บททั้งหมดของ สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: บทที่ 171 - บทที่ 180

เขาโน้มตัวเข้าใกล้ฉู่เหมียน และต้องการช่วยฉู่เหมียนคาดเข็มขัดนิรภัยแต่ทันทีที่เขาเข้าไปใกล้ ฉู่เหมียนก็คว้าเนคไทของเขากู้ว่างเชินชะงักไปครู่หนึ่ง และใบหน้าที่แปลกประหลาดของฉู่เหมียนก็เข้ามาในสายตาของเขาจะบอกว่าเธอสวย? เธอก็มีดวงตาหมีแพนด้าสองดวง จะบอกว่าเธอน่าเกลียด? ดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอก็ช่างดูน่าสงสารเหลือเกินกู้ว่างเชินเม้มริมฝีปากและได้ยินเธอถามอย่างคลุมเครือ “คุณไม่หวั่นไหวกับฉันจริง ๆ เหรอ?”คุณไม่หวั่นไหวกับฉันจริง ๆ เหรอ?ดวงตาของกู้ว่างเชินค่อย ๆ ไล่ตามคิ้วไปถึงริมฝีปากสีแดงระเรื่อของเธอเมื่อมองลงไป สไตล์การแต่งตัวช่วงนี้ของเธอก็ช่างใจกล้าจริง ๆ เสื้อผ้าผ้าน้อยชิ้นเผยให้เห็นรูปร่างของเธอได้ชัดเจนขึ้นลูกกระเดือกของกู้ว่างเชินกลิ้งไปมา และเขาก็เข้ามาใกล้ริมฝีปากของเธออย่างควบคุมไม่ได้เวลาดูเหมือนจะหยุดลงอย่างช้า ๆ และเมื่อเขากำลังจะจูบเธอ ใบหน้าของลู่เจียวก็แวบขึ้นมาในหัวของเขากู้ว่างเชินหยุดชั่วคราว และหันศีรษะไปทางอื่นทันทีจูบของฉู่เหมียนจึงตกลงบนคอของเขาอย่างนุ่มนวล มันทั้งนุ่มทั้งเย็น และแฝงไปด้วยสิ่งล่อใจที่ไม่อาจต้านทานได้หัวใจของกู้ว่างเชินรู้สึก

ฉู่เหมียนเม้มริมฝีปาก แม้ว่าจะไม่ได้ฟังตั้งแต่แรก แต่เธอก็รู้ว่าเขากำลังดุเธอเมื่อคืนเธอเมาเละเทะกลับมา พ่อกับแม่คงจะดูแลเธอทั้งคืนเป็นแน่ฉู่เหมียนลงมาที่ห้องนั่งเล่น ฉู่เทียนเหอก็มองเห็นเธอทันทีเขาสถบเสียงเย็น และหลังจากแน่ใจแล้วว่าฉู่เหมียนไม่เป็นอะไร เขาก็หยิบกระเป๋าเอกสารขึ้นมาและออกไปทำงาน“พ่อคะ เดินทางปลอดภัยนะคะ!” ฉู่เหมียนเตือนเขาอย่างประจบประแจงฉู่เทียนเหอจากไปโดยไม่หันกลับมามองฉู่เหมียนมุ่ยปากและมองไปที่แม่ของเธอ เซิ่งฉิงขมวดคิ้ว “เหมียนเหมียน ตั้งใจทำงานนะ ทำไมถึงได้ดื่มจนมีสภาพแบบนั้น?”“นี่ซุปแก้เมาค้างที่แม่เตรียมไว้ให้ ดื่มแล้วก็รีบไปทำงานเถอะ!” เซิ่งฉิงสั่ง“ค่ะแม่” ฉู่เหมียนพยักหน้าอย่างเชื่อฟังเซิ่งฉิงถอนหายใจ เธอจิ้มหัวของฉู่เหมียนเบา ๆ ก่อนจะไปทำงานฉู่เหมียนนอนอยู่บนโซฟา เธอยังคงรู้สึกมึนหัวเล็กน้อยและมีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ในใจจู่ ๆ ฉู่เหมียนก็นึกถึงใบหน้าที่ละโมบและน่าขยะแขยงของอันขุยเมื่อวานนี้แล้ว สีหน้าของเธอก็มืดลง เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความถึงโม่อี้M : บริษัทตระกูลอันขวางทางไปหน่อยโม่อี้ : เข้าใจแล้วหัวหน้า!เช้าแล้วและบ

เมื่อหลายปีก่อนเธอที่เพิ่งมาที่แผนกผู้ป่วยนอก และได้พบกับคู่สามีภรรยาแบบนี้คู่หนึ่ง เธอใจอ่อนยอมช่วยผู้หญิงคนนั้น แต่เมื่อผู้ชายรู้เรื่องเข้ากลับเกาะติดเธอพวกเขาเรียกร้องเงินจากเธอ บังคับให้เธอซื้อรถซื้อบ้าน และดูแลพวกเขาตลอดชีวิต!พวกเขาเอ่ยอย่างหนักแน่นว่า “คุณไม่ใช่คนรวยหรอกเหรอ? ถ้าจะช่วยก็ควรช่วยให้สุดทางสิ!!”ตั้งแต่นั้นมาชูหลานก็เริ่มกลัวคนชั่วพวกนี้!“ทราบแล้วค่ะ ผู้อำนวยการชู” ฉู่เหมียนตอบรับอย่างจริงจัง“เอาล่ะ ไปพักเที่ยงเถอะ” ชูหลานถอดแว่นตาออกและนวดขมับอย่างอ่อนล้าฉู่เหมียนเดินเข้ามาใกล้แล้วเอ่ยขึ้นว่า “ผู้อำนวยการชู ให้ฉันนวดให้ไหมคะ?”ชูหลานที่ตั้งใจจะเอ่ยปฏิเสธ แต่เมื่อฉู่เหมียนเริ่มนวด มันก็รู้สึกดีมากจนทำให้เธอไม่อยากปฏิเสธชูหลานรู้สึกว่าเธอไม่คู่ควรที่จะให้คุณหนูตระกูลฉู่มานวดให้“เธอเคยเรียนนวดมาเหรอ?” ชูหลานถามฉู่เหมียนฉู่เหมียนส่ายหน้าชูหลานหัวเราะเบา ๆ “ข้างนอกเขาพูดกันว่าตระกูลฉู่เป็นตระกูลแพทย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ดูเหมือนว่าคุณหนูตระกูลฉู่จะทำอะไรไม่เป็น ที่ไหนได้ ไม่ใช่แบบนั้นเลย!”ฉู่เหมียนไม่โต้แย้งแต่อย่างใดชูหลานตบแขนของฉู่เหมียนแล้วพา

เสียงด่าทอของผู้ชายดังลั่นอยู่ ทำให้ทุกคนเริ่มรู้สึกไม่พอใจ“ทำไมถึงเรียกผู้หญิงว่าเป็นสิ่งชีวิตไร้ค่า?”“ผู้ชายคนนี้มาจากที่ไหนกัน ทำไมถึงไม่มีมารยาทแบบนี้?”“แจ้งตำรวจ แจ้งตำรวจเร็ว!”ผู้หญิงคนนั้นถูกทำร้ายจนเลือดออกจากจมูก เธอนอนอยู่บนพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรงไม่ว่าจะมีคนรอบข้างพยายามห้ามปรามเท่าไหร่ ชายคนนั้นก็ไม่มีท่าทีจะหยุด ยังคงถามเธอว่า “ยังจะรักษาอีกไหม? ยังจะหนีออกมาเองอีกไหม?”“ตอบสิ!” ชายคนนั้นตบลงไปอย่างรุนแรงน้ำตาของผู้หญิงไหลออกมาเต็มหน้า หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดบางคนเกลียดชังที่ตัวเองเกิดมาไม่ทันสมัยใหม่ ไม่มีโอกาสได้อยู่ในสังคมที่เสรีเช่นนี้ บางคนกลับเกิดมาในสังคมปัจจุบัน แต่ก็ยังเกลียดชังที่ทำไมตัวเองยังต้องมีชีวิตอยู่ฉู่เหมียนมองดูเหตุการณ์ด้วยความเจ็บปวดในใจ แม้ชูหลานจะเอ่ยเตือนเธอหลายครั้งว่าอย่ายุ่งเรื่องของคนไข้ แต่เมื่อเธอเห็นเหตุการณ์นี้ เธอก็ไม่สามารถมองข้ามได้อีกต่อไปเพราะสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นกำลังดูถูก ไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้นเท่านั้น แต่เป็นผู้หญิงทุกคน!ผู้หญิงต่ำต้อยกว่าผู้ชายอย่างนั้นเหรอ? ทำไมผู้หญิงถึงต้องเป็นแค่ชีวิตไร้ค่าด้

ฉู่เหมียนจับชายคนนั้นทุ่มลงพื้นอย่างแรงฝูงชนที่มุงดูอยู่รอบ ๆ ปรบมือเสียงดัง พร้อมกับตะโกนเชียร์ “ตีมันเลย! ตีให้ตายไปเลย!”“คุณไม่ได้เกิดมาจากท้องแม่หรือไง? ทำไมถึงได้เกลียดผู้หญิงนัก?”ชายคนนั้นมุมปากเต็มไปด้วยเลือด เขานอนเหม่อมองเพดาน ขยับนิ้วที่วางอยู่บนพื้นเล็กน้อยฉู่เหมียนมองชายคนนั้นด้วยสายตาเย็นชา เธอเช็ดมุมปากเบา ๆ แล้วชี้นิ้วกวักเรียกเขาขึ้นมาอย่างเยือกเย็นและดูเท่สุด ๆ “ลุกขึ้นมาให้สมกับเป็นผู้ชายหน่อยสิ!”ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เห็นว่าผู้ชายของเธอนอนอยู่บนพื้น ก็รีบคลานไปหาด้วยเสียงสะอื้น เธอวิงวอนฉู่เหมียนว่า “อย่า…อย่าทำร้ายเขา…”ฉู่เหมียนรู้สึกประหลาดใจเธอยังขอร้องแทนผู้ชายคนนี้อีกอย่างนั้นเหรอ?“อย่าทำเขาเลย ถ้าเขาบาดเจ็บสาหัส ครอบครัวพวกเราพังแน่ ๆ…”ฉู่เหมียนรู้สึกตกใจมาก แม้แต่ในสถานการณ์แบบนี้ เธอก็ยังพูดถึง “ครอบครัวของเรา”ฉู่เหมียนตั้งใจจะชกอีกครั้ง แต่ก็ต้องหยุดเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นเข้ามาขวางและปกป้องชายคนนั้นไว้หมัดของฉู่เหมียนหยุดกลางอากาศผู้หญิงคนนั้นร้องไห้พร้อมน้ำตาคลอ “อย่าทำร้ายสามีของฉันเลย…”“ตำรวจมาแล้ว!” มีคนด้านหลังตะโกนเตือนฉู่เหมีย