All Chapters of THE TYCOON'S ACCIDENTAL BABY: Chapter 41 - Chapter 50

“Ano ba naman kayong mag-asawa, palagi na lang may gulo sa inyo. Palagi na lang may nawawala isa sa inyo.” tila problemadong sambit ni Sander.“But this time it’s different… imposible na si Dad ang may kagagawan kaya nawala si Fatima, dahil busy si Daddy na asikasuhin si Mom sa hospital.”“So, sinasabi mo na umalis kusa si Fatima?”Napailing si Giovanni. “Ewan ko, pero iba ang pakiramdam ko.”“Hindi kaya nakita niya kayo ni Tito William na magkasama? Baka alam na niya na mag-ama kayo?”Tila nagduda si Giovanni sa sinabi ni Sander, ngunit hindi niya rin maialis ang kaba sa kanyang dibdib. May mga bagay na hindi na kayang itago, at alam niyang darating ang araw na malalaman din ni Fatima ang katotohanan.“Hindi ko alam, Sander,” mahinang tugon ni Giovanni. “Pero kung alam na nga ni Fatima, hindi ko rin siya masisisi kung umalis siya. Napakabigat na pasanin nito para sa kanya.”“Alam mong hindi maganda kung magtatago pa rin kayo,” sagot ni Sander, seryosong nakatingin sa kanya. “Kung aya

Habang nakatayo si Fatima at Sander sa gitna ng lumang bodega, nagpatuloy ang usapan nila. Kahit paano rin ay nakaramdam si Fatima ng kalaigtasana sa tabi ni Sander.“Kung si William pa rin ang nasa likod ng lahat ng ito, bakit hindi na lang niya ako harapin? Ano bang gusto niya sa akin?”“Hindi lang ito tungkol sa ‘yo, Fatima. May mga nalaman ako– may mga bagay ka na konektado sa nakaraan ni Giovanni at William. Ang relasyon nila, ang mga sikreto nila... lahat ‘yan ay may kinalaman sa ‘yo ngayon.”Napakunot ng noo si Fatima. “Ano naman ang bagay na ‘yon? Hindi ko pa rin maintindihan, Sander. Ano ba talaga ang gusto nilang itago? And how come na sangkot ako sa mga pagkatao nila?”Nagbuntong-hininga si Sander at tumingin sa pintuan, tila binabantayan ang bawat ingay mula sa labas.“Basta, Fatima. Ang isipin mo na lang muna ay si Tito William, ay hindi lang basta isang businessman. Marami siyang hawak na sikreto. Isa ka sa mga taong alam ang isang bagay na ayaw niyang kumalat. Kaya niya

Nagpatuloy ang habulan sa makipot na daan, at lalong lumakas ang ugong ng makina ng humahabol na sasakyan. Ang dilim ng paligid ay tila naging mas nakakatakot, ngunit si Giovanni ay nanatiling kalmado, nakatutok sa kaniyang ginagawa.Napalingon siya kay Giovanni, na tahimik ngunit halata ang lalim ng iniisip.“Giovanni, hindi na ako mapakali. Anong plano mo? Hindi tayo puwedeng tumakbo nang ganito habang-buhay.”“Hindi tayo tatakbo nang habang-buhay. Pero hindi rin ako papayag na mahuli nila tayo ngayon.”Inilingon niya ang SUV sa mas masikip na daan, nag-iiwan ng alikabok sa likuran.“Sigurado ka bang alam mo ang ginagawa mo?!” ang boses niya’y nanginginig habang mahigpit na nakakapit sa upuan.“Fatima, maniwala ka sa akin. I have my own ways!”Sa likod nila, mabilis na sumulpot ang dalawang itim na SUV, mas malapit na kaysa kanina. Tumunog ang cellphone ni Giovanni.Si Sander muli ang tumawag.“Giovanni, nasa likuran nila ako. Na-contact ko na ang back up sa likuran ko. Kailangang m

“Giovanni? Ikaw ba 'yan?” tanong niya, habang nanginginig at hawak ang baril.Tumigil ang mga yabag. Nagkaroon ng ilang segundong katahimikan na parang tumigil ang oras. Habang hawak niya ang baril, itinutok niya ito sa direksyon ng tunog, habang nanginginig ang kamay niya.“Fatima, it’s me.”Nagpakawala ng buntong-hininga si Fatima nang marinig ang boses ni Giovanni. Mula sa dilim, lumitaw ang pamilyar na silweta niya, pawisan, may bahagyang dugo sa braso, ngunit buhay.Tumayo si Fatima at mabilis na niyakap “Giovanni! Diyos ko, akala ko... akala ko—”Hindi na natapos ni Fatima ang sasabihin niya nang halikan siya ni Giovanni sa labi.“I told you, susunod ako, ‘di ba?” nakangiting sambit ni Giovanni, dahilan kaya napangiti si Fatima.Ngunit bago pa sila makapagpahinga, narinig nila ang biglaang kaluskos mula sa tunnel. Agad silang nagkatinginan.“M–Mukhang nasundan ka nila hanggang dito. What are we gonna do now?”Mahigpit na hinawakan ni Giovanni ang kaniyang baril.“Looks like Juli

Sa mas mataas na bahagi ng kagubatan, tahimik si Fatima habang pinapakinggan ang mga yabag at sigawan ng mga tauhan sa ibaba. Pinipilit niyang pigilan ang kaba at takot na bumalot sa kanya.“Giovanni… sana ligtas ka…” bulong niya sa sarili, ang mga kamay niya’y nanginginig habang mahigpit na yakap ang kanyang sarili.Sa malayo, narinig niya ang ilang putok ng baril. Tumigil siya sa paghinga, pilit iniintindi kung sino ang nagpapaputok. Tila bumagal ang oras, bawat segundo ay parang taon. Hindi niya alam kung si Giovanni ba ang nakikipaglaban o kung nahuli na siya.Maya-maya, naramdaman niya ang isang kamay na dumikit sa kanyang balikat. Napabalikwas siya at halos mapasigaw, ngunit mabilis na tinakpan ng kamay ang kanyang bibig.“Shh! Ako ‘to!” pabulong na sabi ni Giovanni, basang-basa at halatang hingal.“Giovanni!” bulong ni Fatima, nanginig ang boses niya. Yumakap siya nang mahigpit sa lalaki, halos bumagsak ang kanyang katawan sa pagod at relief. “Akala ko… akala ko hindi ka na bab