บททั้งหมดของ ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ: บทที่ 451 - บทที่ 460

จ้านเฉิงอิ้นเองก็สัมผัสได้ ในที่ว่างเปล่ามีห้องหับเล็ก ๆ เพิ่มขึ้นมาอีกสองห้องแลคเกอร์สีขาว หน้าต่างกระจก ด้านในมีอุปกรณ์นานาชนิดอาทิ ท่อ จอบ พลั่ว และยังมีปุ๋ย เมล็ดพันธุ์พืช เมล็ดพันธุ์ผักนานาชนิด...ยังมีรถสามล้อคันเล็กอีกหนึ่งคัน และบัวรดน้ำเป็นอุปกรณ์ใช้รดน้ำต้นไม้ของท่านเทพแท้บ้านทางพวกเขาก็หน้าตาเป็นเช่นนี้นี่เอง เป็นทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสเป็นระเบียบ ทาด้วยสีขาว ใช้กระจกแสนงดงามมาทำเป็นหน้าต่างน่าเสียดาย เขายังไม่ทันได้สังเกตห้องจนพอใจ ก็ถูกย้ายไปแล้วบัดนี้เขายิ่งมีความสนใจกับโรงงานที่ท่านเทพกล่าวมากขึ้นเข้าไปใหญ่ตุบเย่มู่มู่ส่งหนังสือเรื่องไฟฟ้า สิ่งปลูกสร้าง ฐานของสิ่งปลูกสร้าง และหนังสืออื่น ๆ มานางกล่าวว่า “แม้ที่ดินทางด้านพวกเจ้า จะถูกแดดเผาจนแข็ง แต่เมื่อย้ายโรงงานไป ระยะแรกก็ยังต้องทำฐานให้มั่นคง”“เจ้าเอาหนังสือพวกนี้ไปอ่านก่อน อ่านด้วยกันกับช่างเบื้องล่าง สร้างฐานเรียบร้อยแล้ว ก็จะได้เริ่มก่อสร้างโรงงาน!”เย่มู่มู่กล่าวจบ ก็ไม่มีข้อความอีกเนื่องจาก พนักงานในตำบลส่งข้อความมาบอกว่า “คุณหนูเย่ เทศบาลตำบลเปิดประชุมและตัดสินใจว่า จะขายโรงงานหนึ่งร้อยล้าน ท

หลังจากเจรจากันอยู่สองสามรอบ ราคาของโรงงานจากหนึ่งร้อยล้าน ก็เจรจาจนเหลือหกสิบห้าล้านทว่าก่อนส่งมอบ เทศบาลตำบลต้องซ่อมเครื่องจักรให้เรียบร้อยก่อน อย่างน้อยที่สุดก็อยู่ในขั้นดำเนินการได้เทศบาลตำบลต้องซื้ออะไหล่และอุปกรณ์เสริม พร้อมกับหาช่างซ่อมมาแบบนี้เมื่อคำนวณดูแล้ว พวกเขาทำเงินได้จากโรงงานไม่กี่ล้านเท่านั้นทว่า เย่มู่มู่เซ็นข้อตกลงกับพวกเขาเรื่องไก่และเป็ดที่เพาะเลี้ยงในตำบล และยังมีข้อตกลงความร่วมมือผลิตผลพลอยได้ทางการเกษตรอื่น ๆ อีกด้วยหากไม่มีปัญหาเรื่องคุณภาพ ก็จัดส่งของให้แพลตฟอร์มไลฟ์สดช่วยเหลือเกษตรกรไม่เก็บค่าจ้างไลฟ์สด กำไรที่ได้รับก็จะน้อยกว่าร้านอื่นครึ่งหนึ่งเกษตรกรผู้เพาะเลี้ยงในตำบลสามารถทำเงินได้มากขึ้นมองจากมุมมองระยะยาว เซ็นสัญญาฉบับนี้เท่ากับคุ้มค่าดีกว่าตั้งราคาโรงงานร้างสูง ๆหลังพวกเย่มู่มู่เซ็นข้อตกลงเสร็จ เธอปฏิเสธข้าวเที่ยงของผู้นำ และรีบกลับมาโดยด่วนทันควันคนโบราณทั้งสองยังตื่นเต้นกับการนั่งเครื่องบินเช่นเดิมตั้งแต่เข้าไปถ่ายรูปในสนามบิน หลังขึ้นไปนั่งบนเครื่องบิน ก็บันทึกวิดีโอตลอดทั้งกระบวนการเครื่องบินบินขึ้น พวกเขามองสนามบินอย่างต

เฉินขุย เฉินอู่ ซ่งตั๋ว...เห็นว่าใต้กำแพงเมือง ตรงประตูเมือง ยังมีเถ้ากระดูกกองหนึ่งอยู่บนพื้น...กระทั่งมารดาเพิ่งจะตายไป ก็มีคนคิดจะกินลูกชายแล้วภาพนี้เสียดแทงพวกเขาอย่างลึกซึ้งพวกเขาออกเดินทางจากด่านเจิ้นกวน ตลอดทางที่มานี้ เห็นชาวบ้านน้อยมากหัวเมืองแรกที่ทำให้พวกเขาสะเทือนขวัญ คือการผ่านหมู่บ้านไร้คน ทั้งตำบลตายกันหมดหัวเมืองที่สองคือเมืองต้ายงที่เคยรุ่งโรจน์ในอดีตเมืองใหญ่ที่มีคนสี่แสนคน ถูกวัตถุระเบิดเผาไหม้วายวอดตอนนี้กลายเป็นซากปรักหักพัง คนสี่แสนตายสิ้นส่วนหัวเมืองที่สาม ก็คือเมืองเจียยังมีคนที่มีชีวิตอยู่ ทว่าคนเหล่านี้กลับตายเสียดีกว่าอยู่เพียงแต่กำลังรอความตายอย่างช้า ๆในพวกเขามีทั้งคนดี และมีทั้งคนไม่ดีมีชีวิตได้จนถึงตอนนี้ ผู้นำทุกคนก็คาดเดาได้แล้วว่า พวกเขามีชีวิตอยู่มาได้อย่างไรทว่ากลุ่มคนเช่นนี้ ครั้นเห็นกองทัพตระกูลจ้านก็ยังคุกเข่าโขกศีรษะให้ดังเดิมในใจของพวกเฉินขุย เฉินขู่ สับสนยิ่งนักจ้านเฉิงอิ้นถามซ่งตั๋วขึ้นว่า “เตรียมโจ๊กเอาไว้เท่าใด?”“สามสิบถังขอรับ ทั้งหมดปรุงสุกหมดแล้ว เดี๋ยวจะใช้รถบรรทุกออกมา”“เพียงแต่ท่านแม่ทัพ พวกเขาหิวกระ

วันนี้ทุกคนต่างง่วนอยู่กับการทำอาหารเหล่าสตรีช่วยกันทำอาหารประเภทบะหมี่ นวดแป้ง สับเครื่องเคียง ไส้...เหล่าบุรุษช่วยกันล้างเนื้อวัว ขาหมู หั่นผัก ล้างผัก...นายทหารที่เหลือทั้งหมดไปตั้งกระโจมส่วนพวกเซี่ยเวยและจ้าวเฉียน มองแฮมขาหมูชิ้นมหึมา แล้วหันมาเปรียบเทียบกับขาเล็กลีบของตัวอีกครั้งพวกเขาไม่เคยเห็นขาหมูอ้วน ๆ เช่นนี้มาก่อนก่อนหน้าจะเกิดทุพภิกขภัย ที่ทุกครัวเรือนเลี้ยงล้วนเป็นหมูป่าสีดำชิ้นหมูบางเป็นอย่างมาก ทั้งตัวมีขนสีดำเต็มไปหมดที่อวบอ้วนเลี้ยงไปถึงแปดสิบชั่ง ที่ซูบผอมห้าสิบชั่งก็เชือดแล้วส่วนขาหมูชิ้นนี้ มีหลายสิบชั่งอย่างแน่นอน“หมูนี่อวบอ้วนยิ่งนัก!”“หมูตัวนี้กลับสีขาว ที่บ้านเดิมเราล้วนเป็นสีดำ!”“นี่มันเนื้ออะไรกัน? เดี๋ยวก่อน...เป็นเนื้อกระต่าย เนื้อแพะ!”ครั้นสิ้นเสียงจ้าวเฉียน นายทหารมากมายไม่ได้เข้ามาทุกคนเห็นสิ่งของหลากหลาย ก็พลันเข้าใจในทันทีอ่าง...อ่างขุมทรัพย์!อ่างขุมทรัพย์ของท่านแม่ทัพแสดงอิทธิฤทธิ์อีกแล้ว!สามารถคายสิ่งของออกมาอย่างต่อเนื่องตามที่ท่านแม่ทัพต้องการชาวบ้านทั่วทั้งเมืองต่างมารวมตัวกันที่หน้าประตู เห็นกองทัพตระกูลจ้านมีสิ

เรื่องที่เกิดขึ้นในราชสำนัก เป็นขุนนางชั้นผู้น้อยที่ไม่ค่อยมีความโดดเด่นมากนัก หลังจากได้รับการติดต่อจากกองทัพตระกูลจ้าน ก็ลอบส่งข่าวออกมา!พวกเขาถูกเสนาบดีซูกดหัวมานาน เข้ามาในราชสำนักหลายปีแล้วก็เลื่อนขั้นไม่ได้มิหนำซ้ำเสนาบดีซูยังมาเก็บเงินกับพวกเขาทุกปีอีกต่างหาก ไม่ง่ายเลยกว่าพวกเขาจะหาเงินมาได้ ทว่าดันถูกเขาเก็บไปอย่างไม่สนวิธีการพวกเขาตำแหน่งต่ำต้อย คำพูดไม่มีน้ำหนัก ทว่าในใจเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด!รู้ว่าจ้านเฉิงอิ้นไม่ถูกกับเสนาบดีซูตอนนี้ เขาจะยกทัพกลับมายังราชสำนัก เหล่าขุนนางชั้นผู้น้อยที่ไม่เป็นที่ชื่นชอบ ต่างพากันคิดหาวิธีส่งข่าวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในราชสำนักช่วงนี้ไปให้จ้านเฉิงอิ้นโดยไม่ต้องซื้อตัวพวกเขายังเผยข่าวสำคัญมากอีกข่าวหนึ่งแคว้นฉู่ ฉี หมาน เยี่ยนสี่แค้น บรรลุข้อตกลงกับฮ่องเต้น้อยเรียบร้อยแล้วมีข่าวที่เหล่าขุนนางส่งมาให้ ยืนยันว่าฮ่องเต้น้อยลงนามในข้อตกลงยุติสงครามห้าปีผ่านการต่อรองราคาแคว้นฉู่ ฉี เยี่ยน ในฐานะแคว้นมั่งคั่ง แต่ละแคว้นจะยกห้าหัวเมืองชายแดนให้แก่แคว้นต้าฉี่ชดเชยด้วยเงิน อัญมณีและหญิงงามนับไม่ถ้วนแก่ต้าฉี่เผ่าหมานส่งม้ามามากกว