All Chapters of ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท: Chapter 181 - Chapter 190

ยามดึก ณ จวนองค์รัชทายาทหลังจากทานอาหารเย็น ซ่างกวนซีและอวี๋เฟยเหยียนก็นั่งเล่นหมากรุกอยู่ที่ห้องโถงหน้าส่วนเยี่ยนเว่ยฉือก็นั่งอ่านตำราแพทย์อยู่ข้าง ๆ บรรยากาศค่อนข้างเงียบสงบเมื่ออวี๋เฟยเหยียนแพ้ไปอีกตา เสียงของจางมามาก็ดังมาจากด้านนอกประตู “พระชายา ซูเค่อมารอพบอยู่ที่นอกเรือนเพคะ”เยี่ยนเว่ยฉือคลี่ยิ้มแล้วพูดว่า “ให้นางเข้ามา”ผ่านไปครู่หนึ่ง ซูเค่อก็ถือถาดเข้ามา ซึ่งบนถาดนั้นดูเหมือนจะมีเสื้อผ้าหลายชิ้นซูเค่อเดินเข้าไปในโถงหลัก นางทำความเคารพซ่างกวนซีและอวี๋เฟยเหยียนก่อน จากนั้นจึงเดินไปหาเยี่ยนเว่ยฉือและพูดว่า “พระชายา นี่เป็นกางเกงชั้นในที่ท่านสั่งหม่อมฉันตัดเย็บเมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนนี้หม่อมฉันตัดเสร็จแล้ว พระชายาลองดูสักหน่อยไหมเพคะ?”เยี่ยนเว่ยฉือหยิบกางเกงตัวหนึ่งขึ้นมาดูงานปักที่อยู่บนนั้น พลางพูดด้วยความพึงพอใจอย่างยิ่ง “ฝีมือประณีตมาก เทียบดูแล้วไม่น้อยหน้าไปกว่าช่างปักเย็บในสำนักพระราชวังเลย”“พระชายาชมเกินไปแล้ว ท่านชอบก็ดีมากแล้วเพคะ” ซูเค่อถ่อมตัวอย่างยิ่งเยี่ยนเว่ยฉือถอนหายใจแล้วพูดว่า “ข้าชอบมากเลย แต่ไม่กล้าใส่หรอกนะ!”ไม่กล้าใส่?ซูเค่อมองเยี่ยนเว่

“หอวั่งเจียง? อยู่ที่ไหนหรือ? อาหารอร่อยหรือไม่?” เยี่ยนเว่ยฉือตาเป็นประกายแลดูสนใจมากอวี๋เฟยเหยียนพูดแทรก “เฮ้ อันนี้ข้ารู้ ร้านอาหารที่หรูที่สุดในเมืองหลวงคือร้านฉือหลี่เซียง แต่ร้านที่มีแนวคิดทางศิลปะที่ยอดเยี่ยมที่สุดคือหอวั่งเจียง ร้านตั้งอยู่ริมน้ำ หากยกจอกมองสายน้ำ ก็จะเห็นทิวทัศน์อันงดงามที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว! อา แต่เสียดายที่มันอยู่ไกลไปหน่อย”เยี่ยนเว่ยฉือถามอย่างสงสัย “ยกจอกมองสายน้ำ รอบเมืองหลวงมีแม่น้ำฮ่วนซาเพียงสายเดียวและดูเหมือนจะไม่ไหลผ่านเมือง แสดงว่าพวกเราต้องออกนอกเมืองอย่างนั้นหรือ?”ซ่างกวนซีมองไปที่เยี่ยนเว่ยฉือ “เจ้าไม่อยากออกนอกเมืองรึ?” หากเยี่ยนเว่ยฉือไม่อยากออกเดินทางไปท่องเที่ยว เขาก็สามารถเลือกสถานที่อื่นเพื่อเฉลิมฉลองได้“แน่นอนว่าไม่ใช่!” เยี่ยนเว่ยฉือพูดอย่างมีความสุข “ข้าชอบออกไปเที่ยวข้างนอกเป็นที่สุด! เย้!”เมื่อเห็นรอยยิ้มหวานของเยี่ยนเว่ยฉือ ซ่างกวนซีก็รู้สึกว่าแสงแดดในวันนี้ดีเป็นพิเศษพิษเย็นในร่างกายดูจะไม่ทรมานเหมือนตอนแรกพิษเย็นแต่ใจร้อนรุ่ม……สามวันผ่านไปวันนี้เป็นวันที่อวี๋เฟยเหยียนเข้ารับตำแหน่ง และวันแรกที่เขาไปรายงานตัวมาก็

ซ่างกวนซีไม่พูดอะไรต่อ เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าตนเป็นอะไรไปเขารู้ดีว่าเยี่ยนเว่ยฉือพยายามอย่างหนักเพื่อเขา ทั้งยังรู้ดีว่าเยี่ยนเว่ยฉืออาจสร้างตัวตนปลอมขึ้นมา และรู้ว่าเยี่ยนเว่ยฉือได้ซ่อนความลับไว้มากมายแต่เขาก็ไม่อยากให้เยี่ยนเว่ยฉือต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ดีแม้จะเป็นเพียงความทรมานเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นการที่หัวกระแทก แต่ใจของเขาก็…ปล่อยผ่านไปไม่ได้นี่เขาหวั่นไหวหรือ?ซ่างกวนซีส่ายหัวเบา ๆ พลางคิดว่าตนไม่ได้หวั่นไหวหากจะบอกว่าหวั่นอะไร ก็คงจะเป็นหวั่นใจเพราะความปรารถนากระมังเขาเริ่มมีความปรารถนาอยากจะเป็นเจ้าของนาง และความปรารถนานี้ทำให้เขาไม่สามารถยอมรับได้หากมีสิ่งใดทำให้นางบาดเจ็บคนเดียวที่จะทำให้นางบาดเจ็บได้มีเพียงเขาเท่านั้น!……ณ หอวั่งเจียงรถม้าเดินทางมานานกว่าครึ่งชั่วยามและในที่สุดก็มาถึงแม่น้ำฮ่วนซาที่มีทิวทัศน์แสนงดงามและที่นี่ก็มีหอสูงเจ็ดชั้นชื่อว่าวั่งเจียง!เมื่อเยี่ยนเว่ยฉือตื่นขึ้นมา นางก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในรถม้า และไม่เห็นเงาของซ่างกวนซีกับอวี๋เฟยเหยียนอยู่รอบกายเยี่ยนเว่ยฉือสะดุ้งตกใจและตระหนักได้ว่าตัวเองเผลอหลับไปนางเปิดม่านและกระโดดลงจากรถม้า เห็น

เมื่อเยี่ยนเว่ยฉือรู้สึกตัว ทั้งชั้นบนและชั้นล่างก็ไร้เงาของศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งสามแล้วเยี่ยนเว่ยฉือมองจานอาหารบนโต๊ะแล้วพูดด้วยสีหน้าขมขื่นว่า “ไม่เอาน่า ซ่างกวนซีไอ้คนสารเลว คิดจะชักดาบรึ? จนถึงเพียงนั้นเลยรึไร?”เยี่ยนเว่ยฉือเริ่มรู้สึกปวดใจแทนกระเป๋าเงินของตัวเอง“ช่างเถอะ สั่งมาแล้วก็เลยตามเลย อย่าใช้จ่ายสิ้นเปลือง!” เมื่อคิดได้เช่นนั้น เยี่ยนเว่ยฉือก็เริ่มสวาปามอาหารอันโอชะบนโต๊ะจนเกลี้ยงอย่างไม่ลังเลหลังจากอิ่มหนำสำราญแล้ว เยี่ยนเว่ยฉือก็คิดจะกลับจวนดีที่ซ่างกวนซีทิ้งรถม้าไว้ให้นางนางขึ้นรถม้าแล้วบอกให้คนขับรถขับกลับเมืองหลวงคนขับรถม้าควบรถไปตามถนนทางการอย่างว่าง่ายหลังจากไปได้เพียงหนึ่งในห้าของระยะทางท้องฟ้าก็มืดสนิท“ฮู่...” คนขับหยุดรถแล้วพูดว่า “พระชายาโปรดรอประเดี๋ยวนะพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะจุดตะเกียงให้”เยี่ยนเว่ยฉือไม่ปฏิเสธ อีกทั้งยังจุดตะเกียงน้ำมันบนรถม้าด้วยคนขับรถม้ายุ่งวุ่นวายอยู่ข้างนอกเป็นระยะเวลาหนึ่ง มีการจุดตะเกียงทั้งด้านหน้าและด้านหลังรถ เพื่อที่เขาจะได้เดินทางต่อไปโดยอาศัยแสงไฟช่วยส่องทางทว่าไม่นานหลังจากที่รถม้าออกตัว จู่ ๆ ก็มีเงามืดร่าง

และองครักษ์ทั้งสองที่นั่งอยู่บนเพลารถก็ไม่ใช่คนนอกเช่นกันพวกเขาคือองครักษ์ข้างกายของซ่างกวนซี ชิงโจวและฉงซานคนที่เพิ่งพูดเมื่อครู่คือองครักษ์ชิงโจวเมื่อเห็นว่าคนที่ล้มไม่ขยับตัว ชิงโจวก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ท่านหมอฉิน ข้าน้อยขอเข้าไปตรวจดูสักหน่อยนะขอรับ”ฉินเซียงหรูไม่ได้ปฏิเสธ แต่เพียงแค่เตือน “ระวังตัวด้วย”ชิงโจวพยักหน้า เขากระโดดลงจากรถม้าแล้ววิ่งไปหาเยี่ยนเว่ยฉือหลังจากนั้นครู่หนึ่ง ชิงโจวก็อุทาน “สวรรค์ช่วย นางเป็นสตรี ท่านหมอฉิน เป็นสตรีขอรับ ดูเหมือนนางจะได้รับบาดเจ็บ!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินเซียงหรูและฉงซานก็พากันมาล้อมรอบหมิงตาวที่อยู่บนเนินเขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นสิ่งนี้ เขาเพิ่งถูกโจมตีมา และตอนนี้กำลังภายในของเขาก็อ่อนแรงมาก หากมีศัตรูมากกว่าหนึ่ง เขาก็ไม่มีโอกาสที่จะชนะได้เลยช่างมัน เอาไว้คราวหลังก็แล้วกันหมิงตาวทะยานหนีไปทันทีด้านฉินเซียงหรูก็มาอยู่ข้าง ๆ เยี่ยนเว่ยฉือด้วยเขาหลุบตามองเยี่ยนเว่ยฉือที่กำลังถูกชิงโจวประคองขึ้นมา เขาเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ นี่ไม่ใช่แค่สตรี แต่เป็นถึงสตรีงามเห็นได้ชัดว่าฉงซานที่อยู่ข้าง ๆ ก็คิดเช่นเดียวกัน