Mirabella's POV" Need a ride?" nakangiting saad ng doktor na kapatid ni Miguel ng bumukas ang bintana ng kanyang sasakyan. Kunot noo akong tumitig dito na nagtatanong. Nagkibit balikat parin ito at ininguso ang likuran ko. Nang lumingon ako, papalapit na si Miguel sa kinaroroonan ko na madilim ang mukha."Common! Sa akin ka o diyan sa leon na gusto ka ng salakayin dahil sa galit?" nakakalokong patuloy nito ng hindi parin ako gumalaw na ibinalik sa kanya ang aking atensiyon."Mirabella!" dumadagundong na ang boses ni Miguel at alam kung malapit na ito. Bumuntunghininga ako, ang gusto ko ngayon ay mapalayo sa kanya. Bahala na. Binuksan ko ang pintuan ng sasakyan pero agad akong pinigilan ng isang bodyguard. Sinenyasan ito ng lalaki."Let her in. Akong bahala sa boss niyo" saad nito at tumango naman ang bodyguard. Pumasok ako sa sasakyan, saktong na lock na ang pintuan ng makalapit si Miguel. Ipinikit ko ang aking mata, ayaw kong makita siya, gusto ko munang matahimik ngayon."Easy bro
Mirabella’s POV“Mirabella, I don’t want to repeat myself—open this goddamn door!” galit na boses ni Miguel ang narinig ko ulit. Marahas akong napahawak sa aking braso dahil sa frustration pero may saya sa aking kaloob looban dahil siya ang nasa pinto. Binuksan ko ito at tumambad sa akin ang halos hindi ko ma explain na mukha ni Miguel, parang pasan na niya ang mundo sa kanyang hitsura. Pumasok agad sa loob na salubong ang kilay. Agad itong luminga linga sa loob, na parang may hinahanap. Salubong ang aking kilay na sumunod lang ang tingin sa bawat galaw nito. Ilang sandali lang ay tumigil ito at tumitig sa akin.“Bakit ang tigas ng ulo mo ha? At bakit hindi ka nagpahatid kay Eduard dito sa apartment? Paano kung may nangyari sayong masama?!” galit nitong saad. Sinalubong ko lang ng malamig na tingin ito.“Why are you here?” sabi ko.“Answer me, damn it!” lumapit siya sa akin at hinaklit ang braso ko.“I don’t need to explain myself to you Miguel. Bakit ba masiyado mo ng pinapakialaman
Mirabella's POV“I love you Mirabella. I want to fulfill my promised—that you’ll be mine and now that I found you again, you are definitely mine now.” Madamdaming sabi nito. Napamaang ako sa kanya. He loves me?! Promised? Did he promised me? When?! Aaminin ko, non chalant ako pero ng marinig ko ang mga katagang iyon, lumakas ang pintig ng puso ko. Bumalik ang isang ala-ala sa aking isipan na nagpapapintig ng aking puso kahit ilang taon na ang lumipas. Napapikit ako.You are mine baby. I’ll come back for you promise, wait for me. Umaalingawngaw na naman ang ala alang iyon. Nanikip ang aking dibdib. Bakit hanggang ngayon hindi ko parin kayang pakawalan ang mga katagang iyan na narinig ko sa isang tao? Taong hindi ko kailanman nakilala.“ Mirabella baby, open your eyes. Talk to me please”“Stop talking nonsense Miguel. I am not the woman for you.” Malamig kong sabi. Tinignan ko ito ng may pagkabagot. Huminga ito ng malalim."You know what's my greatest wish? He looks at me intently while
Miguel's POVWhen I confessed to Mirabella, mas lalo pang naging distant ito sa akin. She only speaks to me kung kakausapin ko siya kapag nasa bahay for their tutorial session with Samantha. Isang buwan na ang lumipas and I only had a chance speaking with her ng papirmahan ko sa kanya ang demand niyang contract on the tutorial which made me feel so helpless because I have a feeling na after na matapos ang contract, she will disappear again--which I will not allow that to happen. She still lives in that apartment, but of course, nasa paligid lang ang mga tauhan ni Luke na inatasan kong magbabantay sa kanya. She's in danger, and at this moment, hindi pa namin matukoy tukoy kung sino ang nasa likod ng lahat ng nangyari sa kanya.Patawarin mo ako Mirabella, but I need to do that! I can't lose you again babe!Napahilamos ako sa aking mukha habang nakatitig sa dokumentong pinirmahan niya. Alam ko, isusumpa niya ako kapag malaman niya ang katotohanan sa likod ng dokumentong ito. Bumuntunghin
Mirabella's POVNapatitig ako sa mukha ni Miguel na nakapikit. Aaminin ko, may konting espasyo nang inuukupahan ni Miguel sa puso ko at kung hindi ko ito titigilan, madali nitong masakop ng buo hindi lang ang puso ko kundi ang buong pagkatao ko. At kapag nangyari iyon, magugulo lamang ang buhay niya pati si Samantha dahil lahat ng taong konektado sa akin, nanganganib ang buhay--nawawala silang parang bula. Si Struve, si nanny Lena, si Janine-nawala sila sa buhay ko sa iba't ibang paraan. Si Struve, nang iwan niya ako noong teenager kami, hindi ko na ulit ito nakita, si nanny Lena, natagpuang nakabitin sa kanyang kwarto sa maid's quarters, si Janine na itinuring kong matalik kong kaibigan--iniwan ako at piniling traydorin ako dahil kay Earl. Sino pa kaya ang susunod, si Miguel at Samantha? Hindi ko iyon kaya habang iniisip kong magugulo sila ng dahil sa akin kaya habang maaga pa, kailangan ko nang itigil ang damdamin na namumuo sa akin."I am sorry Miguel but I can't love you...I just
Mirabella's POV"Wife?! What are you talking about Miguel?!" galit kong tanong dahil sa huling sinabi nito. Tumango ito at lumapit ulit sa akin."You heard it right Mirabella, asawa na kita. Kaya kalimutan mo na ang lalaking iyon dahil oras na malaman kong makikipagkita ka pa sa kanya, you'll know what I am capable of!" matigas nitong sabi na hinawakan ng mahigpit ang braso ko."Tumigil ka Miguel! Hindi ako kailanman magiging asawa mo--"You are now my wife Mirabella kaya sundin mo nalang ako--" mahigpit nitong sabi pero naputol ang sasabihin pa nito dahil sa pagtunog ng kanyang cellphone. Kinuha niya ito at iniumang ito sa kanyang tainga habang hindi niya inihihiwalay ang kanyang tingin sa akin."Speak." saad nito. Kumunot noo ito habang nakikinig. Nakita kong gumalaw ang panga nito at ikinuyom ang kanyang palad."I'm on my way." sabi nito at dali daling lumakad papunta sa pinto. Pero bigla din itong tumigil at bumalik saka hinila na ang kamay ko. Nagtataka akong sumunod dito. Nang m
"You know what's my greatest wish? He looks at me intently while caressing my chin. I closed my eyes, ayaw kong makita ang kanyang emosyon. Ayaw kong ipagkanulo ako ng munting damdamin na meron ako sa kanya. Ayaw kong sumubok dahil kahit kaylan hinding hindi na ako pwedeng sumaya dahil sa ibang tao lalo na sa lalaki. Masaya ako dahil sa sarili ko."Tha I could see smile painted on your lips, that you could stare at me full of emotions." Patuloy nito. Napalunok ako sa narinig ko, gumuhit ang sakit sa dibdib ko na kanina ko pa pinipigilan. Yung halos hindi ako makahinga. Naramdaman kong ikinulong niya ang mukha ko sa kanyang dalawang palad."Open your eyes babe. Look at me" may pagsusumamo ang kanyang tinig. I composed myself first bago ko idinilat ang aking mata. Tinignan ko siya ng blangko. Nakita kong may sumungaw na luha sa kanyang mata."I despise those people who made you like this. I fucking make their lives miserable--"Miguel, stop this nonsense. Umuwi ka na" malamig kong sabi
Mirabella's POVMy name is Mirabella. I moved into this City few months back without anyone who knew me. Even my family do not know my whereabouts. In short, I ran away from everything I have to live here. I got a job in an exclusive University teaching at the High School Department. Today is my first day. Dahil sa wala pa akong uniform, I used an all-white outfit just to give a light vibe/aura to my students. Makulimlim kaninang nagising ako, nagbabadya ang ulan, hula ko uulan talaga.At yun nga habang nag aalmusal ako, umulan ng malakas. Hindi ako makaalis alis sa aking unit kasi nasa labas ng gate ang aking sasakyan, nandoon pa naman ang payong ko sa loob nito. Maaga kung nilabas ang sasakyan ko dahil lumabas ng maaga ang car nung nasa kabilang unit. Medjo masikip kasi ang parking lot dto sa nakuha kong apartment. Mag aalas siyete na nung tumila ang malakas na ulan. Dali dali kong kinuha ang aking mga gamit at tumungo na sa sasakyan. 8 AM ang first class ko, and I have to drive 20