All Chapters of A NIGHT TO REMEMBER WITH THE CEO: Chapter 171 - Chapter 180

Habang tahimik na nakaupo sina Maria, Mirasol, at Donya Loida sa waiting area ng ospital, dumating ang doktor ni Kean, si Dr. Ramirez, na may seryosong ekspresyon sa mukha. Lahat sila ay sabay-sabay na tumayo, halatang kinakabahan sa balitang dala nito.“Dok, kumusta na po si Kean?” tanong ni Donya Loida, halos hindi na maitago ang panginginig ng kanyang boses. Sa kabila ng kanyang lakas ng loob kanina, alam niyang hindi niya kayang tanggapin kung may masamang balita.Tumango si Dr. Ramirez, ang mga mata ay nagbigay ng kaunting katiyakan. “Ang operasyon ay matagumpay. Napigilan namin ang pagdurugo sa loob, at ang mga bali sa kanyang mga tadyang ay naayos na rin. Salamat sa mabilis na pagdadala sa kanya dito.”Napaluha si Donya Loida sa ginhawa. “Salamat sa Diyos,” mahina niyang bulong, sabay hawak sa kanyang dibdib.Ngunit seryoso pa rin ang ekspresyon ni Dr. Ramirez. “Ngunit... nasa kritikal pa rin siyang kalagayan. Ang kanyang katawan ay nasa recovery stage, at siya ay kasalukuyang

Minsan, sa isang mahirap na sitwasyon, nagiging matatag ang isang tao sa mga hindi inaasahang pagkakataon. Kahit na puno siya ng takot at sakit, natutunan ni Mirasol na maging maligaya para kay Kean, kahit pa siya ay puno ng mga pagdududa at agam-agam.Habang nagmamasid si Donya Loida mula sa malayo, hindi rin niya maiwasang mag-alala. Ang mga mata ni Mirasol ay puno ng luha, ngunit tila may lakas na nagsusustento sa kanya upang patuloy na maghintay. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan nila, nagtiwala si Donya Loida na magigising si Kean, sapagkat siya ay isang taong malakas at puno ng pag-ibig.Samantala, si Maria, na hindi pa rin kayang magtakip ng lungkot at takot, ay nakatayo sa pinto. Ang mga mata niya ay hindi maipaliwanag, puno ng paghihintay at dasal. Ang bawat sandali ay mahirap—hindi niya alam kung paano magsimula, paano magiging maayos ang lahat, at kung anong mangyayari kay Kean. Ngunit, ang alam niyang tanging dahilan ng kanyang paghihintay ay ang pagmamahal sa kanya—na nag

Sa kabilang bahagi ng ospital, si Mirasol ay dumating galing sa kanilang bahay, ang kanyang puso'y puno ng magkahalong emosyon. Habang naglalakad siya patungo sa ICU, ramdam niya ang bigat ng sitwasyon. Kahit na wala nang direktang karapatan si Maria kay Kean bilang asawa nito, siya pa rin ang ina ng anak ni Kean, si Harry. Si Mirasol, sa kabila ng lahat, ay kasalukuyang kinakasama nito.Nang pumasok siya sa silid, nakaramdam siya ng tensiyon sa hangin. Agad niyang nakita si Maria, na nakatayo sa tabi ng kama ni Kean. Nakita niya ang pag-aalala sa mukha nito, ngunit sa loob ni Mirasol, nagngingitngit ang kanyang kalooban. Ang selos ay tila umaakyat sa kanyang dibdib, ngunit ipinilit niya ang sarili na huwag ito ang malaman."Maria," nagsimula si Mirasol, ang boses nito'y mahinahon ngunit puno pa rin ng tensyon. "Maghintay tayo. Ipagdasal natin si Kean."Naramdaman ni Maria ang tensiyon, ngunit pinilit niyang huminga ng malalim. “Oo, tama ka. Pero hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman

Habang patuloy siyang nagsasalita, pinilit niyang maging matatag. Sa kanyang puso, umaasa siya na naririnig ni Kean ang bawat salita, na ang bawat hikbi niya ay umabot sa puso nito. At kahit walang reaksyon mula kay Kean, nagpatuloy siya sa kanyang pagdarasal, sa kanyang kwento, sa pag-alala sa mga masasayang sandali nilang pamilya."Naalala mo ba, Kean?" muling wika ni Maria, pilit na ngumingiti kahit ang kanyang mga luha ay patuloy na bumabagsak. "Yung araw na unang beses mong hawakan si Harry. Sabi mo, siya ang pinakamagandang biyaya sa buhay mo. Lumaban ka para sa kanya, Kean. At kung hindi man para sa akin, para na lang sa anak natin... at sa naiwan mong kinakasama na si Mirasol."Sandaling tumigil si Maria, pinunasan ang kanyang luha gamit ang manggas ng kanyang blouse. Huminga siya ng malalim, pilit na binubuo ang lakas ng kanyang loob upang maipagpatuloy ang sinasabi. "Hindi ko alam kapag gumising ka, maalala mo pa ba ang tamis ng pagmamahalan natin noon. Kung maalala mo pa ba

Habang pinagmamasdan ni Donya Loida ang eksena, lumapit siya kay Kean, hinawakan ang isa pang kamay nito. "Apo," wika niya nang mahina ngunit puno ng pagmamahal. "Hindi ito ang wakas para sa'yo. Magsisimula pa lang ulit ang buhay mo. Lumaban ka, Kean."Tahimik na nagbigay-puwang sina Maria at Mirasol, nakatayo sa tabi habang binibigyan ng pagkakataon ang pamilya ni Kean na magparamdam ng kanilang presensya. Pero hindi rin nila maiwasang magdasal, sa kani-kanilang puso, na sana'y magising na si Kean sa piling ng mga taong nagmamahal sa kanya."Dr. Velasco, ano po ibig sabihin nito?" tanong ni Maria, ang kanyang tinig puno ng pangarap at takot.Pinagmamasdan ni Dr. Velasco ang monitor, at pagkatapos ay dahan-dahang ngumiti. "May magandang senyales. Ang mga galaw ng mga daliri at ang mga pagbabago sa vital signs ni Kean ay indikasyon ng posibleng paggising. Maaaring mag-react na siya sa stimuli.""Pwede po bang magising si Kean?" tanong ni Mirasol, ang kanyang boses ay nanginginig sa pag