NICOLANagmamadali akong pumasok sa opisina ngayong araw. Nawili ako kahappon at nakalimutan kong may tatlong meeting ang naghihintay. I can't blame Chandria, though she's my secretary. Sinadya kong uma-absent kahapon upang makasama ang mga anak ko. At syempre, magpakitang gilas sa kanya. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Mom kahapon napagnilayan ko na liligawan, susuyuin, luluhuran, pagsisilbihan at pakakasalan si Chandria. Kahit ang totoo ay takot ako sa commitment. Isa lang ang alam ko, umiiba ang tibok ng puso ko tuwing makaharap siya at sa palagay ko, siya ang tadhana ko. Sinungaling ako kasi di ako naniniwala sa destiny. Kung gusto kong abutin ang isang bagay ay kailangan kong maghirap, pero di pwedeng kalimutan magdasal dahil sa tulong ng Poon ay maabot ko ang lahat ng plano ko.Hinubad ko ang blazer nang marating ang opisina. Humugot ako ng malalim na hininga at pinatong sa swivel chair. Uupo sana ako nang biglang may bumato, no—may ibong bumangga sa glass window. Nahulog sa v
NICOLATumungo ako sa exclusive restaurant pagkatapos ng naging pag-uusap namin ni Paola. Hindi ko rin inaasahan na pupunta siya ng ganoong oras sa kompanya. Tila ba may pinahihiwatig siyang masasangkot ulit ako sa gulo. Ito rin ang dahilan kay pumunta ako sa Luxembourg at nanatili ng tatlong taon. Simula noong naging rebelde ako sa tatay ko ay palagi akong nasasangkot sa kaguluhan, malamang ito ang tandahana. Sa aming limang magpipinsan, ako lang ay may hilig kumaibigan ng mga sindikato at madalas na tumatakas sa sandamakmak na peligro.I had arrived earlier than expected. Pasimpleng kong nilibot ang tingin sa kabuuan. Ilang beses akong dumadalaw rito, nakakasawa ang view ng lugar. Ito lang ang kilala kong lugar para sa ganitong meeting. May bago akong kliyente na kinakailangan ng flowery words para makumbinsi at mag-invest.I quietly sit at a reserved table near the back with a perfect view of the bustling city skyline. May iilang high-profile customers ang lumalabas-masok at abala
NICOLATumatagay ako sa bagong tambayan naming VIP Club– sa La Nuit naman. Kasama ko si Paolo at isa pa naming kaibigan na si Blake Sanchez. Actually, apat kaming magkakaibigan at namatay sa isang aksidente si Theo.Nagulo ako nang ngumuso si Paolo. "Napansi mo iyon? Nandito naman ang paborito mong sindikato.""F*ck, sila ang nagpadala ng death threath,"mura ko sabay baling sa direksyon ng mga demonyo.Ito ang organisasyon na pinag-utangan ko noon. Sila ang nagpadala ng death threat, at malamang kasabwat ito ni Thanatos Lopez. Sinimulan niya kanina ang death threat. Simula nang dumating si Deborah sa casino no'ng gabing iyon, isa-isang lumalabas sa lungga ang mga animal. Nagkaisa para patumbahin ako.Dinurog ko ang dulo ng sigarilyo sa ash tray at inisang lagok ang whiskey. "May meeting naman ang mga d*pungol, pre. Ano? Lulusubin natin?" Naiiritang sabi ni Blake. Nayamot ako sa tao niya sa gilid ng ulo. Itong kaibigan ko na mala-undertaker ang hitsura. Sa halip na sumagot ay tumayo
A/N: Thank you for reading this book, sana magparamdam kayo readers, pang motivate lang po para mawala pagod ko sa pagsusulat. CHANDRIA Dinilat ko ang aking mga mata dahil sa ingay ng kaluskos. May mga paang sumasayad sa sahig. Nanindig ang balahibo ko, samahan pa ng madilim na sala at malamig na aircon. Nahimasmadan agad ako, matulin pa sa alas kwatrong naalerto ang sisitema ko. Hindi ko namalayan na nakatulog ako sa sofa. Sinulyapan ko ang smartwatch. Alas tres y media ng umaga. Jusmio, devil's hour. Teka, hindi naman ako naniniwala don. Umahon ako mula sa pagkakahiga. Luminga-linga, ayaw ng mga binti kong bumaba sa sahig. Nangatog ang kalaman ko, maraming pumasok na masamang imahe sa utak ko, at parang mahihimatay ako sa ingay na papalapit ng papalapit sa pwesto ko. May malamig na mga kamay ang biglang pumulupot sa balikat ko. Tumili ako. Wala akong pake kung gigisingin ko ang buong bahay. "Shut up,"mahinang bulong ng paos na boses ng lalaki sabay takip sa bibig ko. Hinampa
CHANDRIA "Dammit, Channie! Why did you throw my phone?" Sigaw niya. Dinuro ko siya ng hintuturo ko. "Ikaw?! Pinapantasyan mo ang mukha ko sa katawan ng ibang tao!" "What the hell are you talking, babae? Di mo nga binalik ang phone ko sinira mo pa! At kung ano-ano pa ang iniisip mo,"singhal niya, nakalimutan sandali ang kirot sa braso. "Hindi naman masisira 'yon! Walang hiya ka talaga, Nicola! Pati ako ay dinadamay mo ako sa kabaliwan mo!" "Hindi ikaw ang nasa picture, saka bakit naman kita pagpapantasyahan kung pwede naman gawing live—" "Bwesita ka! 'No 'kala mo sa'kin? Libreng vivamax mo? Dudukutin kon'yang mata mo sa kamanyakan mo!" "Pero gusto mo naman. Nagde-deny ka pa." "Baliw! Baliw!" Napapadyak kong sigaw. Kahit kailan hindi ko na ibibigay ang sarili sa kanya. Baka mamaya magka-triplets na naman. Hirap na hirap siyang pinulot ang cellphone. "Fine. Ide-delete ko na 'tong photos pero dapat i-kiss mo ako ngayon para mapalitan ko ng bago." "Kiss mo 'yang mukha mo at gamut
CHANDRIA Kinabukasan, di ako nag-usisa kung anong nangyari kagabi kay Nicola. Oo, sugatan siya. Nag-alala ako sa kanya pero nayayamot sa inasta kagabi. Pinapairal ang kalandian kahit may sugat at nasa binggit ang buhay. Nagtataka minsan, may sayad ba siya sa utak? O sadyang kamanyakan lang ang laman ng 'non? Pati ako napapraning na. Pagod na ako sa ganitong eklavu. Nababawasan ang beauty ko, nakaka-stress mga bakla. "Mom, I don't want to go to school." Kinalibit ako ni Leone na may inosenteng mga mata. "Me too, mommy,"segunda ni Liam. "Byernes naman ngayon, hindi na kami papasok!" Welga ni Layla, hawak-hawak niya ang barbie doll na niregalo ni Summer kahit di naman niya birthday. Naimberyna ako sa tatlong madaldal kong mga anak. Ang tatalas ng dila at marunong ng rumason, manang-mana sila sa tatay nilang mahilig magbardagulan. "No!" Pinanlakihan ko sila ng mga mata. "Suotin niyo ang bag niyo at tayo'y hahayo na," "Mommy, ayaw nga namin!"protesta ni Leone. Hinila ko ang likod
NICOLA"Hey, where do you think you're going?" Pinipihit ko ang pinto palabas ng mansyon. Tinakpan ko ang naka-bendang kong braso ng long sleeve polo shirt ko, magpapanggap ako na walang sugat. Tanging ang doktor at mga tao sa bahay na may alam na may sugat ako.The pain in my arm was unbearable, but my mind was elsewhere. Naka-24 hours lamang ako sa bahay pero gusto ko ng bumalik sa trabaho. Nag-alaala ako sa kalagayan ng kompanya at casino,kasi batid kong gagawa ng paraan si Artemio at Thaddeo–mga hatik at hayok sa mundo ng sindikato o tatawagin nating mafia. May kapangyarihan silang ilugmok, sirain at burahin ako sa mundo. Lalo na si Thad na gusto akong paghigantihan sa maling akala niya.Kailangan kong magpa-imbesitga. Apurahin ko si Paolo at Blake para masolusyunan ko mga problema ko."May kailangan lang akong gawin. Babalik ako agad,"pagsisinungaling ko."Pinag-uusapan natin na di kalalabas ng tatlong araw o pwede nga lang limang araw eh. Hindi pa magaling ang sugat mo. Maawa k
NICOLA Sinalubong kami ni Paolo at Blake. Walang tigil sa paghihimutok si Chandria habang naglalakad kami. Pasalamat siya naka-landing kami ng maayos at di kami nasabit sa building. Sarap niyang busalan sa bibig. Nakakaubos rin ng pasensiya. "Bullshit! That fucking helicopter malfunctioned. I don't know if someone is really sabotaging me and trying to lead me to my death." Pagmumura ko agad. "Pangdagdag naman sa imbestagasyon to, Nic,"bulong ni Blake. Natatakot na baka marinig ni Chandria ang usapan namin. "May balat ka siguro sa pwet, Nic kaya minamalas ka palagi,"biro ni Paolo. Tinangka ko siyang batukan pero lumihis siya. "Hindi na ulit ako sasama sa helicopter ride ng lalaking ito,"sabad ni Chandria. Natigilan at tumahimik ang dalawa kong kaibigan. Sinuyod ng nagtatakang tingin ni Blake si Chandria. Sumipol siya sa bandng huli nang maisip na bagong chicks ko. "She's not my chick but my hen,"basag-impresyon ko sa kanila. Hindi maipinta ang mukha ni Blake samantala si Paol
NICOLA Oh, shit. I cursed silently. Marahas ko siyang tinulak palayo. Awtomatiko akong tunayo na kinahilo ko. Nawawalan ako sa tamang hwesyo at tila nasusunod ang balat ko sa sobrang init. Gulong-gulo akong tinampal ang pawisan kong noo. This bitch had slipped me an aphrodisiac. I felt like my body wasn’t my own anymore.Her lips curved into a wicked smirk. "You really miss me, baby," halinghing niya. "Mali ang pagaakala mong pakakawalan kita ng ganoon kadali. Sisimulan pa lang natin ang laro."Tinukod ko ang isang kamay sa counter para ibalanse ang sarili subalit sinabayan ng pagkapos ng aking hininga. "What... what the hell did you do?" Namaos ang boses, naging mahina–malayong-malayo ito sa pagiging maawtoridad ko gaya ng dati. "Gusto ko lang maging masaya ngayon gabi. You know, I miss your body. I don't want to touch myself, eh? Kaso, hindi ito ang oras para gawin iyon. Mayroon lang akong sorpresa para sa'yo." Yumukod siya papalapit, napakurap ako sa mainit niya hininga na duman
NICOLA Pumasok ako sa La Nuit VIP Night Club. Alas dyes ng gabi at abala ang mga suki ng club sa paglabas-masok. Naningkit ako sa kumikislap na mga ilaw na may mga kulay pula, asul at dilaw na umaagaw. Ramdam ng kalamnan ko ang humahaplos na malakas na tugtug ng musika na sumasabog sa dingding na hinaluan ng bulungan ng mga kliyente Dumapo sa ilong ko ang amoy magkahalong amoy ng pabango, usok at alak.I stepped in, my eyes scanning the room, kabisago ko ang bawat detalye at pasikot-sikot sa club na parang mapa sa utak. Nandito ako para sa isang rason, ang manmanan si Artemio. Binabalak kong ipadakip siya sa police ngayong gabi kaya sinadya akong hindi isama ang aking bodyguards pero konektado ako sa pulisyo at sa isang pindot ko'y darating sila agad. Binigyan ko ng trabaho si Paolo na bantayan niya ako at siguraduhing mapagtagumpayan ang entrapment operation.Pagod na ako sa pagba-blackmail niya. Hindi habambuhay na mahing principal sponsor niya ako para lamang iligtas at maitago an
CHANDRIASa sumunod na araw, pumunta ako sa mall upang bumili ng regalo para kay Nicola. Magpapasko na't malapit na ang birthday ng kambal. Mag-a-apat na taon na pala sila, eh parang kailan lang kami lumipat sa mansyon ni Nicola. Nasa jewellery shop ako nang mabangga si Autumn. Halos dalawang buwan kaming di nagkita at sa group chat lang kami nagbo-bonding. "Is that you, Chandria?" Gulat niyang bati.Abot tenga ang tawa ko na sinalubong siya ng yakap. "It's been a long time! Kamusta ka na?"Matamis siyang ngumiti habang hinamas-himas niya ang likod ko. "Look!" Nilahad niya ang kamay para makita ko ang kumikinang niyang diamond ring."Nag-propose na si Yong sa'yo?! Finally, natauhan din!" Sabi ko na napatutup ng bibig.Kinikilig kaming tumalon-talon at nagyakapan ulit. "Congratulations, Besh! I'm very happy for you!"I can't believe this college friend of mine is finally getting married! Kapagkuwan ay pumunta kami sa fast food para magmeryenda. Malapad ang mga ngiti namin nang nilap
CHANDRIA Minulat ko ang mga mata nang tumama ang liwanag ng sumisikat na araw sa umagang ito. Bumangon ako, kasabay ng pagngiti nang makitang nakaupo sa dulo ng kama si Nicola. Bahagyang nakakurba ang likod habang nakayuko. May hawak siyang sigarilyo na dahan-dahang hinihithit. His bare back was exposed as morning ligjt filtered through curtains, casting soft, golden rays across his tone shoulder. Pinagkatitigan ko ang bawat linya ng muscles ng likod niya. Nakatalikod siya pero mukha ng sexy, kaya naakit akong hagkan siya ulit. Pumewesto ako siya, hinigpitan ang kapit sa manipis na kumot na bumabalot sa katawan ko. Ramdam ko pa ang init ng pagsasalpukab namin kagabi. Ginala ko ang tingin sa komplikado niyang tattoo sa likod. It was twin wings, dark and sweeping across his shoulder blades, their design are both fierce and hauntingly beautiful.Kanina pa niyang napapansin ang kalikutan ko pero hinayaan niya na hawakan ko ang likod niya. Puno ako ng kuryosidad na binaybay ang daliri
CHANDRIA🔞 aheadMainit na hininga ni Chandria ang dumantal sa batok ko nang niyakap niya ako mula sa likod. Nabigla ako sanhi ng pagbilis ng tibok ng puso ko.Kakarating lang namin sa bahay mula sa reception ng kasal ni Paolo. Pasado alas dyes na rin kaya napagod ng husto ang mga bata. Pinatulog muna sila ni Chandria samantala ako ay naligo. Subalit hindi ko inaasahan na gagapangin ako ng girlfriend ko. At parang may gustong ipagawa sa akin. Kasalukuyang umiinon ako ng tubig sa kusina. Nanuyo ang lalamunan ko sa kantyawan kanina. Habang nandoon ako ay sinikap kong hindi uminom ng alak dahil ako ang nagmamaneho ng kotse at ayaw rin makita ni Chandria na naglalasing ako kaya panay ang tanggi ko kay Blake at sa iba naming kaibigan."Hmmm," ungol ko dahil tinamad magsalita at nahuhulog na ang mga talukap."Pwede rin ba tayo mag-honeymoon?" Malandi niyang pahayag.Nanlaki ang mga mata ko saka tila kinuryente ako nang hinipan niya ang tenga ko. "Ano'ng pinagsasabi mo? Pwede banv matulog
NICOLA "I still can't believe it," bulong ko sa sarili.Sumandal ako sa upuan ng kotse, dinig ko ang mahinang tunog ng makina habang nagmamaneho patungo sa kasal ni Paolo. Hindi ko pinagtunan ng pansin ang magandang tanawin sa labas, subalit nasa milya-milya ang isipan ko. Malakas na kumakabog ang dibdib ko sa pagiging masama at di makapaniwala na nasa realidad ako ng pangarap ko.Just a month ago, Chandria became officially mine. Walang halong biro, girlfriend ko na siya. Even now, saying it in my head felt surreal. Madali pala siyang bilhin, pero mahal ko talaga s'ya. May isa akong problema: paano ko sasabihin ang 'i love you'? Kasi tuwing maglalakas loob ako ay bigla namang manghihina ang tuhod ko. I don’t know how to express my affection through words, but I’ve mastered the art of showing it through my actions. Every glance, every touch, every little thing I do—it’s my way of screaming the feelings I can’t say out loud. Words can falter, but actions? They never lie.Kaya dinadaan
CHANDRIAUmagang akong umuwi, nagdahilan akong magpapagupit kay Nicola para maniwala siya pero ang totoo ay pupunta ako sa sekreto kong kompanya. Tinatago ko ito sa Makati at di nila kilala kung sino ang totoong may-ari. May nilagay akong tao para umaktong CEO habang minamaniobra ko ang kompanya sa likod ng lahat. Hinugot ko ang maskara, maingat na sinuot bago bumaba. My delicate heels clicked softly against the cobblestone driveway as I approached the imposing facade of Mielle Tech, my secret empire nestled discreetly in the heart of the city."Good afternoon, ma'am," bati ng guard nang pumasok ako.Ginantihan ko siya ng ngiti. Heto na naman ako sa masagana kong kompanya na taga-supply ng groundbreaking techonologies such as wearable medical devices, anti-aging solutions, and personalize health care apps. "How's life?" Bati ko sa mga empleyado. Ngumiti sila at kanya-kanya ang sagot. Tumatawa akong sumakay sa elevator kasama sila. Una silang bumaba sa 7th floor at sa 10th floor na
CHANDRIA "Suplado," nayayamot kong singhal kay Nicola nang inabot ko ang kahon ng doughnut. Alam kong paborito niyang snack ito pero wala siya sa mood kumain ngayon."Itapon mo 'yan ayaw kong kumain," nangangalumbaba niyang sagot na di inangat ang tingin sa'kin. Sinusubukan niya ang pasensiya ko."Hirap na hirap akong binili ito tapos itatapon lang. Wala talagang puso! Hindi mo alam na maraming nagugutom sa mundo," pangangaral ko.Pinukulan niya ako ng mataman na tingin. "Kasalanan nila kaya nagugutom sila. Sundin mo na ang inuutos ko.""Hindi," tutol ko saka inabot sa kanya ang isang doughnut. "Kainin mo. Diba paborito mo 'to?""Noon, ngayon hindi na kasi pinipilit mo akong subuan. Nakalimutan mong galit pa rin ako sayo at hindi mo ako madadala sa pa-doughnut mo." Iniwas niya ang tingin.Sumalpok ang kilay ko. "Ba't ka naman nagagalit? Para kang three years old, daig mo pa ang kambal. Saka wala akong balak subuan ka. Hindi ka naman PWD na walang kakayahang kumain gamit ang kamay mo.
NICOLATwo days later, natagpuan ko si Frost na kumakain ng choco flakes bilang agahan sa sala. Nayamot ako sa pagkakalat niya sa sahig kasi ako ang tipong strikto sa kalinisan at kaayusan ng paligid lalo na ang bahay ko."Sino nagsabi sa'yo na dito kumain ng breakfast?" Hinila ko ang tenga niya."Si... si Ate Chandria, of course," nauutal niyang rason."Palusot ka pa!" Kinaladkad ko siya papunta ng dining room. "Kailan ka ba lalayas sa bahay ko? Diba pasukan na sa susunod na buwan?""Sa October pa ang pasukan namin," pagtatama niya.Binitawan ko siya matapos siyang paupuin. "Pero katapusan na ng Agosto ngayon. Bumalik ka na agad doon para makapaghanda,"sabi ko na tinukod ang isang kamay sa glass table."May five days pa ako rito," alma niya."No, you should go back.""Pinagkait mo nga sa'kin ng one week ang kambal tapos pauuwin mo ako. It's a bit unfair, 'ya."Frustrated kong pinikit ang mga mata bago tinuwid ang tindig. "Alright, I'll go two days then shu-shu.""Ano'ng shu-shu pinag