MY SISTER : 61

[ Patapee Talk ]

“ขอบคุณนะ” ผมเอ่ยบอกคนตัวเล็กบนตักแล้วโอบกระชับเอวเธอแน่นราวกับไม่อยากให้เธอหายไปไหน ถ้าตอนนี้ไม่มีเธออยู่ผมจะเป็นยังไง น้ำตาที่มันไหลออกมาอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด มันไหลเพราะผมทำอะไรไม่ได้ มันไหลเพราะผมอึดอัด มันไหลเพราะต่อไปเธออาจจะเกลียดผมก็เป็นได้ มันไหลเพราะผมกลัวจะเสียเธอไปและบวกกับอะไรหลายๆ เรื่องที่ผมอัดอั้นมานาน ยิ่งเป็นหนูดาที่มากอดปลอบผมแบบนี้ผมยิ่งอ่อนแอเข้าไปใหญ่และยังมีอีกเรื่องที่ผมยังไม่ได้บอกเธอ คำพูดของป๊าก็ยังลอยวนอยู่ในหัวตลอดเวลา

สามชั่วโมงก่อน….

“ทำไมแกต้องทำขนาดนี้” ป๊าเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสียเมื่อเห็นสภาพลูกชายสุดที่รักของตัวเองที่ถูกเฮียวาและเฮียแม็กซ์ลากเข้ามาโยนไว้กลางบ้านก่อนจะมีลูกน้องป๊ามาพยุงมันขึ้นมา ไอ้กรจ้องหน้าผมอย่างไม่ลดละ จะว่าไปมันก็อึดใช่ย่อยโดนขนาดนั้นแต่แม่งฟื้นเร็วฉิบหาย

“ไม่ฆ่ามันก็ดีแค่ไหนแล้ว” ผมก็ตอบกลับไปอย่างหัวเสียเหมือนกันที่ท่านแสดงท่าทีเป็นห่วงมันขนาดนั้นซึ่งเป็นท่าทีที่ผมไม่เคยจะได้รับเลยสักครั้ง

“ก็ฉันบอกว่าจะจัดการเองไง”

“ท่านจะทำอะไรได้ นั่นมันลูกรักท่านไม่ใช่เหรอ หึ น่าสมเพช”

“เห่ย มึงด่าป๊าเหรอ” เสียงไอ้ยูเอ่ยขึ้น