Lahat ng Kabanata ng Arranged Marriage With The CEO: Kabanata 31 - Kabanata 40

Pag-alis ko ng opisina, my thoughts were still focused on everything that had happened today. The unexpected confrontation with Trisha, the issue with Monteros, and the brief but meaningful call with Aubrey—everything seemed to be swirling in my mind. I needed to clear my head, so I decided to take the long route home, driving through the quieter parts of the city where the lights were dimmer, and the streets were less crowded.Habang nagmamaneho, I couldn’t help but replay the conversation I had with Trisha. Her desperate attempt to win me back was almost laughable, pero it also made me realize something—how far I’ve come since the days when I thought I needed someone like her in my life. Noon, Trisha was everything I thought I wanted: beautiful, sophisticated, and ambitious. But now, her presence only reminded me of a time in my life that I wanted to forget—one filled with superficial connections and empty promises.Aubrey was different. She was real, honest, and completely unpreten

Aubrey's POVAfter successfully resolving the issue with our supplier, bumalik kami ni Adon sa regular na trabaho. Pero kahit naayos na ang problema, hindi pa rin ako mapakali. Ramdam ko pa rin ang bigat ng mga pangyayari, lalo na't naaalala ko pa rin ang huling pag-uusap namin ni Grandpa. Hindi ko maiwasang isipin ang mga banta niya, at kung gaano kalayo ang kaya niyang gawin para kontrolin ang buhay ko.One afternoon, habang nasa opisina ako ng ANELE Fashion, may natanggap akong tawag mula kay Mom. Medyo matagal na kaming hindi nagkausap, kaya agad ko itong sinagot."Hi, Mom! Kamusta ka na?" tanong ko, pilit na tinatago ang pag-aalala sa tono ko."Aubrey, anak, we need to talk," sagot niya, and I could sense the urgency in her voice. "Can we meet for lunch?""Sige, Mom. I'll finish up here and meet you in an hour," sabi ko, although medyo kinabahan ako sa tono ng boses niya. Hindi ko alam kung ano ang dahilan, pero naramdaman kong may kinalaman ito kay Grandpa.We met at a small, co

Pagkatapos ng dinner date namin ni Aubrey, naglakad kami sa ilalim ng malamig na gabi. Ang hangin sa New York ay medyo malamig para sa oras ng taon, ngunit ito ay nagbigay ng pakiramdam ng kasiyahan at kapanatagan. Ang mga ilaw ng cityscape ay sumasalamin sa aming pag-uusap at bawat hakbang namin sa sidewalk.Pumunta kami sa isang maliit na café malapit sa restaurant para sa dessert. Ang café ay cozy at intimate, na nagbibigay ng magandang pagkakataon para sa mas personal na pag-uusap. Habang umuupo kami sa isang maliit na table, sinubukan kong obserbahan si Aubrey—ang paraan ng kanyang pagngiti, ang ligaya sa kanyang mga mata. Ang lahat ng ito ay nagbibigay sa akin ng pakiramdam na ang lahat ng pag-aalala ko ay wala na, at natutuwa akong makita siyang masaya."Alam mo, Adon," sabi niya habang umiinom ng espresso martini, "sa kabila ng lahat ng mga pagsubok at stress, parang ang saya saya ko na kasama ka.""Ganun din ako, Aubrey," sagot ko, hinawakan ang kanyang kamay sa ibabaw ng mes

Aubrey's POVNagising ako sa pagkakatulala sa araw na tumatagos sa mga bintana. Napansin kong hindi ko na naisipang isara ang mga kurtina kagabi, kaya ngayon, ang maliwanag na sinag ng araw ang nagising sa akin.Slightly irritated, bumangon ako, at dumiretso sa banyo para maligo. Ang init ng tubig sa shower ay nakakarelax, pero kahit na ang konting pagsasaayos ng sarili ko, hindi ko maiwasang isipin na wala na si Adon. Ayon sa kanya, maaga siyang aalis para sa site visit ng business center project.Habang bumaba ako sa kusina para mag-almusal, naisip ko na wala na si Adon, kaya nagdesisyon akong gumawa ng sandwich at mag-coffee na lang. Nakakalungkot, dahil sana makapag-usap kami ng maayos bago siya umalis.Pagkatapos kumain, abala ako sa opisina ng ANELE Fashion. Dali-dali akong pumunta sa production area, nag-check ng mga updates sa marketing team, at medyo natagilid dahil kailangan kong makipag-usap sa isang supplier ng garments na nasa outskirts ng city. Ang supplier na ito ay med

Aubrey's POVPagkagising ng umaga, naramdaman ko ang init ng katawan ni Adon na sumasakop sa akin. Sa bawat paghinga niya, tila nararamdaman ko ang kanyang presensya sa buong paligid. Ang liwanag ng araw ay pumasok sa pamamagitan ng malalaking bintana ng penthouse, nagdudulot ng malambot na liwanag sa aming paligid. Si Adon ay nasa tabi ko, mahimbing na natutulog na parang walang pakialam sa mundo.Ang damdamin ko ay gising na gising pa rin mula sa nangyari kagabi. Nagtangkang bumangon mula sa kama nang hindi siya nagigising, dahan-dahan kong tinanggal ang sarili ko mula sa kanyang mahigpit na yakap. Ang kanyang mga braso ay tila may sariling buhay na nagtatangkang panghawakan ako, pero ako’y matagumpay na nakaalis. Naglakad ako patungo sa kusina, ang lahat ng mga bagay sa paligid ay tahimik, tanging ang tunog ng aking mga hakbang at ang mga hangin mula sa air conditioning ang naririnig ko.Habang naghahanda ako ng kape, iniisip ko ang mga nangyari kagabi. Ang halik niya ay puno ng in