All Chapters of Fate's Cruel Dance: Chapter 61 - Chapter 70

Chapter 61Nakapagpasya na kami ni Troy na harapin ang hamon na ito nang magkasama. Sa kabila ng takot na bumabalot sa akin, may kasamang determinasyon ang aking puso. Nakatayo kami sa gitna ng silid, ang mga alagad ay nakikinig sa amin, at ang atmospera ay puno ng tensyon.“Ngayon na nagkaisa na tayo, dapat tayong magplano,” sabi ni Leo, ang kanyang tinig ay matatag. “May mga tao tayong kailangang paghandaan. Hindi lang ito tungkol kay Troy; lahat tayo ay nasa panganib.”Tumango ako, ang aking isip ay nag-iisip sa mga posibleng hakbang. “Ano ang mga susunod na plano? Paano natin mapoprotektahan ang pamilya ko?” tanong ko, ang damdamin ay tila umuusok sa aking boses.“Dapat nating alamin kung sino ang mga banta,” sagot ni Troy. “At kailangan natin ng estratehiya para makuha ang impormasyon. Kung may mga tao tayong kakilala na maaaring makatulong, dapat nating makuha ang kanilang tulong.”“May isang tao na makakapagbigay ng impormasyon,” sabi ni Mark, ang kanyang mga mata ay nagliliyab

Chapter 63 Ang mga susunod na araw ay puno ng pag-aalala at paghahanda. Hindi na ako makatulog ng mahimbing, ang bawat ingay sa paligid ay nagiging isang posibleng banta. Ang mga dokumentong nakuha ko mula sa opisina ni Troy ay nagsimulang magbigay ng liwanag, ngunit marami pang hindi malinaw. Lahat ng ito ay nagsusulong ng isang mas malaking plano—isang laro ng pabalik-balik na mga hakbang at pag-iingat. Habang ako ay tina-tagpi-tagpi ng mga impormasyon, isang ideya ang sumiksik sa aking isipan. Kailangan ko ng tulong mula sa mga tao na may koneksyon at may kakayahang makakuha ng karagdagang impormasyon. Hindi ko maaaring gawing mag-isa ang lahat ng ito. Ang pamilya ko ay kailangan kong protektahan, at hindi pwede na laging si Troy lamang ang gagawa sa lahat. Nagdesisyon akong dumaan sa isang matandang kaibigan, si Javier, na may mga kakilalang makakatulong sa ganitong uri ng sitwasyon. Habang naghahanda, nakita ko si Manang na abala sa paghuhugas ng mga pinggan. Lumapit ako

Chapter 65Troy POVHindi ko kayang tanggapin ang balitang iyon. Hindi ko kayang paniwalaan. Nang makarating sa akin ang mensahe, ang mundo ko ay parang biglang huminto sa pag-ikot. Si Mikaela, ang asawa ko—ang buhay ko—ay tinambangan. Binabaril. At may mga nag-akusa na siya'y namatay. Ang puso ko ay hindi pa rin makapaniwala.Puno ng galit at panghihinayang, nagsimula akong magmadali. Tinawagan ko ang mga tao ko, inutusan silang magsiyasat agad. Ibinaba ko ang telepono at pinilit kalmahin ang sarili. Hindi ko alam kung anong klaseng gulo ang tinatawag nilang “panganib” na hinaharap ni Mikaela. Para bang may sumabog na pader sa pagitan namin, at iniwasan kong mag-isip ng masama—pero ang mga pangyayari ay nagsasabi ng ibang kwento.“Hindi, hindi pwede,” bulong ko sa sarili. “Wala siyang karapatan. Hindi niya pwedeng gawin ito kay Mikaela.”Ang mga mata ko ay naglalabas ng apoy. Hindi ko alam kung ang galit ko ay para sa mga taong ito o para sa aking sarili dahil hindi ko nabantayan si

Chapter 67 Ang mga araw pagkatapos ng pagkawala ni Mikaela ay dumaan na parang isang along—isang malaking dagat ng kalungkutan at galit. Nasa bawat sulok ng bahay namin, may mga alaala kaming dalawa ni Mikaela na nagpapahirap sa akin. Sa bawat bagay na tinitingnan ko, sa bawat paghinga ko, andun siya. Ang kanyang mga tawa, ang kanyang mga pangarap, ang mga simpleng sandali na kami lang dalawa ang nakakaalam. Pero kailangan ko magpatuloy. Hindi ko kayang maging mahina, hindi para kay Aerol, hindi para kay Mikaela. Kailangan kong maging matatag. Kaya’t sa kabila ng sakit, nagpatuloy ako sa paghahanap ng hustisya. Ipinagpatuloy ko ang mga imbestigasyon sa likod ng insidente. Hindi ako titigil hangga't hindi ko natutukoy kung sino ang mga nasa likod ng lahat ng ito. Ang pangalan ni Javier ay patuloy na bumangon sa aking isipan. Gusto kong malaman kung gaano siya kalalim sa mga koneksyon ni Mikaela at kung paano siya nauugnay sa mga kalalakihan na naglagay kay Mikaela sa panganib. Nang

Chapter 69 Ang malamlam na liwanag ng araw na iyon ay parang hindi nararapat. Ang lahat ng nararamdaman ko ay hindi angkop sa isang mundong patuloy na umiikot. Para bang ang bawat oras na lumilipas ay isa na namang humahakbang palayo sa mga bagay na mahalaga sa akin. Si Mikaela, na sana’y andito pa rin sa amin, ngunit ito ay nawala. At ngayon, si Aerol—ang anak ko, ang nag-iisang natirang bahagi ng pamilya ko—ay ang tanging dahilan kung bakit ako patuloy na lumalaban. Pagpasok ko sa bahay, naramdaman ko ang malungkot ng katahimikan. Hindi ko na alam kung anong klaseng buhay ang tinatahak ko, ngunit isa lang ang sigurado—hindi ko kayang mawalan ng isa pang mahal sa buhay. Kahit na ang puso ko ay puno ng galit at sakit, kailangan kong magpatuloy. Para kay Aerol. Para sa akung anak. Nakaupo si Aerol sa sulok ng sala, nakatingin sa mga larawan namin ni Mikaela. Kita ko sa mga mata niya ang tanong, ang pangarap na sana muling magbabalik ang ina. Hindi ko kayang ipaliwanag ang lahat ng