Aubrey’s POVMatapos ang hectic na araw, nagpasya akong maglakad-lakad sa park malapit sa opisina ko. Gusto ko lang ng tahimik na oras para mapag-isipan ang lahat ng nangyari. Pagdating ko sa park, nakita kong medyo maulan pa rin, pero hindi na ganun kabigat. Ang mga puno ay natatakpan ng mga patak ng ulan at ang damuhan ay basang-basa.Habang naglalakad ako, naisip ko ang nangyari kanina. Sa kabila ng kaguluhan, hindi ko maalis sa isip ko ang imahinasyon ng mainit na pagtatalik namin ni Adon. Para bang ang bawat sulok ng opisina ko ay naging saksi sa hindi pangkaraniwang kaganapan. Hindi ko pa rin alam kung paano ko dapat i-handle ang ganitong sitwasyon.Habang nakaupo ako sa isang bench, napansin ko ang isang batang babae na naglalaro sa puddles ng ulan. Ang saya niyang tumalon-talon sa tubig, tila hindi alintana ang malamig na ulan. Napangiti ako sa kanyang ligaya; parang naaalala ko ang mga simpleng kaligayahan ng pagkabata ko.Maya-maya, narinig ko ang tunog ng isang cell phone n
Aubrey’s POVNang sumunod na araw, nagising ako na may pag-asang magkakaroon ng mas maayos na araw. Ngumiti ako sa salamin habang nag-aayos ng buhok at nagmi-makeup. Pinili ko ang isang simpleng dress at flat shoes, na komportable para sa buong araw sa opisina. Nagsimula akong magplano para sa meeting na isasagawa namin ni Camella ukol sa upcoming fashion collection. Alam kong ito ang tamang pagkakataon upang mag-focus sa mga importanteng aspeto ng business ko.Pagdating ko sa opisina, agad kong nakita si Camella na nag-aayos ng mga dokumento sa kanyang desk. Napansin niyang dumating ako at ngumiti. "Aubrey, good morning! Ready ka na ba sa meeting natin?""Good morning, Camella. Oo, ready na ako. May mga bagong updates ba tayo?" tanong ko habang umuupo sa aking desk."Actually, yes. May mga bagong design concepts na pumasa sa approval. Ipapakita ko sa iyo mamaya," sagot niya, abala sa pag-aayos ng mga papeles."Sounds great. Saan tayo mag-meeting?" tanong ko."Sa conference room. May
Aubrey’s POVIsang linggo ang lumipas mula noong huling pagka-kita namin ni Adon sa café, at parang hindi pa rin nawala ang tensyon sa pagitan namin. Hindi ko na alam kung paano ko dapat harapin ang mga ganitong sitwasyon. Minsan, naiisip ko kung dapat ko na bang maging tapat sa kanya tungkol sa lahat ng nangyayari sa pagitan namin. Sa kabilang banda, kailangan ko ring maging maingat para hindi magalit ang aking lolo.Ngayon, nasa isang maliit na coffee shop ako na malapit sa opisina, sinusubukan kong makapag-isip ng malinaw. Dumating ako nang maaga para magkaroon ng oras magmuni-muni bago ang malaking meeting namin ni Camella at ng iba pang mga potential investors para sa ANELE Fashion.Habang umuupo ako sa isang mesa sa sulok ng café, nakapansin ako ng isang grupo ng mga kabataan na nag-uusap nang malakas. Tila sila ay nasa gitna ng isang heated discussion tungkol sa kanilang mga pangarap sa buhay. Sabi ng isa sa kanila, "Dapat natin i-pursue ang passion natin kahit anong mangyari.
Aubrey’s POVIsang Sabado ng hapon, nang dumating ako sa mansyon ng lolo ko. Ang lugar ay napakalawak at ang ganda ng mga tanawin mula sa labas ng bahay. Pumasok ako sa mansion, agad akong sinalubong ng butler na si Mr. Mendoza.“Good afternoon, Ms. Mañas. Ang lolo mo ay nasa kanyang opisina,” sabi niya, at inihatid ako patungo sa opisina ng lolo ko.“Maraming salamat, Mr. Mendoza,” sagot ko, at dahan-dahan kong binuksan ang pinto ng opisina ng lolo ko. Nakita ko siya na nakaupo sa likod ng malaking desk, nag-aasikaso ng ilang papeles.“Aubrey, dumating ka na pala. Umupo ka,” sabi niya, inaanyayahan akong maupo sa harap ng kanyang desk.“Apo, ano ang kailangan mo?” tanong ko habang nauupo.“May mga bagay akong kailangan mong malaman. Tungkol ito sa negosyo at sa iyong personal na buhay,” sabi niya, mukhang seryoso.Nakita kong kinuha niya ang isang folder mula sa drawer ng desk niya. Binuksan niya ito at inilapag sa harap ko. Ang laman nito ay mga dokumento ng ANELE Fashion. “Narito a
Aubrey’s POVKinaumagahan, nagising ako nang maaga sa tunog ng alarm ko. Ang araw ay tila magsisimula ng maliwanag at maganda. Bago ako pumunta sa opisina, nagpasya akong maglakad-lakad sa paligid ng parke ulit. Ang mga puno at bulaklak ay tila nagbigay sa akin ng lakas at kapayapaan.Habang naglalakad, napansin ko ang isang batang babae na naglalaro ng frisbee kasama ang kanyang aso. Ang saya ng batang iyon ay parang nakakahawa. Isang bahagi ng akin ang nagbalik sa aking pagkabata—yung mga simpleng araw ng paglalaro sa labas at pakikipagsapalaran sa mga bagong bagay. Naiisip ko tuloy kung paano ang magiging buhay ng aking sarili kung hindi ako pumasok sa mundo ng negosyo at pinili ang isang mas tahimik na landas.Pagbalik ko sa bahay, naglaan ako ng oras upang maghanda ng masarap na almusal—mga pancake na may syrup at fresh fruits. Ang simpleng ritwal na ito ay tila nagbibigay ng init sa aking umaga. Habang kumakain, sinimulan ko ring balikan ang mga emails at mga updates mula sa aki
Aubrey's POVNagising akong mag-isa sa kama. Napakagat ako sa labi ko, dismayado dahil umalis na si Adon ng maaga para magtrabaho. Pinilit kong bumangon at sumandal sa headboard.Bumukas ang pinto ng kwarto at pumasok si Mrs. Jones na may dalang tray ng almusal."Good morning, Mrs. Gustav, mabuti at gising ka na.""Asan si Adon?""Ah... kakalis lang po ng master," sagot niya, "iniutos niyang ihatid ang almusal sa kama para sa'yo."Nilagay niya ang tray sa side table malapit sa akin. May Croissant, waffles, ham at itlog, assorted berries, at kape.Napansin ko ang isang pink na rosas na nakapatong sa isang note. Pinulot ko ito at binasa ang nakasulat.**See you at dinner. The Golden, 7:30PM.**The Golden. Isang fine dining restaurant ito sa loob ng Gustav Hotel sa Manhattan. Madalas na celebrities at mayayaman ang pumupunta doon para sa romantic dinner, at marami na rin ang nag-propose sa mga girlfriends nila doon.Naisip ko ang dinner namin at na-excite ako. Inaasahan kong magiging roma
Aubrey's POVPagbalik namin sa mansion, ramdam ko pa rin ang konting kaba mula sa nangyari sa dinner. Hindi ko inaasahan na company dinner pala iyon, pero nag-enjoy naman ako dahil kasama ko si Adon. Pagkababa namin sa chopper, hinarap ako ni Adon at hinawakan ang kamay ko. “Salamat, Aubrey,” sabi niya, may halong sincerity sa boses niya. “Alam kong hindi ito ang inaasahan mo ngayong gabi, pero natutuwa ako na sinamahan mo ako.”Ngumiti ako sa kanya. “Walang anuman, Adon. Kahit hindi romantic dinner iyon, basta’t kasama kita, okay na ako.”Ngumiti rin siya, at napansin ko ang malalim na tingin niya sa akin. Parang may gusto siyang sabihin, pero pinili niyang hindi na lang. Hinawakan niya ang mukha ko ng marahan, at hinagkan ang noo ko. “Tara na, magpahinga na tayo,” aya niya.Sumunod ako sa kanya papasok ng mansion. Tahimik ang paligid, at tanging mga yabag lang namin ang naririnig habang paakyat kami sa kwarto. Pagdating namin sa bedroom, binuksan niya ang pinto para sa akin, at s
Aubrey's POVMaaga pa ang gabi, kaya naglakad-lakad kami sa garden habang magkahawak-kamay sa ilalim ng maliwanag na buwan at kalangitan.Sa totoo lang, bihira akong makalibot sa garden, pati na rin sa iba't ibang bahagi ng mansion ni Adon. Nagsimula ako sa ideya na huwag masyadong galugarin ang kanyang property, lalo na noong hindi pa solid ang relasyon namin.Hindi naman ako nagiging negatibo, pero praktikal lang. Ayoko kasing masyadong mag-attach sa isang sitwasyong hindi pa sigurado, dahil mas masakit ang magiging pagkabagsak.Pero ngayon na natutunan ko na siyang mahalin nang totoo, nag-iba ang pananaw ko. Gusto ko siyang mas makilala pa, at galugarin lahat ng tungkol sa kanya—ang taste niya sa art at music, mga libro, ornaments, koleksyon, kotse, mga disenyo ng arkitektura, halaman, mga kulay, at iba pa. Una kong plano ay maglibot sa kanyang estate, at maghanap ng tamang oras para gawin ito.Huminto ako ng bahagya nang may mapansin ako."Sa garden mo ba nakuha 'yung rose na bini
Aubrey's POVAfter 5 years...Pumasok ako sa sementeryo mag-isa. Mabagal kong tinahak ang daan habang hawak ang mga bulaklak sa kamay ko. Huminto ako at tumayo sa harap ng isang libingan.“Hello, Grandpa,” yumuko ako at inilagay ang mga bulaklak sa libingan niya, “sorry, hindi ko nasama ang death anniversary mo kahapon. Bilang isang businessman, alam mo kung bakit, at sigurado akong naiintindihan mo.”Abala ako sa isang business engagement na hindi ko matanggihan. Oo, nagma-manage pa rin ako ng kumpanya, pero ngayon kasama na si Adon.Pinagsama namin ang dalawang kumpanya, Gustav at Mañas, nang ikasal kami. Nag-liquidate kami ng ilang assets at nag-invest ng mas marami sa robotic company namin. Genius si Adon sa pag-papatakbo ng grupo ng mga kumpanya namin. May mga brilliant ideas siya na nagiging malaking tagumpay.“Si Sebby ay pitong taong gulang na,” ngumiti ako habang iniisip ang anak namin.“Napaka-handsome at smart niya, pero medyo makulit.”Naalala ko nung isinara ni Sebby ang
Adon's POV“Saan si Aubrey?” tanong ko sa tatay ko, si Kristov Gustav, na nakaupo malapit sa lugar kung saan ako nakatayo, sa tabi ng pulang at gintong floral wedding arch.Tinaas niya ang kilay niya, tapos tiningnan ang oras sa wristwatch niya. “Siguro papunta na siya dito. Sabi ko sa iyo, ten minutes pa, huwag kang mag-alala, darating siya,” sabi niya, tapos nagbigay ng okay sign.“Oo, darating siya,” bulong ko sa sarili ko. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi ko mapanatili ang mga ito na hindi gumagalaw. Binawasan ko ng kaunti ang pagkakakabit ng bowtie ko. Masikip ito sa paghinga ko.Sobrang kinakabahan, excited, at overwhelmed ako sa saya. Ang pag-aasawa kay Aubrey ang pinakainaasahan ko sa ngayon. Siya ang pag-ibig ng buhay ko, ang lahat sa akin, ang mundo ko.Nagdaos kami ng kasal sa simbahan, sa gitnang bahagi ng New York. Ito ang pinapangarap naming magpakasal sa simbahan ngayon, para sa isang solemne na sakramento. Puno ng dekorasyon ang simbahan, karamihan sa mga pulang ros
Aubrey's POVLove makes you crazy. It causes strong infatuation and obsessive thinking about what he's doing, where he is, and who he's with. It gives you too much stress, especially if you're prevented from being with him.Ganun ang naramdaman ni Mom. Parang bumalik siya sa nakaraan, twenty-five years ago, na naglalaban para sa kanyang pag-ibig kay Gareth Danes, at ako naman ay ang mas batang version ng Grandpa, na pumipigil sa kanya na makasama ang kanyang lover.Nasa kwarto kami ni Adon. Ang guwapo niya, may dark hair na basang-basa mula sa shower, at nakatayo sa harap ko na may puting towel sa kanyang hips. Napatingin ako sa v-line niya, medyo nakaka-distract."Akala ko magiging masaya ang reunion na ito," sabi niya, sabay kunot noo, "eh, parang okay naman, maliban sa iyo.""Paano mo gusto akong mag-react? Tumalon sa saya? Grabe, sa 25 taon ng buhay ko, akala ko patay na ang tatay ko.""Kaya nga dapat ipagdiwang. Buhay siya, at dapat kang magpasalamat sa bagay na iyon," sabi niya,
Aubrey's POVAng tatay ko ay buhay at malakas!Isang malamig na panginginig ang dumaloy sa akin. Parang kakaibang pakiramdam na makita ang sarili kong tatay na nakatayo sa harap ko, nang akala ko ay natutulog na siya ng mahigit sa anim na talampakan sa ilalim ng lupa.Kakaiba.Totoo rin ang sinasabi ng private investigator. Pinag-utos ni Grandpa na patayin ang tatay ko.May isang lalaki na tinatawag na Gaston na hinikitan ang preno ng kotse. Si Grandpa ang responsable sa aksidenteng nagdulot ng pagkamatay ng mga lalaki sa loob ng kotse.Si Grandpa ay isang demonyo!Totoo nga ang mga chismis na narinig ko noong libing na siya ay pumatay ng tao. Hindi ko makapaniwala na ang dugo na dumadaloy sa akin ay nagagawa ng ganitong kasamaan. Ang ginawa niya ay hindi mapapatawad!Muli akong nagalit sa kanya, higit pa kaysa sa kahit sino sa buhay ko. Pero wala na kaming magagawa. Patay na siya.Nabigla at nagalit ako. Ang hirap pigilan ang nararamdaman ko. Nanginig ang mga kamay ko.Na-shock din s
Adon's POV"Nadinig mo ba 'yun? Sinabi niyang mama!" Masayang-masaya si Aubrey sa pag-usad ni Sebastian, na ngayon ay anim na buwang gulang na. Nakaupo siya sa loob ng crib, suot lang ang kanyang diaper, at hawak ang isang asul na rattle. Lumaki ang kanyang mga mata habang nakatitig kay Aubrey na masiglang-masigla. Siguro iniisip niya kung ano ang nangyayari."Hm... ang nadinig ko, dada," sabi ko, sinasabi ang talagang narinig ko."Talaga?" napakunot ang noo niya, pagkatapos ay binalingan si Sebastian, "sige na Seb, sabihin mo ma-ma... ma-ma..."Tumili si Seb at kinain ang rattle, hindi pinansin si Aubrey. Pagkatapos ay sumigaw siya, "da-da. Da-da.""Sabi ko sa'yo," natatawa kong sabi habang tinutukso si Aubrey, at napasimangot siya."Hindi patas 'yun, Seb. Mas madalas tayo magkasama," kinuha niya ang aming baby at niyakap ito.Mula nang mamatay ang lolo ni Aubrey, naging abala siya sa pag-aasikaso ng lahat. Mula sa libing, sa pangangalaga ng negosyo ng mga Mañas, sa pagdadala kay Seb
Aubrey's POVLumipas ang tatlong araw mula nang pumanaw si Lolo. Parang isang malakas na alon ang bumalot sa akin ng kalungkutan, na paulit-ulit na bumabagsak sa bawat oras na naaalala ko siya. Walang tigil ang dating ng mga bisita sa mansion, mga kamag-anak, at mga kaibigan na nais makiramay. Si Mama, na kahit pa matagal nang sanay sa mga pagsubok, ay hindi maitago ang lungkot sa kanyang mga mata.Hindi ko rin alam kung saan ko hinuhugot ang lakas ko. Siguro dahil may kailangan akong gawin—ang magpakatatag para kay Sebastian at kay Mama. Minsan, iniisip ko kung paano kinaya ni Adon lahat ng ito. Walang pag-aalinlangan, laging nandiyan siya para sa amin, hindi ko man sabihin. Nangyari ang libing ni Lolo nang may dignidad at tahimik. Marami ang dumalo, pero parang ako lang ang naroon sa mga oras na iyon. Halos hindi ko narinig ang mga dasal o ang mga bulong ng pakikiramay mula sa mga bisita. Ang naririnig ko lang ay ang mga huling salitang binitiwan ni Lolo—ang hiling niyang alagaan k
Aubrey's POVBumalik kami ni Adon sa mansyon ng mga Gustav habang ang Mommy ko ay nasa mansyon ng mga Mañas kasama si Lolo. May hardin siya ng mga gulay at dalawang aso na nagbibigay aliw sa kanya.Engaged na kami ni Adon, pero pinili naming ipagpaliban ang kasal hanggang sa ipanganak ang baby namin. Isang gabi habang nagdidinner kami, pinag-uusapan namin ang pangalan ng aming baby boy.“Milton, Earl, Blake, Tony, Donald,” mungkahi ko.“Hindi… hindi… hindi…” patuloy na shaking ng ulo ni Adon. “Panglalaki na pangalan. Parang Caleb, Hardin, Zion, Enrique…”“Hindi pwede! Para silang mga karakter sa romance fiction,” saka ko naisip, “paano kung Sebastian, mula sa isang martir na Santo? Ano sa tingin mo?”“Gusto ko si Sebastian. Bagay na bagay sa Gustav.”“Sebastian Gustav. Wow,” punung-puno ako ng saya at bigla akong napasigaw, “Ouch!”“Okay ka lang?”“Kick na naman siya, sobrang lakas.”“Oh. Masakit ba kapag sinasakal ka niya?”“Medyo,” inuyin ko ang ilong ko, “pero ayos lang. Masaya ako
Aubrey's POVAng puso ko ay tila tumatalon ng mabilis nang makita ko si Adon sa Sweetdreamer café, nakaupo sa isang padded chair, at umiinom ng kape. Huminto ako at tiningnan siya ng saglit. “Relax ka lang, Aubrey,” sabi ko sa sarili ko. Pero hindi ko mapigilang tingnan ang gwapong mukha niya at magandang katawan. Grabe, sobrang hot niya. Namiss ko siya ng sobra. Ngayon, magkasama kaming muli.Pinipigilan kong umiyak nang sabihin niyang mahal niya ako. Matagal ko nang inaasahan ang pagkumpuni ng kanyang nararamdaman para sa akin, kaya't sobrang naiinis ako nung binigyan niya ako ng diborsyo. Naging paranoid ako, nag-iisip ng mga hindi makatwirang dahilan na gusto lang niyang umalis sa kasal namin.Nasa sofa kami sa Sweetdreamer Café, nagliligaya at nagmamahalan. Hindi kami makasawa sa isa’t isa.“Lumabas tayo dito at pumunta sa penthouse,” sabi niya habang hinahalikan ang leeg ko at dinidilaan ang likod ng tainga ko. Grabe, talaga namang nakakagana.“May meeting ako sa isang oras. Ka
Adon's POVSa wakas. Pumayag na si Aubrey na magkita kami.Nasa gitna ako ng isang board meeting nang dumating ang text message niya. Gusto niyang magkita kami. Agad-agad.Iniwan ko ang lahat at agad na umalis ng meeting. Sobrang excited akong makita siya na hindi ko mapigilan ang kasiyahan ko.“Kailangan kong makipagkita kay Aubrey para mag-kape. Hindi ko sigurado kung makakabalik pa ako. Mas mabuti pa, i-cancel mo na lahat ng appointments ko for the rest of the day,” sabi ko kay William, ang executive secretary ko.“Pero sir, may meeting po kayo with the CNN executives ng alas-dos ng hapon.”Isa pang meeting tungkol sa media at ang pinakabagong robotic invention namin. Patuloy itong dumarating dahil curious ang mundo sa futuristic project namin.“I-move mo na lang sa bukas.”“Noted, sir,” mabilis na sagot ni William.Agad akong umalis ng opisina at dumaan muna sa florist para kumuha ng bouquet. Paborito niya—peach roses.Dumating ako sa Sweet Dreamer café at umorder ng kape para sa