บททั้งหมดของ MY BOSS IS MY EX-BOYFRIEND: บทที่ 31 - บทที่ 40

Sa paglipas ng mga araw, unti-unting nagbago ang atmospera sa pagitan nina Cearina at Ezekiel. Ang dating malamig na pakikitungo ay napalitan ng mas magaan at komportableng pagsasama, tila bumabalik sa dating init ng kanilang relasyon. Hindi man nila hayagang aminin, malinaw na may pagbabago sa kanilang nararamdaman para sa isa’t isa.Isang gabi, pagkatapos ng isang mahabang araw sa trabaho, nagpasya si Ezekiel na sorpresahin si Cearina sa kanyang apartment. Sa kanyang pagdating, dala niya ang paboritong pagkain ni Cearina, at nang bumukas ang pinto, kitang-kita ang sorpresa sa mukha nito.“Ezekiel? Anong ginagawa mo rito?” tanong ni Cearina, may halong pagtataka at saya sa boses.“Naalala ko lang na paborito mo ’to, kaya naisip kong dalhan ka,” nakangiting sagot ni Ezekiel habang iniabot ang dala. “Gusto ko lang siguraduhing nakakakain ka ng maayos, lalo na’t alam kong pagod ka.”Hindi napigilan ni Cearina ang ngiti at ang bahagyang pamumula ng kanyang pisngi. Sa simpleng gesture na

Sa mga sumunod na linggo, unti-unting nag-iba ang lahat sa pagitan ni Cearina at Ezekiel. Ang dating malamig na pakikitungo ni Ezekiel ay napalitan ng mga maliliit na galaw ng pag-aaruga. Ang bawat araw ay tila isang bagong simula, puno ng maliliit na bagay na nagbabalik ng kanilang dating ligaya. Hindi man sila bumabalik sa nakaraan, nararamdaman ni Cearina ang kasiguruhan at lambing sa bawat kilos ni Ezekiel.Isang umaga, habang nagkakape silang dalawa sa kanilang maliit na balkonahe, tila hindi napigilan ni Ezekiel ang magpakita ng pagmamalasakit. Hinila niya ang upuan ni Cearina palapit sa kanya, at kahit hindi ito masyadong nagpapahayag ng damdamin, naramdaman ni Cearina ang sinseridad nito. “Kumusta ang pakiramdam mo?” tanong ni Ezekiel habang masuyo siyang tinitingnan. “Maayos naman ako,” sagot ni Cearina, may bahid ng pagtataka sa lambing na iyon, pero hindi niya maiwasang mapangiti. Ramdam niya ang init ng kanyang kape at ang tila pagbabalik ng dating pakiramdam na mayroon s

Nang magbago ang pakikitungo ni Ezekiel kay Cearina, unti-unting nagsimulang muling umusbong ang kanilang relasyon. Mula sa pagiging malamig at may distansya, ang kanilang interaksyon ay naging puno ng warmth at saya. Minsan, ang mga simpleng pag-uusap sa pamamagitan ng text ay nagiging mas masigla at puno ng tawanan. Minsan, nag-aabot si Ezekiel ng simpleng mensahe na naglalaman ng mga tanong tungkol sa araw ni Cearina. “Kamusta ka na? May bago bang nangyari?” Nagsimula itong maging routine para sa kanila, at tuwing sumasagot si Cearina, tila ang kanyang puso ay nagiging mas masaya. “Okay lang ako! Ikaw? Anong balita?” Bawat palitan ng mensahe ay nagdadala ng ngiti sa kanilang mga labi. Napansin ni Cearina na hindi na siya natatakot na magsimula ng usapan. Si Ezekiel, na dati ay tila abala sa mga bagay na wala siya, ay ngayon ay puno ng atensyon sa kanya. “Wala masyado, pero iniisip ko na dapat tayong mag-bonding ulit. Gusto mo bang lumabas mamaya?” mungkahi ni Ezekiel. Ang tanong

Habang lumilipas ang mga araw, unti-unting nagbago ang pakikitungo ni Ezekiel kay Cearina. Ang dating malamig at tahimik na interaksyon nila ay nagbukas ng mga bagong pagkakataon para sa kanila. Sa halip na magtago sa likod ng mga masalimuot na emosyon, natutunan nilang yakapin ang mga ito at ipahayag ang kanilang mga damdamin.Nasa isang tahimik na café sila, ang mga ilaw ay naglalaro sa paligid habang nag-uusap tungkol sa kanilang mga pangarap at hinaharap. “Cearina, gusto ko sanang malaman kung anong nangyari sa iyong pamilya. Parang iba ka nang bumalik,” sabi ni Ezekiel habang nakatingin sa kanyang mga mata.“Napakarami nilang kailangan, Ezekiel. Pero masaya na ako na nandito ako sa tabi mo. Ikaw ang nagpapasaya sa akin,” tugon ni Cearina, na hindi maikubli ang saya sa kanyang tinig.“Hindi mo na kailangan mag-alala. Nandito ako para tulungan ka,” sagot ni Ezekiel na may ngiti, at napansin niya ang pag-umusbong ng pag-asa sa mga mata ni Cearina. “Kung ano man ang mangyari, sama-sa

Mula nang nagbago ang pakikitungo ni Ezekiel kay Cearina, tila nag-iba ang lahat. Mula sa mga malamig at distansyang interaksyon, unti-unti na itong naging puno ng init at pag-aalaga. Sa bawat pagkakataon na nagkikita sila, ang kanilang mga ngiti ay tila nagiging mas maliwanag at ang mga usapan ay nagiging mas puno ng laman.“Cearina, sabay ka bang mag-lunch?” tanong ni Ezekiel isang umaga habang naglalakad siya papunta sa kanyang opisina. “Ah, sure! Masaya akong makasama ka,” sagot niya, sabik na sabik. Ang pagdampot ng kanyang bag ay tila hindi maikubli ang kanyang saya. Pagdating nila sa kantina, umupo sila sa isang sulok na may magandang tanawin ng kanilang paaralan. Habang kumakain, nagkwentuhan sila tungkol sa kanilang mga araw at mga plano.“Alam mo, excited na akong sa susunod na exhibit. Gusto kong mas maraming tao ang makakita sa mga gawa ng mga lokal na artist,” sabi ni Cearina habang pinagmamasdan ang kanyang plate.“Talaga? Anong balak mong gawin?” tanong ni Ezekiel, ang