Aubrey's POVSumapit ang umaga, at ang liwanag mula sa mga bintana ay dahan-dahang gumising sa akin. Napansin kong wala si Adon sa kama. Bumangon ako, nagbihis ng magaan na damit, at naglakad patungo sa kusina.Habang papalapit ako sa kusina, narinig ko ang tunog ng mga pinggan at mga kaldereta. Nang dumaan ako sa pinto ng kusina, nakita ko si Adon na abala sa paghahanda ng almusal. Ang kanyang mga galaw ay nagmumukhang maayos at puno ng kasanayan, na tila isang chef sa restaurant."Good morning," sabi ko, medyo naguguluhan sa kanyang pagganap ng isang bagay na tila hindi niya karaniwang ginagawa.Tumingin siya sa akin, at ang kanyang mga mata ay naglalaman ng warmth na hindi ko madalas nakikita. "Good morning, Aubrey. Gusto mo bang tulungan kita o gusto mong umupo na lang habang inaasikaso ko ang breakfast?"Pumili ako na umupo sa mesa. "Sige, mag-relax na lang ako. Pero, thank you sa pag-aalaga."Pumuwesto siya sa harap ko na may malalim na tingin. "Gusto ko sanang mag-sorry ulit sa
Aubrey's POVThe following Saturday, sobrang ganda ng panahon, perfect for a day trip. Pumunta kami sa isang malaking farm, isang tahimik na lugar para makaalis sa kabusyhan ng city. Ang araw ay maliwanag, nagbibigay ng mainit na glow sa paligid ng lush greenery.Pagdating namin, naamoy ko ang fresh na lupa at mga namumulaklak na bulaklak. Mukhang mas relaxed si Adon kaysa sa usual, at parang may calm na dumating sa akin."Ang ganda ng lugar na 'to," sabi ko, tinitingnan ang malawak na fields at rustic charm ng farm. "Hindi ko inisip na pupunta tayo dito.""Naisip ko na magandang makaalis saglit," sagot ni Adon, genuine na nakangiti. "Hindi ko madalas na nakakapag-share ng ganitong peaceful na araw sa’yo."Nag-set up kami ng picnic sa ilalim ng malaking puno, naglagay ng blanket at inilatag ang iba't ibang sandwiches, prutas, at snacks. Habang kumakain, nag-usap kami tungkol sa lahat at wala—mga pangarap namin, frustrations, at mga maliliit na bagay na nagpapatawa sa amin. Nakakagaan
Aubrey's POVPagkatapos ng aming lunch, naglakad kami pabalik sa park na puno ng mga tao na abala sa kanilang mga aktibidad. Nakita ko ang isang group of friends na nag-picnic sa ilalim ng malaking puno. Napansin ko ang ilang bata na naglalaro ng frisbee, habang ang iba ay nagjo-jogging sa trail.Habang naglalakad kami, nakita ko ang isang maliit na stall na nagbebenta ng ice cream. Agad kong naisip na tamang-tama ito para sa mainit na araw. Nagpakuha kami ng dalawang cones—isa sa classic vanilla at isa sa double chocolate.“Wala nang mas masarap kaysa sa ice cream sa ilalim ng araw,” sabi ni Adon habang ini-enjoy ang kanyang cone.“True! At least makakalimutan ko ang mga stress sa trabaho,” sagot ko, ngumiti habang tinatanggal ang maliliit na patak ng tsokolate mula sa gilid ng aking bibig.Naglakad kami papunta sa isang maliit na tulay na nasa gitna ng park. Ang tulay ay nasa ibabaw ng isang maliit na lawa kung saan ang mga ducks ay naglalangoy. Naglaan kami ng oras para magpahinga,
Aubrey's POVPagkaraan ng isang masaya at rewarding na weekend kasama si Adon, bumalik kami sa normal na routine namin sa condo. Ang mga araw na magkasama kami sa museum at paglakad sa city center ay nagbigay sa amin ng pagkakataon na mag-bonding, ngunit kailangan na naming bumalik sa aming mga gawain.Ngayong Lunes ng umaga, nagising ako ng maaga at nagpasya na magluto ng breakfast para sa amin. Habang ang araw ay sumisikat, binuksan ko ang mga bintana ng kitchen upang ipasok ang malamig na hangin. Nagluto ako ng scrambled eggs, bacon, at toast. Nang matapos ko ang pag-aasikaso sa agahan, inayos ko ang mesa at naghintay kay Adon.Nang makita niya ang setup, nagpasalamat siya at ngumiti. “Wow, ikaw ang best breakfast chef ko,” sabi niya, habang umupo sa mesa.“Salamat,” sabi ko, habang inilalagay ang mga pagkain sa mesa. “Gusto ko lang na makapag-start tayo ng araw ng maayos.”Habang kami ay kumakain, nag-usap kami tungkol sa mga plano namin para sa linggong ito. Ang mga meetings at d
Aubrey's POV"Here’s your cafe latte," sabi ni Jade habang inilalagay ang tasa sa coffee table."Thanks, Jade," sabi ko sa kanya habang ngumiti.Si Jade, ang geeky kong kaibigan, na naka-dark rimmed glasses at old fashioned na damit. Nagtrabaho siya bilang cashier/waitress/barista sa coffee shop na pagmamay-ari ni Mrs. Chang. Dati, nagtrabaho rin ako dito bilang dishwasher tuwing weekend."You're welcome," sabi niya habang pinapanood akong sumipsip ng mainit na foamy na kape, "how is it?""Hmm... very delicious. Perfect latte ka talaga.""Thanks. Glad you like it. If you need anything, just call me," sabi niya at umalis para kuhanin ang order ng bagong customer na pumasok sa coffee shop.Naiiwan ako mag-isa sa mesa, habang tinatangkang inuubos ang kape, nang biglang may umupo sa tapat ko. Tiningnan ko siya, tinitingnan ang kanyang hitsura. Naka-dark blue sweater siya, gray pants, black cap at dark shades para siguradong hindi makilala."Stalking mo ba ako?" tanong niya sa akin ng may
Aubrey’s POVNag-uumapaw ang init ng nararamdaman ko sa yakap niya. Ang halik niya sa aking labi ay parang pahayag ng pagsisisi, at kahit na parteng naaattract ako, hindi ko maikakaila ang pagkabahala ko sa kanyang galit. Ang mga nangyari kanina ay bumabalik sa aking isipan, ang kanyang mga sigaw at ang paraan kung paano niya ako pinilit na ipaliwanag ang sarili ko.“Pasensya na kung nadala ako. Hindi ko alam kung bakit ako ganito,” sabi niya sa tono na naglalaman ng pagkaseryoso. Ang kanyang mga mata ay puno ng pag-aalala, at habang hinahaplos niya ang aking likod, pakiramdam ko ay nag-aalangan siya sa bawat galaw.Hindi ko alam kung paano ko dapat i-react. Ang mga nararamdaman ko ay tila naglalaban sa isa’t isa. Ang pag-aalala ko sa kanya ay humahalo sa pagnanais kong magsalita ng totoo. “Huwag mong gawing dahilan ang mga insecurities mo para magalit,” sabi ko, sinusubukan kong mapanatili ang kontrol sa aking boses. “Hindi ko kailangan ng ganitong klaseng stress. Kung mahal mo ako,
Aubrey’s POVIsang Sabado ng umaga, nagpasya akong dumaan sa coffee shop kung saan nagtatrabaho si Jade. Nakaka-relax ang mga Sabado sa coffee shop, lalo na kapag walang masyadong tao. Nang pumasok ako, agad kong nakita si Jade na nag-aasikaso sa isang table na may mga libro at mga papel.“Aubrey!” tawag ni Jade na may ngiti. “Tamang-tama, break ko na. Umupo ka rito!”“Salamat, Jade. Napaka-timing mo naman,” sabi ko habang umuupo sa paborito kong sulok ng coffee shop. Pinili ko ang isang latte na may extra foam, at si Jade ang naghanda nito. “Gusto mo ba ng kahit anong bagay? May bagong pastry kami ngayon.”“Siguradong masarap ang pastry na iyon,” sagot ko habang abala sa pagtingin sa menu. “Sige, isang croissant na lang. Mukhang perfect.”Habang abala si Jade sa paghahanda ng order ko, umupo ako sa mesa at sinimulan ang pagbabasa ng isang libro na kinuha ko mula sa bookstore na malapit sa coffee shop. Ang paglalapit ng pagsasalita ni Jade mula sa counter ay nagpaparamdam sa akin na
Aubrey’s POVPumunta ako sa salamin na bintana at tiningnan ang malakas na ulan sa labas. Napansin ko ang puting Lamborghini na lumabas mula sa gusali—sasakyan ni Adon. Tinignan ko ang kotse hanggang sa mawala ito sa paningin ko.Grabe. Ang galit namin ay nag-udyok sa amin na mag-asal ng hindi maganda. Nagkaroon kami ng mainit na pagtatalik dito sa opisina ko. Wild at torrid.Hindi ko na kayang tingnan ang couch na parang dati. Lagi kong naiisip na kami ni Adon ay nagse-sex doon.Napatingin ako sa paglagabog ng thunder at lightning. Ang langit ay naging itim at biglang bumuhos ang malakas na ulan sa labas ng bintana.Ayoko ng ulan. Naaalala nito sa akin ang mga masamang pangyayari sa buhay ko. Maraming beses akong umuuwi mula sa eskwela, basang-basa mula sa malakas na ulan. Ang mga sasakyan ay dumaan at nabasa ako ng putik. Ang backpack ko ay basang-basa na, kasama ang mga libro at notebook sa loob. Kailangan kong patuyuin ang mga ito sa fan bago ko magawa ang aking mga takdang-aralin
Aubrey's POVAfter 5 years...Pumasok ako sa sementeryo mag-isa. Mabagal kong tinahak ang daan habang hawak ang mga bulaklak sa kamay ko. Huminto ako at tumayo sa harap ng isang libingan.“Hello, Grandpa,” yumuko ako at inilagay ang mga bulaklak sa libingan niya, “sorry, hindi ko nasama ang death anniversary mo kahapon. Bilang isang businessman, alam mo kung bakit, at sigurado akong naiintindihan mo.”Abala ako sa isang business engagement na hindi ko matanggihan. Oo, nagma-manage pa rin ako ng kumpanya, pero ngayon kasama na si Adon.Pinagsama namin ang dalawang kumpanya, Gustav at Mañas, nang ikasal kami. Nag-liquidate kami ng ilang assets at nag-invest ng mas marami sa robotic company namin. Genius si Adon sa pag-papatakbo ng grupo ng mga kumpanya namin. May mga brilliant ideas siya na nagiging malaking tagumpay.“Si Sebby ay pitong taong gulang na,” ngumiti ako habang iniisip ang anak namin.“Napaka-handsome at smart niya, pero medyo makulit.”Naalala ko nung isinara ni Sebby ang
Adon's POV“Saan si Aubrey?” tanong ko sa tatay ko, si Kristov Gustav, na nakaupo malapit sa lugar kung saan ako nakatayo, sa tabi ng pulang at gintong floral wedding arch.Tinaas niya ang kilay niya, tapos tiningnan ang oras sa wristwatch niya. “Siguro papunta na siya dito. Sabi ko sa iyo, ten minutes pa, huwag kang mag-alala, darating siya,” sabi niya, tapos nagbigay ng okay sign.“Oo, darating siya,” bulong ko sa sarili ko. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi ko mapanatili ang mga ito na hindi gumagalaw. Binawasan ko ng kaunti ang pagkakakabit ng bowtie ko. Masikip ito sa paghinga ko.Sobrang kinakabahan, excited, at overwhelmed ako sa saya. Ang pag-aasawa kay Aubrey ang pinakainaasahan ko sa ngayon. Siya ang pag-ibig ng buhay ko, ang lahat sa akin, ang mundo ko.Nagdaos kami ng kasal sa simbahan, sa gitnang bahagi ng New York. Ito ang pinapangarap naming magpakasal sa simbahan ngayon, para sa isang solemne na sakramento. Puno ng dekorasyon ang simbahan, karamihan sa mga pulang ros
Aubrey's POVLove makes you crazy. It causes strong infatuation and obsessive thinking about what he's doing, where he is, and who he's with. It gives you too much stress, especially if you're prevented from being with him.Ganun ang naramdaman ni Mom. Parang bumalik siya sa nakaraan, twenty-five years ago, na naglalaban para sa kanyang pag-ibig kay Gareth Danes, at ako naman ay ang mas batang version ng Grandpa, na pumipigil sa kanya na makasama ang kanyang lover.Nasa kwarto kami ni Adon. Ang guwapo niya, may dark hair na basang-basa mula sa shower, at nakatayo sa harap ko na may puting towel sa kanyang hips. Napatingin ako sa v-line niya, medyo nakaka-distract."Akala ko magiging masaya ang reunion na ito," sabi niya, sabay kunot noo, "eh, parang okay naman, maliban sa iyo.""Paano mo gusto akong mag-react? Tumalon sa saya? Grabe, sa 25 taon ng buhay ko, akala ko patay na ang tatay ko.""Kaya nga dapat ipagdiwang. Buhay siya, at dapat kang magpasalamat sa bagay na iyon," sabi niya,
Aubrey's POVAng tatay ko ay buhay at malakas!Isang malamig na panginginig ang dumaloy sa akin. Parang kakaibang pakiramdam na makita ang sarili kong tatay na nakatayo sa harap ko, nang akala ko ay natutulog na siya ng mahigit sa anim na talampakan sa ilalim ng lupa.Kakaiba.Totoo rin ang sinasabi ng private investigator. Pinag-utos ni Grandpa na patayin ang tatay ko.May isang lalaki na tinatawag na Gaston na hinikitan ang preno ng kotse. Si Grandpa ang responsable sa aksidenteng nagdulot ng pagkamatay ng mga lalaki sa loob ng kotse.Si Grandpa ay isang demonyo!Totoo nga ang mga chismis na narinig ko noong libing na siya ay pumatay ng tao. Hindi ko makapaniwala na ang dugo na dumadaloy sa akin ay nagagawa ng ganitong kasamaan. Ang ginawa niya ay hindi mapapatawad!Muli akong nagalit sa kanya, higit pa kaysa sa kahit sino sa buhay ko. Pero wala na kaming magagawa. Patay na siya.Nabigla at nagalit ako. Ang hirap pigilan ang nararamdaman ko. Nanginig ang mga kamay ko.Na-shock din s
Adon's POV"Nadinig mo ba 'yun? Sinabi niyang mama!" Masayang-masaya si Aubrey sa pag-usad ni Sebastian, na ngayon ay anim na buwang gulang na. Nakaupo siya sa loob ng crib, suot lang ang kanyang diaper, at hawak ang isang asul na rattle. Lumaki ang kanyang mga mata habang nakatitig kay Aubrey na masiglang-masigla. Siguro iniisip niya kung ano ang nangyayari."Hm... ang nadinig ko, dada," sabi ko, sinasabi ang talagang narinig ko."Talaga?" napakunot ang noo niya, pagkatapos ay binalingan si Sebastian, "sige na Seb, sabihin mo ma-ma... ma-ma..."Tumili si Seb at kinain ang rattle, hindi pinansin si Aubrey. Pagkatapos ay sumigaw siya, "da-da. Da-da.""Sabi ko sa'yo," natatawa kong sabi habang tinutukso si Aubrey, at napasimangot siya."Hindi patas 'yun, Seb. Mas madalas tayo magkasama," kinuha niya ang aming baby at niyakap ito.Mula nang mamatay ang lolo ni Aubrey, naging abala siya sa pag-aasikaso ng lahat. Mula sa libing, sa pangangalaga ng negosyo ng mga Mañas, sa pagdadala kay Seb
Aubrey's POVLumipas ang tatlong araw mula nang pumanaw si Lolo. Parang isang malakas na alon ang bumalot sa akin ng kalungkutan, na paulit-ulit na bumabagsak sa bawat oras na naaalala ko siya. Walang tigil ang dating ng mga bisita sa mansion, mga kamag-anak, at mga kaibigan na nais makiramay. Si Mama, na kahit pa matagal nang sanay sa mga pagsubok, ay hindi maitago ang lungkot sa kanyang mga mata.Hindi ko rin alam kung saan ko hinuhugot ang lakas ko. Siguro dahil may kailangan akong gawin—ang magpakatatag para kay Sebastian at kay Mama. Minsan, iniisip ko kung paano kinaya ni Adon lahat ng ito. Walang pag-aalinlangan, laging nandiyan siya para sa amin, hindi ko man sabihin. Nangyari ang libing ni Lolo nang may dignidad at tahimik. Marami ang dumalo, pero parang ako lang ang naroon sa mga oras na iyon. Halos hindi ko narinig ang mga dasal o ang mga bulong ng pakikiramay mula sa mga bisita. Ang naririnig ko lang ay ang mga huling salitang binitiwan ni Lolo—ang hiling niyang alagaan k
Aubrey's POVBumalik kami ni Adon sa mansyon ng mga Gustav habang ang Mommy ko ay nasa mansyon ng mga Mañas kasama si Lolo. May hardin siya ng mga gulay at dalawang aso na nagbibigay aliw sa kanya.Engaged na kami ni Adon, pero pinili naming ipagpaliban ang kasal hanggang sa ipanganak ang baby namin. Isang gabi habang nagdidinner kami, pinag-uusapan namin ang pangalan ng aming baby boy.“Milton, Earl, Blake, Tony, Donald,” mungkahi ko.“Hindi… hindi… hindi…” patuloy na shaking ng ulo ni Adon. “Panglalaki na pangalan. Parang Caleb, Hardin, Zion, Enrique…”“Hindi pwede! Para silang mga karakter sa romance fiction,” saka ko naisip, “paano kung Sebastian, mula sa isang martir na Santo? Ano sa tingin mo?”“Gusto ko si Sebastian. Bagay na bagay sa Gustav.”“Sebastian Gustav. Wow,” punung-puno ako ng saya at bigla akong napasigaw, “Ouch!”“Okay ka lang?”“Kick na naman siya, sobrang lakas.”“Oh. Masakit ba kapag sinasakal ka niya?”“Medyo,” inuyin ko ang ilong ko, “pero ayos lang. Masaya ako
Aubrey's POVAng puso ko ay tila tumatalon ng mabilis nang makita ko si Adon sa Sweetdreamer café, nakaupo sa isang padded chair, at umiinom ng kape. Huminto ako at tiningnan siya ng saglit. “Relax ka lang, Aubrey,” sabi ko sa sarili ko. Pero hindi ko mapigilang tingnan ang gwapong mukha niya at magandang katawan. Grabe, sobrang hot niya. Namiss ko siya ng sobra. Ngayon, magkasama kaming muli.Pinipigilan kong umiyak nang sabihin niyang mahal niya ako. Matagal ko nang inaasahan ang pagkumpuni ng kanyang nararamdaman para sa akin, kaya't sobrang naiinis ako nung binigyan niya ako ng diborsyo. Naging paranoid ako, nag-iisip ng mga hindi makatwirang dahilan na gusto lang niyang umalis sa kasal namin.Nasa sofa kami sa Sweetdreamer Café, nagliligaya at nagmamahalan. Hindi kami makasawa sa isa’t isa.“Lumabas tayo dito at pumunta sa penthouse,” sabi niya habang hinahalikan ang leeg ko at dinidilaan ang likod ng tainga ko. Grabe, talaga namang nakakagana.“May meeting ako sa isang oras. Ka
Adon's POVSa wakas. Pumayag na si Aubrey na magkita kami.Nasa gitna ako ng isang board meeting nang dumating ang text message niya. Gusto niyang magkita kami. Agad-agad.Iniwan ko ang lahat at agad na umalis ng meeting. Sobrang excited akong makita siya na hindi ko mapigilan ang kasiyahan ko.“Kailangan kong makipagkita kay Aubrey para mag-kape. Hindi ko sigurado kung makakabalik pa ako. Mas mabuti pa, i-cancel mo na lahat ng appointments ko for the rest of the day,” sabi ko kay William, ang executive secretary ko.“Pero sir, may meeting po kayo with the CNN executives ng alas-dos ng hapon.”Isa pang meeting tungkol sa media at ang pinakabagong robotic invention namin. Patuloy itong dumarating dahil curious ang mundo sa futuristic project namin.“I-move mo na lang sa bukas.”“Noted, sir,” mabilis na sagot ni William.Agad akong umalis ng opisina at dumaan muna sa florist para kumuha ng bouquet. Paborito niya—peach roses.Dumating ako sa Sweet Dreamer café at umorder ng kape para sa