All Chapters of หย่า…มารักฉันเลย: Chapter 351 - Chapter 360

438 Chapters

บทที่ 351

เอาเถอะ ยังไงเขาก็เป็นผู้ฟังที่ดี ฉันเลยสามารถพูดต่อไปได้ “แล้วรู้อะไรไหม ฉันรักเขามากจนเต็มใจที่จะมองข้ามเรื่องทั้งหมดไป ฉันไม่เคยกดดันเขาหรืออะไรเลย” ฉันพรั่งพรูออกมาและนั่นทำให้เราทั้งคู่หัวเราะสนั่นหัวใจดิ่งฮวบลง เมื่อการหัวเราะแบบบ้า ๆ บอ ๆ กลับกลายเป็นความรู้สึกอึมครึม บึ้งตึง โดดเดี่ยว และหิวโหย “แม้แต่ตอนที่เราแต่งงานกันแล้วฉันก็ยังไม่มั่นใจเลย อันที่จริงก่อนหน้านี้ฉันก็พอรู้ความจริงอยู่แล้วล่ะ ฉันรู้ความจริงมาตลอด รู้ว่าเขารักคนอื่น แต่ฉันก็ยังฝืนทำเป็นไม่รู้ ฉันบอกตัวเองว่าทุกอย่างเป็นเพียงอดีตและฉันไม่ต้องไปสนใจก็ได้ ฉันบอกตัวเองว่าสิ่งที่ตัวเองต้องทำกือการมองไปที่อนาตและทำให้ทุกอย่างดีขึ้น ให้เป็นความทรงจำที่ยากจะลืม แต่ฉันว่าฉันคงหลอกตัวเองไปวัน ๆ” ฉันเรอ แต่ครั้งนี้ไม่มีใครหัวเราะอีกแล้ว ดวงตาของเดนนิสเศร้าหมองจนฉันรับรู้ได้ว่าเรื่องของเขาคงจะต่างออกไปจากฉัน เขาคงรักเธอจนสุดหัวใจ“หลายปีก่อนที่เธอจะเลิกกับไอเดน ผมก็มีใจให้อาน่ามาตลอด” เขายิ้ม “เธอเป็นทุกอย่างของผม สำหรับเธอแล้ว ผมยอมเปลี่ยนตัวเองเป็นคนที่ดีขึ้น” เขาอ้าแขนโยยังมีขวดเหล้าอยู่ในมือ “วันนี้ ผมกลายเป็นค
Read more

บทที่ 352

มุมมองของเอมิลี่“ทิ้งอดัมไปซะ”ฉันกะพริบตาด้วยความแน่ใจว่าตัวเองได้ยินผิด คำพูดที่ลอยอยู่ในรถแอสตันมาร์ตินของฉันเหมือนเรื่องตลกร้าย และฉันก็พยายามฝืนตัวเองไม่ให้ลุกไปหากล้องที่ซ่อนไว้อยู่“โทษนะ มีอา เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่? นี่คือเหตุผลที่เธอนัดเจอฉันเหรอ?”ดวงตาสีมรกตของมีอาหรี่ลงและริมฝีปากสีแดงสดของเธอก็เม้มเป็นเส้นตรง “ฉันไม่ได้ล้อเล่น เอมิลี่ เธอต้องเลิกกับเขา”ฉันกลอกตาหนักมากจนเกือบจะไมเกรนขึ้น “อ่าฮ้ะ ต่อไปเธอคงบอกให้ฉันขายทรัพย์สินแล้วไปเปิดสถานสงเคราะห์แมวในบาฮามาสล่ะสิ”“นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะ!” มีอาโวยวายมีอา เอมิลี่ โอลิเวีย สามสาวสุดเลิศซึ่งเป็นที่ถูกขนานนามจนใคร ๆ ก็รู้ว่าพวกเราสนิทสนมกันและได้รับการเลี้ยงดูมาด้วยความหรูหราและเตรียมพร้อมกับความสำเร็จมาตั้งแต่อยู่ในเปล เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ประถม มีอาเป็นคนมีไหวพริบเฉียบแหลมและชอบทำเรื่องซุกซน โอลิเวียเป็นคนจิตใจดีและมีเสียงหัวเราะน่าดึงดูด และฉัน... ฉันเป็นเหมือนกาวใจที่เชื่อมพวกเราไว้ด้วยกัน หรืออย่างน้อยฉันก็คิดอย่างนั้นทุกอย่างเปลี่ยนไปในตอนที่ความรักชู้สาวของมีอาและอดัมมาถึงจุดจบ ฉันยังจำไ
Read more

บทที่ 353

มุมมองของเอมิลี่“ลงไปจากรถฉันเดี๋ยวนี้” ฉันพูด เธอมองฉันอย่างไม่เชื่อสายตา“ฉันบอกให้ลงไป!” ฉันกรีดร้อง ความสุขุมของฉันแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ มีอาดูเหมือนอยากจะเถียงต่อ แต่คงมีบางอย่างในแววตาของฉันที่เตือนให้เธอหยุด เธอเปิดประตูรถก่อนจะนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วค่อยก้าวออกจากรถไป “ฟังฉันให้ดีนะ เอมิลี่ เขาไม่ได้รักเธอ เลิกเสียเวลาไปกับเขาได้แล้ว...”ฉันตบแตรรถเพื่อตัดบทเธอจนกระทั่งเธอลงจากรถไปและกระแทกประตูรถปิด ทันทีที่เธอจากไป ฉันก็เอาหน้าผากซบกับพวงมาลัยและรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่เริ่มไหนลงมา ฉันพยายามหอบหายใจผ่านในอกที่อึดอัดของตัวเองรูปที่มีอาเอาให้ดูฉายซ้ำในความคิดของฉัน และทุกครั้งที่นึกถึง ภาพเหล่านั้นก็เหมือนใบมีดที่ทิ่มแทงฉันซ้ำ ๆ ฉันรู้สึกสกปรกและเป็นของใช้แล้วทิ้ง ฉํนอยากจะขดตัวแล้วก็หายไปซะเขาทำแบบนี้ได้อย่างไร? พวกเขาทั้งสองคนหักหลังฉันแบบนี้ได้ยังไง?ฉันคิดถึงสี่ปีที่ผ่านมาและทุก ๆ ช่วงเวลาที่ฉันคอยฟูมฟัก ตอนนี้พวกเขาทำให้ทั้งหมดแปดเปื้อนด้วยเรื่องนี้ วันแต่งงานของเรา ตอนที่อดัมมองมาที่ฉันฉันคิดเอาว่าเขามองอย่างให้เกียรติ ถ้าไม่ใช่มองด้วยความรัก ตอนค่ำคืนอันเงียบสงบเราจ
Read more

บทที่ 354

มุมมองของเอมิลี่“รูปพวกเขา อยู่ด้วยกัน เปลือยกาย แล้วก็เอากัน” ทุกคำเหมือนกับเศษแก้วที่จะบาดคอเมื่อฉันพูดออกไป “ตลอดเวลานี้ อดัมนอกใจฉันไปกับมีอา” ใบหน้าของโอลิเวียเต็มไปด้วยความตกใจ โกรธ และสุดท้ายก็จบลงที่บางอย่างซึ่งอยู่ระหว่างเห็นอกเห็นใจและโกรธเคือง “ไอ้เวรนั่น! แล้วมีอาทำแบบนี้ได้ไง?” โอลิเวียกล่าวพลางกัดฟันฉันยังไหล่ที่เหนื่อยล้าของตนเอง “ชัดจะตาย เธอไม่เคยตัดใจจากเขาได้ไง เธอยังเคยพูดเลยว่าฉันขโมยเขาไปจากเธอ”“แต่นี่เป็นงานแต่งแบบคลุมถุงชนนะ! เธอเลือกไม่ได้สักหน่อย” โอลิเวียประท้วง “ไปบอกมีอาเถอะ เธอไม่สนใจหรอก เธอแค่อยากให้ฉันเจ็บปวดก็เท่านั้น” ฉันพึมพำ โอลิเวียลุกขึ้นและเดินมาดึงฉันเข้าไปกอดฉันเกร็งตัวอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะละลายไปกับอ้อมกอดของเธอ ขณะที่น้ำตาก็เริ่มจะไหลออกมา ครั้งนี้ฉันไม่อาจกลั้นเอาไว้ได้อีกต่อไป ฉันร้องไห้ราวเขื่อนแตกและสะอึกสะอื้นซบบนไหล่ของโอลิเวีย ร่างกายของฉันสั่นเทิ้มไปด้วยความเศร้าและความโกรธ“ชู่ว ไม่เป็นไร ๆ” โอลิเวียพึมพำ ลูบหลังปลอบฉันเป็นรูปวงกลม “ร้องออกมาให้หมดเลย ฉันจะอยู่กับเธอเอง”ฉันสำลักระหว่างร้องไห้สะอื้น “ฉันขอโทษนะ ฉันไ
Read more

บทที่ 355

มุมมองของเอมิลี่ฉันจ้องมองข้อความของอดัม แล้วจู่ ๆ ก็หัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เริ่มจากเป็นเสียงหัวเราะเย้ยหยันเบา ๆ จนกลายเป็นการหัวเราะแบบเต็มเสียงที่ดูเหมือนเสียสติจนคนที่ผ่านไปมาสองสามคนเหลือบมองด้วยหางตา ความกล้าหาญและความไร้สาระของเรื่องนี้มันควรจะได้รับการศึกษาจริงๆ นะ นี่คืออาดัม ผู้ซึ่งกำลังเล่นบทสามีที่รักและภักดีอยู่ โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าคำโกหกถูกทำลายไปหมดแล้วโดยเมียน้อยของเขาเอง ถ้าเป็นช่วงชีวิตอื่นที่หมายถึงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ฉันคงจะตื่นเต้นดีใจกับข้อความของเขา ฉันคงยิ้มออกมาเพราะความเอาใจใส่ของเขา อาจจะถึงขั้นรู้สึกตื่นเต้นกับการได้กินมื้อค่ำแสนโรแมนติกด้วยซ้ำ ฉันคงกลับบ้านไปเตรียมตัว ทุกข์ใจว่าจะใส่ชุดอะไร จะทำผมทรงไหน ความคิดว่าฉันใกล้จะเป็นภรรยาผู้มีความสุขและไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรทำให้ฉันรู้สึกแย่ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกขอบคุณมีอาแปลก ๆ ถึงฉันจะเกลียดเธอที่มีส่วนในการทรยศครั้งนี้ แต่ฉันก็ปฏิเสธไม่ได้ที่ความต้องการทำลายฉันของเธอให้ประโยชน์กับฉัน ไม่อย่างนั้นฉันคงยังใช้ชีวิตไม่รู้เรื่องรู้ราวโดยปล่อยให้สามีของฉันทำให้ฉันดูโง่เขลาและน่าสมเพชต่อไปอย่างน้อยตอนน
Read more

บทที่ 356

มุมมองของเอมิลี่อาการปวดตุบ ๆ หลังดวงตาปลุกฉันให้ตื่นจากห้วงแห่งความไม่รู้ตัว ฉันร้องครางพลางพลิกตัวตะแคงข้างแล้วซุกหน้าลงกับหมอน อาจเพราะขยับตัวกระทันหัน จึงทำให้ฉันรู้สึกคลื่นไส้มากขึ้น ฉันจึงนอนนิ่ง ๆ พยายามควบคุมให้ท้องไส้สงบลงเศษเสี้ยวความทรงจำบางส่วนแล่นเข้ามาในความคิด… บาร์แห่งหนึ่ง… วิสกี้ที่เผาไหม้ลำคอ… ถ้อยคำโกรธเกรี้ยวที่หลุดออกจากริมฝีปาก การพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดเข้าด้วยกันกลับยิ่งทำให้ปวดหัวมากขึ้นฉันลืมตาขึ้นเห็นแสงอาทิตย์ส่องลอดผ่านช่องว่างของผ้าม่านเข้ามา มันสว่างจ้าจนแสบตา ฉันกะพริบตาถี่ ๆ เพื่อให้สายตาค่อย ๆ ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อม ซึ่งไม่นานก็สังเกตเห็นว่าเป็นห้องนอนของตัวเองแต่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?สิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้คือ… อะไรนะ? กำลังจะล้ม? แล้วมีคนมารับตัวไว้?ฉันดันตัวเองขึ้นนั่ง รู้สึกเสียใจในทันทีที่เคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน เพราะหัวฉันเริ่มหมุนอีกครั้ง ฉันกุมขมับ หายใจเข้าลึก ๆ และพยายามปัดป้องคลื่นความคลื่นไส้อีกระลอกคำถามต่าง ๆ เริ่มวนเวียนอยู่ในความคิด แต่ละคำถามนำมาซึ่งความเจ็บปวดครั้งใหม่ตรงขมับใครเป็นคนพาฉันกลับบ้านกันนะ?
Read more

บทที่ 357

มุมมองของเอมิลี่ภาระที่ฉันแบกรับเอาไว้บนบ่าตลอดวันดูเหมือนจะเบาบางลง เพราะตอนนี้เรื่องมันแดงออกมาหมดแล้ว และฉันก็ได้เผชิญหน้ากับเขาแล้วไม่ต้องสงสัยเลยว่าความเจ็บปวดนั้นยังคงอยู่ รุนแรงและปวดร้าวไม่หาย แต่มันมาพร้อมกับความรู้สึกเป็นอิสระอย่างแรงกล้าสายตาฉันจับจ้องไปยังตู้เสื้อผ้าที่อยู่อีกด้านหนึ่งของห้อง ซึ่งเต็มไปด้วยเสื้อผ้าและรองเท้าแบรนด์เนม ฉันเริ่มคำนวณในใจแล้วว่าต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ในการเก็บข้าวของทั้งหมด ต้องใช้กระเป๋ากี่ใบเพื่อให้แน่ใจว่าฉันจะจากไปโดยที่ไม่ทิ้งอะไรไว้ข้างหลัง?หรือไม่ฉันอาจจะแค่เดินออกไปและทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง มันคงง่ายมากที่จะหายตัวไปและเริ่มต้นใหม่ในที่ที่ไม่มีใครรู้จักในฐานะภรรยาของอดัม หรือในฐานะส่วนหนึ่งของชนชั้นสูงในประเทศแต่อีกด้านหนึ่ง สื่อต้องบ้าคลั่งพอที่จะติดตามข่าวการแยกทางของเราอย่างไม่ต้องสงสัย การซุบซิบนินทาและการคาดเดาต่าง ๆ มักจะรออยู่ในมุมหนึ่งเสมอ รอเวลาอันเหมาะสมที่จะแพร่กระจายออกไป 'คู่รักทรงอิทธิพลแยกทาง' จะต้องเป็นพาดหัวข่าวหน้าหนึ่งแน่นอนผู้คนจะพูดคุยกัน พวกเขาทำอย่างนั้นเสมอ ชอบขุดคุ้ยชีวิตคนอื่นเพื่อมองหาความผิดพลาดที่
Read more

บทที่ 358

มุมมองของมีอา“นังสารเลว!” ฉันคำรามเมื่อสายถูกตัด แล้วก็โยนโทรศัพท์ลงบนเตียงของโรงแรม“ฉันจะสั่งสอนบทเรียนที่เธอไม่มีวันลืมให้ดู”ฉันเดินวนไปวนมาในห้อง คิดว่าจะทำอย่างไรดีฉันไม่มีวันลืมวันนั้นเมื่อสี่ปีก่อน ตอนที่ฉันได้ยินว่าอดัมและเอมิลี่กำลังจะหมั้นกัน เขากับฉันเพิ่งทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็ก ๆ และแยกกันอยู่สองสามวัน เพียงเพื่อให้ฉันได้ยินข่าวร้ายนั้นฉันรู้สึกเหมือนโดนหักหลังเลยเราเคยทะเลาะกันมาก่อน แน่นอน แต่ครั้งนี้ฉันเดินออกไป ประกาศว่าฉันต้องการพื้นที่ส่วนตัว แต่ฉันรู้ว่าเราจะกลับมาคืนดีกันหลังจากนั้นไม่กี่วันแต่แล้วไม่ถึงสัปดาห์ต่อมา ฉันก็ได้รับข่าวที่ทำลายโลกทั้งใบ แฟนฉันกำลังจะแต่งงานกับเพื่อนสนิทของฉันเอง! ฉันแทบตกใจแทบตายเมื่อได้ยินแบบนั้นฉันทนเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันไม่ได้ ดังนั้นฉันจึงหนีไปยุโรป ปารีส โรม ลอนดอน ตระเวนไปยังสถานที่ต่าง ๆ เพียงเพื่อที่ฉันจะได้ลืมความปวดใจ แต่ไม่ว่าฉันจะไปกี่ที่ เข้าร่วมงานปาร์ตี้กี่ครั้ง ดื่มแชมเปญไปกี่แก้ว หรือซื้อชุดสั่งตัดพิเศษจากดีไซเนอร์กี่ชุด มันก็ไม่สามารถเยียวยาได้เป็นเรื่องบังเอิญที่ทำให้ฉันกลับมาอยู่ในวงโคจรของอดัมอีกครั้
Read more

บทที่ 359

มุมมองของมีอาหลายสัปดาห์แล้วตั้งแต่ฉันทิ้งระเบิดลูกเล็ก ๆ ใส่เอมิลี่ แต่ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ฉันคาดหวังว่าเธอจะเก็บกระเป๋าและทิ้งอดัมไปทันทีที่เธอรู้เรื่องระหว่างฉันกับอดัม แต่ไม่ เธอยังอยู่ที่เดิม เล่นบทเป็นแม่บ้าน ทำตัวเป็นภรรยาที่สมบูรณ์แบบน่าโมโหชะมัด เธอไม่มีความเคารพตัวเองเลยเหรอ? หรือว่าเธอแค่สิ้นหวังจนต้องยึดติดกับเขา?ไม่ว่าจะทางใดก็ชัดเจนว่าฉันต้องจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เอมิลี่ต้องไปให้พ้นทาง และถ้าเธอไม่ยอมไปด้วยตัวเอง ฉันจะทำให้แน่ใจว่าเธอไม่มีทางเลือกฉันเริ่มสะกดรอยตามเธอ และในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ฉันมองจากรถที่จอดอยู่ ขณะที่เอมิลี่ออกจากตึกที่ทำงานมาพระเจ้า ฉันเกลียดขี้หน้าเธอจริงเชียวเพราะเธอ อดัมถึงตีตัวออกห่างจากฉันไปเขาเลิกรับสายฉันเลย เธอต้องขู่เขาไวแน่ ๆ อดัมค่อนข้างอ่อนแอเมื่อต้องตัดสินใจเรื่องแบบนี้ แต่ความจริงก็คือเธอกำลังพยายามแย่งเขาไปจากฉันอีกครั้ง!เลือดฉันเดือดพล่านเพียงแค่ได้มองหน้า ฉันก้าวออกจากรถและเดินตรงไปหาเธอ เอมิลี่เห็นฉันเข้าพอดี“นังสารเลว” ฉันคำรามแล้วพุ่งเข้าใส่ เล็งฝ่ามือไปที่คอของเธอแต่ก่อนที่ฉันจะไปถึงตัวเธอ แขนแข็งแรงก็โ
Read more

บทที่ 360

ไอเดนผมได้ยินเธอถอนหายใจยาว จากนั้น “ขอบคุณมากที่มา ฉันซาบซึ้งจริง ๆ”ผมพยักหน้าแข็ง ๆ สายตาจับจ้องอยู่ที่ลูกสาว“เอาล่ะ” เธอเริ่มต้นอย่างเคอะเขิน “เราต้องไปหาหมอ จะได้เริ่มกระบวนการรักษาทันที”ผมถอนหายใจ ใช่ กระบวนการรักษา นั่นคือเหตุผลที่ผมมาที่นี่… เหตุผลที่เธอจำใจบอกผมว่าเธอมีลูกกับผม… เหตุผลเดียวที่ผมได้รับอนุญาตให้รู้จักเลือดเนื้อเชื้อไขตัวเองก็เพราะว่าเธอใกล้ตายผมรู้สึกว่าข้างในเริ่มเดือดพล่านด้วยความโกรธอีกครั้ง ในขณะเดียวกัน ผมก็ยังคงรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากการหักหลัง และความเจ็บปวดจากสิ่งที่เธอทำหลังจากมองเอมี่เป็นครั้งสุดท้าย ผมกล้ำกลืนความโกรธทั้งหมดและพยักหน้า “ไปกันเถอะ”เราต้องเริ่มทันที เพื่อการพบหน้ากันกับลูกสาวจะได้ไม่สูญเปล่าในตอนท้ายเธอนำทาง การเดินระยะสั้น ๆ ไปยังห้องทำงานของคุณหมอนั้นเงียบและตึงเครียด แต่เราก็ผ่านมันมาได้“ถึงแล้วค่ะ” เธอพึมพำขณะหยุดอยู่หน้าประตูที่เขียนว่า ‘พบแพทย์’ทันทีที่เราก้าวเข้าไป สายตาหมอก็จับจ้องมาที่ผมด้วยรอยยิ้มมืออาชีพบนใบหน้า เขาชี้ไปยังที่นั่งอีกด้านหนึ่งของโต๊ะทำงานหลังจากเรานั่งลงแล้ว เขาก็จ้องมองมาที่ผมและถามว่า “เ
Read more
PREV
1
...
3435363738
...
44
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status