Mag-log inShare
Chapter 61
Huling Na-update:
2024-11-03 15:21:34Kaugnay na kabanata
Fate's Cruel Dance Chapter 62
Chapter 62Habang ang mga alagad ay umalis, naiwan ako sa silid na puno ng mga alaala at pangarap. Ang banta ay tila mas malapit kaysa dati, at ang aking isip ay nag-iisip ng mga hakbang na maaari kong gawin upang maprotektahan ang aking pamilya.“Hindi ako maaaring umupo at maghintay,” bulong ko sa aking sarili. Kailangan kong kumilos.Dahil sa aking desisyon, lumabas ako ng silid at naglakad patungo sa opisina ni Troy. Alam kong may mga dokumento at impormasyon na maaaring makatulong sa amin. Sa pagpasok ko, nakita kong ang lahat ay maayos at organisado, ngunit may mga bagay na tila wala sa lugar. Ang takot at pangamba ay bumabalot sa akin, ngunit hindi ako nag-atubiling maghanap.Habang nag-iisip ako, napansin ko ang isang drawer na bahagyang nakabukas. Lumapit ako at dahan-dahang binuksan ito. Nakatagpo ako ng mga papel—mga pangalan, mga larawan ng mga tao, at mga ulat. Ang mga ito ay tila mga talaan ng mga taong maaaring maging kaaway.Nang mas lalo kong suriin, naramdaman ko ang
Fate's Cruel Dance Chapter 63
Chapter 63 Ang mga susunod na araw ay puno ng pag-aalala at paghahanda. Hindi na ako makatulog ng mahimbing, ang bawat ingay sa paligid ay nagiging isang posibleng banta. Ang mga dokumentong nakuha ko mula sa opisina ni Troy ay nagsimulang magbigay ng liwanag, ngunit marami pang hindi malinaw. Lahat ng ito ay nagsusulong ng isang mas malaking plano—isang laro ng pabalik-balik na mga hakbang at pag-iingat. Habang ako ay tina-tagpi-tagpi ng mga impormasyon, isang ideya ang sumiksik sa aking isipan. Kailangan ko ng tulong mula sa mga tao na may koneksyon at may kakayahang makakuha ng karagdagang impormasyon. Hindi ko maaaring gawing mag-isa ang lahat ng ito. Ang pamilya ko ay kailangan kong protektahan, at hindi pwede na laging si Troy lamang ang gagawa sa lahat. Nagdesisyon akong dumaan sa isang matandang kaibigan, si Javier, na may mga kakilalang makakatulong sa ganitong uri ng sitwasyon. Habang naghahanda, nakita ko si Manang na abala sa paghuhugas ng mga pinggan. Lumapit ako
Fate's Cruel Dance Chapter 64
Chapter 64Nasa kalagitnaan kami ng pagtutok sa mga detalye nang may isang tawag na dumating. Tumigil saglit si Javier at tiningnan ako ng matalim. "May nangyari," ani niya, binanggit ang isang pangalan na hindi ko inaasahan."Si Troy?" tanong ko, hindi maitatago ang pangambang bumangon sa aking dibdib."Oo. May mga galit na hindi lang basta galit. Masyadong malalim," sagot ni Javier, tinitigan ako ng matalim, nag-aalangan. "Kailangan mong maging handa sa lahat ng posibleng mangyari."Hindi ko alam kung anong klaseng panganib ang tinutukoy niya, ngunit alam kong hindi ko na pwedeng balewalain ang mga senyales. Habang tinitingnan ko ang mga dokumento na dala ko, iniisip ko kung gaano kalaki ang mga plano nilang isinagawa sa ilalim ng aming mga ilaw. Ang bawat hakbang na gagawin namin ay magiging mapanganib, at bawat desisyon ay may kaakibat na panganib.Bumalik ako sa aking sasakyan, ang mga dokumento at mga pangalan ni Troy ay patuloy na gumugulo sa aking isipan. Naramdaman ko ang kab
Fate's Cruel Dance Chapter 65
Chapter 65Troy POVHindi ko kayang tanggapin ang balitang iyon. Hindi ko kayang paniwalaan. Nang makarating sa akin ang mensahe, ang mundo ko ay parang biglang huminto sa pag-ikot. Si Mikaela, ang asawa ko—ang buhay ko—ay tinambangan. Binabaril. At may mga nag-akusa na siya'y namatay. Ang puso ko ay hindi pa rin makapaniwala.Puno ng galit at panghihinayang, nagsimula akong magmadali. Tinawagan ko ang mga tao ko, inutusan silang magsiyasat agad. Ibinaba ko ang telepono at pinilit kalmahin ang sarili. Hindi ko alam kung anong klaseng gulo ang tinatawag nilang “panganib” na hinaharap ni Mikaela. Para bang may sumabog na pader sa pagitan namin, at iniwasan kong mag-isip ng masama—pero ang mga pangyayari ay nagsasabi ng ibang kwento.“Hindi, hindi pwede,” bulong ko sa sarili. “Wala siyang karapatan. Hindi niya pwedeng gawin ito kay Mikaela.”Ang mga mata ko ay naglalabas ng apoy. Hindi ko alam kung ang galit ko ay para sa mga taong ito o para sa aking sarili dahil hindi ko nabantayan si
Fate's Cruel Dance Chapter 66
Chapter 66 Puno ng sakit at hinagpis, hindi ko alam kung paano ko pa haharapin ang mundo. Ang bawat sandali na dumaan ay parang isang masakit na suntok sa aking dibdib. Si Mikaela… si Mikaela ay hindi na magigising. Hindi ko kayang tanggapin. Hindi ko kayang umisip ng buhay na wala siya. Ngunit sa kabila ng lahat, ang doktor ay nagsabi ng mga salitang hindi ko kayang unawain: “I'm sorry, Mr. Alcaraz. We did everything we could... pero hindi na po kinaya ng katawan niya,” sabi ng doctor sa akin. Walang lumabas na tunog mula sa aking bibig. Tila ang mundo ay naglaho sa paligid ko. Hindi ko matandaan kung gaano katagal akong nakatayo doon sa tabi ng kama ni Mikaela, tinitingnan siya nang may matinding sakit sa aking mga mata. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa aking anak, kay Aerol, na wala na ang kanyang ina. Si Mikaela—ang aking buhay, ang aking pag-asa—ay nawala. Ang isang bahagi ng aking puso ay winasak. Ang mga pangarap namin, ang mga plano namin, lahat ng iyon ay
Fate's Cruel Dance Chapter 67
Chapter 67 Ang mga araw pagkatapos ng pagkawala ni Mikaela ay dumaan na parang isang along—isang malaking dagat ng kalungkutan at galit. Nasa bawat sulok ng bahay namin, may mga alaala kaming dalawa ni Mikaela na nagpapahirap sa akin. Sa bawat bagay na tinitingnan ko, sa bawat paghinga ko, andun siya. Ang kanyang mga tawa, ang kanyang mga pangarap, ang mga simpleng sandali na kami lang dalawa ang nakakaalam. Pero kailangan ko magpatuloy. Hindi ko kayang maging mahina, hindi para kay Aerol, hindi para kay Mikaela. Kailangan kong maging matatag. Kaya’t sa kabila ng sakit, nagpatuloy ako sa paghahanap ng hustisya. Ipinagpatuloy ko ang mga imbestigasyon sa likod ng insidente. Hindi ako titigil hangga't hindi ko natutukoy kung sino ang mga nasa likod ng lahat ng ito. Ang pangalan ni Javier ay patuloy na bumangon sa aking isipan. Gusto kong malaman kung gaano siya kalalim sa mga koneksyon ni Mikaela at kung paano siya nauugnay sa mga kalalakihan na naglagay kay Mikaela sa panganib. Nang
Fate's Cruel Dance Chapter 68
Chapter 68 Ang araw ay patuloy na lumilipas, ngunit ang bawat saglit ay naging isang mahaba at mabigat na laban. Habang ang aking mga mata ay nakatutok sa mga dokumento at mga impormasyon na aking nakalap, hindi ko maiwasang magtaka kung paano nagkaganito. Paano naging ganito ang buhay namin? Paano ang isang simpleng pagnanasa ng mga kalaban ay nagdulot ng ganitong klase ng pagkawasak sa aming pamilya? Hindi ko alam kung anong mga desisyon ang kailangan kong gawin, pero isang bagay lang ang sigurado, hindi ko na hahayaan na magpatuloy ang mga ito. Ang mga pangalan na lumitaw sa mga dokumento ay may koneksyon kay Javier at sa mga operasyon ng ilegal na negosyo sa lungsod. Binanggit din ng ilang kasamahan ko na si Carlos Javier—ang utak ng lahat ng ito—ay may mga kakayahang matindi sa ilalim ng lupa. Nag-aalok siya ng mga proteksyon sa mga sindikato, at ang pagkakaroon ng koneksyon sa mga armas at droga ay magbibigay sa kanya ng malawak na kapangyarihan. Hindi ko na kailangang maghin
Fate's Cruel Dance Chapter 69
Chapter 69 Ang malamlam na liwanag ng araw na iyon ay parang hindi nararapat. Ang lahat ng nararamdaman ko ay hindi angkop sa isang mundong patuloy na umiikot. Para bang ang bawat oras na lumilipas ay isa na namang humahakbang palayo sa mga bagay na mahalaga sa akin. Si Mikaela, na sana’y andito pa rin sa amin, ngunit ito ay nawala. At ngayon, si Aerol—ang anak ko, ang nag-iisang natirang bahagi ng pamilya ko—ay ang tanging dahilan kung bakit ako patuloy na lumalaban. Pagpasok ko sa bahay, naramdaman ko ang malungkot ng katahimikan. Hindi ko na alam kung anong klaseng buhay ang tinatahak ko, ngunit isa lang ang sigurado—hindi ko kayang mawalan ng isa pang mahal sa buhay. Kahit na ang puso ko ay puno ng galit at sakit, kailangan kong magpatuloy. Para kay Aerol. Para sa akung anak. Nakaupo si Aerol sa sulok ng sala, nakatingin sa mga larawan namin ni Mikaela. Kita ko sa mga mata niya ang tanong, ang pangarap na sana muling magbabalik ang ina. Hindi ko kayang ipaliwanag ang lahat ng
Pinakabagong kabanata
Fate's Cruel Dance Author's Note:
Author's Note: Mahal kong mga mambabasa, Una sa lahat, nais kong magpasalamat mula sa kaibuturan ng aking puso sa inyong walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito. Ang inyong mga komento, pagbati, at pagbabalik-tanaw sa bawat kabanata ay nagbibigay sa akin ng labis na kaligayahan at inspirasyon upang magpatuloy sa pagsusulat. Ang kwentong ito ay hindi magiging ganito ka-makabuluhan kung hindi dahil sa inyo. Sa bawat pahina, ang inyong malasakit at pagpapahalaga sa mga karakter ay nagbigay ng buhay sa kwento. Lahat ng ito ay nagiging makulay dahil sa inyong pag-aalala at pag-unawa sa mga tema ng pagmamahal, pamilya, at pagtutulungan. Maraming salamat sa inyong patuloy na pagtangkilik. Hanggang sa susunod na kwento, nawa'y magpatuloy tayo sa paglalakbay ng mga kwentong nagbubukas ng puso at nagbibigay inspirasyon. Muli, maraming salamat at sana'y magpatuloy ang ating pagkakaibigan sa pamamagitan ng mga salita. Lubos na nagpapasalamat, Inday_Stories Morals Ang kwenton
Fate's Cruel Dance Chapter 119
Chapter 119Kinabukasan, maaga kaming gumising ni Ruby at Elias. Nagpasya kami na samahan siya ni Elias para sa check-up sa doktor. Excited kami dahil nais naming tiyakin ang kalagayan ng aking asawa at ng batang dinadala niya. Habang naghahanda si Ruby, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa magandang balita na ibinahagi niya sa akin. Hindi lang ako magiging tatay ulit, kundi may bagong miyembro pa ng pamilya.Pumunta kami sa ospital, at nang makapasok kami sa clinic, agad kaming tinawag ng nurse. Kasama si Elias na masaya at excited na makakita ng doktor. Habang si Ruby ay nagpapa-checkup, hindi ko maiwasang magmasid sa mga ginagawa nila. Tahimik lang si Elias sa aking tabi, habang ang kanyang mga mata ay puno ng kuryusidad.Pagkatapos ng ilang minuto, dumating ang doktor at sinabi ang isang bagay na ikinagulat ko."Aerol, Ruby," sabi ng doktor, "Hindi lang isa ang baby na dinadala mo, kundi dalawa. Twins!"Habang naririnig ko ang mga salitang iyon, hindi ko agad matanggap. Dalawa?
Fate's Cruel Dance Chapter 118
Chapter 118Tinutok ko ang aking mata sa kanya, at nakita ko ang kaligayahan sa kanyang mga mata. "Ang pinakamahalaga, Ruby, ay yung magkasama tayo. Hindi ko na kayang mawalan pa ng ganitong buhay—ang buhay na puno ng pagmamahal at pagkalinga."Si Ruby ang naging ilaw ng buhay ko. Siya ang tumulong sa akin na baguhin ang mga maling pananaw ko. Siya ang naging katuwang ko sa lahat ng aspeto ng buhay—sa negosyo, sa pagpapalaki kay Elias, at sa lahat ng aspeto ng pagiging mag-asawa.Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok na dumaan, ang pagmamahal namin ni Ruby ay naging matibay na pundasyon para sa aming pamilya. Hindi laging madali ang buhay, pero natutunan namin na magkasama, mas madali ang lahat. Ang bawat sakripisyo, bawat pagod, ay nagiging magaan dahil magkasama kami.Ngayon, habang nakaupo kami ni Ruby at tinitingnan si Elias na naglalaro sa sala, ramdam ko ang kabuuan ng buhay namin. Walang materyal na bagay na makakapantay sa kaligayahang nararamdaman ko ngayon. Si Ruby at Elias ang
Fate's Cruel Dance Chapter 117
Chapter 117Habang tinitingnan ko si Ruby, at ang anak namin na si Elias, ramdam ko ang kabigatan ng mga salitang iyon—ang lahat ng pagsubok, ang lahat ng sakripisyo na kami ay pinagdadaanan, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, alam ko na ang pinakamahalaga ay ang pamilya ko. Si Ruby, na hindi ko inisip na magiging kabuntot ko sa lahat ng laban ng buhay. Ang aming anak, si Elias, na hindi ko akalain na magiging pinagmumulan ng lakas ko sa mga oras ng pangangailangan.Minsan, iniisip ko kung paano kami nagsimula. Paano ba kami nagkakilala ni Ruby? Kung paano kami napadpad sa ganitong buhay na puno ng pagmamahal, sakripisyo, at pagtutulungan.Noong una, hindi ko inisip na magiging ganito kami. Nang una kong makilala si Ruby, hindi ko agad nakita ang lahat ng kahalagahan niya sa buhay ko. Isa siyang babaeng may sariling mundo, hindi nanghihingi ng kahit ano, at hindi madaling makuha ang atensyon. Nagsimula kami bilang magkaibigan, at unti-unti, nagbukas ang puso ko sa kanya. Hindi siya ka
Fate's Cruel Dance Chapter 116
Chapter 116Nasa buhay kami ni Aerol ang mga bagay na hindi kayang bilhin ng pera. May mga pagkakataon na naiisip ko kung gaano kahalaga ang bawat hakbang na ginagawa namin bilang mag-asawa at magulang. Ang pagiging magulang sa isang batang tulad ni Elias ay nagbibigay ng mas malaking kahulugan sa aming buhay. Hindi na kami nagmamadali; natutunan na naming tanggapin ang bawat hakbang at ang mga pagsubok na kasabay ng buhay."Masaya ako," sabi ni Aerol isang gabi habang nag-uusap kami sa sala. "Masaya ako na ang lahat ng ito ay nangyari. Hindi ko kayang maisip kung anong buhay ang mayroon tayo ngayon kung hindi tayo naging magkasama."Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang mga salitang iyon. Minsan, kahit gaano kahirap ang buhay, ang mga simpleng sandali ng kaligayahan ay sapat na. Ang mga simpleng yakap, ang pagtawa, ang pagkakasama sa araw-araw—lahat ito ay nagbibigay ng lakas sa amin upang magpatuloy. Ang tunay na kayamanan ay ang mga simpleng bagay na mayroon kami ngayon."Salam
Fate's Cruel Dance Chapter 115
Chapter 115 Habang tinitingnan ko si Elias na natutulog sa kanyang kama, hindi ko maiwasang magpasalamat sa lahat ng biyayang natamo namin. Minsan, mahirap paniwalaan kung paano mula sa simpleng pagkakakilala namin ni Aerol, nakarating kami sa puntong ito—isang masaya at buo na pamilya. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, hindi kami nawalan ng pag-asa. Naalala ko pa noon, bago kami magpakasal, kung gaano kami kaligaya sa mga simpleng bagay. Madalas kaming maglakad-lakad sa parke, mag-kape sa isang maliit na kanto, at mag-usap ng mga bagay tungkol sa hinaharap. Hindi kami nagmadali. Pareho kaming nagnanais ng isang buhay na puno ng pagmamahal, hindi ng mga materyal na bagay. Si Aerol, kahit galing sa isang mayamang pamilya, ay hindi kailanman ipinagmalaki ang kanyang estado. Wala siyang pakialam sa mga materyal na bagay, ang mahalaga sa kanya ay ang pagmamahal at pagkakaroon ng magandang relasyon sa pamilya at mga kaibigan. Ang simpleng buhay na mayroon kami ay mas binigyan namin ng hal
Fate's Cruel Dance Chapter 114
Chapter 114 Ruby POV Habang nakaupo ako sa aming terasa, pinagmamasdan ang paglubog ng araw, hindi ko maiwasang magbalik-tanaw sa mga unang taon ng aming buhay ni Aerol. Minsan, naiisip ko kung paano nagsimula ang lahat. Kung paano kami nagtagpo sa isang mundong magkaibang-magkaiba, ngunit sa huli, nagtagumpay ang pagmamahal namin sa kabila ng lahat ng hadlang. Naalala ko pa noong unang beses kaming nagkita. Sa isang kasal ng isang kaibigan ko, si Aerol ay isa sa mga naging bisita. Hindi ko pa siya gaanong kilala noon. Siya ay tahimik, at may hindi matitinag na aura. Hindi ko maiwasang mapansin siya sa gitna ng maraming tao, dahil kahit na mayamang pamilya siya, hindi siya mayabang. Tila ba hindi siya interesado sa mga malalaking pag-uusap o social status. Siya’y isang lalaki na hindi nagpapakita ng kayabangan, kahit pa sa kanyang mga kasuotan o sa paraan ng pakikisalamuha sa iba. Noong magsalita siya sa isang maliit na grupo ng mga bisita, ang mga mata ng mga tao ay nagliwanag—
Fate's Cruel Dance Chapter 113
Chapter 113Pagkatapos ng araw na iyon, naglakad-lakad kami pabalik sa kotse, bitbit ang mga alaalang nabuo sa tabing-dagat. Nakita ko sa mga mata ni Ruby at sa ngiti ni Elias na mas lalo kaming nagiging maligaya sa mga simpleng araw na magkasama. Hindi na namin kailangan pang maghanap ng kaligayahan sa malalaking bagay. Ang kaligayahan ay nahanap namin sa bawat sandali ng pagkakasama at pagmamahal.“Nais ko lang sanang maging ganito lagi,” sabi ko sa kanya habang binabaybay ang daan pauwi. “Walang stress, walang takot, magkasama lang tayo.”“Hindi ko rin naisip na darating tayo sa puntong ito,” sagot ni Ruby. “Pero ngayon, alam ko na wala nang mas hihigit pa sa pagiging buo natin bilang pamilya. Walang mas mahalaga sa atin.”Pag-uwi namin, habang si Elias ay natutulog sa kanyang kwarto, kami ni Ruby ay nag-usap tungkol sa mga plano namin para sa hinaharap. “Mahal, siguro kailangan natin maglaan pa ng mas maraming oras para kay Elias,” sabi ko. “Gusto ko na maggrow siya na alam niyang
Fate's Cruel Dance Chapter 112
Chapter 112 Habang kami ay nagtutulungan sa mga gawain sa bahay, naramdaman ko na, sa kabila ng lahat ng pagod at pagsubok sa buhay, hindi na kami nag-iisa. Hindi ko na kailangang magsolo sa lahat ng laban. Kami ni Ruby, at si Elias, ay magkasama sa bawat hakbang, at sa bawat sandali. Habang natutulog si Elias, kami ni Ruby ay nag-uusap tungkol sa mga plano namin sa hinaharap, hindi na bilang mga indibidwal kundi bilang isang pamilya. “Mahal,” sabi ko, “ano kaya kung mas maglaan tayo ng mas maraming oras para sa ating sarili? Hindi lang sa trabaho o negosyo. Dapat tayong mag-focus sa magkasama tayo bilang pamilya.” “Tama ka,” sagot niya. “Ang mga sandaling ito, yun ang nagpapaalala sa atin na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa materyal na bagay. Ang pagmamahal at oras na binibigay natin sa isa’t isa ang tunay na yaman.” Dahil sa mga simpleng bagay na ito, natutunan kong tanggapin na hindi ko kailangan maging perpekto. Wala nang mas hihigit pa sa kasiyahan ng magkasama kam
