All Chapters of ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ: Chapter 471 - Chapter 480

แต่หลังจากที่เขาก่อกบฏแล้ว บรรดาบุตรสาวของตระกูลขุนนางชั้นสูงทั้งสิบตระกูล ต่างก็จับจ้องมาที่เขา ในบรรดาพวกเขาทั้งหมด ชุยลั่วซิน จากตระกูลชุยแห่งป๋อหลิงกระตือรือร้นกับเขามากที่สุดหญิงสาวสวมชุดกระโปรงผ้าแพรสีม่วง หลังจากลงจากรถม้า นางยิ้มและเดินไปหาเขาหญิงสาวอายุสิบหกปี กำลังเบ่งบานในช่วงเวลาที่งดงามที่สุดนางมีความน่ารักสดใสของหญิงสาวยุคใหม่ และความสง่างามสงวนท่าทีของหญิงสาวโบราณนางคำนับมู่ฉีซิวอย่างอ่อนโยนหลังจากลุกขึ้น นางกล่าวด้วยน้ำเสียงน่ารัก “พี่มู่ ท่านไม่ได้เขียนจดหมายถึงลั่วซินนานแล้ว วันนี้ลั่วซินว่าง จึงเข้ามาในเมืองเพื่อพบท่าน!”“ตอนนี้กองทัพลู่เจ๋อพ่ายแพ้แล้ว ท่านจะมาเยี่ยมเยียนที่ป๋อหลิงเมื่อใด?”คำพูดเพียงไม่กี่ประโยคของหญิงสาว ขจัดความโหดร้ายทั้งหมดในตัวของมู่ฉีซิวหลังจากก่อกบฏแล้ว เขาถึงได้เข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงอยากเป็นฮ่องเต้การยืนอยู่บนจุดสูงสุดของอำนาจ สามารถเรียกลมเรียกฝนได้!หญิงสาวจากตระกูลขุนนางที่มีภูมิหลังสูงส่งอย่างชุยลั่วซิน ล้วนรายล้อมอยู่รอบตัวเขาแม้ว่าเขาจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำในยุคปัจจุบัน เขาก็ไม่มีทางได้สัมผัสกับความรู้สึกที่หญิงสาว

เสี่ยวเถาไม่เข้าใจว่าทำไมแม่นางถึงพูดเช่นนั้น แต่นางก็ยังคงพยักหน้า“ไปเถอะ พวกเราไปรวมตัวกับช่างวังกัน!”“ข้าอยากรู้ รากฐานของกองทัพตระกูลจ้านให้มากกว่านี้!”“อ้อ เช่นนั้นพวกเราไปกันเถอะ!”*เมื่อจ้านเฉิงอิ้นจัดการทำความสะอาดโรงงาน เขาก็เห็นคลังสินค้าที่เต็มไปด้วยปืนใช่แล้ว ปืนไรเฟิลที่เหมือนกับปืนล่าสัตว์เพียงแต่ว่ามันถูกสร้างขึ้นมาหยาบกว่าปืนล่าสัตว์ แต่การทำงานก็เหมือนกันเขาส่งรูปถ่ายไปให้เย่มู่มู่เย่มู่มู่เพิ่งตื่นจากเตียง เห็นแท็บเล็ตที่ถูกส่งมา เมื่อเปิดดูก็เห็นภาพปืนไรเฟิลที่ปรากฏขึ้นมา...รุ่นที่เหมือนกับปืนจู่โจมเอเคสี่สิบเจ็ด!เพียงแต่ว่างานสร้างหยาบกว่าเล็กน้อย แต่มีทุกอย่างที่ควรจะมีเป็นไปตามที่เธอคาดเดาไว้จริง ๆมู่ฉีซิวมีปืนอยู่ในมือครึ่งคลังสินค้าเต็มไปด้วยปืนจำนวนน่าจะประมาณหลายพันกระบอกนี่เป็นเพียงคลังสินค้าเดียว ยังมีคลังสินค้าอีกหลายแห่ง หากทั้งหมดเต็มไปด้วยปืนปืนในมือของมู่ฉีซิวน่าจะมีหลายหมื่นกระบอกเป็นอย่างน้อยจำนวนที่แท้จริง อาจจะมากกว่านั้น!เธอประมาทคนนี้ไม่ได้จริง ๆด้วยสติปัญญาระดับสูง ในช่วงเวลาสั้น ๆ ในแคว้นต้าฉี่เมื่อสองพันปี

เขากล่าวว่า “ท่านเทพวางใจเถอะ ทางเราก็ไม่ใช่ไม่เคยสร้างบ้าน สามารถทำได้แน่นอน”“แต่ต้องใช้รถขุด รถดันดิน งานก่อสร้างจะได้คืบหน้าเร็วขึ้น!”“ข้าซื้อ!”ซื้อหลายครั้งเข้า เย่มู่มู่ก็กลายเป็นผู้ซื้อรถขุดและรถดันดินรายใหญ่ที่สุดในท้องถิ่นตัวแทนจำหน่ายเตรียมรถสิบคันไว้ในโกดังตลอดเวลา ตราบใดที่เธอต้องการ ก็สามารถจัดส่งได้ทันทีปรากฏว่า ครั้งนี้เย่มู่มู่สั่งซื้อทีเดียวห้าสิบคันหากมีมากกว่านั้น เธอก็จะเอาทั้งหมดตัวแทนจำหน่ายอุทานออกมาว่า ประมาทเกินไปแล้วพวกเขาเตรียมสินค้าไว้น้อยเกินไป!พลาดคำสั่งซื้อครั้งใหญ่ไปแล้ว!ตัวแทนจำหน่ายรีบนำรถสิบคันในโกดังมาส่งในทันทีส่งรถดันดินมาให้ยี่สิบคันใช้ความสัมพันธ์ส่วนตัว จัดหารถบรรทุกดินมาให้สิบคันยังบอกกับเย่มู่มู่อีกว่า “ผมสามารถจัดหารถขุดห้าสิบคัน รถดันดินห้าสิบคัน จากจังหวัดและเมืองรอบ ๆ มาให้ได้ คุณหนูเย่ต้องการไหมครับ?”“ต้องการค่ะ ฉันสามารถจ่ายเงินมัดจำให้คุณก่อนได้!”“จริงสิ รถบด รถเครน รถผสมคอนกรีต ก็ต้องการนะคะ... รถเครนสองคัน อย่างอื่นอย่างละสิบคัน!”ตัวแทนจำหน่ายดีใจมาก นี่เป็นคำสั่งซื้อครั้งใหญ่ตอนนี้อสังหาริมทรัพย์กำลัง

“หากท่านคิดว่าท่านหัวหน้าเปลี่ยนไปแล้ว ก็ให้เสี่ยวเถาไปที่ค่ายทหารเพื่อถามไถ่ดู เขาไม่ใช่คนแบบนั้นแน่นอน!”ช่างวังสัมผัสได้ถึงความเงียบ เมื่อก่อน เขาเห็นซุนเฮ่อคนบ้านเดียวกัน ทั้ง ๆ ที่ไปฝังระเบิด ถูกท่านหัวหน้าใช้เป็นระเบิดมนุษย์...แต่กลับถูกกองทัพตระกูลจ้านรับเข้ากองทัพโดยไม่ถือโทษโกรธเคือง แถมยังได้ไปอยู่ในแผนกที่มีผลประโยชน์มากมาย อย่างโรงครัวทั้งตัวอ้วนท้วนขึ้นเป็นกองซุนเฮ่อให้เขาดูดาบม่อเตาราชวงศ์ถัง ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นจนถึงตอนนี้เขารู้สึกว่า...“กองทัพตระกูลจ้านสามารถไปได้ พวกเขารับแม้กระทั่งซุนเฮ่อที่เป็นระเบิดมนุษย์ พวกเรามีฝีมือ แม่นางหยางยังสร้างดินระเบิดและปืนไรเฟิลได้ คนที่มีความสามารถเช่นนี้...”“กองทัพตระกูลจ้านจะไม่รับไว้ได้อย่างไร!”“พวกเจ้าให้แม่นางหยางไปหาท่านหัวหน้า พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่า มีคุณจากตระกูลขุนนางมากมาย ต้องการแต่งงานกับท่านหัวหน้า พวกเขาออกเงิน ออกแรง สนับสนุนท่านหัวหน้าก่อกบฏ... หากพวกเขาไม่ได้อะไรเลย พวกเขาจะยังสนับสนุนอย่างเต็มที่อีกหรือ?”“แทนที่จะเกลี้ยกล่อมให้แม่นางหยางอดทน สู้หาทางออกอื่นไม่ดีกว่าหรือ ตามท่านหัวหน้าไป อนาคตของแม่นาง

“ในสายตาของตระกูลขุนนางทั้งสิบ เจ้าจะตายอย่างไรก็ยังไม่รู้ จงรู้ที่ต่ำที่สูงแล้วไปเสีย บางที อาจจะยังรักษาชีวิตไว้ได้”“ข้ามาเตือนเจ้าก็เพราะว่า ข้าไม่อยากให้พี่มู่มีภาพลักษณ์ที่ไม่ดีอยู่ในใจ ตระกูลขุนนางอื่น ๆ อาจจะไม่ใช่เช่นนี้ พวกเขาคิดว่าเจ้าขวางทาง สังหารเจ้า ก็เหมือนกับบีบมดให้ตาย”“ข้าพูดเท่านี้ เจ้าจงดูแลตัวเองให้ดี!”“อย่าได้คิดเพ้อฝัน ที่จะพัฒนาอาวุธหรือดินระเบิดอะไรนั่น คนอื่นจะได้มองเจ้าเปลี่ยนไป! เฮอะ สติปัญญาความสามารถของเจ้า จะเทียบกับตระกูลขุนนางที่มีประวัติยาวนานนับพันปีได้อย่างไร!”ชุยลั่วซินจากไปแล้ว นางถูกสาวใช้ประคองขึ้นรถม้าที่ตกแต่งด้วยทองคำทิ้งไว้เพียงเสี่ยวเถาที่ตัวสั่นเทาและหยางชิงเหอที่ไม่พูดอะไรเธอจะไปที่นี่ไม่สามารถรั้งเธอไว้ได้อีกต่อไปแต่ความสัมพันธ์หลายปีระหว่างเธอกับมู่ฉีซิว เธอยังอยากให้โอกาสเขาอีกสักครั้งโอกาสในการตัดสินใจ โอกาสที่จะกลับไปยังยุคปัจจุบันตราบใดที่เขายอมละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ เขาก็จะยังมีชีวิตอยู่ และกลับไปยังยุคปัจจุบันได้หากเขายอมแพ้...หยางชิงเหอก็ไม่มีอะไรจะพูดเขาเจ้าชู้หลายใจ เธอก็เห็นไม่ใช่ครั้งแรกก่อ