Aubrey’s POVNag-uumapaw ang init ng nararamdaman ko sa yakap niya. Ang halik niya sa aking labi ay parang pahayag ng pagsisisi, at kahit na parteng naaattract ako, hindi ko maikakaila ang pagkabahala ko sa kanyang galit. Ang mga nangyari kanina ay bumabalik sa aking isipan, ang kanyang mga sigaw at ang paraan kung paano niya ako pinilit na ipaliwanag ang sarili ko.“Pasensya na kung nadala ako. Hindi ko alam kung bakit ako ganito,” sabi niya sa tono na naglalaman ng pagkaseryoso. Ang kanyang mga mata ay puno ng pag-aalala, at habang hinahaplos niya ang aking likod, pakiramdam ko ay nag-aalangan siya sa bawat galaw.Hindi ko alam kung paano ko dapat i-react. Ang mga nararamdaman ko ay tila naglalaban sa isa’t isa. Ang pag-aalala ko sa kanya ay humahalo sa pagnanais kong magsalita ng totoo. “Huwag mong gawing dahilan ang mga insecurities mo para magalit,” sabi ko, sinusubukan kong mapanatili ang kontrol sa aking boses. “Hindi ko kailangan ng ganitong klaseng stress. Kung mahal mo ako,
Aubrey’s POVIsang Sabado ng umaga, nagpasya akong dumaan sa coffee shop kung saan nagtatrabaho si Jade. Nakaka-relax ang mga Sabado sa coffee shop, lalo na kapag walang masyadong tao. Nang pumasok ako, agad kong nakita si Jade na nag-aasikaso sa isang table na may mga libro at mga papel.“Aubrey!” tawag ni Jade na may ngiti. “Tamang-tama, break ko na. Umupo ka rito!”“Salamat, Jade. Napaka-timing mo naman,” sabi ko habang umuupo sa paborito kong sulok ng coffee shop. Pinili ko ang isang latte na may extra foam, at si Jade ang naghanda nito. “Gusto mo ba ng kahit anong bagay? May bagong pastry kami ngayon.”“Siguradong masarap ang pastry na iyon,” sagot ko habang abala sa pagtingin sa menu. “Sige, isang croissant na lang. Mukhang perfect.”Habang abala si Jade sa paghahanda ng order ko, umupo ako sa mesa at sinimulan ang pagbabasa ng isang libro na kinuha ko mula sa bookstore na malapit sa coffee shop. Ang paglalapit ng pagsasalita ni Jade mula sa counter ay nagpaparamdam sa akin na
Aubrey’s POVPumunta ako sa salamin na bintana at tiningnan ang malakas na ulan sa labas. Napansin ko ang puting Lamborghini na lumabas mula sa gusali—sasakyan ni Adon. Tinignan ko ang kotse hanggang sa mawala ito sa paningin ko.Grabe. Ang galit namin ay nag-udyok sa amin na mag-asal ng hindi maganda. Nagkaroon kami ng mainit na pagtatalik dito sa opisina ko. Wild at torrid.Hindi ko na kayang tingnan ang couch na parang dati. Lagi kong naiisip na kami ni Adon ay nagse-sex doon.Napatingin ako sa paglagabog ng thunder at lightning. Ang langit ay naging itim at biglang bumuhos ang malakas na ulan sa labas ng bintana.Ayoko ng ulan. Naaalala nito sa akin ang mga masamang pangyayari sa buhay ko. Maraming beses akong umuuwi mula sa eskwela, basang-basa mula sa malakas na ulan. Ang mga sasakyan ay dumaan at nabasa ako ng putik. Ang backpack ko ay basang-basa na, kasama ang mga libro at notebook sa loob. Kailangan kong patuyuin ang mga ito sa fan bago ko magawa ang aking mga takdang-aralin
Aubrey’s POVMatapos ang hectic na araw, nagpasya akong maglakad-lakad sa park malapit sa opisina ko. Gusto ko lang ng tahimik na oras para mapag-isipan ang lahat ng nangyari. Pagdating ko sa park, nakita kong medyo maulan pa rin, pero hindi na ganun kabigat. Ang mga puno ay natatakpan ng mga patak ng ulan at ang damuhan ay basang-basa.Habang naglalakad ako, naisip ko ang nangyari kanina. Sa kabila ng kaguluhan, hindi ko maalis sa isip ko ang imahinasyon ng mainit na pagtatalik namin ni Adon. Para bang ang bawat sulok ng opisina ko ay naging saksi sa hindi pangkaraniwang kaganapan. Hindi ko pa rin alam kung paano ko dapat i-handle ang ganitong sitwasyon.Habang nakaupo ako sa isang bench, napansin ko ang isang batang babae na naglalaro sa puddles ng ulan. Ang saya niyang tumalon-talon sa tubig, tila hindi alintana ang malamig na ulan. Napangiti ako sa kanyang ligaya; parang naaalala ko ang mga simpleng kaligayahan ng pagkabata ko.Maya-maya, narinig ko ang tunog ng isang cell phone n
Aubrey’s POVNang sumunod na araw, nagising ako na may pag-asang magkakaroon ng mas maayos na araw. Ngumiti ako sa salamin habang nag-aayos ng buhok at nagmi-makeup. Pinili ko ang isang simpleng dress at flat shoes, na komportable para sa buong araw sa opisina. Nagsimula akong magplano para sa meeting na isasagawa namin ni Camella ukol sa upcoming fashion collection. Alam kong ito ang tamang pagkakataon upang mag-focus sa mga importanteng aspeto ng business ko.Pagdating ko sa opisina, agad kong nakita si Camella na nag-aayos ng mga dokumento sa kanyang desk. Napansin niyang dumating ako at ngumiti. "Aubrey, good morning! Ready ka na ba sa meeting natin?""Good morning, Camella. Oo, ready na ako. May mga bagong updates ba tayo?" tanong ko habang umuupo sa aking desk."Actually, yes. May mga bagong design concepts na pumasa sa approval. Ipapakita ko sa iyo mamaya," sagot niya, abala sa pag-aayos ng mga papeles."Sounds great. Saan tayo mag-meeting?" tanong ko."Sa conference room. May
Aubrey’s POVIsang linggo ang lumipas mula noong huling pagka-kita namin ni Adon sa café, at parang hindi pa rin nawala ang tensyon sa pagitan namin. Hindi ko na alam kung paano ko dapat harapin ang mga ganitong sitwasyon. Minsan, naiisip ko kung dapat ko na bang maging tapat sa kanya tungkol sa lahat ng nangyayari sa pagitan namin. Sa kabilang banda, kailangan ko ring maging maingat para hindi magalit ang aking lolo.Ngayon, nasa isang maliit na coffee shop ako na malapit sa opisina, sinusubukan kong makapag-isip ng malinaw. Dumating ako nang maaga para magkaroon ng oras magmuni-muni bago ang malaking meeting namin ni Camella at ng iba pang mga potential investors para sa ANELE Fashion.Habang umuupo ako sa isang mesa sa sulok ng café, nakapansin ako ng isang grupo ng mga kabataan na nag-uusap nang malakas. Tila sila ay nasa gitna ng isang heated discussion tungkol sa kanilang mga pangarap sa buhay. Sabi ng isa sa kanila, "Dapat natin i-pursue ang passion natin kahit anong mangyari.
Aubrey’s POVIsang Sabado ng hapon, nang dumating ako sa mansyon ng lolo ko. Ang lugar ay napakalawak at ang ganda ng mga tanawin mula sa labas ng bahay. Pumasok ako sa mansion, agad akong sinalubong ng butler na si Mr. Mendoza.“Good afternoon, Ms. Mañas. Ang lolo mo ay nasa kanyang opisina,” sabi niya, at inihatid ako patungo sa opisina ng lolo ko.“Maraming salamat, Mr. Mendoza,” sagot ko, at dahan-dahan kong binuksan ang pinto ng opisina ng lolo ko. Nakita ko siya na nakaupo sa likod ng malaking desk, nag-aasikaso ng ilang papeles.“Aubrey, dumating ka na pala. Umupo ka,” sabi niya, inaanyayahan akong maupo sa harap ng kanyang desk.“Apo, ano ang kailangan mo?” tanong ko habang nauupo.“May mga bagay akong kailangan mong malaman. Tungkol ito sa negosyo at sa iyong personal na buhay,” sabi niya, mukhang seryoso.Nakita kong kinuha niya ang isang folder mula sa drawer ng desk niya. Binuksan niya ito at inilapag sa harap ko. Ang laman nito ay mga dokumento ng ANELE Fashion. “Narito a
Aubrey’s POVKinaumagahan, nagising ako nang maaga sa tunog ng alarm ko. Ang araw ay tila magsisimula ng maliwanag at maganda. Bago ako pumunta sa opisina, nagpasya akong maglakad-lakad sa paligid ng parke ulit. Ang mga puno at bulaklak ay tila nagbigay sa akin ng lakas at kapayapaan.Habang naglalakad, napansin ko ang isang batang babae na naglalaro ng frisbee kasama ang kanyang aso. Ang saya ng batang iyon ay parang nakakahawa. Isang bahagi ng akin ang nagbalik sa aking pagkabata—yung mga simpleng araw ng paglalaro sa labas at pakikipagsapalaran sa mga bagong bagay. Naiisip ko tuloy kung paano ang magiging buhay ng aking sarili kung hindi ako pumasok sa mundo ng negosyo at pinili ang isang mas tahimik na landas.Pagbalik ko sa bahay, naglaan ako ng oras upang maghanda ng masarap na almusal—mga pancake na may syrup at fresh fruits. Ang simpleng ritwal na ito ay tila nagbibigay ng init sa aking umaga. Habang kumakain, sinimulan ko ring balikan ang mga emails at mga updates mula sa aki