Lahat ng Kabanata ng Daddy, I Got You the Coldest Wife: Kabanata 21 - Kabanata 30

Mirabella POV"Bitiwan mo ako Miguel" pilit kong hinihila ang aking kamay na hawak niya, kahit nasa isang sulok parin kami, hawak hawak niya parin ako."Not so fast babe--I terribly miss you" malamlam itong tumingin sa akin. Napabuga ako ng hangin. Bakit niya sasabihin ang mga katagang na miss niya ako, eh halos ayaw na niya akong makita dahilan sa hindi manlang ito nagpapakita sa akin ng isang linggo, idagdag pa na ayaw niya akong sumama sa party na ito na siyang rason kung bakit nagtampo ang kanyang anak."Tumigil ka. Where were you for a week?" Grrr! my mouth again! Marahas akong bumaling sa kung saan para pagtakpan ang kahihiyan ko. Naramdaman kung sobrang pulang pula na ang pisngi ko."Sounds like a wife huh?" pinaharap niya ako at hinawakan ang mukha ko para magkasalubong ang aming mata."In time, you'll know Mirabella. As of now, let's go home--all I want to do with you is hug and tuck you in my bed" malambing nitong patuloy at iniyakap ang dalawang braso niya sa akin. Hindi na

Mirabella's POV" Need a ride?" nakangiting saad ng doktor na kapatid ni Miguel ng bumukas ang bintana ng kanyang sasakyan. Kunot noo akong tumitig dito na nagtatanong. Nagkibit balikat parin ito at ininguso ang likuran ko. Nang lumingon ako, papalapit na si Miguel sa kinaroroonan ko na madilim ang mukha."Common! Sa akin ka o diyan sa leon na gusto ka ng salakayin dahil sa galit?" nakakalokong patuloy nito ng hindi parin ako gumalaw na ibinalik sa kanya ang aking atensiyon."Mirabella!" dumadagundong na ang boses ni Miguel at alam kung malapit na ito. Bumuntunghininga ako, ang gusto ko ngayon ay mapalayo sa kanya. Bahala na. Binuksan ko ang pintuan ng sasakyan pero agad akong pinigilan ng isang bodyguard. Sinenyasan ito ng lalaki."Let her in. Akong bahala sa boss niyo" saad nito at tumango naman ang bodyguard. Pumasok ako sa sasakyan, saktong na lock na ang pintuan ng makalapit si Miguel. Ipinikit ko ang aking mata, ayaw kong makita siya, gusto ko munang matahimik ngayon."Easy bro

Mirabella's POV“I love you Mirabella. I want to fulfill my promised—that you’ll be mine and now that I found you again, you are definitely mine now.” Madamdaming sabi nito. Napamaang ako sa kanya. He loves me?! Promised? Did he promised me? When?! Aaminin ko, non chalant ako pero ng marinig ko ang mga katagang iyon, lumakas ang pintig ng puso ko. Bumalik ang isang ala-ala sa aking isipan na nagpapapintig ng aking puso kahit ilang taon na ang lumipas. Napapikit ako.You are mine baby. I’ll come back for you promise, wait for me. Umaalingawngaw na naman ang ala alang iyon. Nanikip ang aking dibdib. Bakit hanggang ngayon hindi ko parin kayang pakawalan ang mga katagang iyan na narinig ko sa isang tao? Taong hindi ko kailanman nakilala.“ Mirabella baby, open your eyes. Talk to me please”“Stop talking nonsense Miguel. I am not the woman for you.” Malamig kong sabi. Tinignan ko ito ng may pagkabagot. Huminga ito ng malalim."You know what's my greatest wish? He looks at me intently while

Mirabella's POVNapatitig ako sa mukha ni Miguel na nakapikit. Aaminin ko, may konting espasyo nang inuukupahan ni Miguel sa puso ko at kung hindi ko ito titigilan, madali nitong masakop ng buo hindi lang ang puso ko kundi ang buong pagkatao ko. At kapag nangyari iyon, magugulo lamang ang buhay niya pati si Samantha dahil lahat ng taong konektado sa akin, nanganganib ang buhay--nawawala silang parang bula. Si Struve, si nanny Lena, si Janine-nawala sila sa buhay ko sa iba't ibang paraan. Si Struve, nang iwan niya ako noong teenager kami, hindi ko na ulit ito nakita, si nanny Lena, natagpuang nakabitin sa kanyang kwarto sa maid's quarters, si Janine na itinuring kong matalik kong kaibigan--iniwan ako at piniling traydorin ako dahil kay Earl. Sino pa kaya ang susunod, si Miguel at Samantha? Hindi ko iyon kaya habang iniisip kong magugulo sila ng dahil sa akin kaya habang maaga pa, kailangan ko nang itigil ang damdamin na namumuo sa akin."I am sorry Miguel but I can't love you...I just

Mirabella's POV"Struve..." itong luha ko, hindi na paawat na naglaglagan ng magkaroon kami ng minutong magkasarilinan. Tumitig siya sa akin, namumuo din ang luha sa kanyang mga mata. Para akong bumabalik sa kabataan namin kung saan umiiyak ako sa harap niya at nagbabahagi ng mga sakit sa aking dibdib, pagkatapos ay yayakapin niya ako ensuring me that everything will be ok. Gusto ko siyang hawakan, ngunit parang may pumipigil sa akin na gawin iyon. Napapikit ako dahil gusto kong siguraduhin sa sarili ko na hindi ito isa sa mga panaginip ko."Kumusta ka na Bella?" seryosong saad nito at parang katulad ko, wala ng pakiramdam dahil hindi na ito makikita sa gwapo nitong mukha ang mga ngiting nagpapagaan sa aking loob noon. He reached for my hand. Nang magtama ang aming mata, I saw sadness, anger and guilt. Nakita kong may nalaglag na luha sa kanyang pisngi."You...left me...you left me Struve....oh God!" hinila na niya ako para mayakap ng mahigpit. Iyong hagulgul ko, hindi ko na pinigilan