Semua Bab MY SISTER พี่สาวคนเนี้ย...ของผม: Bab 61 - Bab 70

[ Patapee Talk ]“ขอบคุณนะ” ผมเอ่ยบอกคนตัวเล็กบนตักแล้วโอบกระชับเอวเธอแน่นราวกับไม่อยากให้เธอหายไปไหน ถ้าตอนนี้ไม่มีเธออยู่ผมจะเป็นยังไง น้ำตาที่มันไหลออกมาอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด มันไหลเพราะผมทำอะไรไม่ได้ มันไหลเพราะผมอึดอัด มันไหลเพราะต่อไปเธออาจจะเกลียดผมก็เป็นได้ มันไหลเพราะผมกลัวจะเสียเธอไปและบวกกับอะไรหลายๆ เรื่องที่ผมอัดอั้นมานาน ยิ่งเป็นหนูดาที่มากอดปลอบผมแบบนี้ผมยิ่งอ่อนแอเข้าไปใหญ่และยังมีอีกเรื่องที่ผมยังไม่ได้บอกเธอ คำพูดของป๊าก็ยังลอยวนอยู่ในหัวตลอดเวลาสามชั่วโมงก่อน….“ทำไมแกต้องทำขนาดนี้” ป๊าเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสียเมื่อเห็นสภาพลูกชายสุดที่รักของตัวเองที่ถูกเฮียวาและเฮียแม็กซ์ลากเข้ามาโยนไว้กลางบ้านก่อนจะมีลูกน้องป๊ามาพยุงมันขึ้นมา ไอ้กรจ้องหน้าผมอย่างไม่ลดละ จะว่าไปมันก็อึดใช่ย่อยโดนขนาดนั้นแต่แม่งฟื้นเร็วฉิบหาย“ไม่ฆ่ามันก็ดีแค่ไหนแล้ว” ผมก็ตอบกลับไปอย่างหัวเสียเหมือนกันที่ท่านแสดงท่าทีเป็นห่วงมันขนาดนั้นซึ่งเป็นท่าทีที่ผมไม่เคยจะได้รับเลยสักครั้ง“ก็ฉันบอกว่าจะจัดการเองไง”“ท่านจะทำอะไรได้ นั่นมันลูกรักท่านไม่ใช่เหรอ หึ น่าสมเพช”“เห่ย มึงด่าป๊าเหรอ” เสียงไอ้ยูเอ่ยขึ้น

พรวดดดด...แค่กกกๆๆๆพอฉันกดเข้าไปดูน้ำที่อยู่ในก็พุ่งออกมาจนสำลัก ฉันรีบวางแก้วลงแล้วเช็ดปากอย่างลวกๆ อีกมือก็ยังเลื่อนอ่านคอมเมนต์พวกนั้นอย่างหัวร้อนสุดๆ ใครอนุญาตให้ไอ้เด็กบ้านั่นมันโพสต์แบบนี้แถมยังติดแท็กฉันอีก แล้วดูเพื่อกูแต่ละตัว ตายกูตายยย รู้กันไปถึงไหนแล้ววะเนี่ย ว่าแต่ทำไมเขารู้ ig ฉันฟะ ไม่เคยบอกเลยนะจำได้...ครืดดดด….ครืดดดดดอุ๊ต๊ะ...ตายยยๆๆๆฉันอุทานออกมาเสียงหลงเมื่อมีสายเรียกเข้าของอีสามตัวนั่นทำให้ฉันตกใจจนมือถือแทบจะร่วงจากมือดีนะคว้าไว้ทัน ต่อมเผือกทำงานไวจริงๆ นะพวกห่านี่ ไม่รับหรอก หึ้ยยยย...แค่คิดก็ขนลุกแล้ว ฉันจะไปจัดการกับไอ้ตัวแสบในห้องน้ำนั่นก่อน ร้ายกาจ...ร้ายกาจที่สุดปึงงๆๆๆๆ“ออกมาเดี๋ยวนี่นะ! ไอ้ดินบ้า” ฉันทุบประตูห้องน้ำอย่างแรงเพื่อเรียกให้คนข้างในออกมา ฉันต้องให้เขาลบโพสต์นั้นเดี๋ยวนี้“อะไรเมีย ผัวโป๊อยู่นะ” ดินตะโกนออกมาจากห้องน้ำด้วยน้ำเสียงที่ยียวนกวนประสาทสุดๆ“อย่ามากวนตีน ออกมะ….”แกร่กกก...แอ๊ดดดดดอื้อออออตุบ...ตุบ...ตุบดินเปิดประตูออกมาแล้วรั้งเอวฉันเข้าไปบดจูบอย่างรุนแรงและป่าเถื่อนพอฉันจะเบี่ยงหนีเขาก็เอามืออีกข้างขึ้นล็อกท้ายทอยฉันไว้แ

“แล้ว...หนูดาต้องทำตัวยังไง”“ไม่ต้องเลย หนูดาแค่เลี้ยงลูกอยู่บ้านก็พอ” แล้วสีหน้าเขาก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือแถมยังดูอารมณ์ดีโคตรๆ อีกด้วย ไบโพร่ารึเปล่าวะ แต่เดี๋ยวนะ...อะไรคือเลี้ยงลูกอยู่บ้าน เฮ้ย! ใครบอกว่าฉันจะมีลูกกับเขา พูดอะไรเนี่ย….ฮึ้ยยย“จะบ้าเหรอ ลูกเลิกอะไร ใครบอกว่าจะมีให้”“ต้องมีดิ พร้อมทุกอย่างแล้ว อีกไม่กี่เดือนดินก็เรียนจบ ถ้ามีลูกตอนนี้ ก็พอดีเลยจะได้มีรูปลูกอยู่ในงานแต่งเราด้วยไง”โอ้โห...เชื่อในความมโนของนาง คิดได้ไงเนี่ย...แต่ก็รู้สึกดีนะที่รู้ว่าดินจริงจังกับฉันขนาดนี้ ความจริงเป็นเมียมาเฟียก็ดีนะ เท่จะตาย...รึจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้“มโนเก่งนะเรา”“พูดจริง นี่ไง” แล้วดินก็ล้วงไปในกระเป๋าแจ็คเก็ตหยิบกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ มาให้ฉัน ฉันหรี่ตามองเขาก่อนจะหยิบกล่องนั่นมาเปิดดู โฮะ...แหวน...ฉันเงยหน้ามองเขาด้วยอาการที่แบบงงๆ นี่เป็นวิธีขอแต่งงานของเขาเหรอ เหอะ...เชื่อเขาเลยดินมองฉันแบบอมยิ้มหน่อยๆ ก่อนจะหยิบแหวนออกมาจากกล่องแล้วสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายให้ฉันซึ่งมันพอดิบพอดีกับนิ้วฉันมากๆ แล้วเขาหันไปหยิบแก้วมาชงเหล้าแก้เขิน ฉันคิดว่าเขาต้องเขินหนักมากแน่ๆ หึ ฝันฉ

“นี่จ้ะ อีกสักพักก็คงมาแล้วแหละ เห็นโทรมาบอกแม่ว่าเพื่อนๆ จะมากินข้าวเที่ยงที่บ้าน แม่ก็เลยออกไปซื้อของมานี่ไง ตามสบายเลยนะดิน” ท่านยื่นแก้วน้ำมาให้ผมแล้วเดินไปหยิบของพวกนั้นเข้าไปเก็บในครัว ผมเลยเดินไปหยิบกรอบรูปที่วางเรียงกันอยู่หลายอันขึ้นมาไล่ดู พัฒนาการของเมียผม หึ บ้านนี้คงจะรักลูกสาวคนนี้มากมีแต่รูปหนูดาเต็มบ้านไปหมดผมเดินดูไปรอบๆ บ้านอย่างถือวิสาสะ แม่หนูดานี่เก่งเนอะดูแลบ้านคนเดียวให้เรียบร้อยเป็นระเบียบขนาดนี้ได้ แล้วผมก็มาสะดุดกับห้องใต้บันได ที่ข้างในเหมือนมีเตียงคนป่วยแบบในโรงพยาบาล หรือว่า….“เข้าไปทักพ่อเขาซะหน่อยไหม” ท่านเดินมาจากด้านหลังและเอ่ยขึ้นจนผมสะดุ้งเพราะผมมัวแต่ชะเง้อมองในห้องนั้นอยู่ แล้วท่านก็เดินผ่านผมเข้าไปในห้องผมเลยเดินตามท่านเข้าไป พ่อหนูดาป่วยหนักจริงๆ ด้วย หนูดาถึงได้ยอมไปทำงานไกลบ้านก็เพราะอย่างงี้นี้เอง...ผมยกมือไหว้ท่านเพราะเห็นว่าท่านลืมตาอยู่แต่ก็ไม่รู้ว่าท่านจะเห็นผมรึเปล่า“พ่อดูสิ ใครมา แฟนลูกสาวตัวดีของพ่อไง หล่อใช่ไหมล่ะ” แม่ของหนูดาพูดขึ้น แล้วพ่อก็หันมองแม่แบบช้าๆ ก่อนจะกะพริบตาให้ มันหมายถึงท่านรับรู้รึเปล่านะ ท่านหันกลับมามองที่ผมอีกค

“ดิน ทำไมวันนั้นดินถึงรู้ว่าหนูดาอยู่ไหน ทำไมดินถึงไปช่วยหนูดาได้ล่ะ” ฉันเอ่ยถามและเหลือบตาขึ้นมองหน้าดิน เรื่องนี้มันข้องใจฉันมากเลยว่าจะถามตั้งนานแหละ“ก็ไปเจอมือถือหนูดาในรถแท็กซี่ที่จอดอยู่แถวนั้น”“มือถือ...แล้วทำไมถึงเจออะ”“ก็มือถือไง”ฉันดันตัวเองขึ้นหรี่ตามองหน้าดินแล้วเขาก็ทำเป็นลอยหน้าลอยตาไม่สนใจ มือถือ….มือถือ โฮะ นี่เขาแอบเปิด GPS ในมือถือฉันงั้นเหรอ“นายมันร้ายกาจที่สุด” ฉันมองเขาตาขวางพลางดีดตัวเองขึ้นจากตักเขาแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียง งั้นเขาก็รู้หมดเลยดิว่าฉันไปไหนบ้าง...ร้ายกาจมากกกก แต่จะว่าไปถ้าเขาไม่ทำแบบนี้วันนั้นคงไปช่วยฉันไม่ทันแน่ๆ“หนูดา ดินจะให้พ่อหนูดาไปรักษาที่เมกา” อยู่ๆ ดินก็พูดในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดออกมา เขาเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ทำแบบนั้นได้ยังไง นั่นพ่อฉันนะ จะให้เขาเป็นคนมาดูแลแบบนี้ได้ไง ฉันไม่ยอมหรอก ค่ารักษาแพงจะตาย ฉันจะมีปัญญาหามาใช้เขาเหรอ“ห้ะ! ไม่ได้นะ”“เดี๋ยว ฟังดินให้จบก่อน หนูดาอยากให้พ่อหายไหม แม่ก็อยากให้พ่อหายเหมือนกันพ่อเองท่านก็อยากหาย หมอที่โน่นเก่งมากนะ ใช้เวลาไปถึงปีหรอก เรื่องค่ารักษาดินจัดการเอง ดินคุยกับแม่แล้ว จัดการเรื่องทุกอย่างแล้ว