All Chapters of Fate's Cruel Dance: Chapter 81 - Chapter 90

Chapter 80 Nagtapos ang operasyon sa warehouse at ang mga kalaban at si Ray ay wala na, ngunit isang bagay ang hindi ko kayang kalimutan, ang pakiramdam na ang pakiramdam ng kaginhawaan. Pero alam ko na may mas mataas pa kay Ray ang nasa likod ng lahat. Isang tao na hindi ko pa nahahanap, isang tao na patuloy na nagtulak ng mga pondo at lakas laban sa akin at sa aking pamilya. Alam ko na ang mga tauhan ni Ray ay mga pawns lamang sa mas mataas na laro, at sa kabila ng lahat ng nalamang ko, isang piraso pa ng puzzle ang nawawala. Hindi ako titigil hangga’t hindi ko natutuklasan kung sino ang huling kalaban na ito—ang mastermind sa lahat ng kasamaan, ang tunay na utak sa likod ng pagkamatay ni Mikaela at ang pagpapahirap sa aming pamilya. Kung may natira pang kalaban, siya na lang ang magsisilbing huling hadlang sa pagkuha ko ng katarungan. Habang pauwi kami, ang tahimik na biyahe ng van ay puno ng mga saloobin. Si Mark ay tahimik, at si Snake ay patuloy sa pagtingin sa mga imp

Chapter 82 Paglipas ng ilang araw, nagdesisyon kaming magtungo sa libingan ng aking asawa. Kasama ko si Aerol, ang aking anak, na sa kabila ng mga sugat at kalungkutan sa kanyang puso ay nagpupumilit pa ring magpatuloy. Hindi ko alam kung anong klase ng sagot o kapanatagan ang hinahanap namin sa lugar na iyon, ngunit alam ko na may mga bagay na kailangan naming harapin—hindi lamang para kay Mikaela, kundi para sa aming dalawa. Ang araw ay maluwang, ngunit ang hangin ay may kabigatan. Nang makarating kami sa libingan, ang tahimik na paligid ay naging saksi sa aming mga hakbang. Ang mga punongkahoy sa paligid ay tumatahak sa hangin, ang mga dahon ay nag-aalun-alon, at sa kabila ng lahat ng ito, ang katahimikan sa paligid ay puno ng mga hindi nasabing salita at mga tanong na hindi kayang sagutin ng sinuman. Dahan-dahan akong naglakad patungo sa nitso ni Mikaela, si Aerol ay sumunod sa aking tabi. Tumigil kami sandali sa harap ng bato ng libingan na may pangalan ng aking asawa. Si M

Chapter 84Agad kami nagtungo sa isang bahay na malapit sa kinaroroonan namin. Tinanong ko ang may tao doon kung sinong may-ari doon. Agad naman niya tinawagan ang may-ari buti na lang ay matagal na palang nais ibenta ang resort nito kaya mabilis ang proseso. "Masaya ka ba, anak?" tanong ko. "Sobra, dad!" ngiti niyong sabi. "Di'ba nais mong magtanim ng puno?" ngiti kong sabi. Agad itong tumango kaya agad kaming kumuha ng maliit na puno mula sa isang nursery malapit sa dagat. Inilagay namin ito sa isang malinis na lugar sa tabi ng dalampasigan, at si Aerol ang nagtakda ng maliit na plaque na may nakasulat na, "Para kay Mama. Ang puno ng pag-asa at pag-ibig."Habang tumitingin kami sa punong iyon, naramdaman ko na parang isang bahagi na ng buhay namin ang pagtanggap at pagpapatawad. Hindi ko na muling kayang baguhin ang nakaraan, ngunit natutunan kong yakapin ang bawat hakbang na patungo sa hinaharap."Anak, natutunan ko na mas maraming magagandang bagay ang naghihintay sa atin," s

Chapter 86Lumipas ang mga taon, at habang patuloy na binabaybay namin ang buhay, natutunan kong tanggapin na ang bawat hakbang ay isang paglalakbay na hindi palaging madali. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, unti-unting naging mas magaan ang bawat araw. Ang bawat hapon na magkasama kami ni Aerol, ang mga simpleng galak sa buhay—lahat ng iyon ay nagsilbing lakas para magpatuloy kami.Habang tumatagal, nakikita ko ang pagbabago kay Aerol. Mula sa batang puno ng kalungkutan, unti-unti siyang naging isang kabataang puno ng pangarap at pag-asa. Ang mga simpleng bagay na ginawa namin, tulad ng pagtulong sa mga proyekto ko, ang pagiging magkasama sa mga pagluluto sa kusina, at ang pagtatanim ng mga puno sa aming hardin, ay nagbigay sa kanya ng tapang na harapin ang kanyang mga pangarap.At ngayon, nakatapos na siya ng kolehiyo—isang masayang tagpo para sa aming mag-ama. Hindi ko akalain na darating ang araw na siya ay makakapagtapos, at ang mga pangarap na noon ay tila malayo ay naging realid

Chapter 88Bilang isang ama, handa akong gumabay sa bawat hakbang na tatahakin ni Aerol. Ang negosyo niya ay hindi lang basta isang proyekto; ito ay isang pangarap—ang pangarap ng aking anak na nais magtagumpay at makatulong sa iba. Nakikita ko sa kanya ang sigasig at dedikasyon, at bilang magulang, tanging ang pagnanais kong mapadali ang kanyang tagumpay at maging bahagi ng kanyang pag-unlad ang nagpapalakas sa akin.Bilang isang ama, hindi ko lang tinutulungan si Aerol sa mga practical na aspeto ng negosyo. Sa bawat desisyon na kinakaharap niya—kung paano haharapin ang mga customer, paano mag-handle ng mga challenges, at kung paano magiging tapat sa kanyang mga prinsipyo—ako'y naroroon upang magbigay ng gabay, pati na rin ng suporta sa mga pagkakataong natatabunan siya ng pagod o pangarap na tila malayo."Anak," sabi ko sa kanya isang gabi habang tinutulungan ko siyang mag-review ng mga financial statements ng negosyo, "lagi mong tandaan na ang negosyo hindi lang tungkol sa pera. Ma