“ขอโทษค่ะ…” ผู้หญิงคนนั้นเรียกฉู่เหมียนไว้ฉู่เหมียนยืนมองเธออยู่ที่ปลายเตียง ดวงตาของเธอไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ เมื่อวานนี้หากบอกว่าฉู่เหมียนสงสารเธอ วันนี้คงหลงเหลือแค่ความเฉยเมยเธอถูกทุบตีจนจมูกฟกช้ำ หน้าบวม แขนและหน้าผากถูกพันไปด้วยผ้ากอซ เห็นได้ว่าผู้ชายคนนั้นโหดร้ายกับเธอมากแค่ไหนฉู่เหมียนนึกถึงเมื่อวานนี้ที่หญิงสาวปกป้องชายคนนั้นก็รู้สึกสมเพช!เธอแลกมาด้วยอะไร? สิ่งที่เธอได้รับคือความรุนแรงที่เลวร้ายมากขึ้นกว่าเดิมจากชายคนนั้น!“หมอฉู่ อย่าโทษฉันเลยนะคะ ฉันไม่มีทางเลือกจริง ๆ ฉันต้องพึ่งพาเขาในการมีชีวิตอยู่” อารมณ์ของเธอผันผวนเล็กน้อย ขณะที่เธอพูดบาดแผลบนใบหน้าก็เริ่มเจ็บปวด ฉู่เหมียนขมวดคิ้ว และเธอก็พูดต่อว่า “ถ้าไม่มีเขา ฉันจะต้องตาย คุณเข้าใจฉันไหมคะ?”ฉู่เหมียนส่ายหัว เธอไม่อาจเข้าใจได้“ฉันต้องขอร้องเขาในการรักษาตัว ถ้าไม่มีเขา ฉันต้องตายแน่ ๆ ที่จริงแล้วเขาปฏิบัติต่อฉัน…ค่อนข้างดี” เสียงของเธอค่อย ๆ เบาลงเธอเป็นเพียงคนธรรมดา และเป็นเพียงผู้หญิงอายุสามสิบปีจากชนบท ชีวิตของเธอคือการแต่งงานและมีลูก เลี้ยงดูสามีและเลี้ยงลูกเท่านั้นหากสามีไม่ต้องการเธอ เธอก็ไม่มีทางให
Last Updated : 2024-11-07 Read more