Sa gitna ng punung-puno ng abala at gawain sa opisina, patuloy ang malamig na interaksyon nina Cearina at Ezekiel. Sa bawat araw na lumilipas, tila ang kanilang pag-uusap ay nahuhulog sa isang nakagawian na rut—puro usapan tungkol sa trabaho, walang emosyon, walang ngiti, at lalo pang lumalalim ang distansya sa pagitan nila.Umaga na naman, at si Cearina ay nag-aalala sa papasok na araw. Habang nagkakape siya sa pantry, nakita niyang pumasok si Ezekiel. Mas mahaba na ang kanyang buhok kumpara noong mga nakaraang linggo, at tila nagbago ang kanyang estilo sa pananamit—mas simpleng mga piraso, ngunit naaayon pa rin sa kanyang personalidad. Tila abala ito sa kanyang cellphone, kaya’t hindi siya napansin ni Cearina.“Morning, Ezekiel,” bati ni Cearina na may kasamang ngiti.“Morning,” mabilis na tugon ni Ezekiel, hindi tumitingin sa kanya. Ang tono ay malamig, na parang hindi siya pinansin. Naghintay si Cearina na may karugtong pa mula sa kanya, ngunit wala nang sumunod. Napilitang magpa
Huling Na-update : 2024-11-01 Magbasa pa