All Chapters of ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท: Chapter 331 - Chapter 340

เยี่ยนเว่ยฉือกะพริบตา ถามอย่างสงสัย “วางยาพรรคฺ์นั้นกับสตรี? นี่มันเลวเกินไปแล้ว! คนคนนี้เป็นใครกัน?”ฉินเซียงหรูพยักหน้า “ข้าก็คิดว่าเขาเลวมาก เลวร้ายเกินกว่าจะรับได้!”เยี่ยนเว่ยฉือพูดต่อ “น่าขยะแขยง!”ฉินเซียงหรู “สมควรได้รับโทษตาย!”เยี่ยนเว่ยฉือพยักหน้า “ชั่วร้ายที่สุด!”ฉินเซียงหรูตบมือ “เลวทรามต่ำช้า!”ชิงโจวคนขับรถอดไม่ได้ที่จะเงี่ยหูฟัง อยากรู้ว่าพระชายาและท่านหมอฉินกำลังด่าใครกันแน่?ด่าอยู่นาน เยี่ยนเว่ยฉือก็ยังไม่เข้าใจ รีบถามต่อ “คนสารเลวผู้นั้นเป็นใครกัน?”ฉินเซียงหรูเอนหลังพิงพลางยกยิ้มเล็กน้อย “คนคนนั้น ท่านคงต้องไปถามองค์รัชทายาท ข้าไม่กล้าพูดหรอก!”“ไม่กล้าพูด? เขากล้าทำร้ายท่านงั้นหรือ?” เยี่ยนเว่ยฉือยังไม่เข้าใจอยู่ดีฉินเซียงหรูลูบจมูกตัวเองแล้วพยักหน้า “ผู้ที่ไม่ทำความดี การลงมือทำร้ายนั้นเบาไป!”“หือ? เขากล้าวางยาคนอื่นเช่นนั้น ยังมีเหตุผลในการทำอีกหรือ? อย่าให้ข้ารู้นะว่าเป็นใคร ไม่เช่นนั้นข้าจะวางยาเขาเป็นสิบเท่า แล้วส่งเขาไปค่ายทหารเพื่อบำรุงขวัญทหารเสีย!”“บำรุง… บำรุงขวัญทหาร?” ฉินเซียงหรูกะพริบตา “แต่เขาเป็นผู้ชายนะ”เยี่ยนเว่ยฉือเลิกคิ้ว “ใครบ

อ๋องจ่างซิ่นที่อยู่ด้านข้างก็ช่วยพูด “ใช่แล้ว ยังไม่ได้แตะลูกคิด จะคำนวณตัวเลขที่ถูกต้องได้อย่างไร หรือว่าเดาเอา?”เยี่ยนเว่ยฉือขำออกมา “เดาเอา? ท่านอ๋องให้เกียรติโชคของหม่อมฉันมากเกินไปแล้ว หากหม่อมฉันพูดอะไรก็แม่นยำไปเสียทุกคำ หม่อมฉันคงไปตั้งแผงพยากรณ์แล้ว”“ฮึ เจ้าบอกว่าไม่ได้เดา ถ้าอย่างนั้นเจ้าคำนวณอีกครั้ง บอกกระบวนการให้พวกเราฟัง!” อ๋องจ่างซิ่นเชื่อมั่นว่า หากฮ่องเต้คังอู่และเยี่ยนเว่ยฉือสมรู้ร่วมคิดกันก็คงแค่บอกคำตอบให้นาง ไม่จำเป็นต้องอธิบายกระบวนการดังนั้นการให้เยี่ยนเว่ยฉือคำนวณอีกครั้ง อธิบายกระบวนการอย่างละเอียด จะสามารถเปิดโปงนางต่อหน้าทุกคนได้!คิดว่าเยี่ยนเว่ยฉือจะปฏิเสธหรือบ่ายเบี่ยงแต่ไม่คิดว่านางจะตอบรับทันที “ได้สิ ถ้าอย่างนั้นพวกท่านตั้งใจฟังให้ดี โจทย์คือ มีไก่และกระต่ายอยู่ในกรงเดียวกัน นับหัวได้สามสิบห้าหัว นับขาได้เก้าสิบสี่ขา ถามว่ามีไก่และกระต่ายอย่างละกี่ตัว?”เยี่ยนเว่ยฉือเดินไปมาในตำหนัก ชี้ไปที่ขาของอ๋องจ่างซิ่นและกล่าวต่อ “สมมติว่าหม่อมฉันให้ไก่และกระต่ายยกเท้าขึ้นสองข้าง รวมกันสามสิบห้าหัว ดังนั้นสามสิบห้าคูณสอง คือยกเท้าขึ้นเจ็ดสิบข้าง คือเอาเ

อันกั๋วกงโกรธจนแทบเป็นลม ฮ่องเต้คังอู่พูดกระทบใคร? ก็พูดถึงเขาไม่ใช่หรือ?อันกั๋วกงไม่กล้าจ้องหน้าฮ่องเต้ ได้แต่มองเยี่ยนเว่ยฉือและอ๋องจ่างซิ่นอย่างขุ่นเคืองซ่างกวนซีที่เงียบมาตลอด เมื่อเห็นดังนั้นจึงพูดว่า “เสด็จพ่อ การประลองรอบแรก เว่ยฉือชนะแล้วใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”ฮ่องเต้คังอู่ยิ้มแย้มและพยักหน้า “ถูกต้อง การประลองรอบแรก เยี่ยนเว่ยฉือชนะ การประลองรอบที่สองนี้ ให้อ๋องจ่างซิ่นเป็นผู้ออกโจทย์!”ทุกคนหันไปมองอ๋องจ่างซิ่นพร้อมกันรอบแรกแพ้ไปแล้ว หากรอบที่สองแพ้อีก การตัดสินก็ถือเป็นอันสิ้นสุด รอบที่สามไม่ต้องแข่งถึงตอนนั้นเขาจะไม่เพียงเสียหน้า แต่ยังเสียอำนาจทางทหารของกองทัพเสินเช่ออีกด้วย จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?ดังนั้นอ๋องจ่างซิ่นจึงต้องออกโจทย์ที่มั่นใจว่าบุตรสาวจะต้องชนะ“การประลองรอบที่สอง…” อ๋องจ่างซิ่นกำลังจะประกาศก็ถูกเยี่ยนเว่ยฉือขัดจังหวะ“เดี๋ยวก่อน ๆ ท่านอ๋อง ขอบอกไว้ก่อน หากท่านออกโจทย์อะไรที่เกี่ยวกับการต่อสู้ มวยปล้ำ ขี่ม้า ยิงธนู สิ่งเหล่านี้หม่อมฉันขอยอมแพ้เลย หม่อมฉันทำไม่เป็นอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเสียเวลา”ซ่างกวนซีจึงพูดต่อ “เว่ยฉือ อย่าพูดจาเหลวไหล อ๋อ

ซ่างกวนซีโต้แย้ง “กังวลไว้ยังดีกว่าถูกหลอก”ฉินเซียงหรูหัวเราะ “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระหม่อมก็มีความกังวลอีกอย่าง ไม่รู้ว่าจะช่วยองค์รัชทายาทได้หรือไม่ หากช่วยได้ ความผิดที่รู้เรื่องเมื่อวานแต่ไม่บอก ท่านก็ยกโทษให้กระหม่อมเถิด ดูร่างกายที่อ่อนแอของกระหม่อมสิ จะทนการกระทำของท่านได้อย่างไร?”ซ่างกวนซีหันไปมอง “ในเมื่อเป็นความกังวล แล้วจะช่วยอะไรได้?”ฉินเซียงหรูยังคงยิ้มแย้ม “ช่วยได้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับว่าองค์รัชทายาทจะใช้หรือไม่”“ลองพูดมา!” ซ่างกวนซีอยากรู้ว่าฉินเซียงหรูจะพูดอะไรฉินเซียงหรูพูดต่อ “เป็นเรื่องเกี่ยวกับวิธีการไขปริศนาหมากเก้ามังกรล้อมณี”ซ่างกวนซีประหลาดใจเล็กน้อย “หมากที่แก้ไม่ได้ เจ้าแก้ได้หรือ?”ฉินเซียงหรูพยักหน้า “ในโลกนี้มีวิธีหนึ่งที่สามารถไขหมากที่เหลืออยู่ได้ทั้งหมด และยังสามารถทำให้ใครก็ได้สามารถไขปริศนา เพียงแต่ไม่ใช่ทุกคนที่กล้าใช้”คำว่า ‘กล้า’ ทำให้ซ่างกวนซีเกิดความอยากเอาชนะซ่างกวนซีพูดต่อ “อย่ากั๊ก!”ฉินเซียงหรูเข้าไปใกล้ซ่างกวนซี กระซิบข้างหูสองสามคำซ่างกวนซีฟังแล้วขมวดคิ้วแน่นขึ้นเรื่อย ๆ พอฟังถึงตอนท้ายก็ดูเหมือนจะเห็นด้วย จึงส่ายหน้าอย่างจ

ซ่างกวนซีขมวดคิ้ว “ไม่รู้” เขารู้สึกว่าคำถามนี้น่าเบื่อมากอวี๋เฟยเหยียนที่อยู่ข้างๆ พูดขึ้น “ข้ารู้ ๆ ต้องหลงใหลในรูปร่างหน้าตาของศิษย์พี่ใหญ่แน่นอน”ฉินเซียงหรูก็เห็นด้วย “องค์รัชทายาทสง่างามที่สุดในสองแคว้นสี่นคร ใคร ๆ ก็รู้”เยี่ยนเว่ยฉือส่ายหน้า “ไม่ใช่ ข้าคิดว่าท่านหญิงอิ๋นตางดูไม่เหมือนคนตื้นเขินเช่นนั้น”ทั้งสามคนมองไปที่นางพร้อมกัน รอให้นางอธิบายต่อเยี่ยนเว่ยฉือพูดต่อ “คนเจ้าชู้เช่นเยี่ยนชิงซู ถึงจะถูกรูปร่างหน้าตาขององค์รัชทายาทดึงดูดตั้งแต่แรกเห็น แต่ในใจลึก ๆ ก็คิดว่าหน้าตาดีกินไม่ได้ ดังนั้นนางจึงอยากจะตีสนิทกับองค์รัชทายาท ในขณะเดียวกันก็ไม่อยากปล่อยมือจากซ่างกวนหลี สายตาที่นางมององค์รัชทายาทเหมือนคนลดความอ้วนเห็นขาหมูพะโล้ อยากกินแต่ไม่กินก็ไม่ตาย!”ซ่างกวนซีเบือนหน้าหนี ไม่อยากดูท่าทางพูดจาเกินจริงของเยี่ยนเว่ยฉือขาหมูพะโล้อะไร เขาหน้าเหมือนขาหมูพะโล้หรือ?“แล้วท่านหญิงอิ๋นตางมิใช่หรือ?” อวี๋เฟยเหยียนถามต่ออย่างสงสัยเยี่ยนเว่ยฉือพยักหน้า “ถูกต้อง ข้าพบว่าสายตาที่ท่านหญิงอิ๋นตางมององค์รัชทายาท ไม่ใช่ความหลงใหล แต่เป็นความผูกพัน นางชอบองค์รัชทายาทจากใจจริง มิใ