Chapter 35

Pagkatapos ng dinner date namin ni Aubrey, naglakad kami sa ilalim ng malamig na gabi. Ang hangin sa New York ay medyo malamig para sa oras ng taon, ngunit ito ay nagbigay ng pakiramdam ng kasiyahan at kapanatagan. Ang mga ilaw ng cityscape ay sumasalamin sa aming pag-uusap at bawat hakbang namin sa sidewalk.

Pumunta kami sa isang maliit na café malapit sa restaurant para sa dessert. Ang café ay cozy at intimate, na nagbibigay ng magandang pagkakataon para sa mas personal na pag-uusap. Habang umuupo kami sa isang maliit na table, sinubukan kong obserbahan si Aubrey—ang paraan ng kanyang pagngiti, ang ligaya sa kanyang mga mata. Ang lahat ng ito ay nagbibigay sa akin ng pakiramdam na ang lahat ng pag-aalala ko ay wala na, at natutuwa akong makita siyang masaya.

"Alam mo, Adon," sabi niya habang umiinom ng espresso martini, "sa kabila ng lahat ng mga pagsubok at stress, parang ang saya saya ko na kasama ka."

"Ganun din ako, Aubrey," sagot ko, hinawakan ang kanyang kamay sa ibabaw ng mes