NICOLA"Hey, where do you think you're going?" Pinipihit ko ang pinto palabas ng mansyon. Tinakpan ko ang naka-bendang kong braso ng long sleeve polo shirt ko, magpapanggap ako na walang sugat. Tanging ang doktor at mga tao sa bahay na may alam na may sugat ako.The pain in my arm was unbearable, but my mind was elsewhere. Naka-24 hours lamang ako sa bahay pero gusto ko ng bumalik sa trabaho. Nag-alaala ako sa kalagayan ng kompanya at casino,kasi batid kong gagawa ng paraan si Artemio at Thaddeo–mga hatik at hayok sa mundo ng sindikato o tatawagin nating mafia. May kapangyarihan silang ilugmok, sirain at burahin ako sa mundo. Lalo na si Thad na gusto akong paghigantihan sa maling akala niya.Kailangan kong magpa-imbesitga. Apurahin ko si Paolo at Blake para masolusyunan ko mga problema ko."May kailangan lang akong gawin. Babalik ako agad,"pagsisinungaling ko."Pinag-uusapan natin na di kalalabas ng tatlong araw o pwede nga lang limang araw eh. Hindi pa magaling ang sugat mo. Maawa k
NICOLA Sinalubong kami ni Paolo at Blake. Walang tigil sa paghihimutok si Chandria habang naglalakad kami. Pasalamat siya naka-landing kami ng maayos at di kami nasabit sa building. Sarap niyang busalan sa bibig. Nakakaubos rin ng pasensiya. "Bullshit! That fucking helicopter malfunctioned. I don't know if someone is really sabotaging me and trying to lead me to my death." Pagmumura ko agad. "Pangdagdag naman sa imbestagasyon to, Nic,"bulong ni Blake. Natatakot na baka marinig ni Chandria ang usapan namin. "May balat ka siguro sa pwet, Nic kaya minamalas ka palagi,"biro ni Paolo. Tinangka ko siyang batukan pero lumihis siya. "Hindi na ulit ako sasama sa helicopter ride ng lalaking ito,"sabad ni Chandria. Natigilan at tumahimik ang dalawa kong kaibigan. Sinuyod ng nagtatakang tingin ni Blake si Chandria. Sumipol siya sa bandng huli nang maisip na bagong chicks ko. "She's not my chick but my hen,"basag-impresyon ko sa kanila. Hindi maipinta ang mukha ni Blake samantala si Paol
CHANDRIA Natatawa pa rin ako sa ginawa ko kay Nicola kahapon. Natulog akong satisfied kagabi habang ini-imagine ang masalimuot niyang mukha. Nakatikim siya ng lagim dahil sinira ako ang isang slot machine. Kinain lang ang isang pera ko at ni hindi ako nanalo. Naubusan siya ng pasensiya pero walang nagawa. Naka-damage ako ng libo-libo. Hayun, hindi namansin kaninang umaga. Napilitan akong pansinin dahil sa emergency meeting. Napapadalas ang meeting nila, may kutob akong may masamang nangyayari sa loob ng kompanya. Narinig kong puro tungkol sa casino ang discussion nila. Palugi ba? Naalala ko tuloy ang sekretong kong kompanya–tumatakbo pa pero parang binabawi ng nanay ko. May duda akong may kinalaman dito ang adopted sister ko. Umuwi kami ng bahay ni Nicola na walang imikan. Malalim ang iniisip niya kaya takot akong dagdagan ang pasanin niya. Magso-sorry sana ako sa inasta ko kahapon. Ginarahe niya ang sasakyan saka unang pumasok. Namaguhan ako sa pagiging tahimik at malamig niya.
CHANDRIAPinikit ko ang mga mata. He gently kiss na parang takot siya na masaktan ako. Sinabayan ko ang pagkilos ng labi niya sa labi ko. Nalasap ko ang pait sa bunganga niya, halatang uminom ng whiskey. Inalis niya ang labi sa labi ko at sinimulan ang pagpupug ng halik sa buong mukha ko. Naramdaman ko ngayon ang tungki ng ilong niyang inaamoy ang leeg ko. Sinimulan niya ang paggapang ng kamay sa hita ko, pabalik-balik at marahan niyang hinaplos iyon hanggang makarating ang kamay sa dibdib. Wala akong suot na bra kaya uminit ang katawan ko sa sensasyon.Umungol ako ng bigla siyang huminto. "Are you sure about this, my litte hen?""Bilisan mo bago magbago ang isip ko, Mr. Butterfly,"naiinip kong saad.He smirked. "You still remember that pseudonym. Now, I'm really to marry you, Chanie.""Ano? Isisigaw ko ba ulit ang 'shut up ang fuck me already'?"Natigilan siya nang huhubarin ang t-shirt. Parang palaka akong nakatihaya sa harapan niya. Lalo akong mahihiya kapag patatagalin niya."I fe
NICOLA I keep on smiling while I stare at the ceiling, my thoughts drifting. Hindi ko magawang kalimutan ang ganap kagabi, sariwa pa sa alaala ko ang ekspresyon ni Chandria–kung paano umiba ang mukha niya no'ng tumigil ako bago ituloy ang rurok ng tagumpay. She had been upset, frustrated, maybe even a little hurt. Naaliw ako kakatukso sa kanya. I'm just afraid of having a new set of triplets. Ang totoo, natatakot ako sa magiging kahahantungan ng mag-ina ko. Walang kasiguraduhan kung kailan magsisimula sa paghihiganti si Thaddeo gamit ang pamilya ko. I should hide them immediately before it's too late.Sandali akong nagmuni-muni nang tumunog ang cellphone ko. Bumangon akong kinikisap ang mga mata. Dinampot ko ang phone sa side table. Nagising pala ako ng alas kwatro ng madaling araw.Tumaas ang isa kong kilay nang mabasa ang pangalan ni Blake sa screen. I groaned, but something in my gut told me this call wouldn't be about anything good."It's four in the morning. What the hell do
NICOLA Ngumising aso ako bago binitawan si Frost. "Binabati ko lang ang bunso namin. Problema?" "Binabati o pinapatay?" Mataray niyang salungat saka pinatong ang tray sa mesita. Kumalas ako kay Frost. Ginulo ko lalo ang magulo niyang buhok bago siya nilayuan. "Wow! May katapat na si Kuya. Tamang-tama na si Ate Chandria ang binigay sa'yo ni Lord,"sarkastikong komento ni Frost. Naupo siya saka sinimulan ang pagkain ng sandwich. "Katapat? Hindi nga makaalma sa'kin kagabi..." tikom ko ang bibig bago pa tuluyang madulas ang kabastusang ginawa ko kay Chanie kagabi. Nanliit ang mga mata ko nang mapansin na namula ang pisngi ni Chandria. Iniwas niya ang tingin sabay halukipkip. Patago akong tumawa. "Ano'ng kagabi?" Usisa niyang may kuryusidad. "Wala. Bilisan mong kumain at makalis ka,"pambabara ko. Nainis ako na sandwich ang agahan niya. Sinulyapan ko ang wrist watch–five minutes to nine. Nais kong pumasok ng maaga pero natanghali ako ng gising. "Hindi ako aalis, Kuya. I want sta
CHANDRIA Napasapo sa ulo si Nicola nang tumakbo kami palabas ng company building. Tumunghay sa amin ang nakakasindak na eksena. Lahat na nakaparadang sasakyan sa labas ng gusali ay sumabog at nilalamon ito ng apoy. Natanaw ko ang mga tao nagtatakbuhan. Maingay, magulo at masakit sa ulo. Mayamaya'y dumating ang mga bombero saka sinimulan ang pagsaboy ng tubig sa nasusunog na mga sasakyan. Sumunod and mga paramedics na nire-rescue ang mga sugatan. Tsaka, huling dumating ang mga pulis. May terrorist attack. Binombahan nila ang kalye na malapit sa kompanya ni Nicola. "Come on." Hinila niya ang kamay ko. "We shouldn't be here. It's dangerous for you." "May gusto yatang sirain ang company building. May namba-blackmail ba sa'yo?" "Wala akong kinalaman dito. Nagkataon na malapit sa gusali ang nangyayaring pambobomba." Hindi na ko umimik pero dinig ko ang pagmumura niya sa ilalim ng hininga niya. Malakas ang kutob kong may kinalaman siya rito. "Kailangan mong umuwi, Chandria. Hindi ka l
CHANDRIA Bumungad sa akin ang isang maaliwalas at payapang umaga. Araw ng linggo kaya't nagsimba kami ng triplets kasama si Atlas at kakauwi lang namin galing simbahan. Walang tigil sa pagtawanan at kakulitan ang mga triplets habang naglalakad kami papasok ng mansyon. Hinahabol nila ang tiyo na si Atlas, na wiling-wili naman at walang pakialam kung makakaabala sa iba. But as we neared the grand entrance, a figure appeared, blocking our path. Sinusubuk ata ako ni Marga. Matagal-tagal kami hindi nagkita, pasalamat siya naabala ako sa pagiging secretary ni Nicola. Sa katunayan ay hindi ko pa rin siya gusto maging business partner kung hindi lang sana ako pinilit ni Mom. Wala pa rin akong tiwala sa kanya. She stood at the foot of the stairs, her posture rigid, her eyes like daggers as they locked onto me. Her beauty was undeniable gorgeous, with striking features that commanded attention. Maliban sa mga mata niyang umaapoy, umaapoy sa selos. Simula nang tumuntong ako sa pamamahay na 't
NICOLA "Someone is weird today." Huli-huli ng tenga kong puna ni Paolo sa'kin. Nasa maaliwalas na coffee shop kami. Sinasala ng malaking glass window ang liwanag ng araw. Abala ako sa pagsimsim ng black coffee, tensyonado naman sa pagpindot si Paolo sa phone niya at kalahating nakatago si Blake sa hawak niyang dyaryo. Nangibabaw ang banayad na konbersasyon ng mga tao at ang ingay ng kumakansing na mga tasa sa hangin."Sino'ng weird?" Patay-malisya kong tanong. Alam ko na ako ang tinutukoy niya.Binaba ni Blake ang dyaryo niya at niregaluhan niya ako ng ngiti. "What's with you today, huh? Parang baliw kang tumatawang mag-isa d'yan.""Yeah, spill it, Nico!" Segundo ni Paolo na tila binabasa ako.Ngumisi ako. Gusto kong gawing suspense muna."Dude, you've got that 'I know something you don't' face. That's unnerving," alma niya.I chuckled, and then I took another sip of my coffee. "What? Di ba pwedeng mag-enjoy ang tao ng kape niya na may kapayapaan?""I hate that cryptic look...""Yo
CHANDRIA "Bakit ba palaging may distractions? Nasa punto na ako eh kaso parang ayaw nilang matuloy," malungkot kong tanong sa sarili pagkatapos ihatid sa kwarto ang triplets at pinatulog sila.Dinalaw na ako ng antok kaya nawalan ako ng gana makipag-ano kay Nicola. Nanlulumo akong umupo sa kama habang isa-isang tinatanggal ang butones ng blusa ko. Naka-bra na lang ako nang lumabas sa banyo ang lalaki ko. Tinatanggal ko ngayon ang hikaw at kwentas ko.Nanliit ang mga mata niya habang pinapasadahan ako ng tingin."Next time na lang, Nic. Pagod na ako," sabi ko sabay tihaya sa kama.Kumaibabaw siya sa akin. Kinilig ang kiffy ko sa mahalimuyak niyang after shave. Sumasabog ang pagiging lalaki niya. Naka-tapis lang siya at anumang oras ay handa niya akong pasukin."Hindi ako naniniwala. Pwede rin nating gawin iyon. Mabilis lang." Tumulo ang tubig mula sa basa niyang buhok sa mukha ko.Napapikit ako. Para akong sasabog, pinipigilan ko ang sarili ko pero malakas ang pang-aakit niya.Tinulak
CHANDRIASiguro, kino-consider ko na, ito ang pinakamasaya na nangyari sa buhay ko—ang makilala ang ibang myembro ng pamilya ni Nicola. Pakiramdam ko, bahagi na talaga ako ng buhay niya. Kilala na ako ng mga magulang niya at masaya ang mga kapatid niya na magkaroon ng bagong ate.Magalang akong pumasok sa bahay ni Althea, siya ang ina ng anak ni Mikhael at balita ko ay nagkahulugan na sila ng loob sa isa't isa. O baka huli na ako sa balita na mag-asawa na pala sila. Hindi ako nakapag-marites noong mga nakaraang araw. Di talaga ako binabalitaan ni Nicola, masyado niya akong inaabala sa araw-araw na gawain sa kompanya o baka nagkataon iyon ng problema ko kay Marga.Bitbit ang cute kong regalo ay sinalubong ko si Althea kasama ang triplets na may kanya-kanyang hawak na regalo para sa pinsan. Malapad ang ngiti niya, at biglang mabilis na pumintig ang puso ko. Para siyang hollywood actress na si Emma Watson, ang amo ng mukha at nakakatakot hawakan. Para siyang living doll. Marupok. Pero sa
NICOLA I gritted my teeth. Nasa punto na ako naipapasok ko na si manoy sa butas ni manay nang bilang tumunog ang cellphone ko. Huminto ako sa pagkiskis ng matigas kong pagkakalalaki para sagutin iyon. "Argh! What are you doing?" Reklamo niya. Akma kong abutin ang cellphone pero pinigilan niya ang kamay ko. "Let me answer this first," sabi ko. Bumakat ang frustration sa mukha niya. Alam kong nabitin siya at tila nawalan siya ng gana ngayon. "Mas importante pa ba iyan?" Naiinis niyang turan. Sumalpok ang kilay ko. "No idea. Pero sasagutin ko lang, istorbo eh." "Fine. I will end this," dagli niya saka bumalik sa kinauupuan. Umaapoy ang mga mata niyang nakatingin sa akin habang sinusuot ang damit. Wala na akong chance maka-score ngayon. Kawawa si Manoy. "Chanie, 'wag ka naman ganyan. Itutuloy pa rin natin," sabi ko habang nakatingin sa cellphone. Pesteng, Blake! Istorbo talaga, binibwesit ako. Baka nalaman niyang may milagro kaming ginagawa.Nakabusangot siyang kumibit balikat. "
NICOLA Sumiklab ang malaking apoy sa dibdib ko nang makitang may ibang kausap na lalaki si Chandria. Hindi ako magagalit kung hindi malagkit ang pagtitig nito. "Chandria Mielle!" Tawag ko. Mabibigat na yabag ang ginawa ko papunta sa kanila. Eksakto rin ang pagsuot ng lalaki sa maskara niya. "What the hell are you doing?" Hinatak ko s'ya palapit sa 'kin. "What's your problem?" Balik tanong, nalakipan pa ng masamang tingin. "Ikaw!" Sigaw ko sa mukha niya. "Ba't ka nanlalaki kahit alam mong nandito ako?" Hindi ko na mailarawan ang mukha niya. Kulang na lamang ay kakatayin niya ako. "Pambihira ka, Nic! Nagkabangga lang kami. Naghingi ako ng sorry, nanlalaki na kaagad? Masyado ka namang seloso!" Alma niya. Ngumiwi ako. Nilakasan ko ang pagpisil sa kamay niya. "Kung makatitig ka parang kayo lang sa mundo. Umuwi na tayo, Chandria Hindi ko na nagugustuhan ito!" Winaksi niya ang kamay ko. Lumaganap ang itim na hamog sa mukha niya na nagpapatunay na umabot na sa limitasyon ang
Kumikislap ang mga mata ko nang pinagmasdan ko ang sariling repleksyon sa vanity mirror. Kasalukuyan kong inaayusan ang sarili dahil pupunta kami sa auction. Mariin kong nilapat ang mga labi matapos lagyan ng lipstick. Pulang-pula ito gaya ng gusto ni Nicola saka pinaresan ko ng pulang dress na kumikinang sa liwanag.Una akong nanaog ng hagdan. Di ko hinintay si Nicola dahil nasa banyo pa siya. Hindi makapagpasya kung ano ang susuotin. Mas higit siya sa babae sa kaartehan, nakakaasar minsan.Huminto ako sa salamin ng sala. Sinugarado ko ang mukha kung pasok ba ang make-up ko para sa gabing ito. Humugot ako ng malalim na hininga sabay akma na susuotin ang maskara nang biglang may yumakap sa beywang ko. Nanayo ang balahibo ko sa mainit na hangin na dumapi sa batok ko. Namilog ang mga mata ko nang kumislap ang flash ng camera. Camera ng Iphone ni Nicola. "You're gorgeous," bulong niya na kinayanig ng puso ko. Nagwawala sa kilig ang sistema ko."Pero—"Ayos na sana kung wala ang pero.
CHANDRIA Nanakit ang lalamunan ko habang pinipigilan ang mga luha. Nasa sitwasyon ako ng matinding emosyon at nahihirapan akong iproseso ang nangyayari.Naikuyom ko ang mga palad, napako sa kinatatayuan. Nasa maaliwalas na sala kami ng mansyon ng Callagry. Kagaya ko ay mistulang bato ang mga magulang ko. Nahihirapan silang tignan ako ng deretso sa mga mata.I crossed my arms, and my jaw tightened as I took at them. "Chandria... h-hindi ko alam kong paano ko sisimulan," pasimula ni Mom. Sinubukan niya akong tignan. Tumango ako para ipahiwatig na nakikinig ako."Ilang taon akong binubulag ng pride ko. I believed Marga because... because it was easier to trust her than to question myself. I failed you as a mother."Mataimtim akong tinignan sa mga mata ni Dad. "We failed you, Chandria. May karapatan ka para kamuhian kami. Pinili namin makinig sa kasinungalingan ni Marga. Pinagdudahan ka namin kahit na ikaw mismo ang anal namin... at ano ito? Para sa katahimikan? Para maiwasan ang gulo
NICOLAHinila ako ang siko ni Chandria nang pagtangkaan siyang hablutin ni Marga. Nanginginig siya sa galit at parang gustong sabunutan si Marga."Enough, Marga! You've already done horrible things! I won't let you hurt her again. Hindi mo lang siya pinagbintangan kundi sinaktan pa. Hindi lang estafa ang ikakaso sa'yo kundi patong-patong na kaso na magpapabulok sa'yo sa bilangguan habambuhay!" Malalim at matalim kong bulyaw.Hindi siya natinag kundi ginawaran lamang ako ng umaapoy ng tingin. "Hindi ko alam ang pinagsasabi niyo! Inosente ako at gusto ko lang umunlad itong kompanya. Manloloko ang babaeng iyan! Gusto niya lang makuha ang simpatya niyo!" nangagalaiti niyang turan.Kinagat ni Chandria ang ibabang labi. "Hindi ko ginagamit ang simpatya ng iba. Sadyang tinutulungan ako ng Maykapal para ilalad ang pagsasamantala mo sa pamilya ko. Wala kang utang na loob, minanipula mo ang mga magulang ko. Ninakaw mo ang pera namin tapos sisirain mo ako para pagtakpan ang krimen mo. Sa takot m
NICOLA "Good job, bro," sabi ko kay Paolo nang tinapik ko ang balikat niya.Nandito kami sa labasan ng airport, sinasamahan ang mga pulis matapos nilang hulihin si Autumn. Muli ko siyang nakausap nang malaman ko na magkaibigan sila ni Chandria. Hindi ko sukat akalain na tatraidorin niya ito dahil sa pera. Nakilala niya si Marga dahil naging kaklase ito noong college sila. Parehong Business Administration ang kinuha pero dumiretso ng pagiging lawyar ang bayaw kong hilaw."Parehong-pareho kayo ni Chandria, may mga taong gusto kayong sirain. Sana mawala na ang mga ahas sa paligid niyo. Hindi ko maatim ang gano'ng gawain," komento ni Paolo.Tumango ako. Pinatong ko ang isang kamay sa itaas ng kilay habang pinagmamasdan ang pulis na pinapasok si Autumn sa sasakyan."At sana hindi ka rin maging katulad nila," biro ko.Matalim niya akong tiningnan. "Malabo akong maging ahas, sa sobrang honest ko, ikaw na lang ang maiinis. Saka hindi ko ipagpalit ang tulad mo. Mahirap hanapin ang red flag n