามยิ้ม ๆ วายุจะอมยิ้มน้อย ๆ เมื่อคิดไปถึงใบหน้าสวยเนียนใสของใครบางคนที่เขาเพิ่งจากมา สวย น่ารัก แต่ก็แอบห้าวตีนในคน ๆ เดียวกัน ภาพที่สาวน้อยคนนี้เอาขวดเหล้าฟาดหัวผู้ชายที่ผับเขายังคงจำไม่ลืม

“ไม่มีอะไรหรอกแค่เดินชนคนน่ะ” บอกเพื่อนยิ้ม ๆ ก่อนที่จะเปิดประตูรถขึ้นเข้าไปนั่งแล้วขับไประจำที่จุดสตาร์ททันที ทิ้งให้เควินส่ายหน้ายิ้ม ๆ ตามหลังเพื่อนไป ยิ้มทั้งปากทั้งตาแบบนี้แปลว่าต้องมีเรื่องที่ทำให้วายุอารมณ์ดีมีความสุขมาแน่นอน

ปัง!!

เสียงสัญญาณดังขึ้นก่อนที่รถทั้งสองคันจะเริ่มออกตัวด้วยความเร็ว เก้าทัพนั่งมองการแข่งขันรถด้วยความตื่นเต้นพอ ๆ กับแก้มใสที่หันกลับมาสนใจการแข่งขันที่อยู่ตรงหน้า รถคันสีดำแต่งโคตรสวยมันสะดุดตาเธอมาก หญิงสาวรู้สึกชอบอย่างบอกไม่ถูกก่อนที่สุดท้ายแล้วรถคันสีดำที่เธอชอบจะวิ่งผ่านหน้าเธอเข้าเส้นชัยไป เธอกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจทันที เพราะทักษะการขับรถของคนที่อยู่ในรถดีมากเสียจนต้องบอกว่าเก่งกาจเชียวล่ะ แถมยังทิ้งห่างคู่แข่งจนแทบไม่เห็นฝุ่น

ประตูรถด้านคนขับเปิดออกมาปรากฏร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำแขนยาวกับกางเกงสแล็กส์สีเดียวกันตัดกับผิวขาว ๆ ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะหันมาทางแก้มใสที่กำลังนั่งจ้องอยู่ สาวน้อยเบิกตากว้างด้วยความตกใจผู้ชายคนที่เธอตามหาอยู่ตรงนี้นี่เอง ดวงตาคมกริบเสมองมาทางที่แก้มใสกำลังนั่งอยู่ คุณหมอนักแข่งส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้หญิงสาวเพียงครู่แล้วหันกลับไปคุยกับคู่แข่งที่เพิ่งขับรถตามเข้ามาจอด

ส่วนแก้มใสนั้นหัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะแค่เพียงได้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาและรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนของเขาอีกครั้ง ใจของเธอก็สั่นไหวอย่างรุนแรงความรู้สึกนี่มันอะไรกัน มันคืออะไรกันนะ

“หรือเธอจะหลงรักรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนนั่นเข้าให้แล้วนะแก้มใส”

“แก พี่หมอวายุชนะอีกแล้วเหรอ โคตรเท่อะ ฉันล่ะอย่างชอบ หล่อ โสด โคตรรวย แถมยังไม่มีแฟนอีก ทำอย่างไรถึงจะได้มีโอกาสไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถของพี่เขาอะ”

เสียงผู้หญิงข้าง ๆ คุยกันเสียงดังจนแก้มใสได้ยิน คนที่ชนะชื่อพี่หมอวายุเหรอ ชื่อน่ารักจัง แถมยังยิ้มน่ารักอีกด้วย

งื้อ เธอชอบเขาเข้าแล้วทำอย่างไรดี

“พี่หมอวายุเหรอ” แก้มใสพึมพำเสียงเบาก่อนหันมองไปข้างหน้าอีกครั้งก็พบว่าคุณหมอวายุที่ผู้หญิงเมื่อกี้พูดถึงหายไปแล้ว หน้าสวยเศร้าลงเล็กน้อยก่อนที่เก้าทัพจะชวนพี่สาวกลับบ้าน เพราะถ้าหากว่ากลับช้าไม้เรียวของแม่ที่รักได้ฟาดจนขาลายแน่ ๆ

“เฮ้อ ถ้ามีโอกาสเราคงได้พบกันนะคะ” แก้มใสมองไปรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกที่วูบโหวงในใจเล็กน้อยก่อนที่จะเดินจูงมือกันกับเก้าทัพเพื่อไปขึ้นรถกลับบ้าน บ้านที่มีแม่ขากับพ่อขารออยู่

หวังว่าสักวันเราจะได้เจอกันนะคะพี่วายุ แก้มใสภาวนาขอให้มีวันนั้น ถ้าเจอกันอีกครั้งแก้มใสจะไม่ปล่อยให้พี่หายไปจากสายตาแบบนี้อีกเด็ดขาด

“รอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนของพี่หมอ แก้มใสต้องเป็นเจ้าของให้ได้”