All Chapters of Love start at Contract : Chapter 51 - Chapter 60

Napatayo ako sa tabi ni Earniel, ng maulinigan ko ang malakas na bulyaw ni Don Enricko sa akin, nakatayo siya malapit sa pinto habang pinapaingay sa sahig ang kanyang tungkod. Tumayo ako ng tuwid ngunit binaba ko ang tingin ko, ayokong magsalubong ang mga tingin namin.Na tanging galit lamang ang nababasa ko.“Ngayon na kita muna siya ano pa ang ginagawa mo dito, alis na!” Taboy niya sa akin na parang aso, ngunit nanatili akong nakatayo at hindi umalis sa kinatatayuan ko.Kung ako lang ang masusunod gusto kong manatili sa tabi ni Earniel hanggang sa magising siya, umaasa ako sa natitirang 50 porsyento na tsansa kesa sa 50 porsyento na hindi.“Hindi ho bang pwedeng manatili na lang ako rito sa tabi niya?” Nagsusumamo ang tinig ko, umaasa na pagbibigyan ako ni Din Enricko.“At bakit pa?” Pandidilat ng mata niya sa akin na nagpababa sa mata ko at iwasan tignan siya. — “Isa kang malas sa pamilya hindi ka nararapat rito, kung alam ko lang na ito ang mangyayari sana hindi na ako pumayag sa c

Hindi ko akalain na may bisita si Don Enricko ng mapadaan ako sa opisina niya sa Mansion, nasipat ko sa nakaawang na pinto si Mrs. Wang na nakaupo sa visiting chair at magkaharap na kausap si Don Enricko, bakas sa mukha nito ang pagkaasiwa.Dumikit ako ng bahagya sa tabi ng pinto ng may marinig ako kahit kaunti.Hindi ako nagkamali dahil ako ang tapik nila.“Sampid lamang sa pamilya siya ang tagapagmana!” Inis na sabi ni Mrs. Wang tungkol sa akin.“Wala ka ng magagawa iyon ang desisyon ni Earniel! Hayaan mo kapag nagising si Earn mawawala na rin iyan sa pamilya! Gagawa ako ng paraan” hindi ko inaasahan na maririnig iyon kay Don Enricko, sa sobrang sama ng loob niya sa akin ay ngayon ko na nakikita ang tunay nilang kulay. umalis na ako sa pakikinig at baka hindi ko pa magustuhan ang susunod. Kung wala nga lang si Earniel rito ay hindi ako tatagal, hindi ko na kaya pa na pakisamahan ang mga tao rito.Papasok na ako sa kwarto ni Earniel ng marinig ko ang pagtawag ni Madam Victoria.Humi

Hindi ako nakatulog ng magdamag dala dala ko pa rin hanggang panaginip ang lahat ng sinabi ni Calvin, kahit pa ang boses nito ay parang bumubulong sa tainga ko. Ngunit kung hindi ko lang siguro inalam, kung sino ang asawa ni Earlio ay sa malamang ay hindi ko mararamdaman ito ngayon, gusto ko lang naman bumalik sa dating ako.Ako na hindi ko na mahanap magmula ng mapasa sa akin ang responsibilidad, kagaya ng responsibilidad ni Earniel noon, ngunit gumugulo sa isip ko kung totoo ba talaga ang lahat, may totoo nga ba sa sinasabi ni Calvin?Sa mahaba kong pag-iisip ay hindi ko namalayan ang paglapit ng lalaki sa tabi ko.Naglakad ako pabalik sa opisina muli ni Earniel, pero bago ko pa marating iyon ay nabunggo ako sa bisig ng isang lalaki, sa sobrang dikit namin ay naramdaman ko ang init ng katawan niya, napatunghay ako at napatitig sa mukha niya, sa mga mata ko rin siya nakatitig.Lumayo agad ako at luminga linga, kinakabahan akong may makakita sa amin at mag-isip na naman ng kung ano an

Inakala kong dinner ng company ang sasalubong sa akin ng gabing iyon lahat ay bihis na bihis at parang inaantay ang pagdating ko, sa mabibilog na lamesa na may mga kurtinang pula at mga palamuti na naayon sa kanilang tradisyon ay alam ko ng may okasyon.Hinagilap ng mata ko ang maaring makausap pero sa rami ng tao ay hindi ko maabala ang sarili sa paghahanap.Lumapit sa akin ang ina ni Calvin at may kung anong sinabit sa leeg ko, saka tangan tangan niya akong inupo sa harapan, katabi si Calvin sa kaliwa habang solo namin ang lamesa na may iba’t ibang regalong nakalapag sa ibabaw. Napapatanong ang isip ko ano ba ang nangyayari? Bakit parang nagsasaya ang lahat. May tunog pa ng fireworks sa labas.Sabay sumigaw ng pasasalamat ang M.C para sa pagpunta sa engagement party na ito, hindi na nila narinig ang pag-alma ko dahil sa lakas ng tugtog at masigabong nilang palakpakan, napatingin ako kay Calvin malaki ang ngiti niya sa pisngi.Hindi ko masiksik sa utak ko ang engagement na sinasabi,

Nag-aagaw ang liwanag at dilim ng hindi maalis ang mata ko sa maalong dagat, tila nililipad niya ang isip ko kagaya sa saranggolang lumilipas sa himpapawid na pinaglalruan ng mga bata, gusto kong kalimutan ang lahat at bumuo ng bagong buhay kahit mag-isa.Nilakad ko ang dalampasigan, habang nakatanaw sa araw, umaasang pagkalubog ng araw ay sasama ang lahat ng hinagpis at sakit na naipon sa puso ko at sa pagsikat nito bukas ay hinihiling ko na sana ay mga positibong bagay na ang mangyari.Bumaling ako sa likuran na parang may tumatawag sakin.Si Katherine na kumakaway sa akin, hindi naman siya mahirap kasama, para siyang ate na nakaalalay sa kanyang nakakabatang kapatid, mabait at maasikaso ngunit hindi ko maitatanggi na parehas kaming natali sa pamilya Lao.Naglakad ako palapit sa kanya, niyaya niya akong tumulong sa bahay ng mga Evangelista at sa paglalagay ng dekorasyon para sa nalalapit na pista. Ang mayamang pamilya ng Evangelista ang siyang pangunahing sponsor kada taon kapag n