NICOLA Ngumising aso ako bago binitawan si Frost. "Binabati ko lang ang bunso namin. Problema?" "Binabati o pinapatay?" Mataray niyang salungat saka pinatong ang tray sa mesita. Kumalas ako kay Frost. Ginulo ko lalo ang magulo niyang buhok bago siya nilayuan. "Wow! May katapat na si Kuya. Tamang-tama na si Ate Chandria ang binigay sa'yo ni Lord,"sarkastikong komento ni Frost. Naupo siya saka sinimulan ang pagkain ng sandwich. "Katapat? Hindi nga makaalma sa'kin kagabi..." tikom ko ang bibig bago pa tuluyang madulas ang kabastusang ginawa ko kay Chanie kagabi. Nanliit ang mga mata ko nang mapansin na namula ang pisngi ni Chandria. Iniwas niya ang tingin sabay halukipkip. Patago akong tumawa. "Ano'ng kagabi?" Usisa niyang may kuryusidad. "Wala. Bilisan mong kumain at makalis ka,"pambabara ko. Nainis ako na sandwich ang agahan niya. Sinulyapan ko ang wrist watch–five minutes to nine. Nais kong pumasok ng maaga pero natanghali ako ng gising. "Hindi ako aalis, Kuya. I want sta
CHANDRIA Napasapo sa ulo si Nicola nang tumakbo kami palabas ng company building. Tumunghay sa amin ang nakakasindak na eksena. Lahat na nakaparadang sasakyan sa labas ng gusali ay sumabog at nilalamon ito ng apoy. Natanaw ko ang mga tao nagtatakbuhan. Maingay, magulo at masakit sa ulo. Mayamaya'y dumating ang mga bombero saka sinimulan ang pagsaboy ng tubig sa nasusunog na mga sasakyan. Sumunod and mga paramedics na nire-rescue ang mga sugatan. Tsaka, huling dumating ang mga pulis. May terrorist attack. Binombahan nila ang kalye na malapit sa kompanya ni Nicola. "Come on." Hinila niya ang kamay ko. "We shouldn't be here. It's dangerous for you." "May gusto yatang sirain ang company building. May namba-blackmail ba sa'yo?" "Wala akong kinalaman dito. Nagkataon na malapit sa gusali ang nangyayaring pambobomba." Hindi na ko umimik pero dinig ko ang pagmumura niya sa ilalim ng hininga niya. Malakas ang kutob kong may kinalaman siya rito. "Kailangan mong umuwi, Chandria. Hindi ka l
CHANDRIA Bumungad sa akin ang isang maaliwalas at payapang umaga. Araw ng linggo kaya't nagsimba kami ng triplets kasama si Atlas at kakauwi lang namin galing simbahan. Walang tigil sa pagtawanan at kakulitan ang mga triplets habang naglalakad kami papasok ng mansyon. Hinahabol nila ang tiyo na si Atlas, na wiling-wili naman at walang pakialam kung makakaabala sa iba. But as we neared the grand entrance, a figure appeared, blocking our path. Sinusubuk ata ako ni Marga. Matagal-tagal kami hindi nagkita, pasalamat siya naabala ako sa pagiging secretary ni Nicola. Sa katunayan ay hindi ko pa rin siya gusto maging business partner kung hindi lang sana ako pinilit ni Mom. Wala pa rin akong tiwala sa kanya. She stood at the foot of the stairs, her posture rigid, her eyes like daggers as they locked onto me. Her beauty was undeniable gorgeous, with striking features that commanded attention. Maliban sa mga mata niyang umaapoy, umaapoy sa selos. Simula nang tumuntong ako sa pamamahay na 't
NICOLA That week, wala akong ginawa kundi magbuwis buhay para patahimikin si Thaddeo. Binayaran ko siya ng 20 million para sa pansamantalang kapayapaan. Matagal ko nang alam na hindi lang buhay ko ang gusto niya kundi pera. Sinimulan ko ito kaya sigurado na araw-arawin niya ang paghingi ng 20 million. Ganoon ang iniisip ko matapos iparada ang ferrari ko sa harap ng mansyon ng Callagry.Humugot ako ng malalim na hininga nang bumaba ako sa kotsea saka inayos ang polo shirt bago pumasok. Inangat ko ang mga kilay nang marinig ng kakaibang alingaw-ngaw, tila may malaking diskusyon na nangyayari sa hardin nila."Wala akong alam dito!" The familiar voice declared firmly. I stood frozen in the doorway. Hindi ko inaasahan na may gyerang nagaganap sa pagitan nila. Nakatayo si Chandria sa gitna nila, matuwid ang tindig at bahagyang nakataas ang kamay. Namumula ang mukha dahil sa frustration. Nasa harap niya si Dara na may hawak na bag at katabi nito si Marga. Maang na nakamasid ang apat na lal
NICOLATwo days later, natagpuan ko si Frost na kumakain ng choco flakes bilang agahan sa sala. Nayamot ako sa pagkakalat niya sa sahig kasi ako ang tipong strikto sa kalinisan at kaayusan ng paligid lalo na ang bahay ko."Sino nagsabi sa'yo na dito kumain ng breakfast?" Hinila ko ang tenga niya."Si... si Ate Chandria, of course," nauutal niyang rason."Palusot ka pa!" Kinaladkad ko siya papunta ng dining room. "Kailan ka ba lalayas sa bahay ko? Diba pasukan na sa susunod na buwan?""Sa October pa ang pasukan namin," pagtatama niya.Binitawan ko siya matapos siyang paupuin. "Pero katapusan na ng Agosto ngayon. Bumalik ka na agad doon para makapaghanda,"sabi ko na tinukod ang isang kamay sa glass table."May five days pa ako rito," alma niya."No, you should go back.""Pinagkait mo nga sa'kin ng one week ang kambal tapos pauuwin mo ako. It's a bit unfair, 'ya."Frustrated kong pinikit ang mga mata bago tinuwid ang tindig. "Alright, I'll go two days then shu-shu.""Ano'ng shu-shu pinag
CHANDRIA "Suplado," nayayamot kong singhal kay Nicola nang inabot ko ang kahon ng doughnut. Alam kong paborito niyang snack ito pero wala siya sa mood kumain ngayon."Itapon mo 'yan ayaw kong kumain," nangangalumbaba niyang sagot na di inangat ang tingin sa'kin. Sinusubukan niya ang pasensiya ko."Hirap na hirap akong binili ito tapos itatapon lang. Wala talagang puso! Hindi mo alam na maraming nagugutom sa mundo," pangangaral ko.Pinukulan niya ako ng mataman na tingin. "Kasalanan nila kaya nagugutom sila. Sundin mo na ang inuutos ko.""Hindi," tutol ko saka inabot sa kanya ang isang doughnut. "Kainin mo. Diba paborito mo 'to?""Noon, ngayon hindi na kasi pinipilit mo akong subuan. Nakalimutan mong galit pa rin ako sayo at hindi mo ako madadala sa pa-doughnut mo." Iniwas niya ang tingin.Sumalpok ang kilay ko. "Ba't ka naman nagagalit? Para kang three years old, daig mo pa ang kambal. Saka wala akong balak subuan ka. Hindi ka naman PWD na walang kakayahang kumain gamit ang kamay mo.
CHANDRIAUmagang akong umuwi, nagdahilan akong magpapagupit kay Nicola para maniwala siya pero ang totoo ay pupunta ako sa sekreto kong kompanya. Tinatago ko ito sa Makati at di nila kilala kung sino ang totoong may-ari. May nilagay akong tao para umaktong CEO habang minamaniobra ko ang kompanya sa likod ng lahat. Hinugot ko ang maskara, maingat na sinuot bago bumaba. My delicate heels clicked softly against the cobblestone driveway as I approached the imposing facade of Mielle Tech, my secret empire nestled discreetly in the heart of the city."Good afternoon, ma'am," bati ng guard nang pumasok ako.Ginantihan ko siya ng ngiti. Heto na naman ako sa masagana kong kompanya na taga-supply ng groundbreaking techonologies such as wearable medical devices, anti-aging solutions, and personalize health care apps. "How's life?" Bati ko sa mga empleyado. Ngumiti sila at kanya-kanya ang sagot. Tumatawa akong sumakay sa elevator kasama sila. Una silang bumaba sa 7th floor at sa 10th floor na
NICOLA "I still can't believe it," bulong ko sa sarili.Sumandal ako sa upuan ng kotse, dinig ko ang mahinang tunog ng makina habang nagmamaneho patungo sa kasal ni Paolo. Hindi ko pinagtunan ng pansin ang magandang tanawin sa labas, subalit nasa milya-milya ang isipan ko. Malakas na kumakabog ang dibdib ko sa pagiging masama at di makapaniwala na nasa realidad ako ng pangarap ko.Just a month ago, Chandria became officially mine. Walang halong biro, girlfriend ko na siya. Even now, saying it in my head felt surreal. Madali pala siyang bilhin, pero mahal ko talaga s'ya. May isa akong problema: paano ko sasabihin ang 'i love you'? Kasi tuwing maglalakas loob ako ay bigla namang manghihina ang tuhod ko. I don’t know how to express my affection through words, but I’ve mastered the art of showing it through my actions. Every glance, every touch, every little thing I do—it’s my way of screaming the feelings I can’t say out loud. Words can falter, but actions? They never lie.Kaya dinadaan
NICOLA Oh, shit. I cursed silently. Marahas ko siyang tinulak palayo. Awtomatiko akong tunayo na kinahilo ko. Nawawalan ako sa tamang hwesyo at tila nasusunod ang balat ko sa sobrang init. Gulong-gulo akong tinampal ang pawisan kong noo. This bitch had slipped me an aphrodisiac. I felt like my body wasn’t my own anymore.Her lips curved into a wicked smirk. "You really miss me, baby," halinghing niya. "Mali ang pagaakala mong pakakawalan kita ng ganoon kadali. Sisimulan pa lang natin ang laro."Tinukod ko ang isang kamay sa counter para ibalanse ang sarili subalit sinabayan ng pagkapos ng aking hininga. "What... what the hell did you do?" Namaos ang boses, naging mahina–malayong-malayo ito sa pagiging maawtoridad ko gaya ng dati. "Gusto ko lang maging masaya ngayon gabi. You know, I miss your body. I don't want to touch myself, eh? Kaso, hindi ito ang oras para gawin iyon. Mayroon lang akong sorpresa para sa'yo." Yumukod siya papalapit, napakurap ako sa mainit niya hininga na duman
NICOLA Pumasok ako sa La Nuit VIP Night Club. Alas dyes ng gabi at abala ang mga suki ng club sa paglabas-masok. Naningkit ako sa kumikislap na mga ilaw na may mga kulay pula, asul at dilaw na umaagaw. Ramdam ng kalamnan ko ang humahaplos na malakas na tugtug ng musika na sumasabog sa dingding na hinaluan ng bulungan ng mga kliyente Dumapo sa ilong ko ang amoy magkahalong amoy ng pabango, usok at alak.I stepped in, my eyes scanning the room, kabisago ko ang bawat detalye at pasikot-sikot sa club na parang mapa sa utak. Nandito ako para sa isang rason, ang manmanan si Artemio. Binabalak kong ipadakip siya sa police ngayong gabi kaya sinadya akong hindi isama ang aking bodyguards pero konektado ako sa pulisyo at sa isang pindot ko'y darating sila agad. Binigyan ko ng trabaho si Paolo na bantayan niya ako at siguraduhing mapagtagumpayan ang entrapment operation.Pagod na ako sa pagba-blackmail niya. Hindi habambuhay na mahing principal sponsor niya ako para lamang iligtas at maitago an
CHANDRIASa sumunod na araw, pumunta ako sa mall upang bumili ng regalo para kay Nicola. Magpapasko na't malapit na ang birthday ng kambal. Mag-a-apat na taon na pala sila, eh parang kailan lang kami lumipat sa mansyon ni Nicola. Nasa jewellery shop ako nang mabangga si Autumn. Halos dalawang buwan kaming di nagkita at sa group chat lang kami nagbo-bonding. "Is that you, Chandria?" Gulat niyang bati.Abot tenga ang tawa ko na sinalubong siya ng yakap. "It's been a long time! Kamusta ka na?"Matamis siyang ngumiti habang hinamas-himas niya ang likod ko. "Look!" Nilahad niya ang kamay para makita ko ang kumikinang niyang diamond ring."Nag-propose na si Yong sa'yo?! Finally, natauhan din!" Sabi ko na napatutup ng bibig.Kinikilig kaming tumalon-talon at nagyakapan ulit. "Congratulations, Besh! I'm very happy for you!"I can't believe this college friend of mine is finally getting married! Kapagkuwan ay pumunta kami sa fast food para magmeryenda. Malapad ang mga ngiti namin nang nilap
CHANDRIA Minulat ko ang mga mata nang tumama ang liwanag ng sumisikat na araw sa umagang ito. Bumangon ako, kasabay ng pagngiti nang makitang nakaupo sa dulo ng kama si Nicola. Bahagyang nakakurba ang likod habang nakayuko. May hawak siyang sigarilyo na dahan-dahang hinihithit. His bare back was exposed as morning ligjt filtered through curtains, casting soft, golden rays across his tone shoulder. Pinagkatitigan ko ang bawat linya ng muscles ng likod niya. Nakatalikod siya pero mukha ng sexy, kaya naakit akong hagkan siya ulit. Pumewesto ako siya, hinigpitan ang kapit sa manipis na kumot na bumabalot sa katawan ko. Ramdam ko pa ang init ng pagsasalpukab namin kagabi. Ginala ko ang tingin sa komplikado niyang tattoo sa likod. It was twin wings, dark and sweeping across his shoulder blades, their design are both fierce and hauntingly beautiful.Kanina pa niyang napapansin ang kalikutan ko pero hinayaan niya na hawakan ko ang likod niya. Puno ako ng kuryosidad na binaybay ang daliri
CHANDRIA🔞 aheadMainit na hininga ni Chandria ang dumantal sa batok ko nang niyakap niya ako mula sa likod. Nabigla ako sanhi ng pagbilis ng tibok ng puso ko.Kakarating lang namin sa bahay mula sa reception ng kasal ni Paolo. Pasado alas dyes na rin kaya napagod ng husto ang mga bata. Pinatulog muna sila ni Chandria samantala ako ay naligo. Subalit hindi ko inaasahan na gagapangin ako ng girlfriend ko. At parang may gustong ipagawa sa akin. Kasalukuyang umiinon ako ng tubig sa kusina. Nanuyo ang lalamunan ko sa kantyawan kanina. Habang nandoon ako ay sinikap kong hindi uminom ng alak dahil ako ang nagmamaneho ng kotse at ayaw rin makita ni Chandria na naglalasing ako kaya panay ang tanggi ko kay Blake at sa iba naming kaibigan."Hmmm," ungol ko dahil tinamad magsalita at nahuhulog na ang mga talukap."Pwede rin ba tayo mag-honeymoon?" Malandi niyang pahayag.Nanlaki ang mga mata ko saka tila kinuryente ako nang hinipan niya ang tenga ko. "Ano'ng pinagsasabi mo? Pwede banv matulog
NICOLA "I still can't believe it," bulong ko sa sarili.Sumandal ako sa upuan ng kotse, dinig ko ang mahinang tunog ng makina habang nagmamaneho patungo sa kasal ni Paolo. Hindi ko pinagtunan ng pansin ang magandang tanawin sa labas, subalit nasa milya-milya ang isipan ko. Malakas na kumakabog ang dibdib ko sa pagiging masama at di makapaniwala na nasa realidad ako ng pangarap ko.Just a month ago, Chandria became officially mine. Walang halong biro, girlfriend ko na siya. Even now, saying it in my head felt surreal. Madali pala siyang bilhin, pero mahal ko talaga s'ya. May isa akong problema: paano ko sasabihin ang 'i love you'? Kasi tuwing maglalakas loob ako ay bigla namang manghihina ang tuhod ko. I don’t know how to express my affection through words, but I’ve mastered the art of showing it through my actions. Every glance, every touch, every little thing I do—it’s my way of screaming the feelings I can’t say out loud. Words can falter, but actions? They never lie.Kaya dinadaan
CHANDRIAUmagang akong umuwi, nagdahilan akong magpapagupit kay Nicola para maniwala siya pero ang totoo ay pupunta ako sa sekreto kong kompanya. Tinatago ko ito sa Makati at di nila kilala kung sino ang totoong may-ari. May nilagay akong tao para umaktong CEO habang minamaniobra ko ang kompanya sa likod ng lahat. Hinugot ko ang maskara, maingat na sinuot bago bumaba. My delicate heels clicked softly against the cobblestone driveway as I approached the imposing facade of Mielle Tech, my secret empire nestled discreetly in the heart of the city."Good afternoon, ma'am," bati ng guard nang pumasok ako.Ginantihan ko siya ng ngiti. Heto na naman ako sa masagana kong kompanya na taga-supply ng groundbreaking techonologies such as wearable medical devices, anti-aging solutions, and personalize health care apps. "How's life?" Bati ko sa mga empleyado. Ngumiti sila at kanya-kanya ang sagot. Tumatawa akong sumakay sa elevator kasama sila. Una silang bumaba sa 7th floor at sa 10th floor na
CHANDRIA "Suplado," nayayamot kong singhal kay Nicola nang inabot ko ang kahon ng doughnut. Alam kong paborito niyang snack ito pero wala siya sa mood kumain ngayon."Itapon mo 'yan ayaw kong kumain," nangangalumbaba niyang sagot na di inangat ang tingin sa'kin. Sinusubukan niya ang pasensiya ko."Hirap na hirap akong binili ito tapos itatapon lang. Wala talagang puso! Hindi mo alam na maraming nagugutom sa mundo," pangangaral ko.Pinukulan niya ako ng mataman na tingin. "Kasalanan nila kaya nagugutom sila. Sundin mo na ang inuutos ko.""Hindi," tutol ko saka inabot sa kanya ang isang doughnut. "Kainin mo. Diba paborito mo 'to?""Noon, ngayon hindi na kasi pinipilit mo akong subuan. Nakalimutan mong galit pa rin ako sayo at hindi mo ako madadala sa pa-doughnut mo." Iniwas niya ang tingin.Sumalpok ang kilay ko. "Ba't ka naman nagagalit? Para kang three years old, daig mo pa ang kambal. Saka wala akong balak subuan ka. Hindi ka naman PWD na walang kakayahang kumain gamit ang kamay mo.
NICOLATwo days later, natagpuan ko si Frost na kumakain ng choco flakes bilang agahan sa sala. Nayamot ako sa pagkakalat niya sa sahig kasi ako ang tipong strikto sa kalinisan at kaayusan ng paligid lalo na ang bahay ko."Sino nagsabi sa'yo na dito kumain ng breakfast?" Hinila ko ang tenga niya."Si... si Ate Chandria, of course," nauutal niyang rason."Palusot ka pa!" Kinaladkad ko siya papunta ng dining room. "Kailan ka ba lalayas sa bahay ko? Diba pasukan na sa susunod na buwan?""Sa October pa ang pasukan namin," pagtatama niya.Binitawan ko siya matapos siyang paupuin. "Pero katapusan na ng Agosto ngayon. Bumalik ka na agad doon para makapaghanda,"sabi ko na tinukod ang isang kamay sa glass table."May five days pa ako rito," alma niya."No, you should go back.""Pinagkait mo nga sa'kin ng one week ang kambal tapos pauuwin mo ako. It's a bit unfair, 'ya."Frustrated kong pinikit ang mga mata bago tinuwid ang tindig. "Alright, I'll go two days then shu-shu.""Ano'ng shu-shu pinag