Lahat ng Kabanata ng THE TYCOON'S ACCIDENTAL BABY: Kabanata 51 - Kabanata 60

Habang papalapit ang yate ni Sander, halos hindi mapigilan nina Giovanni at Fatima ang kanilang mga ngiti. Parang nabunutan sila ng tinik sa dibdib. Ang mga ilaw mula sa yate ay tila nagsisilbing sagisag ng pag-asa sa gitna ng dilim ng kanilang sitwasyon.“Giovanni! Fvck!” sigaw ni Sander, kitang-kita ang tuwa sa kanyang mukha habang kumakaway mula sa yate.Agad na sumagwan si Giovanni nang mas mabilis, habang si Fatima ay nakatingin sa papalapit na kaligtasan.“Hindi ko akalaing makikita ulit natin siya,” sabi ni Fatima, may halong luha sa kanyang mga mata. “Akala ko’y wala nang paraan para makatakas tayo.”“Alam kong darating si Sander,” sagot ni Giovanni, puno ng kumpiyansa. “Isa siyang taong hindi ka basta-basta iiwan.”Pagdating nila malapit sa yate, iniabot ni Sander ang kanyang kamay kay Fatima para tulungan itong umakyat. “Halika, Fatima! Safe na kayo rito!” sabi niya, may ngiti sa kanyang labi.Pag-akyat nila sa yate, agad na niyakap ni Sander si Giovanni. “Buddy, halos mawal

Habang ang elevator ay bumababa, ang tahimik na paghinga nila Giovanni at Fatima ay mas lalong sumabog sa kaba. Tumigil ang elevator sa bawat palapag, at tila hindi magtatagal bago sila makatagpo ng iba pang mga hadlang.“Ilang segundo na lang, Fatima,” bulong ni Giovanni, ang mga mata ay patuloy na nagsusuri ng bawat kanto at anino sa paligid.“Gusto ko nang huminga nang maayos, ‘yung walang iniisip na takot,” sagot ni Fatima, ang mga palad ay basang-basa ng pawis. “Ligtas pa tayo sa ngayon, pero paglabas natin dito… hindi tayo sigurado.”Tumingin si Giovanni sa kanya, isang tipid na ngiti ang sumik sa kanyang labi. “I know. But we will win this battle, I promise you.”Bago pa nila maramdaman ang kahit anong pag-urong ng elevator, nagsalita muli si Giovanni, “Sa ngayon, stay focused lang tayo.” Walang sino man sa kanila ang nagnanais na magkaroon ng anumang pagkaantala.“Pagkatapos nito,” sambit ni Fatima, “Magiging malaya na tayo.”Isang matalim na tunog ng bell ang umabot sa kanila

Nagtungo sila Giovanni sa warehouse upang kunin ang iba pang dokyumento laban sa ama niyang si William, pero naabutan nilang nasusunog na ang warehouse at paparating pa lang ang mga bumbero.“G-Giovanni, paano na 'to? Wala na...” sambit ni Fatima.Nakatayo si Giovanni at Fatima sa harap ng lumalagablab na warehouse. Naghalo ang sindak at galit sa mukha ni Giovanni habang pinapanood ang mga dokumentong sana’y magbibigay-linaw sa mga lihim ng kanyang ama, unti-unting nagiging abo.“This is fvck up!”“Giovanni, ano’ng gagawin natin? Hindi na natin maililigtas ang mga dokumento!” Halata ang takot at pag-aalala sa kanyang boses.“Hindi ito aksidente, Fatima. Sigurado akong may kinalaman si Daddy dito. Alam niyang may natuklasan tayo.” Ang kanyang mga kamao ay mahigpit na nakasara, ang kanyang tingin ay nanlilisik sa galit.“Kung ganon, paano na ang plano mo? Wala na tayong ebidensya laban sa kanya!”“Hindi tayo puwedeng sumuko. Kung nawala man ang mga dokumento, alam kong may ibang paraan

Pinilit ni Leo na huwag ipakita ang kaba habang mahigpit na hawak ang baril na nakatago sa likod ng pintuan. “Tape? Wala akong ideya sa sinasabi mo. Baka nagkamali ka ng bahay,” sagot niya, subukang panatilihin ang normal na tono ng boses.Umungol ng marahan ang lalaki, halatang hindi kumbinsido. “Huwag na tayong maglokohan, Leo. Alam naming nandito ang tape. Ayaw naming may mangyari pa sa’yo o sa mga kasama mo.”Nagkatinginan sina Giovanni at Fatima mula sa sulok. Tumango si Giovanni kay Fatima, senyales na maghanda sa anumang maaaring mangyari.“Wala akong alam sa sinasabi mo,” ulit ni Leo, mas mahigpit na ang hawak sa baril. “Pero kung gusto mong pumasok, siguro dapat magdala ka ng warrant.”Nakita ni Giovanni ang kamay ng lalaki na unti-unting bumababa sa gilid ng kanyang jacket, tila may kukunin. Agad siyang kumilos.“Leo, baba!” sigaw ni Giovanni sabay labas mula sa likod ng kabinet at sinipa ang pinto para sumara ito sa lalaki. Tumilapon ang lalaki paatras, ngunit narinig nila

Ilang minuto pa ang lumipas nang magsimulang maglakad-lakad si Giovanni sa pasilyo ng ospital, ang mga hakbang niya ay mabigat at puno ng galit. Ang tawag mula kay William ay paulit-ulit na umaabot sa kanyang isipan, ang mga salitang nagdulot ng galit na tila baga hindi na siya makakaligtas mula sa banta ng kanyang ama.“Aong klaseng laro ba ang pinaplano ni Dad?” bulong ni Giovanni sa sarili, ang mga mata’y matalim sa poot. “Hindi ko siya hahayaang sirain ang pamilya ko. Hindi ko siya hahayaan.”Nang marating niya ang dulo ng pasilyo, nakita niyang pabalik na ang doktor at nars mula sa treatment room. Nagkatinginan sila, ngunit hindi siya pinansin ng doktor— tinutukan ng mga mata ng babae ang folder na hawak ng nars, ang utak niya'y gumagana ng mabilis upang makalap ang impormasyon na maaaring magbigay sa kanya ng sagot.“Doktor, kamusta na po siya?” tanong ni Giovanni, ang tinig ay puno ng pasensya at sakit. “Ano ang susunod na mangyayari?”“Mr. Giovanni,” nagsimula ang doktor, “Kai