All Chapters of ธุลีใจ: Chapter 351 - Chapter 360

ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก ในที่สุดก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าเอมม่าไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คนอื่นคิด หัวฉันปวดเหมือนจะระเบิด และตอนนี้ฉันต้องการเพียงแค่การนอนพักผ่อนเท่านั้น“เสร็จหรือยังคะ?” ฉันถามไบรอัน “ฉันไปได้แล้วใช่ไหม? แล้วเอมม่าจะถูกปล่อยตัวได้เลยไหม?”“ครับ สำหรับเอมม่า เธออาจต้องรออีกสักพักเพื่อให้เราจัดการเอกสารปล่อยตัว แต่คุณไปได้เลย ผมดูออกว่าคุณเหนื่อยมาก”เขาไม่รู้เลยว่าที่พูดมานั้นถูกต้องแค่ไหน ฉันรู้สึกเหมือนหัวตัวเองกำลังจะแตกและกระเด็นไปทุกที่“ไปเถอะ ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาลก่อน” โรแวนลุกขึ้นและยื่นมือมาให้ฉันตอนแรกฉันลังเล แต่สุดท้ายก็วางมือไว้ในมือเขา “ฉันไม่อยากไปโรงพยาบาล โรแวน ฉันอยากกลับบ้านและพักผ่อน”เขากำลังจะโต้เถียง แต่เอมม่าก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงแผ่วเบา ซึ่งไม่เหมือนตัวเธอเลย การเปลี่ยนแปลงในตัวเอมม่ายังคงทำให้ฉันประหลาดใจเสมอ เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนเดิมที่หนีจากความเจ็บปวดเมื่อหลายปีก่อน และก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดิมที่กลับมาในภายหลัง ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะหมดหวังและหลงทาง“ฉันขอคุยกับเอวาเป็นการส่วนตัวได้ไหม?” เธอถามในที่สุดโรแวนหันมามองฉันและฉันก็พยักหน้า ฉันอยากรู้ว่า

"ซาราห์..." ฉันพยายามพูด แต่เธอกลับตัดบทฉันทันที"พวกเราผิดเอวา เราผิดและฉันเชื่อว่าเหตุผลที่ทุกคนยึดติดกับสิ่งที่อาจจะเป็นไปได้ระหว่างโรแวนกับเอมม่าทำให้พวกเขาไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้ เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันเห็นมันชัดเจนมาก ตอนนั้นพวกเธอยังเป็นแค่เด็ก ถ้าพวกเราปล่อยวาง พวกเขาก็คงทำตาม แต่เพราะเรายึดติดกับอดีตแน่นเกินไป พวกเขาเลยทำตาม ส่งผลให้โรแวนทำร้ายเธออย่างที่เขาทำ" เธอหยุดพูดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ"ฉันไม่ได้แก้ตัวในสิ่งที่เขาทำ แต่ฉันอยากให้เธอเข้าใจว่าสิ่งที่เขาทำอาจเป็นผลโดยตรงจากพฤติกรรมของเราที่เป็นพ่อแม่"ฉันเข้าใจสิ่งที่เธอพูด แต่นั่นไม่ได้อธิบายการกระทำของเขาในเวลาต่อมา ใช่ เราแต่งงานกันตอนยังเด็ก แต่เราก็เติบโตขึ้นมาแล้ว การกระทำและความโหดร้ายของเขายังคงดำเนินต่อไปเป็นเวลาเก้าปี นั่นคือสิ่งที่ฉันไม่สามารถก้าวข้ามไปได้"ฉันรู้ว่าฉันกำลังขอร้องให้เธอทำในสิ่งที่ยาก แต่โปรดให้โอกาสเขาสักครั้ง ฉันรู้จักลูกชายของฉันดี และฉันรู้ว่าถ้าเขารักใครสักคน เขาจะรักอย่างลึกซึ้ง เขาจะใช้เวลาทั้งชีวิตที่เหลือเพื่อรักเธอและดูแลเธออย่างที่เธอสมควรได้รับ ถ้าเธอให้โอกาสเขา เขาจะทำทุกวิถี

ฉันรู้ดีว่าเธอวางแผนใส่ร้ายเอมม่า แต่การได้ยินเธอยอมรับออกมาเองกลับยังทำให้ฉันช็อกอย่างบอกไม่ถูก เธอช่างโหดร้ายเหลือเกิน! เอมม่าถือว่าเป็นเพื่อนของเธอแท้ ๆ แต่เธอกลับไม่ลังเลที่จะเหยียบย่ำเพื่อนเพื่อเอาตัวรอด ใครกันที่ทำแบบนี้ได้นอกจากคนโรคจิต?"หมายความว่ายังไงที่บอกว่า 'พวกเรา' น่ะคริสติน?" ฉันถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลฉันเคยคิดว่ามันเป็นฝีมือของเธอคนเดียว แต่ดูเหมือนว่าฉันจะคิดผิด เธอไม่ได้ทำเรื่องนี้คนเดียวแน่ เพราะถ้าไม่มีใครช่วย เธอจะทำเรื่องทั้งหมดนี้มาได้ยังไง?คริสตินเริ่มเดินวนไปมาราวกับคนกระวนกระวาย เอาจริง ๆ ฉันก็ไม่มั่นใจว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอดูเหมือนคนที่ใกล้จะแตกสลาย ฉันไม่รู้ว่าสิ่งนี้มันสะสมมานานแค่ไหนแล้ว หรือว่าเพิ่งมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นจนผลักเธอให้ถึงขีดสุด“ก็หมายถึงฉันกับลุงน่ะสิ” เธอพูดเสียงล่องลอย “เขาเป็นคนที่พวกแกเรียกว่ามาเฟียนั่นแหละ เขาเป็นผู้ปกครองตั้งแต่พ่อแม่ฉันเสีย เราเก็บเรื่องความสัมพันธ์เราเอาไว้เพื่อที่ฉันจะได้มีชีวิตปกติ แต่หลังจากที่ฉันเล่าให้เขาฟังว่าแกทำอะไรกับฉันไปบ้าง และแกพรากอะไรจากฉัน เขาก็พร้อมจะช่วยฉันกำจัดแกไปซะ”ฉันถอนหายใจออกม

ผ่านมาหกเดือนแล้วหลังจากวันนั้น และจะบอกว่าฉันมีความสุขก็อาจจะเป็นการพูดที่น้อยเกินไป คริสตินถูกตัดสินให้เข้าสถานบำบัดจิตเวชตลอดชีวิต แต่เธอกลับเสียชีวิตอย่างลึกลับหลังจากเข้าไปได้ไม่กี่สัปดาห์ ส่วนลุงของเธอไม่มีใครพบร่องรอย แต่มีข่าวลือว่าเขาถูกฆ่าและร่างถูกโยนให้จระเข้กิน ทุกอย่างชวนให้นึกถึงการกระทำของกลุ่มรีเปอร์ แต่แปลกที่ฉันไม่ได้รู้สึกกังวลเลยตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา โรแวนได้แสดงให้ฉันเห็นว่าความสุขที่แท้จริงเป็นอย่างไร หัวใจของฉันเติบโตและเบ่งบานภายใต้การดูแลของเขา และฉันไม่เคยเสียใจที่ตัดสินใจก้าวข้ามความกลัวและให้โอกาสเขาฉันอาจจะเล่าเรื่องความสุขนี้ได้เรื่อย ๆ แต่คำพูดใด ๆ ก็ดูจะไม่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกของฉันได้อย่างครบถ้วน ทุกวันฉันรู้สึกขอบคุณ และทุกวันฉันยิ่งหลงรักเขามากขึ้นเรื่อย ๆชีวิตของฉันเต็มไปด้วยความสุข ความสงบ และความเบิกบาน สิ่งที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นได้เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันรู้สึกซาบซึ้งกับทุกสิ่งทีเ่กิดขึ้น แม้สิ่งต่าง ๆ จะไม่สมบูรณ์แบบ แต่เขามีความอดทนกับฉัน และการบำบัดทั้งแบบรายบุคคลและแบบคู่ก็ช่วยเราได้มาก หลายสิ่งก็ยังคงเป็นรูปแบบเดิม ๆ แน่นอน

เอวาผ่านมาสองสามวันแล้วตั้งแต่คริสตินพยายามฆ่าฉัน ฉันไม่โกหกหรอก ตอนนี้ฉันยังรู้สึกสะเทือนใจอยู่เลย เมื่ออาการตื่นเต้นจากอะดรีนาลีนลดลง ฉันก็พังทลายลงและร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ฉันไม่เข้าใจเลยว่าคนเราจะชั่วร้ายและโหดร้ายได้ถึงขนาดนี้ แค่เพราะเธอโทษฉันในสิ่งที่ฉันไม่ได้ควบคุมหลังจากเธอถูกจับกุม หมายจับสำหรับลุงของเธอก็ถูกส่งออกไป ในใจลึก ๆ ฉันรู้ว่าคงไม่มีวันเจอเขา อย่างน้อยก็ในสภาพที่ยังมีชีวิตอยู่ ฉันรู้ได้ยังไงเหรอ? มันง่ายมาก ก็รีเปอร์โทรมาหาฉัน เขาบอกเพียงว่าฉันไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับลุงของคริสตินอีกต่อไป ซึ่งแปลตรง ๆ ได้ว่าเขาจะฆ่าลุงของเธอเมื่อพบตัวมันทำให้ฉันเป็นสัตว์ประหลาดหรือเปล่าที่ฉันไม่แคร์? บางทีการที่ฉันข้องเกี่ยวกับรีเปอร์อาจทำให้ฉันกลายเป็นคนเลือดเย็น แต่ฉันไม่สนใจเลยว่าเขาจะอยู่หรือตาย จริง ๆ แล้ว ฉันหวังว่ารีเปอร์จะทำให้เขาทรมานก่อนที่จะจบชีวิตที่น่าสมเพชของเขาส่วนคริสติน ฉันขอให้เธอพบเจอแต่สิ่งเลวร้ายที่สุด เธอเกือบจะทำให้ฉันและลูกสาวต้องเสียชีวิต ไม่มีทางที่ฉันจะให้อภัยเธอ ฉันหวังว่าเธอจะต้องลำบากในคุก หวังว่าเธอจะต้องทนทุกข์ทรมาน หวังว่าเธอจะตายอย่างเจ็บปวด แล