Semua Bab MY SISTER พี่สาวคนเนี้ย...ของผม: Bab 41 - Bab 50

[ Patapee Talk ]ผมนั่งมองหนูดาเล่นกับน้องหมาอย่างไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด ผมอยากอยู่ใกล้ๆ เธอแบบนี้ตลอดเวลาจัง ผมห่างเธอทีไรได้เรื่องทุกที ทำไมเธอถึงไม่ดูแลตัวเองให้ดีนะ คิดแล้วก็โมโหยัยพลอยชะมัด ผมเคยเตือนเธอแล้วนะ แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้มากอยู่ดีนอกจากห่างๆ เธอเหมือนที่ทำอยู่ทุกวันนี้ ทั้งที่พลอยพยายามเข้าหาผมตลอดแต่ผมก็บอกไปตั้งหลายครั้งว่าผมคิดกับพลอยได้แค่เพื่อน ทำไมเข้าใจอะไรยากจังวะ แล้วนี่ยังมาทำร้ายหนูดาอีกผมควรจะจัดการขั้นเด็ดขาดกับพลอยเลยดีไหมนะ...เฮ้อออหยุดเรื่องพลอยไว้ก่อนดีกว่า เพราะตอนนี้ผมตั้งใจจะพาหนูดามาหาสิ่งที่เธอชอบมากที่สุด ผมเลือกจะพาหนูดามาที่นี่เพราะผมเคยไปส่องใน ig เธอ แล้วผมก็เห็นว่าเธอไปที่แบบนี้แทบจะทุกอาทิตย์เลยตอนที่เธออยู่กรุงเทพ ผมเลยคิดว่าเธอคงจะมีความสุขถ้าได้มาที่นี่ และมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ เพราะเธอยิ้มและหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขและมันทำให้ผมอดยิ้มตามเธอไม่ได้เลย ผมหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดเข้าไปใน ig ตัวเอง[PIC]7680Like, 572CommentDin.Decha : Don't mess with my woman. I warning!UtaU : เฮ้ยๆ ๆ ๆ มันประกาศศักดาแล้วมึงงงง @nin.TiMe @plOyssszp

@คลาสเรียนครืดดด...ครืดดดดระหว่างที่ผมกำลังตั้งใจฟังอาจารย์พูดจนเคลิ้มแบบได้ที่สุดๆ อยู่นั้นใครโทรมาวะ กำลังได้ที่เลย ผมล้วงไปเอามือถือในกระเป๋ากางเกงออกมาดูว่าใครโทรหาผม ปกติก็จะมีแต่ไอ้พวกนี้และก็ป๊า แต่...เอ๊ะ!‘ยัยเตี้ย’หนูดา…! เธอโทรหาผมได้ยังไงกัน ผมยังไม่ได้บอกเธอเลยนะว่าผมแอบเมมเบอร์ผมไว้ในเครื่องเธอตอนที่ผมขโมยเบอร์เธอมาและผมก็ยังไม่เคยโทรหาเธอด้วย[ฮัลโหล นี่เบอร์ใครเหรอคะ]อ้าววว... ไม่รู้ว่าเบอร์ใครแล้วโทรมาได้ไงวะ“แล้วคิดว่าใคร”[ดะ...ดินเหรอ นี่! นายแอบเอามือถือฉะ....]“หนูดา” เธอเรียกแทนตัวเองว่าฉันอีกแล้ว ฟังแล้วไม่รื่นหูเลย ผมเลยเรียกชื่อเธอขัดออกไปซะก่อนที่เธอจะพูดจบ[เออๆ ดินแอบเอาไปตั้งแต่เมื่อไรอะ ก็ว่าอยู่ไม่เคยเมมเบอร์ใครว่า...ผัว...ซะหน่อย] อะไรวะพูดคำว่าผัวเบาได้อีกอะ เบาจนแทบจะไม่ได้ยิน“หึ ก็แน่ละ มีผัวคนแรก จะให้เคยเมมชื่อใครว่าผัวได้งะ” ผมลืมตัวพูดเสียงดังไปหน่อยจนไอ้ธามกะไอ้ยูมันหันขวับมามองผมเป็นตาเดียว เวรเอ๊ย...พวกห่ารู้จนได้[นี่! เสียงดังทำไมเล่า เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหรอก]“ไม่มีใคร”[เหอะ...ไม่เนียน ยังได้ยินอาจารย์สอนอยู่เลย]“อยู่หลังห้อง ว่าแ

@คอนโดดินให้พี่รปภ. ข้างล่างช่วยยกกระเป๋าขึ้นมาให้หน้าห้อง ส่วนฉันเหนื่อยมาก ไม่เคยจัดของภายในเวลาอันรวดเร็วแบบนี้มาก่อนเลย พอเข้าห้องได้ฉันก็ตรงไปยังห้องนอนทันทีแล้วทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างแรง...เฮ้อออออ แต่จะว่าไปที่นี่ก็สะดวกสบายจริงๆนั่นแหละ มีแอร์ มีน้ำอุ่น มีร้านอาหารอยู่ข้างล่างเต็มไปหมด แถมยังไม่ค่อยได้ยินเสียงฟ้าฝนอีกต่างหาก อย่าไปคิดไรมากเลยยัยหนูดา วันนี้มีความสุขก็พอ อนาคตจะเป็นยังไงก็ช่างมัน“หนูดา ไปอาบน้ำก่อน แล้วค่อยมานอน” เขามากอดอกพิงประตูห้องนอนแล้วก็บ่นฉัน นี่งงไปหมดแล้วใครแก่กว่ากันวะเนี่ย ขี้บ่นจัง“กะได้” ฉันพูดแล้วหอบสังขารตัวเองเข้าไปในห้องน้ำทันที ฉันนอนแช่น้ำอุ่นอย่างสบายใจจะว่าไปตั้งแต่มานี้ก็พึ่งจะได้นอนแช่น้ำแบบนี้ฉันเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำเห็นดินยืนอยู่หัวเตียงเลยย่องเข้าไปกอดเขาจากด้านหลัง แต่เอ๊ะทำไมนิ่งจัง แกล้งฉันอีกแล้วเหรอ ฉันเลยชะโงกหน้าไปมองหน้าเขา...แต่ภาพที่เห็นคือเขากำลังจ้องไปที่มือถือด้วยแววตาที่บ่งบอกว่าเขากำลังโกรธสุดๆ เพราะฉันได้ยินเสียงขบกรามแน่น ฉันเลยถอยออกมาจากตัวเขาเพื่อเซฟตัวเอง“นี่อะไร” แล้วเขาก็หันมายื่นมือถือให้ฉัน“ทะ...โทรศัพท

ฉันเลยคว้าแขนยูตะออกมาจากห้องนั้นและบังคับให้เขาพาฉันไปหาคุณพัศกร โดยที่เขาก็ไม่เต็มใจเท่าไรหรอก แต่สุดท้ายยูตะก็ต้องพาฉันมาจนได้ ยิ่งฉันได้ฟังที่เขาเล่ามาระหว่างทาง ฉันยิ่งควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ยากขึ้นไปอีก นี้คุณพัศกรกล้าทำขนาดนี้ได้ยังไง กล้ามาก…ฉันไม่ได้บอบบางอย่างที่คิดนะได้เห็นดีกันแน่ปังงงงงฉันเปิดประตูและผลักมันไปจนกระแทกผนังห้องอย่างแรงปึกกกกโอ๊ยยยย////โดยลืมไปเลยว่ามียูตะตามมาข้างหลังแล้วประตูนั่นมันก็เด้งกลับไปกระแทกหัวยูตะอย่างจัง“แม่งเอ๊ย” ฉันหันไปมองเห็นเขาเอามือลูบหน้าผากตัวเอง อยากจะขำนะ...แต่อารมณ์ตอนนี้ขำไม่ออกจริงๆ“โทษ” ฉันเลยส่งคำสั้นๆ ไปให้ยูตะแล้วหันกลับไปหาเป้าหมายหลักที่กำลังนั่งมองพวกเราพลางขมวดคิ้วเข้าหากันจนเป็นปม“พวกคุณมาทำอะไรกัน” เจ้าของห้องเอ่ยทักขึ้นทันทีที่ฉันเดินตรงปรี่เข้าไปหาเขา“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร ถึงได้กล้าทำแบบนี้ กล้ามาทำร้ายคนของฉันได้ยังไง ห้ะ!” ฉันยืนเอามือเท้าโต๊ะทั้งสองข้างแล้วตะคอกใส่หน้าเขา ตอนแรกกะว่าจะพูดดีกว่านี้แต่นึกถึงภาพดินที่นอนอยู่แบบนั้น ฉันเย็นไม่ลงแล้วจริงๆ เขาวางปากกาลงแล้วนั่งกอดอกพิงเก้าอี้มองฉันพลางขบกรามแน่น ฉันร

“ความคิดใคร” สิ้นเสียงหนูดาทุกคนก็พากันชี้นิ้วมาที่ผมคนเดียว กำลังจะอ้าปากด่าพวกมันแต่เห็นหน้าหนูดาแล้ว ก็เอาไว้จัดการทีหลังดีกว่า ผมได้แต่มองหน้าพวกมันอย่างแค้นๆ“บ้านใคร” ตามึงแล้วไอ้เฮียหมอ กูขำหน้าไอ้พวกนี้จริ๊ง...จริง อยากถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกซะเหลือเกินใครจะไปรู้ว่าคนที่ปราบแก๊งพวกผมได้จะเป็นเมียผมนี่เอง“แล้วใครห้าม” เจอคำถามนี้เข้าไป คอหดกันเป็นแถวๆ ก็ไม่มีใครคิดจะห้ามกันเลยจริงๆ นี่หว่า ไอ้เฮียวาตัวดีเลยให้เอาเครื่องจับชีพจรกับสายเหี้ยไรไม่รู้มาห้อยเต็มไปหมด เล่นใหญ่กันทุกคนเลย“มันสนุกมากใช่ไหม เอาความรู้สึกฉันมาเล่นแบบนี้เนี่ย คิดบ้างไหม ว่าฉันจะรู้สึกยังไง ฉันจะเจ็บปวดแค่ไหน ลองคิดดิถ้าเป็นฉันอะ ถ้าเป็นฉันไปนอนอยู่ตรงนั้น นายจะรู้สึกยังไง ห้ะ!” ผมเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงนั่นที่ตอนนี้กำลังจ้องหน้าผมอยู่ ดวงตาสั่นระริกที่มีน้ำตาคลอทั้งสองข้าง นี่ผมทำอะไรลงไปวะเนี่ย ผมลืมนึกถึงความรู้สึกเธอไปได้ยังไง ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูก ชาไปทั้งตัว และเจ็บปวดที่ใจอย่างบอกไม่ถูก“ตอบฉันมาดิดิน เงียบทำห่าอะไรวะ!” ผมหลับตาปี๋เมื่อหนูดาง้างมือขึ้น โดนแน่ๆ กู แผลเก่าก็ยังไม่ทันจะหาย หาเรื่