All Chapters of ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว: Chapter 121 - Chapter 130

ฮ่องเต้เทียนหยวนครุ่นคิด แล้วเอ่ยถาม “อีกสักระยะ ก็จะถึงเทศกาลฉีเฉี่ยวแล้วสินะ?”เว่ยจงเสียนชะงัก แล้วรีบพยักหน้า “พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”“เจ้าไปแจ้งกรมพิธีการ เทศกาลฉีเฉี่ยวปีนี้ ให้จัดงานชมบุปผาในวังหลวง”“ให้กรมพิธีการส่งเทียบเชิญไปให้เหล่าขุนชายตระกูลขุนนาง แล้วก็ไปแจ้งทางฮองเฮา ให้นางส่งเทียบเชิญไปให้สตรีในตระกูลขุนนาง ในบรรดาหญิงสูงศักดิ์ ขอเพียงมีอายุสิบปีขึ้นไป ไม่ว่าจะเป็นบุตรสายตรงหรือลูกอนุภรรยา จำเป็นต้องเข้าร่วม”“รวมถึงต้องแจ้งไปที่องค์ชายทั้งหลายด้วย พร้อมกับส่งราชโองการไปที่จวนอ๋องหก ให้เจ้าหกพานักพรตเฟิงมาร่วมงานด้วย”เว่ยจงเสียนเข้าใจความคิดของฮ่องเต้ทันที ไม่ว่าจะเป็นนักพรตเฟิงที่มีวิชาแพทย์ล้ำเลิศ หรือว่าลูกอนุภรรยาตระกูลเฟิ่งหลายคนนั้น พระองค์ล้วนอยากพบสักครั้ง“กระหม่อมรับบัญชา”……เฟิ่งเชียนอวี่ไม่ได้ไปที่เรือนหมีเซิ่งสักระยะแล้ว วันนี้จึงจะแวะไปดูการเจริญเติบโตของต้นกล้าดอกไม้และสมุนไพรเมื่อตงฟางจิ่งรับทราบอยากจะไปด้วย หนำซ้ำนางไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธชื่อเรือนหมีเซิ่งก่อนหน้านี้ ถูกนางเปลี่ยนเป็นสวนฟางเฟยไม่หยาบและไม่ดาษดื่น ไพเราะและจำง่ายหลังขึ้นเขา ตงฟา

เฟิ่งเชียนอวี่ได้ยินดังนั้นดีใจมาก “ท่านอ๋อง ท่านสอนข้าเถอะ ข้าจะตั้งใจฝึกฝน”“เจ้าอยากฝึกอะไร?” ตงฟางจิ่งเลิกคิ้วเฟิ่งเชียนอวี่ตอบโดยไม่ลังเล “วิชาตัวเบา”ถูกต้อง หากฝึกวรยุทธ์ในสมัยโบราณได้ เฟิ่งเชียนอวี่อยากฝึกแค่วิชาตัวเบา ในฐานะคนจากยุคปัจจุบัน การสามารถบินได้เป็นสิ่งที่ยั่วยวนใจมาก“ได้สิ หากมีเวลาว่างจะสอนเจ้า”เฟิ่งเชียนอวี่ตบไหล่เขาอย่างดีใจ แล้วทำท่าเหมือนเป็นเพื่อนรักกัน “ได้ใจมาก”“ท่านอ๋องวางใจได้ ขอเพียงมีข้าอยู่ ไม่ว่าภายหน้าท่านจะป่วยเป็นโรคใดหรือถูกพิษใด ขอเพียงยังมีลมหายใจ ข้าต้องช่วยให้ท่านรอดกลับมาจนได้”ตงฟางจิ่งหัวเราะพร้อมส่ายหน้า “เช่นนั้นข้าขอบคุณเจ้าล่วงหน้า”“เรื่องเล็กน้อย ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น”ช่างหลายคนที่กำลังเผาเครื่องกระเบื้องอยู่ไม่กล้ารบกวนพวกเขา เมื่อเห็นพวกเขาพูดจบแล้วจึงเดินมาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “คารวะท่านอ๋อง พระชายา”เฟิ่งเชียนอวี่โบกมือ “ไม่ต้องประหม่า สิ่งที่ข้าให้พวกเจ้าทำ เป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”“เรียนพระชายา ตอนนี้ผลงานที่ทำสำเร็จมีเพียงไม่กี่ชิ้นขอรับ”หนึ่งในช่างเอ่ยอย่างละอายใจและหวาดกลัว เขารีบนำกล่องไม้ใบเล็กมาทันทีเมื่อเ

นอกประตูเสินอู่รถม้าของแต่ละตระกูลทยอยมารวมตัวกัน คุณหนูแต่ละตระกูลเดินลงจากรถม้าเมื่อทอดมองออกไป สีสันสดสวย แต่ละนางใช้พัดกลมบังหน้า เสียงหัวเราะกังวาน ดั่งนกขมิ้น มองดูแล้วช่างเป็นทิวทัศน์ที่งดงามทว่าเมื่อรถม้าของจวนอัครเสนาบดีมาถึง ทุกคนต่างหยุดหัวเราะโดยมิได้นัดหมาย สีหน้าของแต่ละคนแตกต่างกันผู้ที่ลงมาคนแรกคือนางหลิ่ว จากนั้นคือเฟิ่งหลิงหลงต่อมาคือเฟิ่งชิงอวี่ เฟิ่งชิงหย่า อีกทั้งยังมีเฟิ่งอวี่เสวียน ซึ่งยังไม่ผ่านพิธีปักปิ่นมีอายุแค่สิบสองปีเท่านั้น ถือเป็นเด็กหญิงที่มีอายุน้อยที่สุดในจวนตระกูลเฟิ่ง “นี่ก็คือวังหลวงหรือ วังหลวงช่างใหญ่โตนัก” เฟิ่งชิงอวี่ดวงตาลุกวาว น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดีใจตื่นเต้นนางหลิ่วกลับทำหน้าตึง แล้วมองค้อนนางอย่างเอาเรื่อง“หุบปาก ทำอย่างกับไม่เคยเห็นโลกภายนอก ถึงเวลาอย่าทำให้ตระกูลเฟิ่งเสียหน้าเชียว”เฟิ่งชิงอวี่รีบเก็บสีหน้าดีใจทันที จากนั้นตัวสั่นเล็กน้อย ทว่าในส่วนลึกของแววตากลับไม่พอใจอย่างมาก จึงหันมองเฟิ่งหลิงหลงแวบหนึ่ง แล้วไม่ยี่หระอยู่ในใจไม่รู้ว่าตอนนี้ผู้ที่ทำให้ตระกูลเฟิ่งเสียหน้ามากที่สุดคือใคร ฮึเมื่อนางหลิ่วเห็นพวกเฟิ่ง

ฮ่องเต้เทียนหยวนโยนภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ให้เฟิ่งเชียนอวี่ จากนั้นเปลี่ยนคำพูด “เราอยากจะมอบตำแหน่งในสำนักหมอหลวงให้ท่านนักพรต ไม่รู้ว่าท่านคิดเห็นอย่างไร?”คิดเห็นอย่างไร? ก็ย่อมต้องปฏิเสธนะสิเฟิ่งเชียนอวี่คิดในใจ แต่ในหน้ายังคงเรียบเฉย น้ำเสียงราบเรียบแต่มีความยำเกรง“กระหม่อมขอบพระทัยในความหวังดีของพระองค์ แต่กระหม่อมเป็นผู้บำเพ็ญเพียร เข้ามาข้องเกี่ยวทางโลกเพื่อทดแทนบุญคุณของท่านอ๋องหกเท่านั้น”“เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม กระหม่อมต้องจากไป เพื่อท่องไปทั่ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คงต้องทำให้พระองค์ผิดหวังแล้ว”ทดแทนบุญคุณ? เวลาที่เหมาะสม?ฮ่องเต้เทียนหยวนครุ่นคิด “วิชาแพทย์ของท่านนักพรตล้ำเลิศขนาดนี้ มีวิธีรักษาโรคของอ๋องจิ่งหรือไม่?”ย่อมมีแน่นอน อีกอย่างเจ้านั่นถูกนางรักษาหายนานแล้วเฟิ่งเชียนอวี่บ่นอยู่ในใจ แต่ภายนอกกลับเอ่ยอย่างเสียดาย “กระหม่อมเคยตรวจชีพจรให้ท่านอ๋องหกแล้ว ชีพจรท่านอ๋องบางเบา เดินช้าไร้เรี่ยวแรง กระดูกบอบบาง”“แม้สีหน้าจะเป็นปกติ แต่ความจริงร่างกายอ่อนแอหนาวเย็น อาการป่วยของท่านอ๋องหกปล่อยไว้นานเกินไป แม้แต่กระหม่อมเองยังไร้หนทางรักษา ต้องค่อย ๆ บำรุง ต้องดูอา

เฟิ่งเชียนอวี่ยกถ้วยที่มีนมแพะขึ้นมา แล้วหยิบเข็มเงินออกมาจากกล่องผ้าแพรหนึ่งเล่ม จากนั้นจิ้มลงไปต่อมานางนำถ้วยเปล่าหลายใบมาวางเรียงแนวนอน จากนั้นนำกะหล่ำปลี กุยช่าย กระเทียม ไข่ไก่และสิ่งต่าง ๆ แยกใส่ลงไปในถ้วย นอกจากไข่ไก่ นางได้ตำสิ่งอื่นให้เละจนมีน้ำถึงได้หยุดต่อมา ได้หยิบเข็มเงินออกมาหลายเล่ม แล้วใส่เข้าไปในถ้วยเหล่านี้ทีละถ้วยเฟิ่งเชียนอวี่บดเมล็ดซิ่นเหรินจนแหลก จากนั้นผสมน้ำเล็กน้อย แล้วจิ้มเข็มเงินลงไปนางหยิบหลูซุ่นขึ้น จากนั้นจิ้มเข็มเงินลงไปตรงยอดหลูซุ่น แล้ววางไว้สุดท้าย เฟิ่งเชียนอวี่ถึงได้นำขวดที่บรรจุสารหนูและพิษหงอนกระเรียนแดง เทลงไปในถ้วยที่มีน้ำเปล่าสองใบ แล้วใส่เข็มเงินลงไปการกระทำตั้งแต่ต้นจนจบของเฟิ่งเชียนอวี่ ทำให้ทุกคนจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ก็ดูเหมือนจะรู้ว่านางกำลังทำสิ่งใดยามนี้นางถึงได้หันมองฮ่องเต้เทียนหยวน “ฝ่าบาท กระหม่อมเตรียมเสร็จแล้ว ต่อจากนี้ จะขอให้กงกงที่ยืนอยู่ข้างฝ่าบาท ช่วยกระหม่อมสักครู่”ฮ่องเต้เทียนหยวนโบกมือ เว่ยจงเสียนโค้งตัวแล้วเดินเข้าไปเฟิ่งเชียนอวี่เอ่ยเสียงเรียบ “เชิญเว่ยกงกง หยิบเข็มเงินที่อยู่ในถ้วยสารหนูและถ้วยพิษหงอนกระ