Lahat ng Kabanata ng Love start at Contract : Kabanata 11 - Kabanata 20

♡ KABANATA 11 ♡Katok ng crew ng hotel ang nagpagising sakin, nakahanda na raw ang aming almusal, balak ko sanang gisingin si Earniel na katabi ko ngunit wala na siya ng mapadako ako sa pwesto ng tinutulugan niya. Marahil ay nauna na itong lumabas.Nag-ayos agad ako at pumunta sa sinabi ng crew sa akin, excited akong makita si Earniel, hindi pa rin maalis sa isip ko ang nangyari kagabi sa amin. Parang nagsswing swing ang palda ko habang palapit ng palapit sa kinaroroonan niya. Nadatnan kong naroroon na si Earniel at kumakain, masaya ko siyang binati, ngunit nakakapagtakang hindi ‘man lang niya ako tinapunan ng tingin, siguro ay nahihiya siya sa nangyari kagabi, kaya ganun na lamang ang pakikitungo niya sa akin ngayon, ako na ang lumapit sa kanya, ng bigla na lang akong harangin ni Denver, na muli kong pinagtaka.“Pero Bakit?” inis kong tanong kay Denver, pawang iling lang ang tinugon niya sa akin, sa halip ay inaya ako ni Denver na maupo sa kabilang lamesa, wala namang tao sa paligid

Nagkukumpulan ang lahat sa labas ng elevator ng pumasok ako ng umagang iyon, inakala ko lang na sira ang elevator kaya napakaraming tao, hindi rin magamit ang fire exit dahil pinasarado. Hindi ko maisip kong sino ang gagawa nito, bago lang ako at gusto ko malaman.Maya maya’y may dumating na babae. Sakbit niya ang shoulder bag niya sa tagiliran at may mga hawak siya na sandamakmak na papel, folder at mga brown envelopes.“Hay naku bumabalik na naman siya sa ganito! Kailangan na kailangan pa naman ito.” buntong hininga nito, kaya ako na ang lumapit at nagtanong.“Kilala mo ang may gawa nito?” usisa ko, sapalagay ko ay matagal na siya empleyado rito at sigurado rin ako na may alam siya sa nangyayari.“Dahil hindi mo alam at bago ka lang makinig ka sa akin!” Tinawag niya ako sa gilid at mahinang nagsalita, parang takot rin siya marinig ng iba ang sasabihin niya, kaya minabuti kong dumikit pa sa kanya at malaman ang mga kwento sa loob ng LAO EMPIRE.May bad habits daw ang tinutukoy niyang

Halos hindi ako pinatulog ng mga bulaklak at plaquena na naiwan kong nakapatong sa lamesa ng dining. Aanhin ko ba iyon? Ipapamukha ba sa akin na wala na halaga ang kontrata? Ngayon ay nag-isip na ako, kung paano ko mababayaran ang dalawang milyon.After the party, umalis rin si Earniel papuntang, china para business, kaya naging tahimik ang kompanya kinabukasan, gusto ko sanang masilip ang opisina niya, isang buwan ko siyang hindi makikita, at kahit hindi niya ako pinapansin ay nakakaramdam pa rin ako ng pagkamiss sa kanya.Nakapasok na ako sa opisina ni Earniel dahil wala naman ang sekretarya nito at kasama niya, tanging gwardiya lang ang naroon pero hindi naman ako sinita.Pagpasok ko pa lang ay gininaw na ako, nakasarado ang malaking kurtina sa glass wall ni Earniel. Tinungo ko kaagad ang lamesa niya hinaplos ang larawan na nakatayo sa likod ng upuan niya.“Ang pogi pa rin kahit ang sungit ng mukha.”Naupo ako at sumandal sa upuan niya, pumikit ako at pinapangarap na makita siya

Bumabayo at malalakas na ulan sa buong magdamag, malalakas din ang hampas ng hangin, halos sumasayaw ang mga puno sa labas ng masilip ko sa bintana, agad akong bumaba para silipin ang mga kisame kung may tumutulo, dahil sa bahay namin noon kapag ganito kalakas ang ulan ay siguradong tuluan na naman, kaya kanyang kanyang dampot kami ng pwedeng ipansahod sa mga pumapatak na tubig mula sa pawid namin na bubong.Nakansela na rin ang biyahe namin pabalik dahil sa bagyo, mananatili muna ulit kami ng ilang araw bago kami makakuha ulit ng ticket. Wala naman akong nakitang tulo hanggang makarating ang mga paa ko sa sala. Naabutan kong nakaupo sa sala si Earniel at nanonood ng balita, ngayon ko lang siya nakitang ganun, magmula kasi ng makilala ko siya ay puro trabaho na lang ang lagi niyang ginagawa, at kung hindi pa bumagyo ay hindi pa siya mananatili sa bahay,may kung ano na naman naglalaro sa isip ko, tinungo ko ang kusina at nagtimpla ng kape, sakto sa malamig na panahon, nilapag ko sa co

He is Syd Calvin Lao Wang, 27 years old, athlete, highest rank in Chinese business, he is one of business partner of Earniel Lao, he owned 60 percent share in LAO EMPIRE and THE GROUP OF COMPANY, not married, and also, putol na sabi ng reporter, habang iniisa isa niya ang katangian ng bagong Branch CEO. Nasa elevator na kami ni Ella at pabalik na sa office ng bumukas ang pintuan ng elevator, at nagsipasok ang mga tao at pumuwesto sa likurang bahagi namin na maluwag luwag pa, sa dami nila ay hindi ko na inisa-isang pinagmasdan. Naramdaman kong parang may lumapit sa bandang likuran ko, alam kong natural lang ang magkadikit dikit sa loob ng elevator pero kakaiba ang taong nasa likuran ko kaya napalingon ako sa kanya, namilog ang mga mata ko na parang ang lapit na niya at ng pagkatitigan ko siya ay pamilyar ang mukha niya, hindi ko lang gaanong matandaan kung saan ko nakita. “Doreena tama ba?” kaya hindi ko na nabawi ang tingin ko ng marinig ko sa kanya ang pangalan ko. “Oo, bakit?”