Mulat na ang mga mata ko pero hindi ko pa rin magawang umalis sa tabi ni Earniel, nilalasap ko pa ang sandaling katabi ko siya dahil paggising niya strangers na naman kami. Magaan ang pakiramdam ko habang yakap ko siya, wala naman espesyalpero bakit paraang pinapakabog niya ang dibdib ko, hinawi ko ang buhok niya at mas lalo ko pa siyang pinagmasdan, na kahit ano gawin niya ay hindi ako magsasawa. Kumilos na ako ng gumalaw na si Earniel sa higaan, kailangan ko ng umuwi at baka maabutan niya pa ako. Ibinulong ko na alang sa kanya ang paghingi ko ng tawad bago ko siya iniwan sa kama. Nag-iinat inat pa ako likod ng makapasok sa unit ko, inasikaso ko muna ang gagamitin ko pamasok sa unibersidad, tanghali pa naman ang labas ko at diretso na ako ng opisina pagkatapos. Umagang klase, madalas inaantok antok ako, mabuti na lang at naiintindihan ko kaagad ang lesson. At kailangan kong pagbutihan, gusto kong maging proud akin si Earniel. Nagkita kita kami nila sa Charito at Alexis sa room,
Halos hindi ako pinatulog ng mga bulaklak at plaquena na naiwan kong nakapatong sa lamesa ng dining. Aanhin ko ba iyon? Ipapamukha ba sa akin na wala na halaga ang kontrata? Ngayon ay nag-isip na ako, kung paano ko mababayaran ang dalawang milyon.After the party, umalis rin si Earniel papuntang, china para business, kaya naging tahimik ang kompanya kinabukasan, gusto ko sanang masilip ang opisina niya, isang buwan ko siyang hindi makikita, at kahit hindi niya ako pinapansin ay nakakaramdam pa rin ako ng pagkamiss sa kanya.Nakapasok na ako sa opisina ni Earniel dahil wala naman ang sekretarya nito at kasama niya, tanging gwardiya lang ang naroon pero hindi naman ako sinita.Pagpasok ko pa lang ay gininaw na ako, nakasarado ang malaking kurtina sa glass wall ni Earniel. Tinungo ko kaagad ang lamesa niya hinaplos ang larawan na nakatayo sa likod ng upuan niya.“Ang pogi pa rin kahit ang sungit ng mukha.”Naupo ako at sumandal sa upuan niya, pumikit ako at pinapangarap na makita siya
4 hours and 45 minutes namin ng marating namin ang Guanzhou, nilalamig pa rin ako at parang masama ang pakiramdam ko na parang kulang sa pahinga. Dala ko pa rin ang gamit ni Julia, sa malaking building napako ang mga mata ko kagaya ng building sa San Miguel. Naninibago ako sa mga nakikita ko, maging sa mga sulat sa paligid ng building sa mga empleyado at sa mga taong nakikita ko, para akong nasa ibang mundo. Kasama pa rin namin ni Julia ang interpreter niya kaya naiintindihan niya ang mga nakikita niya sa paligid, habang ako naman ay nangangapa.Sa pinakamataas na floor kami dinala ng isa pa naming kasama isa siyang head security rito si Qui xian. At matagal na siyang empleyado rito. Nang magpakilala siya sa amin sa english.Glass wall ang karamihan sa pader kaya nasisilip ko ang loob ng bawat office, hanggang sa natigilan ako, ng makita ko siya, sa kinatatayuan ko pa lang ay parang gusto ko na siyang yakapin at humihiling na sana ay mapansin o lingunin niya.Nagalak ang puso ko ng
Bumabayo at malalakas na ulan sa buong magdamag, malalakas din ang hampas ng hangin, halos sumasayaw ang mga puno sa labas ng masilip ko sa bintana, agad akong bumaba para silipin ang mga kisame kung may tumutulo, dahil sa bahay namin noon kapag ganito kalakas ang ulan ay siguradong tuluan na naman, kaya kanyang kanyang dampot kami ng pwedeng ipansahod sa mga pumapatak na tubig mula sa pawid namin na bubong.Nakansela na rin ang biyahe namin pabalik dahil sa bagyo, mananatili muna ulit kami ng ilang araw bago kami makakuha ulit ng ticket. Wala naman akong nakitang tulo hanggang makarating ang mga paa ko sa sala. Naabutan kong nakaupo sa sala si Earniel at nanonood ng balita, ngayon ko lang siya nakitang ganun, magmula kasi ng makilala ko siya ay puro trabaho na lang ang lagi niyang ginagawa, at kung hindi pa bumagyo ay hindi pa siya mananatili sa bahay,may kung ano na naman naglalaro sa isip ko, tinungo ko ang kusina at nagtimpla ng kape, sakto sa malamig na panahon, nilapag ko sa co
Nakatulog agad ako pagkarating ko noon sa bahay kaya hindi ko nalaman pa anong nangyari kay Earniel, at kung anong dahilan ng galit niya at pinag-awayan pagod na pagod ako ng araw na iyon at tanging pahinga na lang ang gusto kong gawin, hindi ko na rin siya dinalaw pa sa kwarto niya bago ako umalis, 8am ang flight at kailangan akong maaga para alang aberya, pero hindi mawala sa isip ko na masama loob niya, hindi ko ‘man lang siya natanong bago ako umalis.Isang oras na magmula ng makarating ako sa Airport ng San Miguel mag-isa lang ako umalis at ang mga bodyguard ni Julia ang naghatid sakin sa airport pabalik ng San Miguel hindi ko kasama si Julia katulad ng nauna naming pagpunta, dahil may aaaikasuhin pa siya marahil ay ang problema nila ni Earniel. Kung kaya’t solong solo na niya si Earniel, habang ako ay hindi ko pa alam ang gagawin, hindi ko pa alam saan ako mag-pupunta at kung saan ako mag-uumpisa ngayon pang umalis na ako sa poder ni Earniel, nag-iisip din ako na kung babalik
He is Syd Calvin Lao Wang, 27 years old, athlete, highest rank in Chinese business, he is one of business partner of Earniel Lao, he owned 60 percent share in LAO EMPIRE and THE GROUP OF COMPANY, not married, and also, putol na sabi ng reporter, habang iniisa isa niya ang katangian ng bagong Branch CEO. Nasa elevator na kami ni Ella at pabalik na sa office ng bumukas ang pintuan ng elevator, at nagsipasok ang mga tao at pumuwesto sa likurang bahagi namin na maluwag luwag pa, sa dami nila ay hindi ko na inisa-isang pinagmasdan. Naramdaman kong parang may lumapit sa bandang likuran ko, alam kong natural lang ang magkadikit dikit sa loob ng elevator pero kakaiba ang taong nasa likuran ko kaya napalingon ako sa kanya, namilog ang mga mata ko na parang ang lapit na niya at ng pagkatitigan ko siya ay pamilyar ang mukha niya, hindi ko lang gaanong matandaan kung saan ko nakita. “Doreena tama ba?” kaya hindi ko na nabawi ang tingin ko ng marinig ko sa kanya ang pangalan ko. “Oo, bakit?”
Pinatawag ako sa opisina ng Cleaning department para kunin ang isang regalo, sa pagkakaalam ko ay hindi ko naman birthday, at baka ang taong nagpadala nito ay nagkakamali lang ng pagbibigyan. Nakapangalan sa akin ang paper bag, pero walang sender, kaya nakumbinsi ko ang sarili na sa akin nga ito, binuklat ko nalang at tinignan pero hindi ko muna nilabas balak kong sa bahay na ito galawin, pero isa lang naman ang nasa isip ko na pwedeng magbigay nito ang mahal kong si Earniel.Pagkatapos ng klase at trabaho ay diretso agad ako ng uwi, excited na ako makita at makalkal ang laman ng paper bag, ng mailabas ko ay may parang mabigat na bagay ang sa loob ng maliit na box, saka ko lang napagtanto na phone ang laman ng mabuksan ko, na nahahawig sa phone na ginagamit ni Earniel.Nang bigla na lang ito umilaw at tumunog, may numerong nagflash sa screen. Nalito ako bigla kung anong kulay ang dapat ko pindutin, Red ba o green? Sabay inalala ko kung anong kulay ang madalas gamitin ni Earniel kapag
Kung saan saan naghanap ng trabaho pero walang tumatanggap sa akin lahat sila tingin sa akin ay gold digger lalo pa sa mga katulad ni Calvin na isang bilyonaryo, at kilala sa lipunan. Inubos ko na ang natitirang pera sa bulsa ko mula sa huling sinahod ko, at hindi ko pa alam ang gagawin sa susunod na araw, hapong hapo ako sa maghapong lakaran, at ang pawis at basa ng ulan ay napag-isa ko na, pakiramdam ko ay lalagnatin ako habang naglalakad sa pasilyo at papalapit sa pintuan ng unit ni Earniel.Pagkabukas ko ng pinto ay may nabungaran akong isang pares ng sapatos, kinutuban ako kung sino ang nagmamay-ari, naglakad ako ng mabagal hanggang makapasok ako sa bukas na pinto ng kwarto, maliwanag ang sinag ng palubog na araw mula sa bintana, nabungaran kong may lalaking nakatayo roon habang may hawak itong wine glass na may kalahating alak, kahit pa hindi na siya lumingon ay nakilala ko kagad siya.Halos anim na buwan na rin magmula ng mawala siya, at magpasyang manirahan sa China, at ang