Semua Bab ยอดหนูน้อยซวี่เป่า : มารดานางมารสะท้านเมือง: Bab 81 - Bab 90

นางใช้ป้ายไม้แผ่นนั้นมาแกะสลักเป็นป้ายหมายเลขหนึ่งถึงห้าสิบลงไปตั้งนานแล้วจากนั้นให้พนักงานร้านนำป้ายหมายเลขยัดใส่มือชาวบ้านเหล่านั้นตามลำดับการต่อแถวอีกทั้งยังกำชับพวกนางอย่างเคร่งครัดว่าเจ้านี่ก็คือป้ายหมายเลขของพวกเขาโดยจะยึดตามป้ายหมายเลขเพื่อเข้าไปเลือกซื้อของภายในร้านตามลำดับทีละคนป้ายหมายเลขนี้ ห้ามส่งต่อ และห้ามจำหน่ายมิเช่นนั้นจะถูกขึ้นบัญชีดำกับทางร้านตลอดไป ไม่สามารถซื้อของใด ๆ จากร้านได้อีกทุกคนได้ยินเช่นนั้น ก็รีบกำป้ายหมายเลขของตนเองเอาไว้แน่นท้องฟ้าสว่างแล้ว ร้านทั้งสองแห่งก็ประกาศเปิดทำการพร้อมกันผ้าไหมสีแดงผืนใหญ่ก็ถูกดึงลงมาจากแผ่นป้ายที่อยู่สูง ๆ แผ่นป้ายขนาดใหญ่สองแผ่นที่เขียนว่า ‘ร้านฟู่หลิงซวน’ กับ‘ร้านเจินเฉ่าเก๋อ’ ก็ปรากฏต่อสายตาทุกคนในตอนนี้เองคณะเชิดสิงโตดูครึกครื้น พลุประทัดดังกึกก้องทำให้หน้าประตูร้านที่เดิมทีคึกคักอยู่แล้ว ผู้คนก็ยิ่งคับคั่งกว่าเดิม ทุกคนปฏิบัติตามกฎ ถือป้ายหมายเลขของตนเองแล้วเดินเข้าไปในร้านการตกแต่งของร้านฟู่หลิงซวนนั้นดูหรูหรางดงาม ทำให้ผู้คนเห็นแล้วตาลุกวาวขึ้นมาทันทีร้านฟู่หลิงซวนแบ่งออกเป็นสามชั้น ชั้นที่หนึ่

“ท่านลุงมิต้องกังวล ข้าได้ส่งเทียบเชิญไปให้องค์หญิงใหญ่หวันฉี่แล้ว นัดหมายกับนางจะไปท่องเที่ยวช่วงสาทรฤดูในวันพรุ่งนี้”เจียงเจิงยังคิดได้ แล้วจวินหงคังจะคิดไม่ได้เชียวหรือเพื่อจะนัดหมายองค์หญิงใหญ่หวันฉี่ เขาถึงกับต้องใช้ความพยายามอย่างมากเจียงเจิงดูจากสถานการณ์แล้วก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ“เช่นนั้นก็ดี สำหรับพวกคนตระกูลไป๋ ระยะนี้อย่าติดต่ออีก สวะไร้น้ำยา พวกเขาไม่มีทางต่อกรกับไป๋ซวงได้หรอก”ก่อนหน้านี้เป็นคนตระกูลไป๋ที่มาหาพวกเขา บอกว่าสามารถช่วยเหลือพวกเขาจัดการกับไป๋ซวงได้ดังนั้น เขาถึงส่งสัญญาณให้คนตระกูลไป๋ไปตีกลองร้องทุกข์จากนั้น เขาจึงค่อยให้หวังหยวนเปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของไป๋ซวงออกมาแต่นึกไม่ถึงว่าจวินฉงจะเอนเอียงไปทางไป๋ซวงถึงขั้นนั้นทว่าลองคิดดูก็สมควรแล้ว นางสามารถให้กำเนิดบุตรชายที่มีพรสวรรค์เช่นนั้นออกมาได้อีกทั้งยังมอบของเพิ่มพลังวิญญาณให้กับจวินฉงหลายคันรถ ใต้หล้านี้จะมีผู้ใดต้านทานสิ่งล่อตาล่อใจเช่นนี้ได้สิ่งที่จวินหงคังไม่มีในตอนนี้ก็คือสตรีที่พอจะช่วยเหลือเขาได้เช่นนี้จวินหงคังพยักหน้า รู้สึกผิดหวังกับคนตระกูลไป๋อย่างยิ่ง“ท่านลุง นางกำนัลท

“ส่วนสำคัญที่ควรบอกก็บอกไปแล้ว จวินหงคังเป็นคนถวายผงถอดวิญญาณให้กับฮองเฮา และฮองเฮาก็สั่งนางว่าต้องให้ซวี่เป่ากินให้ได้ ภายหลังเพราะเกิดเรื่องขึ้นในงานเลี้ยง ถึงได้ล้มเลิกไปก่อนชั่วคราว”“ยิ่งไปกว่านั้น ข่าวที่ข้าไปชายแดนก็เป็นฮองเฮาที่จงใจเปิดเผยให้พระสนมหวารู้ ด้วยการจงใจเตือนของพระสนมหวาถึงได้มีเหตุการณ์ที่บรรดาองค์ชายจ้างนักฆ่ามาสังหารข้า นอกจากนี้ นางก็ยังส่งนักฆ่ามาไม่น้อยเช่นกัน มีเจตนาเดียวก็คืออยากจะสังหารข้า!”ดวงตาเยือกเย็นของไป๋ซวงหรี่ลงเล็กน้อย แววตาดูล้ำลึก“มีหลักฐานเพียงพอหรือไม่?”จวินจิ๋วอิ่นส่ายหัว “นางเป็นจิ้งจอกเฒ่ามาหลายปี ลงมือทำสิ่งใดจะหลงเหลือจุดอ่อนไว้ได้อย่างไร?”“ท่านคิดจะทำอย่างไร?”“เรื่องบางอย่างไม่จำเป็นต้องมีหลักฐาน! นางกล้าวางแผนเล่นงานข้าเช่นนี้ เหตุใดข้าจะเอาคืนบ้างไม่ได้” ไป๋ซวงยิ้มพร้อมกับพยักหน้า และไม่เอ่ยสิ่งใดอีก“วันนี้ร้านฟู่หลิงซวนกับร้านเจินเฉ่าเก๋อเปิดทำการ มีคนมากันไม่น้อยเลย!”จวินจิ๋วอิ่นรู้ว่าคนที่ไป๋ซวงพูดถึงมิใช่คนธรรมดาทั่วไป“โดยปกติแล้ว ร้านที่สะดุดตาผู้คนเช่นนี้ ก็ย่ดึงดูดความสนใจของผู้คนได้มาก แต่ฮูหยินวางใจได้ ข้าแอบ

“ศิษย์น้องคิดดีแล้วหรือ!”“เลิกพูดไร้สาระ ข้าต้องการเป็นลูกพี่ของสำนักศึกษาหลวง!”ซวี่เป่าพูดอย่างหนักแน่น ส่วนด้านล่างเวทีก็หัวเราะกันเกรียวกราว“ศิษย์น้องเล็ก อย่าโอ้อวดไปหน่อยเลย!”“ถูกต้อง ขวานพิชิตขุนเขาของศิษย์พี่หนักถึงร้อยจินเต็ม ๆ กลัวว่าศิษย์น้องเล็กจะรับไม่ไหวกระมัง!”“ศิษย์พี่ใหญ่ นำขวานพิชิตขุนเขาของท่านออกมาให้ศิษย์น้องเล็กดูสักหน่อยเถิด!”“ใช่แล้ว ทำให้เขาตกใจจนร้องไห้ไปเลย!”จ้างอู๋จี้เห็นสีหน้าของฮ่องเต้ดำทะมึนขึ้นเรื่อย ๆ จึงรีบกระแอมไอเบา ๆ“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็เริ่มกันเถิด”ความสามารถของซวี่เป่า เขาก็พอรู้บ้างแม้จะเทียบกับถังเซ่อไม่ได้ แต่น่าจะพอรับมือได้บ้างในเมื่อเขามีความสนใจแบบนี้ เช่นนั้นก็ปล่อยให้เขาได้เห็นพลังของผู้ที่แข็งแกร่งสักหน่อย“อาจารย์ใหญ่ ข้ากลัวจะพลาดพลั้งทำให้ศิษย์น้องเล็กได้รับบาดเจ็บขอรับ”ตั้งแต่ต้นจนจบถังเซ่อยังคงไม่ลงมือ แววตาแฝงไปด้วยความกังวลราง ๆ“สู้ก็สู้สิ ไม่ต้องพูดไร้สาระ ไม่จำเป็นต้องออมมือ!”จวินจิ๋วอิ่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา ดวงตาแฝงไปด้วยความโกรธที่ยากจะข่มไว้ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ถังเซ่อจึงไม่ลังเลอีกต่อไปพลังวิ

มีดใบหลิวอันคมกริบอยู่ห่างจากฉินหมิงไม่ถึงหนึ่งนิ้วหากฉินหมิงขยับเพียงเล็กน้อยก็จะถูกบาดจนเป็นแผล“เป็นไปไม่ได้!”ฉินหมิงยากจะเชื่อว่าการฝึกปรือพลังวิญญาณของซวี่เป่านั้นจะล้ำลึกถึงเพียงนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา นึกไม่ถึงว่าตนเองแทบจะไม่มีพลังตอบโต้เลย“มีสิ่งใดที่เป็นไปไม่ได้?”ซวี่เป่าค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ฉินหมิงด้วยแววตาสงสัยดูเหมือนแค่โบกมือลวก ๆ มีดใบหลิวก็หายไปทั้งหมดทุกอย่างราวกับว่าไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนใบหลิวทั้งหมดล้วนเติบโตอยู่บนลำต้นไม้อย่างปลอดภัยดีฉินหมิงยิ่งยากจะเชื่อขึ้นไปอีก!หากไม่ใช่เพราะรับรู้ได้ถึงคลื่นแปรปรวนของพลังวิญญาณในร่างกายตนเอง เขาคงเข้าใจว่าทั้งหมดนี้เป็นภาพลวงตา!ส่วนผู้คนที่อยู่ด้านล่างเวทีประลองยุทธ์ก็ตกตะลึงอยู่นาน ยากจะเรียกสติกลับมาได้การประลองเมื่อครู่นี้รวดเร็วเกินไปพวกเขาไม่เห็นพลังฝึกปรือของซวี่เป่าเลยสีหน้าของจ้างอู๋จี้พลันแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น ลูบเคราของตนด้วยมือที่สั่นเทิ้มอัจฉริยะ!อัจฉริยะแห่งยุค!นึกไม่ถึงว่าแคว้นเทียนจีของพวกเขาจะปรากฏอัจฉริยะแห่งยุคแล้ว!“ยังมีใครต้องการท้าประลองกับจวินจื่อเซียวอีก หากไม่มีคนท้าปร