CHANDRIAPinikit ko ang mga mata. He gently kiss na parang takot siya na masaktan ako. Sinabayan ko ang pagkilos ng labi niya sa labi ko. Nalasap ko ang pait sa bunganga niya, halatang uminom ng whiskey. Inalis niya ang labi sa labi ko at sinimulan ang pagpupug ng halik sa buong mukha ko. Naramdaman ko ngayon ang tungki ng ilong niyang inaamoy ang leeg ko. Sinimulan niya ang paggapang ng kamay sa hita ko, pabalik-balik at marahan niyang hinaplos iyon hanggang makarating ang kamay sa dibdib. Wala akong suot na bra kaya uminit ang katawan ko sa sensasyon.Umungol ako ng bigla siyang huminto. "Are you sure about this, my litte hen?""Bilisan mo bago magbago ang isip ko, Mr. Butterfly,"naiinip kong saad.He smirked. "You still remember that pseudonym. Now, I'm really to marry you, Chanie.""Ano? Isisigaw ko ba ulit ang 'shut up ang fuck me already'?"Natigilan siya nang huhubarin ang t-shirt. Parang palaka akong nakatihaya sa harapan niya. Lalo akong mahihiya kapag patatagalin niya."I fe
NICOLA I keep on smiling while I stare at the ceiling, my thoughts drifting. Hindi ko magawang kalimutan ang ganap kagabi, sariwa pa sa alaala ko ang ekspresyon ni Chandria–kung paano umiba ang mukha niya no'ng tumigil ako bago ituloy ang rurok ng tagumpay. She had been upset, frustrated, maybe even a little hurt. Naaliw ako kakatukso sa kanya. I'm just afraid of having a new set of triplets. Ang totoo, natatakot ako sa magiging kahahantungan ng mag-ina ko. Walang kasiguraduhan kung kailan magsisimula sa paghihiganti si Thaddeo gamit ang pamilya ko. I should hide them immediately before it's too late.Sandali akong nagmuni-muni nang tumunog ang cellphone ko. Bumangon akong kinikisap ang mga mata. Dinampot ko ang phone sa side table. Nagising pala ako ng alas kwatro ng madaling araw.Tumaas ang isa kong kilay nang mabasa ang pangalan ni Blake sa screen. I groaned, but something in my gut told me this call wouldn't be about anything good."It's four in the morning. What the hell do
NICOLA Ngumising aso ako bago binitawan si Frost. "Binabati ko lang ang bunso namin. Problema?" "Binabati o pinapatay?" Mataray niyang salungat saka pinatong ang tray sa mesita. Kumalas ako kay Frost. Ginulo ko lalo ang magulo niyang buhok bago siya nilayuan. "Wow! May katapat na si Kuya. Tamang-tama na si Ate Chandria ang binigay sa'yo ni Lord,"sarkastikong komento ni Frost. Naupo siya saka sinimulan ang pagkain ng sandwich. "Katapat? Hindi nga makaalma sa'kin kagabi..." tikom ko ang bibig bago pa tuluyang madulas ang kabastusang ginawa ko kay Chanie kagabi. Nanliit ang mga mata ko nang mapansin na namula ang pisngi ni Chandria. Iniwas niya ang tingin sabay halukipkip. Patago akong tumawa. "Ano'ng kagabi?" Usisa niyang may kuryusidad. "Wala. Bilisan mong kumain at makalis ka,"pambabara ko. Nainis ako na sandwich ang agahan niya. Sinulyapan ko ang wrist watch–five minutes to nine. Nais kong pumasok ng maaga pero natanghali ako ng gising. "Hindi ako aalis, Kuya. I want sta
CHANDRIA Napasapo sa ulo si Nicola nang tumakbo kami palabas ng company building. Tumunghay sa amin ang nakakasindak na eksena. Lahat na nakaparadang sasakyan sa labas ng gusali ay sumabog at nilalamon ito ng apoy. Natanaw ko ang mga tao nagtatakbuhan. Maingay, magulo at masakit sa ulo. Mayamaya'y dumating ang mga bombero saka sinimulan ang pagsaboy ng tubig sa nasusunog na mga sasakyan. Sumunod and mga paramedics na nire-rescue ang mga sugatan. Tsaka, huling dumating ang mga pulis. May terrorist attack. Binombahan nila ang kalye na malapit sa kompanya ni Nicola. "Come on." Hinila niya ang kamay ko. "We shouldn't be here. It's dangerous for you." "May gusto yatang sirain ang company building. May namba-blackmail ba sa'yo?" "Wala akong kinalaman dito. Nagkataon na malapit sa gusali ang nangyayaring pambobomba." Hindi na ko umimik pero dinig ko ang pagmumura niya sa ilalim ng hininga niya. Malakas ang kutob kong may kinalaman siya rito. "Kailangan mong umuwi, Chandria. Hindi ka l
CHANDRIA Bumungad sa akin ang isang maaliwalas at payapang umaga. Araw ng linggo kaya't nagsimba kami ng triplets kasama si Atlas at kakauwi lang namin galing simbahan. Walang tigil sa pagtawanan at kakulitan ang mga triplets habang naglalakad kami papasok ng mansyon. Hinahabol nila ang tiyo na si Atlas, na wiling-wili naman at walang pakialam kung makakaabala sa iba. But as we neared the grand entrance, a figure appeared, blocking our path. Sinusubuk ata ako ni Marga. Matagal-tagal kami hindi nagkita, pasalamat siya naabala ako sa pagiging secretary ni Nicola. Sa katunayan ay hindi ko pa rin siya gusto maging business partner kung hindi lang sana ako pinilit ni Mom. Wala pa rin akong tiwala sa kanya. She stood at the foot of the stairs, her posture rigid, her eyes like daggers as they locked onto me. Her beauty was undeniable gorgeous, with striking features that commanded attention. Maliban sa mga mata niyang umaapoy, umaapoy sa selos. Simula nang tumuntong ako sa pamamahay na 't
NICOLA That week, wala akong ginawa kundi magbuwis buhay para patahimikin si Thaddeo. Binayaran ko siya ng 20 million para sa pansamantalang kapayapaan. Matagal ko nang alam na hindi lang buhay ko ang gusto niya kundi pera. Sinimulan ko ito kaya sigurado na araw-arawin niya ang paghingi ng 20 million. Ganoon ang iniisip ko matapos iparada ang ferrari ko sa harap ng mansyon ng Callagry.Humugot ako ng malalim na hininga nang bumaba ako sa kotsea saka inayos ang polo shirt bago pumasok. Inangat ko ang mga kilay nang marinig ng kakaibang alingaw-ngaw, tila may malaking diskusyon na nangyayari sa hardin nila."Wala akong alam dito!" The familiar voice declared firmly. I stood frozen in the doorway. Hindi ko inaasahan na may gyerang nagaganap sa pagitan nila. Nakatayo si Chandria sa gitna nila, matuwid ang tindig at bahagyang nakataas ang kamay. Namumula ang mukha dahil sa frustration. Nasa harap niya si Dara na may hawak na bag at katabi nito si Marga. Maang na nakamasid ang apat na lal
NICOLATwo days later, natagpuan ko si Frost na kumakain ng choco flakes bilang agahan sa sala. Nayamot ako sa pagkakalat niya sa sahig kasi ako ang tipong strikto sa kalinisan at kaayusan ng paligid lalo na ang bahay ko."Sino nagsabi sa'yo na dito kumain ng breakfast?" Hinila ko ang tenga niya."Si... si Ate Chandria, of course," nauutal niyang rason."Palusot ka pa!" Kinaladkad ko siya papunta ng dining room. "Kailan ka ba lalayas sa bahay ko? Diba pasukan na sa susunod na buwan?""Sa October pa ang pasukan namin," pagtatama niya.Binitawan ko siya matapos siyang paupuin. "Pero katapusan na ng Agosto ngayon. Bumalik ka na agad doon para makapaghanda,"sabi ko na tinukod ang isang kamay sa glass table."May five days pa ako rito," alma niya."No, you should go back.""Pinagkait mo nga sa'kin ng one week ang kambal tapos pauuwin mo ako. It's a bit unfair, 'ya."Frustrated kong pinikit ang mga mata bago tinuwid ang tindig. "Alright, I'll go two days then shu-shu.""Ano'ng shu-shu pinag
CHANDRIA "Suplado," nayayamot kong singhal kay Nicola nang inabot ko ang kahon ng doughnut. Alam kong paborito niyang snack ito pero wala siya sa mood kumain ngayon."Itapon mo 'yan ayaw kong kumain," nangangalumbaba niyang sagot na di inangat ang tingin sa'kin. Sinusubukan niya ang pasensiya ko."Hirap na hirap akong binili ito tapos itatapon lang. Wala talagang puso! Hindi mo alam na maraming nagugutom sa mundo," pangangaral ko.Pinukulan niya ako ng mataman na tingin. "Kasalanan nila kaya nagugutom sila. Sundin mo na ang inuutos ko.""Hindi," tutol ko saka inabot sa kanya ang isang doughnut. "Kainin mo. Diba paborito mo 'to?""Noon, ngayon hindi na kasi pinipilit mo akong subuan. Nakalimutan mong galit pa rin ako sayo at hindi mo ako madadala sa pa-doughnut mo." Iniwas niya ang tingin.Sumalpok ang kilay ko. "Ba't ka naman nagagalit? Para kang three years old, daig mo pa ang kambal. Saka wala akong balak subuan ka. Hindi ka naman PWD na walang kakayahang kumain gamit ang kamay mo.
NICOLA "Someone is weird today." Huli-huli ng tenga kong puna ni Paolo sa'kin. Nasa maaliwalas na coffee shop kami. Sinasala ng malaking glass window ang liwanag ng araw. Abala ako sa pagsimsim ng black coffee, tensyonado naman sa pagpindot si Paolo sa phone niya at kalahating nakatago si Blake sa hawak niyang dyaryo. Nangibabaw ang banayad na konbersasyon ng mga tao at ang ingay ng kumakansing na mga tasa sa hangin."Sino'ng weird?" Patay-malisya kong tanong. Alam ko na ako ang tinutukoy niya.Binaba ni Blake ang dyaryo niya at niregaluhan niya ako ng ngiti. "What's with you today, huh? Parang baliw kang tumatawang mag-isa d'yan.""Yeah, spill it, Nico!" Segundo ni Paolo na tila binabasa ako.Ngumisi ako. Gusto kong gawing suspense muna."Dude, you've got that 'I know something you don't' face. That's unnerving," alma niya.I chuckled, and then I took another sip of my coffee. "What? Di ba pwedeng mag-enjoy ang tao ng kape niya na may kapayapaan?""I hate that cryptic look...""Yo
CHANDRIA "Bakit ba palaging may distractions? Nasa punto na ako eh kaso parang ayaw nilang matuloy," malungkot kong tanong sa sarili pagkatapos ihatid sa kwarto ang triplets at pinatulog sila.Dinalaw na ako ng antok kaya nawalan ako ng gana makipag-ano kay Nicola. Nanlulumo akong umupo sa kama habang isa-isang tinatanggal ang butones ng blusa ko. Naka-bra na lang ako nang lumabas sa banyo ang lalaki ko. Tinatanggal ko ngayon ang hikaw at kwentas ko.Nanliit ang mga mata niya habang pinapasadahan ako ng tingin."Next time na lang, Nic. Pagod na ako," sabi ko sabay tihaya sa kama.Kumaibabaw siya sa akin. Kinilig ang kiffy ko sa mahalimuyak niyang after shave. Sumasabog ang pagiging lalaki niya. Naka-tapis lang siya at anumang oras ay handa niya akong pasukin."Hindi ako naniniwala. Pwede rin nating gawin iyon. Mabilis lang." Tumulo ang tubig mula sa basa niyang buhok sa mukha ko.Napapikit ako. Para akong sasabog, pinipigilan ko ang sarili ko pero malakas ang pang-aakit niya.Tinulak
CHANDRIASiguro, kino-consider ko na, ito ang pinakamasaya na nangyari sa buhay ko—ang makilala ang ibang myembro ng pamilya ni Nicola. Pakiramdam ko, bahagi na talaga ako ng buhay niya. Kilala na ako ng mga magulang niya at masaya ang mga kapatid niya na magkaroon ng bagong ate.Magalang akong pumasok sa bahay ni Althea, siya ang ina ng anak ni Mikhael at balita ko ay nagkahulugan na sila ng loob sa isa't isa. O baka huli na ako sa balita na mag-asawa na pala sila. Hindi ako nakapag-marites noong mga nakaraang araw. Di talaga ako binabalitaan ni Nicola, masyado niya akong inaabala sa araw-araw na gawain sa kompanya o baka nagkataon iyon ng problema ko kay Marga.Bitbit ang cute kong regalo ay sinalubong ko si Althea kasama ang triplets na may kanya-kanyang hawak na regalo para sa pinsan. Malapad ang ngiti niya, at biglang mabilis na pumintig ang puso ko. Para siyang hollywood actress na si Emma Watson, ang amo ng mukha at nakakatakot hawakan. Para siyang living doll. Marupok. Pero sa
NICOLA I gritted my teeth. Nasa punto na ako naipapasok ko na si manoy sa butas ni manay nang bilang tumunog ang cellphone ko. Huminto ako sa pagkiskis ng matigas kong pagkakalalaki para sagutin iyon. "Argh! What are you doing?" Reklamo niya. Akma kong abutin ang cellphone pero pinigilan niya ang kamay ko. "Let me answer this first," sabi ko. Bumakat ang frustration sa mukha niya. Alam kong nabitin siya at tila nawalan siya ng gana ngayon. "Mas importante pa ba iyan?" Naiinis niyang turan. Sumalpok ang kilay ko. "No idea. Pero sasagutin ko lang, istorbo eh." "Fine. I will end this," dagli niya saka bumalik sa kinauupuan. Umaapoy ang mga mata niyang nakatingin sa akin habang sinusuot ang damit. Wala na akong chance maka-score ngayon. Kawawa si Manoy. "Chanie, 'wag ka naman ganyan. Itutuloy pa rin natin," sabi ko habang nakatingin sa cellphone. Pesteng, Blake! Istorbo talaga, binibwesit ako. Baka nalaman niyang may milagro kaming ginagawa.Nakabusangot siyang kumibit balikat. "
NICOLA Sumiklab ang malaking apoy sa dibdib ko nang makitang may ibang kausap na lalaki si Chandria. Hindi ako magagalit kung hindi malagkit ang pagtitig nito. "Chandria Mielle!" Tawag ko. Mabibigat na yabag ang ginawa ko papunta sa kanila. Eksakto rin ang pagsuot ng lalaki sa maskara niya. "What the hell are you doing?" Hinatak ko s'ya palapit sa 'kin. "What's your problem?" Balik tanong, nalakipan pa ng masamang tingin. "Ikaw!" Sigaw ko sa mukha niya. "Ba't ka nanlalaki kahit alam mong nandito ako?" Hindi ko na mailarawan ang mukha niya. Kulang na lamang ay kakatayin niya ako. "Pambihira ka, Nic! Nagkabangga lang kami. Naghingi ako ng sorry, nanlalaki na kaagad? Masyado ka namang seloso!" Alma niya. Ngumiwi ako. Nilakasan ko ang pagpisil sa kamay niya. "Kung makatitig ka parang kayo lang sa mundo. Umuwi na tayo, Chandria Hindi ko na nagugustuhan ito!" Winaksi niya ang kamay ko. Lumaganap ang itim na hamog sa mukha niya na nagpapatunay na umabot na sa limitasyon ang
Kumikislap ang mga mata ko nang pinagmasdan ko ang sariling repleksyon sa vanity mirror. Kasalukuyan kong inaayusan ang sarili dahil pupunta kami sa auction. Mariin kong nilapat ang mga labi matapos lagyan ng lipstick. Pulang-pula ito gaya ng gusto ni Nicola saka pinaresan ko ng pulang dress na kumikinang sa liwanag.Una akong nanaog ng hagdan. Di ko hinintay si Nicola dahil nasa banyo pa siya. Hindi makapagpasya kung ano ang susuotin. Mas higit siya sa babae sa kaartehan, nakakaasar minsan.Huminto ako sa salamin ng sala. Sinugarado ko ang mukha kung pasok ba ang make-up ko para sa gabing ito. Humugot ako ng malalim na hininga sabay akma na susuotin ang maskara nang biglang may yumakap sa beywang ko. Nanayo ang balahibo ko sa mainit na hangin na dumapi sa batok ko. Namilog ang mga mata ko nang kumislap ang flash ng camera. Camera ng Iphone ni Nicola. "You're gorgeous," bulong niya na kinayanig ng puso ko. Nagwawala sa kilig ang sistema ko."Pero—"Ayos na sana kung wala ang pero.
CHANDRIA Nanakit ang lalamunan ko habang pinipigilan ang mga luha. Nasa sitwasyon ako ng matinding emosyon at nahihirapan akong iproseso ang nangyayari.Naikuyom ko ang mga palad, napako sa kinatatayuan. Nasa maaliwalas na sala kami ng mansyon ng Callagry. Kagaya ko ay mistulang bato ang mga magulang ko. Nahihirapan silang tignan ako ng deretso sa mga mata.I crossed my arms, and my jaw tightened as I took at them. "Chandria... h-hindi ko alam kong paano ko sisimulan," pasimula ni Mom. Sinubukan niya akong tignan. Tumango ako para ipahiwatig na nakikinig ako."Ilang taon akong binubulag ng pride ko. I believed Marga because... because it was easier to trust her than to question myself. I failed you as a mother."Mataimtim akong tinignan sa mga mata ni Dad. "We failed you, Chandria. May karapatan ka para kamuhian kami. Pinili namin makinig sa kasinungalingan ni Marga. Pinagdudahan ka namin kahit na ikaw mismo ang anal namin... at ano ito? Para sa katahimikan? Para maiwasan ang gulo
NICOLAHinila ako ang siko ni Chandria nang pagtangkaan siyang hablutin ni Marga. Nanginginig siya sa galit at parang gustong sabunutan si Marga."Enough, Marga! You've already done horrible things! I won't let you hurt her again. Hindi mo lang siya pinagbintangan kundi sinaktan pa. Hindi lang estafa ang ikakaso sa'yo kundi patong-patong na kaso na magpapabulok sa'yo sa bilangguan habambuhay!" Malalim at matalim kong bulyaw.Hindi siya natinag kundi ginawaran lamang ako ng umaapoy ng tingin. "Hindi ko alam ang pinagsasabi niyo! Inosente ako at gusto ko lang umunlad itong kompanya. Manloloko ang babaeng iyan! Gusto niya lang makuha ang simpatya niyo!" nangagalaiti niyang turan.Kinagat ni Chandria ang ibabang labi. "Hindi ko ginagamit ang simpatya ng iba. Sadyang tinutulungan ako ng Maykapal para ilalad ang pagsasamantala mo sa pamilya ko. Wala kang utang na loob, minanipula mo ang mga magulang ko. Ninakaw mo ang pera namin tapos sisirain mo ako para pagtakpan ang krimen mo. Sa takot m
NICOLA "Good job, bro," sabi ko kay Paolo nang tinapik ko ang balikat niya.Nandito kami sa labasan ng airport, sinasamahan ang mga pulis matapos nilang hulihin si Autumn. Muli ko siyang nakausap nang malaman ko na magkaibigan sila ni Chandria. Hindi ko sukat akalain na tatraidorin niya ito dahil sa pera. Nakilala niya si Marga dahil naging kaklase ito noong college sila. Parehong Business Administration ang kinuha pero dumiretso ng pagiging lawyar ang bayaw kong hilaw."Parehong-pareho kayo ni Chandria, may mga taong gusto kayong sirain. Sana mawala na ang mga ahas sa paligid niyo. Hindi ko maatim ang gano'ng gawain," komento ni Paolo.Tumango ako. Pinatong ko ang isang kamay sa itaas ng kilay habang pinagmamasdan ang pulis na pinapasok si Autumn sa sasakyan."At sana hindi ka rin maging katulad nila," biro ko.Matalim niya akong tiningnan. "Malabo akong maging ahas, sa sobrang honest ko, ikaw na lang ang maiinis. Saka hindi ko ipagpalit ang tulad mo. Mahirap hanapin ang red flag n