Semua Bab MY SISTER พี่สาวคนเนี้ย...ของผม: Bab 21 - Bab 30

[Patapee Talk]เอี๊ยดดดดดด/////ผมลงจากรถทันทีที่ผมเข้าเส้นชัยเป็นคันแรก แต่สายตาผมดันเหลือบไปเห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างสนามนั่น...หนูดา ไอ้เชี่ยยู ปล่อยให้เธอลงมายืนอยู่ตรงนี้ได้ยังไงวะ ผมไม่อยากให้เธอเห็นว่าผมลงแข่งนัดนี้เพราะนัดนี้เดิมพันคือผู้หญิงแต่ผมไม่ได้ทำเพื่อผู้หญิงพวกนั้นอยู่แล้วใครๆ ก็รู้ แต่เธอต้องไม่รู้แน่ๆ สายตาที่เธอมองผมตอนนี้ ดวงตาสั่นระริก มีน้ำใสคลอเบ้าตาอยู่อีก ยัยเตี้ยนั่นร้องไห้อีกแล้ว แต่ตอนนี้ผมมีอีกอย่างที่ต้องจัดการและเธอจะเห็นไม่ได้ ผมเลยหันไปส่งสัญญาณให้ไอ้ธามที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอทันทีที่ไอ้ธามปิดตาเธอ ผมก็หันกลับมาซ้อมไอ้เวรนั่นที่มันเล่นสกปรกในสนาม“หึ...มึงคิดว่ากูเป็นมือสมัครเล่นรึไง โทษทีว่ะ...กูอะของจริง” ผมพูดพลางกระชากคอเสื้อมันขึ้นมาแล้วลากมันไปให้พวกของผมจัดการต่อ จากนั้นผมก็เดินตรงเข้าไปหายัยเตี้ยนั่นที่ยังถูกไอ้ธามปิดตาไว้“ปล่อยได้ล่ะมั้ง” ไอ้ห่านี่...หลอกแต๊ะอั๋งยัยเตี้ยของผมรึเปล่าวะ….เพี้ยะ///….ปึก…..ปึกทันทีที่เป็นอิสระเธอก็เดินเข้ามาตบหน้าผม ทั้งทุบทั้งผลัก จนผมต้องดึงร่างเล็กนั่นเข้ามากอด ผมรู้ว่าเธอกำลังเสียใจ กำลังโกรธ และเธอก็กำลังร้อ

ผมออกมาจากห้องน้ำและเดินตรงไปยังตู้เย็นทันทีเพื่อจะดูนมให้คนตัวเล็ก ผมเปิดตู้เย็นและเอานมสดที่มีอยู่ออกมาอุ่นนิดหน่อย เพราะมันเย็นเกินไป ผมเคยได้ยินพลอยใสพูดอยู่บ่อยๆ ว่าเวลาเป็นเมนส์กินของเย็นๆ แล้วจะปวดท้อง เลยคิดว่าถ้ามันอุ่นน่าจะดีกับคนตัวเล็กมากกว่า ผมไม่เคยคิดว่าจะได้มาทำแบบนี้ให้กับผู้หญิงคนไหน...หึ ยัยเตี้ยนี่ เป็นคนแรกและผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นเธอ…รู้แค่ว่าผมทำได้ทุกอย่างเพื่อเธอติ้ง….เสียงโทรศัพท์ ของผมเหรอ ไม่น่าใช่...งั้นก็ของคนที่อยู่ในห้องน้ำซินะ ดูซะหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง ผมเดินไปเปิดกระเป๋าใบเล็กนั่นแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาดู เหอะ! ...ยังมีอยู่อีกเหรอวะ คนที่ไม่ล็อกรหัสผ่าน แจ้งเตือนคอมเมนท์ใน ig งั้นเหรอ ผมเลยถือวิสาสะเปิดเข้าไปดู3540 Like, 202 CommentNee.ra : I'm waiting hereTAKE_R : รูปนี้..โคตรxเลยMenny69 : มึงรอใครคะเพื่อน ที่นั่นต้องมีใครแน่ๆ @ Pig_geang @ Pla-Pla55Pig_geang : ไลน์กลุ่มด่วนPla-Pla55 : หล่อแค่ไหน กูอยากเห็นNee.ra : ^_^’ @ Pig_geang @ Pla-Pla55 @ Menny69NEW.Sy : รอผมอยู่รึป่าวน้าJJaZ : อกหักอีกแหละYaYo.20 : มารอพี่ที่ห้องมาผมเลื่อนอ่าน

ปึงงงง!อ๊ะ!!!!ประตูถูกปิดลงและร่างของฉันก็ถูกจับให้หันมาเผชิญหน้ากับเขาอย่างเอาแต่ใจ เขายกมือขึ้นวางบนหลังคารถทั้งสองข้างเหมือนเป็นการกักขังฉัน ฉันจึงเบี่ยงหน้าไปอีกทาง ฉันไม่อยากมองหน้าเขา ไอ้เด็กบ้า“โอ๊ยยยย...ฉันเจ็บนะ” ฉันยกมือขึ้นจับมือหนานั่นที่มาสัมผัสต้นคอของฉัน เอ๊ะ...ทำไมมันถึงเจ็บๆ แสบๆ แบบนี้ล่ะ อ๋อ..สงสัยจะต้องที่ฟัดกะยัยเด็กผีนั้นแน่เลย“หึ...นี่ไงที่ทำให้ฉันโมโห”“ก็ยัยเด็กนั่นมายุ่งกับนายก่อนทำไมเล่า”“แล้วมันคุ้มกับที่ต้องเจ็บตัว…?” เขาพูดพลางหรี่ตามองฉัน“ก็เพราะฉันเป็นยังงี้ไง ถึงไม่อยากครอบครองใคร แล้วนายมาให้สิทธิ์ฉันทำไมล่ะ ถ้านายโมโหที่ฉันทำแบบนี้ ต่อไปก็ห้ามมาทำให้ฉันเห็น หรือไม่ก็เอาสิทธิ์ของนายคืนไปเลย ฉันทนไม่ได้หรอกนะถ้ามีใครมายุ่งกับคนของฉัน” สุดท้ายฉันก็พูดมันออกไปจนได้ ฉันกัดปากตัวเองแน่น พูดอะไรออกไปเนี่ย ถ้าเขาไม่ชอบแล้วเอาสิทธิ์นั้นคืนจริงๆ จะทำไงวะโว้ยยย...อยากตบปากตัวเองสักร้อยที“หึง…?”“0_0!” หน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ฉันหึงเขา...ใช่ แต่จะให้บอกตรงๆ รึไงเล่า..ฉันก็เขินเป็นนะ“พลอยใสมันเป็นเพื่อนฉันมาตั้งแต่เด็ก ฉันไม่ได้คิดอะไรกับมัน” เขาบอกหน

[Neerada Talk]หลังจากที่ฉันเดินออกมาจากบ้าน คำถามก็วิ่งเข้าหัวฉันเต็มไปหมด????? ทำไมป๊าดินถึงได้ดุแบบนั้นนะ แล้วเขาคุยอะไรกัน ป๊าของดินมีบอดี้การ์ดมาด้วยพวกเขาเป็นมาเฟียจริงๆ เหรอเนี่ย ฉันหันไปมองบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าประตูสองคนนั้น น่ากลัวชะมัด ฉันพอรู้มาบ้างว่าพ่อลูกคู่นี้ไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไหร่ แล้วเขามาหาดินทำไมนะ ฉันเดินวนอยู่หน้าบ้านเป็นสิบรอบ ทำไมป่านนี้ยังคุยกันไม่เสร็จอีกนะ มีเรื่องอะไรนักหนา“โอ๊ยยย หนูดา ฉันจะอ้วกแล้วเนี่ย นั่งเหอะ” เสียงยูตะทำให้ฉันหยุดเดินได้แต่มันไม่ทำให้ฉันหายกังวลใจเลย ฉันเลยตัดสินใจเดินไปนั่งข้างๆ ยูตะ“พวกเขาเป็นมาเฟียเหรอ” ฉันตัดสินใจที่จะถามออกมาเพราะฉันคิดจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว“อืม...โหดมากด้วย”“....” เหวอเลยฉัน นี่ฉันกำลังล้วงคองูเห่าอยู่เหรอเนี่ย เหมือนกำลังจะเอาลูกเสือออกมาจากถ้ำแต่พ่อเสื้อดันตื่นซะก่อน ตายแน่ฉัน!!!“แล้วท่านมาหาดินทำไมอะ นายรู้ม่ะ”“จะรู้ได้ไง ก็โดนไล่ออกมาพร้อมกันเนี่ย อยากรู้ทำไมไม่อยู่กับมันล่ะ หนีออกมาทำไม” นั่นสิเนอะ ถามอะไรโง่ๆ อีกแล้ว ชิ! ฉันหันไปทำหน้ายู่ใส่นายยูตะ“ไม่ต้องห่วงหรอกน่ะ ท่านไม่ทำร้ายมันหรอก” ธามเอ่ยขึ้นห

[Tanin Talk]ผมกับไอ้ยูขับรถมาส่งหนูดาที่บ้าน ตลอดทางเธอไม่พูดอะไรสักคำ ผมรู้สึกสงสารเธอจังแต่ผมเชื่อว่าได้ดินไม่มีทางทำแบบนั้นแน่แต่ตอนนี้มันไปทำห่าอะไรอยู่ที่ไหนพวกผมไม่รู้เลย ไอ้ดินไม่เคยเป็นแบบนี้ ตั้งแต่ผมรู้จักมันมา มันไม่เคยหายไปโดยไม่บอกเพื่อน ผมชักจะสังหรณ์ใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้ ถ้ามันอยู่กับคุณอาก็ต้องไม่ขาดการติดต่อแบบนี้ดิ แม่งเอ๊ย...ปวดหัวฉิบ พอถึงบ้านหนูดาก็เปิดประตูลงจากรถโดยไม่พูดอะไรสักคำ อารมณ์แบบนี้โคตรน่ากลัวปึงงงง!!!ประตูรถถูกปิดลงอย่างแรงด้วยฝีมือของคนตัวเล็กนั่น ผมหันไปมองไอ้ยู มันไหวไหล่ให้ผมทีหนึ่ง คงไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน“ไอ้เหี้ยดิน มันหายหัวไปไหนวะ” ผมพูดขึ้นมาพลางเปิดประตูลงไปดูคนตัวเล็กนั่น ผมทิ้งเธอไว้แบบนี้ไม่ได้หรอก ไอ้ยูมันก็ตามผมลงมาด้วย ผมเห็นเธอนั่งกอดเข่าพลางเอาหน้าซุกลงไปอยู่บนโซฟา ก็เลยเดินไปนั่งข้างๆ แล้วเอามือตบไหล่บางเบาๆก่อนเธอจะเงยหน้าขึ้นมองผม“ฉันจะไม่มีวันให้อภัยเขาแน่ ไม่มีวัน”“หนูดา ฟังนะ ไอ้ดินไม่มีวันทำแบบนั้น” ผมเอ่ยบอกเธอเสียงแข็งเพราะผมมั่นใจว่าไอ้ดินรักคนตัวเล็กตรงหน้าผมมากและมันไม่มีวันทำให้เธอเสียใจ แต่ตอนนี้ต้องมีอะไรเกิ