Chapter 34

Adon's POV

Tiningnan ko ang oras sa wall clock—alas dose y media na, at wala pa ring sign na makakauwi si Aubrey. Hindi ko mapigilan ang sarili kong maglakad pabalik-balik sa loob ng kwarto, habang paminsan-minsan ay sinisilip ko ang labas ng bintana. Ang init ng ulo ko ay parang hindi ko na kayang kontrolin.

Kailangan ko nang tigilan ang kakahintay. Mabubaliw ako sa pagtingin sa orasan, bawat segundo na dumaan ay parang isang taon. Nagdesisyon akong bumalik sa kama at magpanggap na hindi ako nag-aalala. Humiga ako, sumiksik sa ilalim ng kumot, at nag-clap ng dalawang beses para patayin ang ilaw. Ngunit kahit nakapikit na ang mga mata ko, hindi ko maiwasang mag-isip ng mga posibleng senaryo.

Paano kung may nangyari sa kanya? Baka naabutan siya ng dilim sa daan, o kaya naubusan siya ng gas sa isang madilim na kalsada. Ang mga kalokohang ito ay naglalaro sa isip ko, at lalong nagpapataas ng kaba ko.

Hindi ko na kayang lokohin ang sarili ko. Bigla akong bumangon mula sa kama, sumuot n