All Chapters of ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ: Chapter 281 - Chapter 290

จ้านเฉิงอิ้นมองกระดาษด้วยดวงตาที่เปียกชุ่ม นิ้วมือกำหนังสือสองเล่มแน่นเพราะออกแรงมากเกินไป เส้นเลือดจึงปูดขึ้นตรงหลังมือเขาทำราวกับสิ่งที่กำอยู่ในมือไม่ใช่หนังสือ แต่เป็นความหวังการมีชีวิตรอดต่อไปของชาวเมืองด่านเจิ้นกวนเวลาครู่หนึ่งผ่านไป ครั้นดวงตาคู่นั้นมองเห็นชัดอีกครั้ง เขาเก็บจดหมายอย่างตั้งใจ พับอย่างเรียบร้อยเก็บลงในกล่องเล็กกล่องนี้ได้บรรจุจดหมายระหว่างเขากับท่านเทพไว้จำนวนมากหนังสือสองเล่มนี้ เขาเปิดมันอย่างทนรอไม่ไหว การกระจายตัวของแหล่งแร่ทางธรณีวิทยาในประเทศจีน หมกหมุ่นอยู่กับเนื้อหาในหนังสือโลกที่ท่านเทพอาศัย ไม่ได้แตกต่างจากหัวเซี่ยมากเท่าไหร่เพียงแค่วิธีการวาดเส้นไม่เหมือนกันในหนังสือประกอบด้วยการกระจายตัวของภูเขาแม่น้ำในแต่ละมณฑล รวมถึงหลายมณฑลที่มีเหมืองถ่านหินมากที่สุดมณฑลซานซี เมืองจิ้นจง…อยู่ในอาณาเขตของแคว้นฉี!เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน เมืองเปาโถว…อยู่ในอาณาเขตของชนเผ่าหมาน!มณฑลส่านซี เมืองอวี๋หลิน…อยู่ในอาณาเขตของแคว้นต้าฉี่!จ้านเฉิงอิ้นพลันเบิกตากว้าง เห็นมณฑลส่านซีตอนเหนือถูกทำเครื่องหมายไว้ตรงพื้นที่เหมืองแร่อวี่เสินและอวี่เหิงมองเส้นท

เดิมที เย่มู่มู่อยากตระเตรียมเป็นรถบรรทุกรถบรรทุกบรรจุของได้มาก ที่สำคัญยังขับได้ระยะยาวโดยไม่ต้องเติมน้ำมันแต่เธอกังวลสภาพถนนของแคว้นต้าฉี่ยิ่งไปกว่านั้น หากเมืองเสินมู่เป็นเมืองล้าหลังที่ยังไม่ได้บุกเบิก คงไม่มีแม้แต่ถนนรถบรรทุกขนาดใหญ่ไม่สามารถขับเข้าไปด้วยซ้ำแต่รถออฟโรดสามารถขับบนถนนสภาพแย่ได้เย่มู่มู่พิจารณาอยู่นาน จากนั้นเธอเตรียมสั่งซื้อรถออฟโรดปรับแต่ง เกี่ยวรถพ่วงขนาดใหญ่หนึ่งคันไว้ข้างหลัง…รถบรรทุกขนาดใหญ่สามคันทำให้เหล่านายทหารดีใจเป็นล้นพ้นแล้ว!วันนี้จะส่งรถให้อีก เกรงว่าเหล่านายทหารคงดีใจจนแทบบ้าแน่!“ท่านเทพ รถคงมีราคาแพงมาก ทำให้ท่านสูญเสียเงินทอง ข้าจะตอบแทนท่านอย่างไร?”“พวกเจ้าส่งสมบัติและทองคำเงินเครื่องประดับมาให้ข้าตั้งมากมาย ข้าทำเงินได้จำนวนมากแล้ว ส่งรถให้เพียงไม่กี่คัน นับว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย!”“สิ่งของเหล่านี้ล้วนเป็นของที่เหล่านายทหารถวายให้แก่ท่าน ท่านอยากได้สิ่งใด ข้าจะทำให้อย่างสุดความสามารถ!”เมื่อกล่าวเช่นนี้ เย่มู่มู่มีสิ่งที่อยากได้จริง ๆ“ไม้กฤษณากับไม้หนานมู่เนื้อทอง?”“ส่งเฉินขุยไปขุดตามร่องเขาแล้ว เมื่อได้มาแล้วจะส่งให้ท่านทั

“ข้าซื้อรถกระบะสิบคัน รถออฟโรดสิบคัน หลังจากแต่งรถเสร็จจะส่งไปให้…เจ้ารีบฝึกคนขับโดยเร็ว!”“ใช่ ข้ายังมีรถกระบะใช้เองอีกหนึ่งคัน ข้าจะส่งให้ทันที เจ้าหาคนมาฝึกขับรถจนกว่าจะขับคล่องแล้วจึงหยุดได้”“ช่วงบ่าย ข้าจะออกไปข้างนอกครู่หนึ่งเพื่อไปซื้อรถขุดสองสามคัน สิ่งนี้เป็นของดี สามารถขุดคลองขุดคู เป็นของมีประโยชน์อย่างยิ่ง!”เธอหย่อนกระดาษลงไปจ้านเฉิงอิ้นมีใจตรงกันมาก เขาส่งแท็บเล็ตมือสองมาทันที!เย่มู่มู่อัพโหลดวิดีโอคู่มือการเรียนและการซ่อมบำรุงรถขุดวิดีโอคู่มือการเรียน การซ่อมบำรุงรถกระบะบรรทุกหนักและรถออฟโรด…การเอาชีวิตรอดในป่า วิธีกางเต็นท์ วิธีใช้พลั่วสามพับ...และวิดีโออื่น ๆเธออัพโหลดวิดีโอกว่าหนึ่งร้อยคลิป จากนั้นจึงส่งแท็บเล็ตมือสองกลับไปอีกครั้งหลังจากทำทุกอย่างเสร็จ เย่มู่มู่ชำระล้างตัวแล้วจึงลงไปกินข้าวข้างล่างขณะรับประทานอาหาร เธอจัดการประวัติย่อของผู้จัดการร้านค้า นักบัญชีและพนักงานร้านที่ผู้อาวุโสสองสามคนเมื่อวานแนะนำมาให้ผู้จัดการร้านค้าแซ่เวิน ชื่อลี่อายุสามสิบกว่า สถานภาพโสด จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชั้นนำในต่างประเทศ เคยดำรงตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายขายในสาข

จ้านเฉิงอิ้นปัดลูกธนูได้หนึ่งดอก แต่ดอกที่สองกลับทิ่มทะลุหัวใจจ้านเฉิงอิ้นแกร็ง~ภาพเหตุการณ์นี้ ทำหน่วยกล้าตายลอบสังหารทั้งหมดอ้าปากต้าค้างเพราะลูกธนูร่วงจากแผ่นหลังจ้านเฉิงอิ้นปลายธนูไม่อาจแทงทะลุชุดเกราะเพียงเท่านั้น แต่ภายใต้ชุดเกราะยังมีชุดเกราะชั้นในให้การป้องกันสูงอีก…แม้ว่าธนูสองดอกยิงโดนเขา แต่ก็ไม่อาจทำร้ายเขาได้หน่วยกล้าตายเหล่านั้นจับจ้องจ้านเฉิงอิ้นราวกับมองสัตว์ประหลาดถึงกระทั่งมีช่วงเวลาหนึ่ง พวกเขาอยากถอนตัวกลางคัน หนีออกมาบางทีอาจยังรอดชีวิตแต่น่าเสียดาย มันสายไปแล้ว!เพราะกองทัพตระกูลจ้านได้ออกปฏิบัติการปิดล้อมแล้วทั่วทั้งบริเวณ!สวีหมิงควบม้าวิ่งมาหาและโยนของลักษณะกลมสีดำให้จ้านเฉิงอิ้น“แม่ทัพ หมวกกันน็อก!”หมวกกันกระสุนสีดำใบหนึ่งถูกจ้านเฉิงอิ้นรับไว้ด้วยหนึ่งมือเขารีบเร่งสวมหมวกดาบเหิงเตาราชวงศ์ถังร่ายรำอย่างดุเดือดมากกว่าเดิม มุ่งหน้าฟันนักฆ่าแปดคนส่วนกำลังคนและม้าของกองทัพตระกูลจ้าน ปิดล้อมตรอกซอยอย่างมิดชิดไม่ให้น้ำไหลผ่านแม้แต่หยดเดียว ย่อวงล้อมแคบลงเรื่อย ๆชาวเมืองหนีอพยพแล้วตั้งแต่แรก นักฆ่าเหล่านี้เห็นทีว่าแนวโน้มสถานการณ์เปลี่ยนไ

คำพูดไม่มีเค้าของจ้านเฉิงอิ้น ทำมั่วฝานชะงักอยู่กับที่ ครู่หนึ่งผ่านไปดวงตาเขาพลางแดงก่ำเขากล่าวอ้ำอึ้ง “ไทเฮาผู้อาวุโสเอ็นดูข้าเป็นที่สุด ข้าไม่อาจทนมองพะองค์ตายจากไป!”“จะให้กองทัพธงเหลืองบุกเข้าเมืองหลวงไม่ได้ ท่านพ่อท่านแม่ของข้าและคนทั้งตระกูลมั่ว…อยู่ที่เมืองหลวงทุกคน”“จ้านเฉิงอิ้น พลเมืองในเมืองหลวงช่างบริสุทธิ์เหลือเกิน ท่านทนมองกองทัพธงเหลืองบุกฝ่าไปถึงเมืองหลวงได้จริงหรือ?”จ้านเฉิงอิ้นถามอีกครั้ง “เจ้าเชื่อท่านเทพหรือไม่?”ใช่ นี่คือสิ่งที่ท่านเทพกล่าวไว้!บางทีถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น เขาจะตำหนิผู้นั้นพูดจาพล่อย ๆ จะรู้สึกโมโหและลากตัวผู้นั้นออกไปฆ่าทิ้งแต่ผู้ที่ทำนายเป็นท่านเทพเป็นท่านเทพที่เคยช่วยชีวิตนับไม่ถ้วนรอดมาได้!จ้านเฉิงอิ้นเดินเข้ามาตบไหล่ปลอบใจเขา“ท่านเทพเคยกล่าวไว้ ในบันทึกประวัติศาสตร์ ตัวข้าคนเดียวยืนอยู่บนภูเขาซากศพและทะเลเลือด ปลายกระบี่ชี้ไปยังนายทหารหนึ่งแสนคนของแคว้นฉี่ สุดท้ายสิ้นชีพใต้ดาบของพวกเขา”“ประวัติศาสตร์ที่แท้จริงเป็นอย่างไร ไม่มีความสำคัญด้วยซ้ำ! เจ้าดูสิ วันนี้แม่ทัพข้ายังมีชีวิตอยู่และสบายทีเดียว”“พวกเราได้พบท่านเทพ มีชีวิตรอ