มหาวิทยาลัย A
“ปะ ปล่อยผมไปเถอะนะครับ ผมกลัวแล้ว”
ซีนยกมือไหว้กลุ่มรุ่นพี่ปีสามด้วยความหวาดกลัวเมื่อเขาโดนรุ่นพี่มาหาเรื่อง สาเหตุมาจากเมื่อคืนมีผู้หญิงคนหนึ่งมานั่งดื่มที่เคาน์เตอร์บาร์ผับที่เขาเป็นบาร์เทนเดอร์อยู่ ดื่มจนเมาทำให้เขาต้องไปส่งเธอกลับคอนโดด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าจะเจอคนมาฉุดไปทำมิดีมิร้ายเข้า
“ถ้ามึงกลัว มึงคงไม่มายุ่งกับเมียกูหรอกว่ะไอ้เหี้ยซีน” ไปป์ยกเท้าขึ้นมาพุ่งกระทืบเข้าไปที่ท้องของซีนเต็มแรง หนุ่มรุ่นน้องถึงกับยกมือขึ้นมากุมท้องไว้ด้วยความเจ็บปวด เจ็บจนจุกไปหมด
“ผมไม่รู้จริง ๆ ครับพี่ไปป์ว่าพี่เกรซเป็นแฟนพี่ เมื่อคืนพี่เกรซเมามาก ผมเลยไปส่งพี่เขาที่คอนโดไม่ได้มีอะไรเกินเลยอย่างที่พี่เข้าใจเลยนะครับ”
ซีนมองไปป์ด้วยแววตาที่ขอร้องและอ้อนวอน เขาไม่ได้จีบพี่เกรซจริง ๆ เมื่อคืนอยู่ ๆ พี่เกรซก็มานั่งที่เคาน์เตอร์แล้วก็สั่งเหล้าดื่ม เขาพยายามบอกว่าให้พอ แต่พี่เกรซก็ไม่ฟังดื่มจนเมาฟุบลงบนเคาน์เตอร์บาร์จนผับปิดก็ไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นมา
ด้วยความที่ห่วง เพราะเป็นผู้หญิงเขาเลยตัดสินใจไปส่งพี่เกรซกลับที่พัก แต่พี่ไปป์กลับเข้าใจไปเองว่าเขาไปต่อกับพี่เกรซซึ่งมันไม่ใช่เลยสักนิด
“ไม่ได้มีอะไรเกินเลยเหรอ แดกเหล้าเมาขนาดนั้นมึงคิดว่ากูโง่เหรอไอ้ซีน”
ไปป์ตะคอกซีนด้วยความโมโหก่อนที่จะกระชากคอเสื้อซีนขึ้นมาแล้วเตรียมประเคนหมัดใส่อีกฝ่ายที่หลับตาปี๋รอด้วยความกลัวที่ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะตอนนี้ร่างกายเขาบอบช้ำไปหมดจากการที่โดนกลุ่มพี่ไปป์รุมกระทืบ
ตุ้บ
ก่อนที่หมัดของไปป์จะปล่อยใส่หน้าของซีนเท้าเล็ก ๆ ของผู้มาใหม่ก็ถีบเข้าไปที่หน้าอกของไปป์เต็มแรง ทำเอาหนุ่มรุ่นพี่ถึงกับกระเด็นล้มลงไปนั่งกับพื้นด้วยความงงงวยที่อยู่ ๆ ก็โดนถีบโดยที่ไม่ทันตั้งตัว
“เป็นอะไรมากไหมอะเธอ” แก้มใสถามผู้ชายที่นอนหมดแรงอยู่ที่พื้นด้วยความสงสารก่อนที่จะค่อย ๆ ประคองร่างของซีนขึ้นมาอย่างทุลักทุเล เพราะซีนค่อนข้างสูงและตัวใหญ่
แต่ยังไม่ทันได้ลุกขึ้นไปป์ก็ตรงเข้ามากระชากแขนแก้มใสออกด้วยความโมโห ทำให้แก้มใสต้องปล่อยซีนให้ร่วงลงไปนอนที่พื้นอีกรอบแล้วหันมาถีบเข้าที่กลางลำตัวของไปป์เต็มแรงด้วยความหัวร้อน
“เป็นไรมากปะวะพี่ เขาไปทำอะไรให้ถึงมารุมกระทืบเขาแบบนี้” แก้มใสตะโกนถามไปป์ด้วยความโมโห ในขณะที่ไปป์ย่างสามขุมเข้ามาหาแก้มใสช้า ๆ ด้วยความโกรธที่โดนแก้มใสถีบจนล้มลงถึงสองครั้ง แถมยังเข้ามาขัดจังหวะเขาที่กำลังสั่งสอนรุ่นน้องอยู่อีกด้วย
“ไม่เกี่ยวกับน้องอย่าเสือกดีกว่า เป็นผู้หญิงก็อยู่ส่วนผู้หญิงอย่าห้าวตีนมาตีกับผู้ชาย” ไปป์เดินเข้ามาจนชิดแก้มใสที่ไม่ยอมหลบก่อนที่จะก้มลงกระซิบเสียงลอดไรฟันเพื่อเตือนให้แก้มใสถอยไป แต่หญิงสาวกลับเชิดหน้าสวยเซ็กซี่ขึ้นมองไปป์อย่างท้าทาย
“ถ้าน้องอยากห้าวตีนแล้วพี่จะทำไมเหรอคะ คิดว่าเป็นผู้ชายแล้วผู้หญิงต้องกลัวเหรอ ตลกชะมัดเลย”
มองหน้าไปป์อย่างยียวนกวนประสาทก่อนที่จะกระตุกยิ้มมุมปากน้อย ๆ แล้วเดินกลับมาพยุงซีนให้ลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก แต่ถึงอย่างนั้นแก้มใสก็สามารถพาซีนไปนั่งพิงต้นไม้รอเธอ จากนั้นเดินกลับมาหาไปป์ที่เอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มด้วยความหัวเสีย
“ที่นี่มหาวิทยาลัย จะทำอะไรก็รู้จักให้เกียรติสถานที่บ้างนะคะ แล้วอีกอย่างเป็นหมาเหรอคะถึงชอบรุม สามต่อหนึ่ง หึ ทำไมไม่หนึ่งต่อหนึ่งแบบแมน ๆ กันไปเลย มารุมเขาแบบนี้แม่งไม่ใช่ลูกผู้ชายอะ”
ยกมือขึ้นชี้หน้าสั่งสอนไปป์ ในขณะที่ไปป์ขบกรามแน่นเมื่อโดนรุ่นน้องปีนเกลียวแถมรุ่นน้องยังเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ บอบบางแต่โคตรกวนตีนฉิบหาย
“มายืนชี้หน้าด่าผู้ชายนี่คิดว่าตัวเองเก่งมากนักหรือไง หืม แม่สาวน้อย” ไปป์ถามแก้มใสก่อนที่จะยิ้มเยาะเย้ยออกมา พร้อมกับแววตาดูถูกที่ส่งไปให้อีกฝ่าย
“เก่งไม่เก่งแล้วไง ถ้าเก่งแล้วจะสู้ด้วยไหมล่ะ หรือถ้าไม่เก่งพี่จะรังแกผู้หญิงเหรอ หึ ถ้าทำแบบนั้นคือหน้าตัวเมียเลยนะ” กอดอกก้าวไปข้างหน้าจนไปป์ต้องเดินถอยหลังไปทีละก้าว เพราะแก้มใสเดินหน้าใส่เขาไม่ยอมหยุด จนกระทั่งแผ่นหลังใหญ่ชนกับกำแพงคนสวยถึงยอมหยุด
ส่วนเพื่อนไปป์ทั้งสองคนได้แต่มองหน้ากันก่อนที่จะเดินเข้ามาเพื่อจัดการแก้มใส แต่เธอก็หันกลับมามองด้วยสายตาที่เย็นเยียบไร้วี่แววของความล้อเล่น
“เข้ามาสิ ถ้าอยากเจ็บตัว”
มองหน้าเพื่อนไปป์ทั้งคู่ด้วยความท้าท้ายก่อนที่ร่างสูงทั้งสองจะปรี่เข้ามาเพื่อจัดการกับเด็กสาวรวมถึงไปป์ด้วย แก้มใสที่เห็นแบบนั้นก็ตั้งการ์ดรับเป็นอย่างดีก่อนที่จะจัดการผู้ชายตัวใหญ่ทั้งสามคนด้วยมือเปล่าอย่างง่ายดาย
“เฮ้อ อากาศยิ่งร้อน ๆ ก็ยังจะมาหาเรื่องชวนให้หัวร้อนอีกนะ” สะบัดมือที่แตกจนเลือดออกซิบ ๆ ด้วยความเจ็บ เพราะต่อยพวกพี่มันไม่ยั้งเลยทำให้มือแตกเป็นแผลเลือดไหลเล็กน้อย แต่แค่นี้ไกลหัวใจผู้หญิงแบบแก้มใสเยอะ
“อย่าให้แก้มใสเห็นนะว่าพี่มาหาเรื่องเขาอีกอะ ไม่งั้นรอบหน้าแก้มใสจะส่งพี่ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มเล่นที่โรงพยาบาลแน่นอน”
ยกมือขึ้นชี้หน้าขู่พวกไปป์ก่อนที่จะตรงเข้าไปประคองซีนที่นั่งรอแก้มใสด้วยความเจ็บ คิ้วแตก ปากแตก หน้าเยินไปหมด แถมตามตัวยังมีแต่รอยเท้าเต็มชุดนักศึกษา
“ปะ แก้มใสพาไปหาหมอที่โรงพยาบาลนะ” ยิ้มให้ซีนอย่างใจดีก่อนที่จะค่อย ๆ ประคองร่างสูงใหญ่ของซีนให้ลุกขึ้นมา แต่ซีนกลับถอยออกมาเล็กน้อยเจ็บแค่นี้เขาทนได้ เขาไม่เป็นไรหรอก ไปโรงพยาบาลก็ต้องเสียค่ารักษาอีกไม่รู้เงินที่มีตอนนี้จะพอจ่ายค่ารักษาไหม
“อะ เอ่อ ไม่เป็นไรขอบคุณมาก ๆ นะที่มาช่วยเรา เดี๋ยวเรากลับไปทำแผลที่บ้านก็ได้”
ซีนมองหน้าแก้มใสด้วยความซาบซึ้งใจก่อนที่จะค่อย ๆ ประคองร่างกายที่แสนบอบช้ำของตัวเองขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด แต่เขาก็กัดฟันข่มความเจ็บปวดแล้วหันหลังเตรียมจะเดินจากไป แต่ก็ถูกแก้มใสตรงเข้ามาประคองเหมือนเดิม
“เจ็บขนาดนี้ ไปรักษาเองคงหายหรอกนะ ไปหาหมอกันอย่าดื้อถ้าดื้อแก้มใสตื้บซ้ำนะ”
เงยหน้าขึ้นบอกซีนว่าเธอไม่ได้ล้อเล่นถ้าเขาไม่ไปหาหมอกับเธอ เธอจะตื้บให้เจ็บหนักกว่าเดิมอีกคอยดูสิ ส่วนซีนเมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความจริงจังของแก้มใสก็ถึงกับกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอด้วยความกลัว
ก่อนที่จะยอมให้แก้มใสประคองตัวเองไปขึ้นรถเงียบ ๆ ขืนบอกว่าไม่ไปสิแก้มใสคงทำอย่างที่พูดแน่ ๆ เขาไม่อยากเสี่ยงกับผู้หญิงที่ล้มผู้ชายสามคนด้วยมือเปล่าจนหมอบหรอกนะ
โรงพยาบาล N
“คุณหมอวายุสวัสดีค่ะ”
พยาบาลสาวพากันทักทายคุณหมอสุดหล่อของแผนกศัลยกรรมด้วยรอยยิ้มหวาน ส่วนวายุยิ้มให้พยาบาลสาวตามมารยาทก่อนที่เดินด้วยความเร่งรีบเพื่อไปยังแผนกฉุกเฉิน เขาโดนเรียกตัวมาช่วยงานที่แผนกนี้ชั่วคราว ด้วยวันนี้คนไข้เยอะเป็นพิเศษ
ติ๊ง
เสียงลิฟต์ที่เปิดออกเรียกให้วายุรีบก้าวเข้าไปด้านในทันที ประตูลิฟต์ค่อย ๆ ปิดลง แต่กลับมีเสียงหวานใสของใครบางคนร้องบอกให้เขารอก่อน
“รอแก้มใสด้วยค่า” มือใหญ่รีบกดปุ่มเปิดลิฟต์ทันทีก่อนที่แก้มใสจะวิ่งเข้าลิฟต์มาด้วยความดีใจ เกือบไม่ทันเสียแล้วสิมัวแต่ซื้อน้ำหวานกับขนมเพลินจนเกือบลืมไปแล้วว่าพาคนเจ็บมาหาหมอ แต่เธอดันหิวเลยลงมาหาซื้ออะไรกินระหว่างที่รอหมอมาตรวจซีน
“ขอบคุณนะคะที่รอ” เงยหน้าขึ้นยิ้มเพื่อขอบคุณผู้ชายที่กดลิฟต์รอเธอ แต่ดวงตากลมโตก็ต้องชะงักไปเมื่อพบว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอสองต่อสอง คือพี่หมอวายุผู้ชายที่เธอตกหลุมรักที่สนามแข่ง
หัวใจดวงน้อย ๆ เต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเมื่อได้เจอคนที่เธออยากเจอมาตลอด
รอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนถูกส่งมาให้แก้มใสเช่นเคยก่อนที่แก้มใสจะมองรอยยิ้มสวยนั้นไม่วางตาด้วยความคลั่งไคล้ทำเอาวายุถึงกับหุบยิ้มแล้วอมยิ้มแทน เมื่อสาวน้อยแก้มใสมองเขาไม่ยอมละสายตาไปจากใบหน้าของเขาเลย
“หน้าพี่มีอะไรติดหรือเปล่าครับ”
วายุถามแก้มใสด้วยความเขินเล็กน้อยทำเอาสาวน้อยที่มองคนหล่อเพลินถึงกับได้สติก่อนที่จะพูดออกมายิ้ม ๆ พร้อมกับโน้มตัวไปข้างหน้าจนใบหน้าสวยชิดกับหน้าอกแกร่งของคุณหมอ ดวงตากลมโตเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อก่อนที่จะตอบคำถามที่ทำเอาวายุหลุดยิ้มออกมา
“หน้าพี่หมอมีแต่คำว่าหล่อกับน่ารักเต็มไปหมดเลยค่ะ” ตอบกลับอีกฝ่ายยิ้ม ๆ ส่วนวายุได้แต่ยิ้มออกมาให้กับมุกเสี่ยวจีบผู้ชายของเธอ ตอบแบบนี้ชอบเขาชัวร์ แต่ในขณะที่กำลังจ้องหน้ากันอย่างเขินอายทั้งคู่ประตูลิฟต์ก็เปิดออก แต่สองหนุ่มสาวไม่ได้รู้สึกตัวเลยสักนิด
กฤษฎิ์ที่ก้าวเข้ามาในลิฟต์ขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจ เพราะในลิฟต์คือลูกสาวคนสวยของเขาที่กำลังยืนจ้องหมอวายุที่กำลังยิ้มเขิน ๆ อยู่ไม่วางตาก่อนที่หน้าหล่อเหลาในวัย 54 ปี จะยื่นหน้าไปขัดจังหวะหวานซึ้งของคนทั้งคู่ ทำเอาแก้มใสที่เห็นหน้าพ่อขาถึงกับทำหน้าเลิ่กลั่กด้วยความตกใจ ร่างเล็กกระโดดออกห่างจากพี่หมอวายุทันทีราวกับโดนไฟฟ้าช็อต
“หน้าพี่หมอเขามีอะไรติดอยู่เหรอ ทำไมลูกสาวของพ่อขาถึงถึงจ้องไม่หยุดเลย หืม”
กฤษฎิ์ถามลูกสาวเสียงเข้มก่อนที่จะหันหน้าไปมองหมอวายุที่ก้มหัวทักทายท่านประธานด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับความรู้ใหม่ที่ว่าแม่สาวน้อยแก้มใสที่แอบชอบเขาคือลูกสาวของท่านประธานนี่เอง มิน่าล่ะยิ้มสวยเหมือนกันแถมยังมีลักยิ้มเหมือนกันอีก
“อ้อ พอดีว่าแก้มพี่หมอเปื้อนอะไรก็ไม่รู้ค่ะ แก้มใสเลยเช็ดออกให้เนอะพี่หมอเนอะ” เมื่อตั้งสติได้ก็หันมายิ้มหวานให้ผู้เป็นพ่ออย่างออดอ้อนก่อนที่จะพยักหน้าให้พี่หมอเออ-ออไปด้วย ซึ่งวายุก็พยักหน้าตอบรับเออ-ออตามแก้มใสเพื่อไม่ให้กฤษฎิ์สงสัย
“แล้วลูกสาวของพ่อขามารู้จักกับหมอวายุได้อย่างไร”
กฤษฎิ์ยังคงยิงคำถามไม่เลิกพร้อมกับหรี่ตามองทั้งลูกสาวแล้วก็หมอวายุอย่างจับผิด ลูกสาวเขาเป็นเด็กมหา'ลัย ส่วนหมอวายุเป็นหมอแล้ว สองคนนี้มารู้จักกันได้อย่างไร รู้จักกันตอนไหนชักไม่น่าไว้ใจแล้วแฮะ ไม่น่าไว้ใจลูกสาวตัวน้อยของเขานี่แหละ
แต่ยังไม่ทันที่จะได้คำตอบจากลูกสาวประตูลิฟต์ก็เปิดออกพอดี วายุก้มหัวลงทำความเคารพกฤษฎิ์อีกครั้งก่อนที่จะเดินออกมาจากลิฟต์ตามมาด้วยแก้มใสที่เดินตามวายุออกมาพร้อมกับโบกมือลากฤษฎิ์ด้วยสีหน้าระรื่น
กฤษฎิ์อยากจะตามไปถามลูกสาวให้รู้เรื่องแต่การประชุมที่กำลังจะมีขึ้นในอีก 10 นาทีข้างหน้า ทำให้เขาต้องตัดใจแล้วรีบขึ้นไปประชุมตามกำหนดทันที เรื่องนี้เอาไว้ก่อนประชุมเสร็จเขาจะซักฟอกลูกสาวตัวดีจนสะอาดแน่นอน
“มาทำอะไรที่แผนกฉุกเฉินครับ” เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเล็กเดินตามมาไม่ห่างวายุก็หันกลับมาถาม แก้มใสไม่ตอบแต่มือเล็กกลับยกขึ้นชี้ไปยังซีนที่กำลังนอนรอหมอมาตรวจ วายุพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เข้าใจว่าซีนเป็นแฟนของแก้มใสนั่นเอง
“อ๋อ พาแฟนมาหาหมอนี่เอง” ประโยคต่อมาของวายุทำเอาแก้มใสถึงกับวิ่งไปดักหน้าวายุไว้ทันที สองแขนกางออกเพื่อไม่ให้วายุเดินผ่านไปตราบใดที่พี่หมอยังเข้าใจว่าซีนเป็นแฟนของเธอ ขาเรียวยาวถึงกับชะงักไปเล็กน้อยที่สาวน้อยมาขวางทางเขาไว้แบบนี้
“ฟังแก้มใสดี ๆ นะคะ แก้มใสโสด ไม่มีแฟน ส่วนคนเจ็บที่พามาหาหมอบังเอิญไปช่วยจากการโดนกระทืบมา” ปากเล็กบอกวายุเสียงเจื้อยแจ้วเพราะกลัววายุจะเข้าใจผิดถ้าเธอไม่แก้ไขให้มันถูกต้อง
“โอเคครับ แก้มใสโสด ไม่มีแฟนครับ” พยักหน้ารับคำสาวน้อยแก้มใสยิ้ม ๆ ก่อนที่จะเดินไปตรวจคนเจ็บ แต่ก็โดนจับมือใหญ่เอาไว้ก่อน รอบนี้วายุถึงกับหันกลับมาเลิกคิ้วด้วยความสงสัยที่อยู่ ๆ สาวน้อยแก้มใสก็จับมือเขาเอาไว้
“ค่าเสียหายวันนั้น อย่าลืมจ่ายคืนแก้มใสด้วยนะคะ” แก้มใสบอกวายุด้วยรอยยิ้มที่สดใส ดวงตากลมโตยามที่จ้องมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาไม่มีวี่แววล้อเล่นเลยสักนิดก่อนที่แก้มใสจะค่อย ๆ ปล่อยมือใหญ่ที่แสนอบอุ่นของพี่หมอช้า ๆ ด้วยความเสียดาย
วายุกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วเดินไปหาซีนที่รอรับการรักษาทันที มุมหนึ่งไม่ไกลกันเพลิงมองน้องชายกับสาวน้อยคนสวยด้วยความสนใจ ดูท่าแล้วสาวน้อยน่าจะโดนน้องชายเขาตกเข้เสียแล้ว
“หึ น่าสนุกดีนี่” พึมพำเสียงเบาก่อนที่จะเดินจากไปช้า ๆ วันนี้เขาเพิ่งมาทำงานวันแรก เพราะมีเรื่องยังต้องจัดการให้เรียบร้อย เขาจึงขอท่านประธานเริ่มงานวันนี้ ซึ่งวายุยังไม่รู้ว่าเขาตามมาที่เมืองไทยและยังมาทำงานที่เดียวกันอีกด้วย
รอเซอร์ไพรส์จากพี่ชายได้เลยน้องรัก หึหึ
วายุตรวจร่างกายของซีนอย่างละเอียดโดยที่มีแก้มใสตามติดไม่ห่างก่อนที่เขาจะส่งซีนไปเอกซเรย์ตรวจเช็กภายในร่างกายว่ามีส่วนไหนแตกหักหรือเปล่า เพราะสภาพของเด็กหนุ่มค่อนข้างบอบช้ำทีเดียว“มือเรามีแผลนี่” หลังจากที่ตรวจซีนเสร็จแล้ววายุก็หันมาเห็นมือบอบบางของแก้มใสที่มีแผลเลือดแตกซิบ ๆ เล็กน้อย ส่วนแก้มใสเมื่อมองไปที่มือก็แค่ยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะส่ายหน้าช้า ๆ“ไม่เป็นไรค่ะ แก้มใสชินแล้วตีกับผู้ชายบ่อยแผลแค่นี้ไกลหัวใจ” บอกวายุด้วยรอยยิ้ม แต่เมื่อได้ยินแบบนั้นคิ้วเข้มถึงกับขมวดมุ่นด้วยความแปลกใจ ลูกสาวท่านประธานนี่ห้าวตีนไม่เบาแฮะ จากที่เจอกันวันนั้นที่สนามแข่งรถแล้วสู้เก่งไม่เบา ดูจากท่ากระทืบคนแล้วน่าจะมือหนักเท้าหนักไม่ใช่เล่น“แต่พี่หมอเป็นค่ะ” บอกสาวน้อยตรงหน้าด้วยสีหน้าที่จริงจัง ต่างกับแก้มใสที่พอได้ฟังประโยคนี้แล้วก็นึกไปถึงประโยคเดียวกันก่อนหน้านี้ที่พี่หมอวายุเคยพูดที่สนามแข่ง“เป็นอีกแล้ว อยากเป็นแฟนกับแก้มใสเหรอคะ” แซววายุด้วยสายตาที่แพรวพราวตามแบบฉบับของสาวขี้เล่นก่อนที่วายุจะก้มหน้าลงมาใกล้ ๆ จนชิดแก้มเนียนใสที่ขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เมื่อพี่หมอก้มหน้ามาจนชิดแก้มสีแดงเป็นลูกเ
บ้านพักวายุแกรก แอดเสียงเปิดประตูบ้านที่ดังขึ้นทำให้เพลิงที่นั่งดื่มไวน์อยู่ยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ น้องชายสุดที่รักของเขากลับมาแล้วสินะ เมื่อประตูเปิดขึ้นวายุมองใครบางคนที่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้องรับแขกด้วยความแปลกใจมือใหญ่ค่อย ๆ หยิบปืนที่เหน็บอยู่ที่เอวออกมา แล้วเดินเข้าไปหาผู้ชายที่นั่งหันหลังให้ตัวเองช้า ๆ ศัตรูเขามีเยอะจนไม่รู้ว่าใครเป็นใครบ้าง เขาจึงต้องพกปืนติดตัวตลอดเวลาที่เดินทางไปทำงานและก็หลังเลิกงานเสมอกริ๊ก“ใครส่งมึงมา” น้ำเสียงแข็งกร้าวถามผู้ชายที่นั่งนิ่งไม่ขยับไปไหน พร้อมกับเตรียมลั่นไกปืนก่อนที่เพลิงกัลป์จะหันมาช้า ๆ แล้วค่อย ๆ จับมือที่ถือปืนของน้องชายให้เล็งมาที่หัวใจของตัวเองส่วนวายุเมื่อเห็นหน้าของพี่ชายดวงตาก็เบิกกว้างด้วยความตกใจราวกับเห็นผี ด้วยไม่คิดว่าพี่ชายเขาจะมานั่งจิบไวน์เซอร์ไพรส์เขาที่เมืองไทยแบบนี้“เรียวอิจิส่งฉันมา ทำไม จะยิงพี่ชายตัวเองเหรอเอาสิ” เพลิงกัลป์แสยะยิ้มร้ายให้น้องชายก่อนที่จะดึงปืนมาจ่อตรงหัวใจของตัวเอง ส่วนวายุรีบสะบัดมือที่ถูกพี่ชายจับเอาไว้ออกทันที พี่ชายเขาบ้าบิ่นเกินไปแล้ว“เล่นบ้าอะไรวะเนี่ย ปืนลั่นขึ้นมาจะทำอย่างไร” ว่าให้พี
มหาวิทยาลัย A“แก้มใสเร็ว ๆ อาจารย์มานั่นแล้ว” ไอโกะร้องเรียกเพื่อนสาวคนสนิทให้รีบวิ่งเมื่อมองไปเห็นอาจารย์ประจำวิชาที่กำลังเดินมาเพื่อที่จะเข้าสอนคาบเช้าพวกเธอ“มาแล้ว ๆ ขอโทษทีนอนเพลินไปหน่อย” เมื่อวิ่งมาถึงตัวเพื่อนสาวแก้มใสก็ยิ้มให้ไอโกะอย่างอ้อน ๆ เมื่อคืนเธอนอนฝันดีถึงพี่หมอวายุทั้งคืนทำให้วันนี้เธอตื่นสายมาเข้าเรียนแบบฉิวเฉียด ผู้ชายเป็นเหตุสังเกตได้ แหะ แหะ“เมื่อวานไปทำอีท่าไหนล่ะถึงได้โดดเรียนแบกผู้ชายไปหาหมออะ”เมื่อเข้ามาในห้องเรียนเรียบร้อยแล้วไอโกะก็ถามแก้มใสด้วยความสงสัย เพราะเมื่อวานเพื่อนสนิทของเธอส่งข้อความมาบอกเธอแค่ว่าพาคนเจ็บไปโรงพยาบาลโดยที่ไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรกับเธอเลยสักนิด แล้วหลังจากนั้นก็เงียบหายไปทั้งวันเลย“ก็กำลังจะมารอเข้าเรียนช่วงบ่ายนี่แหละ แต่อยู่ ๆ ก็หลงเข้าไปตีกับพี่ปีสามแบบงง ๆ เห็นคนเจ็บแล้วอดสงสารไม่ได้อะ”แก้มใสบอกเพื่อนสาวเพียงหนึ่งเดียวของเธอยิ้ม ๆ ก่อนที่จะหยิบช็อกโกแลตของโปรดของเธอขึ้นมากินไปด้วยฟังอาจารย์สอนไปด้วย กินของหวานทีไรอารมณ์ดีทุกทีเลย ยิ่งคิดถึงพี่หมอฮอร์โมนเอ็นโดรฟินก็ยิ่งหลั่ง ทำไมวันนี้แก้มใสมีความสุขจังเลย“ของหวานอย่ากินเย
ศูนย์อาหารโรงพยาบาล Nเมื่อสองหนุ่มสาวเดินเข้ามาในศูนย์อาหารบรรดาคุณหมอและพยาบาลต่างพากันหันมามองด้วยความสนใจ เพราะพวกเขาต่างรู้ดีว่าแก้มใสคือลูกสาวของท่านประธานโรงพยาบาลแต่วันนี้แก้มใสกลับเดินเคียงคู่มากับคุณหมอคนใหม่สุดฮอตของโรงพยาบาลอย่างหมอวายุ ทำเอาทุกคนต่างให้ความสนใจและพากันแปลกใจไม่น้อยที่เห็นทั้งคู่มาด้วยกัน“พี่หมอทานอะไรดีคะ” เมื่อเดินมาหยุดหน้าร้านอาหารที่มีทั้งอาหารตามสั่ง ก๋วยเตี๋ยว หรือจะเป็นข้าวราดแกง แก้มใสก็เอียงคอถามพี่หมอพร้อมกับยิ้มหวานให้ภาพนั้นทำเอาพยาบาลสาวที่พักเที่ยงพากันมองมาด้วยความอิจฉาคุณหมอวายุต่างเป็นที่หมายปองของสาว ๆ เกือบทั้งโรงพยาบาลไม่ว่าจะเป็นคุณหมอสาว หรือพยาบาลสาวโสด ที่แวะเวียนพากันมาขายขนมจีบให้คุณหมอแต่ก็ไม่เห็นว่าคุณหมอวายุจะเล่นด้วยกับสาว ๆ คนไหนเลย ยกเว้นสาวน้อยตรงหน้าที่คุณหมอยิ้มกว้างให้แบบโลกสว่างสดใสจนแสบตากระแทกใจพวกเธอไปหมด“วันนี้พี่หมอขอเป็นข้าวราดแกงแล้วกันครับ” ตอบสาวน้อยแก้มใสเสียงนุ่มก่อนที่จะสาวเท้ายาว ๆ เดินไปที่ร้านอาหารข้าวราดแกงโดยที่มีแก้มใสเดินตามมาติด ๆ ไม่ห่าง“สวัสดีค่ะคุณหมอวายุ วันนี้รับอะไรดีคะ”คุณป้ามาลัยเจ้าขอ
“น่าสนุกตรงไหนกันเพลิง” วายุแย้งพี่ชายเสียงเบาพร้อมกับมองหน้าฝาแฝดด้วยความหมั่นไส้ ทำหน้ากวนเบื้องล่างเสียจริง แต่ถึงอย่างนั้นสาว ๆ ก็พากันกรี๊ดพี่ชายเขามากกว่าเขาเสียอีก ก็เพราะว่าพี่ชายของเขาหล่อร้ายออกแนวแบดบอยส่วนเขาจะออกแนวสุภาพอ่อนโยนเสียมากกว่า“ไม่น่าสนุกตรงไหน ลูกสาวท่านประธานมาชอบนายเชียวน้า” แซวน้องชายยิ้ม ๆ ก่อนที่จะเท้าคางมองหน้าวายุจนคนเป็นน้องรู้สึกอยากจะยื่นมือไปชกหน้าหล่อ ๆ กวน ๆ นั้นให้ปากแตกสักทีสองทีจะได้เลิกกวนเขาสักที“เราสองคนมีความรักได้ด้วยเหรอเพลิง หึ” วายุถามพี่ชายขึ้นมาเสียงเบาก่อนที่จะนิ่งเงียบไป ทำเอาเพลิงที่ยิ้มล้อเลียนน้องชายอยู่ถึงกับชะงักไปทันทีที่น้องชายพูดขึ้นมาแบบนั้น ความรักเหรอ แล้วทำไมคนแบบน้องชายเขาถึงจะมีความรักไม่ได้ล่ะ“ทำไมจะไม่ได้ล่ะเร็น พ่อแม่เรายังรักกันจนมีเราสองคนได้เลย”เพลิงบอกน้องชายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ดวงตาคมกริบมองหน้าน้องชายสุดที่รักเพียงคนเดียวของเขาด้วยแววตาที่รักและพร้อมจะปกป้องน้องชายเสมอ คนที่ไม่สมควรมีความรักเลยคือเขา ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียแบบเขาต่างหากเล่า“เฮ้อ ไม่พูดกับนายดีกว่าไปทำงานล่ะ” วายุบอกพี่ชายก่อนที
“อย่าลืมส่งรายงานให้แก้มใสด้วยนะคะ” เมื่อเดินออกมาจากห้องของพี่หมอแก้มใสก็เดินไปใกล้ ๆ พี่พยาบาลสาวใบบัวก่อนที่จะแอบกระซิบที่ข้างหูและขยิบตาให้อย่างรู้กัน นี่ล่ะสายสืบของเธอที่มาแอบติดสินบนเอาใว้ให้จับตาดูพี่หมอของเธอไม่ว่าจะทำอะไร กับใคร ที่ไหน พี่ใบบัวต้องรายงานเธอทุกฝีก้าว ส่วนชีวิตส่วนตัวข้างนอกไม่ต้องจ้างใครตามดูหรอก แก้มใสคนนี้จะตามติดเป็นเงาของพี่หมอเองค่ะ อิอิ“พี่แก้มมาแล้ว รอนานไหม ปะกลับบ้านซีนกัน” เมื่อเดินมาถึงรถที่จอดไว้ก็เจอกับซีนที่นั่งรออยู่ข้างฟุตพาทก่อนที่แก้มใสจะชวนเพื่อนชายกลับบ้าน เจ้าของชื่อซีนเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าเลิ่กลั่กทันทีเมื่อแก้มใสบอกว่าจะไปส่งที่บ้าน“พี่แก้มจะไปส่งซีนที่บ้านเหรอ” เสียงทุ้มถามแก้มใสที่เตรียมตัวเปิดประตูรถก่อนที่แก้มใสจะพยักหน้าตอบรับว่าเธอจะไปส่งเขาที่บ้าน“อะ เอ่อ ไม่เป็นไรปล่อยซีนลงแถวป้ายรถเมล์เองก็ได้ เดี๋ยวซีนกลับเอง” ซีนบอกแก้มใสด้วยความเกรงใจ เพิ่งรู้จักกัน แต่แก้มใสกลับช่วยเหลือเขาทุกอย่างเลย ตั้งแต่ช่วยเขาจากตีนพี่ไปป์ จ่ายค่ารักษาให้ แล้วยังจะไปส่งเขาที่บ้านอีกแค่นี้เขาก็เกรงใจจะแย่แล้ว“ได้ไง ซีนเป็นลูกน้องพี่แก้มแค่นี้
คฤหาสน์พิสิฐกุลวัตรดิลก ”หลายวันก่อนคุณหนูแอบไปปีนกำแพงบ้านพักคุณหมอวายุมาครับนาย”จบประโยคของเรียวนมสดที่ที่รักเอามาให้กฤษฎิ์ดื่มก่อนนอนก็ถูกพ่นใส่หน้าหล่อเหลาของลูกน้องเต็ม ๆ ชายหนุ่มกระพริบตาปริบ ๆ หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดคราบนมสดออกจากหน้าด้วยใบหน้านิ่งเฉย ก็สงสัยอยู่ว่าลืมรายงานเรื่องอะไรไปที่แท้ก็เรื่องที่คุณหนูแก้มใสแอบไปปีนกำแพงบ้านคุณหมอนี่เอง“โอ๊ย ความดันจะขึ้น ฉันอยากจะบ้าตาย” ถอดแว่นตาที่สวมอยู่ออกก่อนจะยกมือขึ้นมากุมขมับไว้ด้วยความตกใจ เหนื่อยใจ และคาดไม่ถึงกับพฤติกรรมสุดเฟียร์สของลูกสาวตัวดี เป็นลูกสาวมาเฟียแบบเขาจำเป็นต้องใจกล้าถึงขนาดนั้นไหม แก้มใสลูกสาวที่น่ารักของพ่อขาเปลี่ยนไปเสียแล้ว“อย่าเพิ่งตายครับนาย ให้คุณหนูแก้มใสได้คุณหมอวายุเป็นแฟนก่อนแล้วค่อยไปก็ยังไม่สายครับ”ชินเอ่ยแซวผู้เป็นนายก่อนที่จะหันหน้าหนีแอบขำเล็กน้อยกับความเฟียร์สของคุณหนูที่กฤษฎิ์เทรนมาเองกับมือ จะว่าคุณหนูก็ไม่ได้นะครับทุกคน เพราะต้นแบบความแสบ ซน ห้าวตีน สุดเฟียร์สต้นฉบับกำลังนั่งหัวเสียอยู่ตรงหน้าพวกเขาทั้งสองคนนี่ไง“พูดมากไปแล้วนะ” หยิบหนังสือทางการแพทย์ขึ้นมาก่อนที่จะเขวี้ยงสุดแรงใส่ชิ
“อะ เอ่อ คือพี่หมอขอโทษครับที่ฉวยโอกาสกับแก้มใส” หน้าหล่อมองหน้าแก้มใสอย่างรู้สึกผิดที่เผลอไปจูบเธอเข้า อยู่ใกล้เด็กคนนี้ทีไรความอดทนของเขามักจะน้อยลงเสมออย่างหาสาเหตุไม่ได้“ไม่เป็นไรค่ะ จูบตอบถือว่าวินวินทั้งสองฝ่าย” ขยิบตาหนึ่งข้างให้วายุอย่างทะเล้น วายุอ้าปากค้างไปเลยเมื่อได้ยินที่แก้มใสบอกแบบนั้น แบบนี้ก็ได้เหรอวินวินทั้งคู่อะทั้ง ๆ ที่เขาจูบแลกลิ้นไปเสียขนาดนั้น“หรือถ้าอยากรับผิดชอบก็ยอมมาเป็นผู้ชายของแก้มใสเสียดี ๆ แล้วแก้มใสจะยกโทษให้”จากที่ก่อนหน้านี้บอกว่าวินวิน แต่เมื่อมีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวแก้มใสก็กลับลำทันที ทำเอาวายุถึงกับเหวอรอบสอง เพราะตามอารมณ์สาวน้อยตรงหน้าไม่ทันจริง ๆ ตกลงจะวินวินหรือจะให้เป็นแฟนกันล่ะเนี่ย“ไม่วินวินแล้วเหรอครับ” จากหน้าที่เหวอ ๆ กลับกลายเป็นมาถามแก้มใสยิ้ม ๆ บ้าง เมื่อแก้มใสเห็นรอยยิ้มบาง ๆ ของพี่หมอมือบางก็คว้าหมับเข้าที่เอวของเขา หน้าสวยซบลงตรงหน้าอกแกร่งที่ตอนนี้หัวใจดวงน้อย ๆ กระหน่ำเต้นอย่างบ้าคลั่ง เพราะโดนสาวสวยจู่โจม“ขอของแถมแบบนี้ได้ไหมคะ” แก้มใสเงยหน้าขึ้นมาถามวายุอ้อน ๆ ก่อนที่วายุจะเงียบไปด้วยความคิดไม่ถึงว่าเธอจะรุกเขาอีกแล้ว