All Chapters of How to Keep the Bad Boy On My Side: Chapter 41 - Chapter 50

Chandria Pagkatapos ng mahaba-habang discussion ng magkapatid ay pinatulog ko na ang mga bata. Naglalakad ako sa pasilyo ng may narinig naalingawngaw ng mga boses na nag-uusap. Gising pa si Nicola kasama ang kanyang ina, masinsinan ang bawat bigkas ng mga salita at parang nag-aaway sila sa ilalim ng kanilang bulong. Puwesto ako sa gilid ng pinto na bahagyang nakabukas. Nasa kwarto pala si Nicola ng guest room. Kahit hating gabi na'y nag-uusap pa rin sila. "Kailan ba ang balak mong magpakasal, Nic?" Impit na tanong ng ina. Di sana ako makikinig pero bigla akong naintriga. "Ewan,"malamig niyang sagot. "Anong ewan? Magpakalalaki ka nga." "Lalaki naman ako, ano'ng problema doon?" "Hindi 'yan ang ibig kong sabihin. Ang tunay na lalaki ay marunong tumanggap ng responsibilidad. Hindi na paanakan mo lang tapos iiwan mo. Hindi kita pinalaki ng ganyan, Nic." Bumuntong hininga si Nicola. "Paano kung hindi niya ako gusto, pakakasalan ko pa rin?" "Pero ginusto niyo naman guma

NICOLANagmamadali akong pumasok sa opisina ngayong araw. Nawili ako kahappon at nakalimutan kong may tatlong meeting ang naghihintay. I can't blame Chandria, though she's my secretary. Sinadya kong uma-absent kahapon upang makasama ang mga anak ko. At syempre, magpakitang gilas sa kanya. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Mom kahapon napagnilayan ko na liligawan, susuyuin, luluhuran, pagsisilbihan at pakakasalan si Chandria. Kahit ang totoo ay takot ako sa commitment. Isa lang ang alam ko, umiiba ang tibok ng puso ko tuwing makaharap siya at sa palagay ko, siya ang tadhana ko. Sinungaling ako kasi di ako naniniwala sa destiny. Kung gusto kong abutin ang isang bagay ay kailangan kong maghirap, pero di pwedeng kalimutan magdasal dahil sa tulong ng Poon ay maabot ko ang lahat ng plano ko.Hinubad ko ang blazer nang marating ang opisina. Humugot ako ng malalim na hininga at pinatong sa swivel chair. Uupo sana ako nang biglang may bumato, no—may ibong bumangga sa glass window. Nahulog sa v

NICOLATumatagay ako sa bagong tambayan naming VIP Club– sa La Nuit naman. Kasama ko si Paolo at isa pa naming kaibigan na si Blake Sanchez. Actually, apat kaming magkakaibigan at namatay sa isang aksidente si Theo.Nagulo ako nang ngumuso si Paolo. "Napansi mo iyon? Nandito naman ang paborito mong sindikato.""F*ck, sila ang nagpadala ng death threath,"mura ko sabay baling sa direksyon ng mga demonyo.Ito ang organisasyon na pinag-utangan ko noon. Sila ang nagpadala ng death threat, at malamang kasabwat ito ni Thanatos Lopez. Sinimulan niya kanina ang death threat. Simula nang dumating si Deborah sa casino no'ng gabing iyon, isa-isang lumalabas sa lungga ang mga animal. Nagkaisa para patumbahin ako.Dinurog ko ang dulo ng sigarilyo sa ash tray at inisang lagok ang whiskey. "May meeting naman ang mga d*pungol, pre. Ano? Lulusubin natin?" Naiiritang sabi ni Blake. Nayamot ako sa tao niya sa gilid ng ulo. Itong kaibigan ko na mala-undertaker ang hitsura. Sa halip na sumagot ay tumayo

CHANDRIA "Dammit, Channie! Why did you throw my phone?" Sigaw niya. Dinuro ko siya ng hintuturo ko. "Ikaw?! Pinapantasyan mo ang mukha ko sa katawan ng ibang tao!" "What the hell are you talking, babae? Di mo nga binalik ang phone ko sinira mo pa! At kung ano-ano pa ang iniisip mo,"singhal niya, nakalimutan sandali ang kirot sa braso. "Hindi naman masisira 'yon! Walang hiya ka talaga, Nicola! Pati ako ay dinadamay mo ako sa kabaliwan mo!" "Hindi ikaw ang nasa picture, saka bakit naman kita pagpapantasyahan kung pwede naman gawing live—" "Bwesita ka! 'No 'kala mo sa'kin? Libreng vivamax mo? Dudukutin kon'yang mata mo sa kamanyakan mo!" "Pero gusto mo naman. Nagde-deny ka pa." "Baliw! Baliw!" Napapadyak kong sigaw. Kahit kailan hindi ko na ibibigay ang sarili sa kanya. Baka mamaya magka-triplets na naman. Hirap na hirap siyang pinulot ang cellphone. "Fine. Ide-delete ko na 'tong photos pero dapat i-kiss mo ako ngayon para mapalitan ko ng bago." "Kiss mo 'yang mukha mo at gamut

NICOLA"Hey, where do you think you're going?" Pinipihit ko ang pinto palabas ng mansyon. Tinakpan ko ang naka-bendang kong braso ng long sleeve polo shirt ko, magpapanggap ako na walang sugat. Tanging ang doktor at mga tao sa bahay na may alam na may sugat ako.The pain in my arm was unbearable, but my mind was elsewhere. Naka-24 hours lamang ako sa bahay pero gusto ko ng bumalik sa trabaho. Nag-alaala ako sa kalagayan ng kompanya at casino,kasi batid kong gagawa ng paraan si Artemio at Thaddeo–mga hatik at hayok sa mundo ng sindikato o tatawagin nating mafia. May kapangyarihan silang ilugmok, sirain at burahin ako sa mundo. Lalo na si Thad na gusto akong paghigantihan sa maling akala niya.Kailangan kong magpa-imbesitga. Apurahin ko si Paolo at Blake para masolusyunan ko mga problema ko."May kailangan lang akong gawin. Babalik ako agad,"pagsisinungaling ko."Pinag-uusapan natin na di kalalabas ng tatlong araw o pwede nga lang limang araw eh. Hindi pa magaling ang sugat mo. Maawa k