All Chapters of สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: Chapter 161 - Chapter 170

ยังมีคนที่ไม่รู้เรื่องนี้อีกงั้นเหรอจินตนาการไม่ออกเลยว่าปกติแล้วกู้ว่างเชินแนะนำตัวเองข้างนอกอย่างไรหรือว่าเขาบอกตัวเองเป็นชนชั้นสูงที่ยังโสดอยู่อย่างนั้นเหรอ?“ประธานอัน คุณคิดว่า หากฉันอยากจะเข้าวงการบันเทิง สามีของฉันจะดันฉันได้ไหมคะ?”ประธานอันยิ้มเจื่อน กู้ว่างเชินสามารถดันเธอได้อย่างแน่นอนอยู่แล้วเพียงแต่… “ภรรยาของกู้ว่างเชินไม่ใช่ลู่เจียว คุณหนูคนโตของตระกูลลู่หรอกเหรอ?” ประธานอันถามอย่างไม่มั่นใจหัวใจของฉู่เหมียนเต้นรัว และรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็หายไปฉู่เหมียนเลิกคิ้ว ดื่มไวน์จนหมดแก้วแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ฉันขอแนะนำให้ประธานอันดูข่าวให้เยอะ ๆ และลดการอ่านข่าวซุบซิบจะดีกว่านะคะ”หลังจากที่ประธานอันมองฉู่เหมียนอย่างมีความหมาย เขาก็ยิ้มแหยแล้วหันหลังกลับไปเมื่อฉู่เทียนหยางหันมาอีกที ก็เห็นฉู่เหมียนกำลังดื่มอยู่เพียงลำพัง“ทำอะไรน่ะ? จะดื่มจนเมาเลยหรือไง?” ฉู่เทียนหยางแย่งแก้วไวน์ที่ฉู่เหมียนกำลังยกขึ้นดื่มฉู่เหมียนถอนหายใจแล้วคว้ามันกลับมา “ไม่ต้องมายุ่งกับหนู”“ทำตัวเป็นคุณหนูเอาแต่ใจอีกแล้วนะ!” ฉู่เทียนหยางบ่นเธอฉู่เหมียนขมวดคิ้วและรู้สึกโกรธอย่

ฉู่เหมียนปัดบริเวณที่ชายคนนั้นสัมผัส สายตาของเธอดูไม่แยแสและแสดงถึงการดูถูก “หยุดรบกวนฉันสักที ไม่อย่างนั้นได้เห็นดีกันแน่”เดิมทีถูกอันขุยเอารัดเอาเปรียบฉู่เหมียนไม่ได้พูดอะไร แล้วตอนนี้ยังต้องมาเจอกับลูกชายของเขาอีก ทำไม คิดว่าเธอ ฉู่เหมียนเป็นผ้าฝ้ายหรือไง? ใคร ๆ ก็สามารถรังแกและเหยียบย่ำได้อย่างนั้นเหรอ?แต่ใครจะรู้ว่า ขณะที่ฉู่เหมียนกำลังจะจากไป ก็ได้ยินเสียงของชายที่หยิ่งผยองดังมาจากข้างนอก “โอ้ว ใครกันที่ใจกล้าถึงขั้นบอกกับลูกชายของฉันว่าจะเห็นดีกัน”ฉู่เหมียนเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าคนที่เข้ามานั้นไม่ใช่ใครอื่น นอกจากอันขุยเมื่ออันทงเห็นพ่อตัวเอง เขาก็รีบวิ่งเข้าไปและก่นด่า “พ่อ นังตัวดีคนนี้ ทำให้ผมหงุดหงิด!”“ผมจะเธอให้ตาย! ให้เธอหายไปจากเมืองอวิ๋น!”ฉู่เหมียนและกู้ว่างเชินหรี่ตาลงแทบจะพร้อมกัน ภายในใจคิดว่าช่างใจกล้าจริง ๆ อันขุยเหลือบมอง เมื่อเห็นว่าเป็นฉู่เหมียนเขาก็ชะงักไปและหลังจากมองผ่านฉู่เหมียนไปก็เห็นร่างของกู้ว่างเชินทันใดนั้น ความเงียบในห้องน้ำก็ทำให้คนรู้สึกเหมือนหูหนวกฉู่เหมียนเงยหน้าขึ้นมองอันขุย เธอกอดแขนกู้ว่างเชินและแสดงความใกล้ชิดกับเขากู้ว่าง

เธอรู้ดีว่ากู้ว่างเชินชอบคนที่เชื่อฟัง เขาไม่มีวันชอบผู้หญิงที่ดื้อรั้นกู้ว่างเชินเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “ไปบ้านของคุณกันเถอะ”เมื่อได้ยินแบบนั้น ดวงตาของลู่เจียวก็สว่างขึ้น เธอกอดแขนกู้ว่างเชินย่างดีใจ และเดินออกไปพร้อมกันกับเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เธอรู้สึกมีความสุขมากเฟอร์รารีสีดำค่อย ๆ ขับไกลออกไปฉู่เหมียนนั่งอยู่เบาะข้างคนขับพลางมองตรงไปที่รถคันนั้น รู้สึกเจ็บปวดใจอย่างอธิบายไม่ถูกเขาและลู่เจียวกลับไปทานข้าวกันที่บ้าน เขาไปพบพ่อแม่และพี่ชายของลู่เจียวเธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงช่วงเวลาที่เธอกับกู้ว่างเชินเพิ่งจะแต่งงานกันเธอเองก็อยากพากู้ว่างเชินกลับไปที่บ้านเหมือนกัน ต้องการบอกกับพ่อของเธอว่าเธอเลือกคนไม่ผิด และทำให้ท่านวางใจ แต่เขาก็ผลัดวันครั้งแล้วครั้งเล่า จนถึงตอนนี้ สามารถนับจำนวนครั้งที่เขาเจอพ่อของเธอได้ด้วยสองมือด้วยซ้ำ รักกับไม่ได้รัก มันแตกต่างกันอย่างชัดเจนฉู่เหมียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เธอมองดูชื่อของกู้ว่างเชินในบัญชีดำ ก่อนจะหันไปมองรถที่เพิ่งขับออกไปหากตอนนี้เธอโทรหากู้ว่างเชิน และขอให้เขาพาเธอกลับบ้าน เขาจะยอมทิ้งลู่เจียวแล้วมาหาเธอหรือเปล่า?ไม่

“ทั้ง ๆ ที่จะหย่ากันแล้ว และตัดสินใจที่จะปล่อยมือไปแล้วแท้ ๆ แล้วทำไมถึงยังเจ็บปวดใจอยู่อีกล่ะ?” ฉู่เหมียนขมวดคิ้ว พยายามให้เสิ่นเหราตอบข้อสงสัยของเธอตอนที่เธอเห็นลู่เจียวกอดและออดอ้อนกู้ว่างเชินมันเหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านร่างกายของเธอ เสิ่นเหราจะเข้าใจความรู้สึกนี้หรือเปล่า?“เหมียนเหมียน เธอแค่ต้องใช้เวลา” เสิ่นเหราปลอบใจฉู่เหมียนฉู่เหมียนรักกู้ว่างเชินมากจนยอมสละทุกอย่างเพื่อเขาได้ สิ่งนี้ไม่สามารถปล่อยวางได้ภายในหนึ่งวันหรือสองวัน“แต่อาเหรา…” น้ำตาของฉู่เหมียนไหลไม่หยุด และเธอก็พูดขึ้นอย่างน่าสงสาร “เขาไม่เคยเลือกฉันเลย”“ถ้าฉันล้มลงพร้อมกับลู่เจียว คนที่เขาจะพยุงก็คือลู่เจียว เขาบอกว่าจะส่งฉันกลับบ้าน แต่พอเห็นลู่เจียว เขาก็ไม่ต้องการฉันแล้ว แค่ลู่เจียวได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย เขาจะกล่าวโทษฉันทันที...”แต่ทำไมกัน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นอย่างนั้น เธอก็ยังปล่อยมือจากเขาไม่ได้สักที?ฉู่เหมียนดูน่าสงสารเหมือนเด็กน้อย เธอเล่าความคับข้องใจให้เสิ่นเหราฟังไม่หยุด “ฉันเจ็บปวดมากจริง ๆ”การตกหลุมรักกู้ว่างเชินเป็นสิ่งที่เจ็บปวดมากหากเป็นไปได้ เธอก็หวังว่าจะไม่เคยพบกับกู้ว่างเชินม

เขาเคยให้เกียรติกับฉู่เหมียนบ้างหรือเปล่า?พอมาตอนนี้กลับเสแสร้งทำเป็นสามีที่ดี?ต้วนจิ่นเหนียนนี่ก็เหมือนกัน! ปลาเหม็นตามหากุ้งเน่า ไม่มีคนดีเลยสักคน!“ไสหัวออกไป” เสิ่นเหราผลักต้วนจิ่นเหนียนออกไปด้วยความโกรธต้วนจิ่นเหนียนตกตะลึง “คุณเสิ่น บนโลกออนไลน์คุณไม่ใช่แบบนี้นี่นา?”เสิ่นเหรา ดาราสาวผู้มีชื่อเสียงในตำนานนั้นมีเสน่ห์และมีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นอยู่ที่ไหนกัน? เธอเหมือนระเบิดลูกเล็กซะมากกว่า!“คุณพูดเอง นั่นมันบนโลกออนไลน์” เสิ่นเหราตอกกลับอย่างไม่เกรงใจต้วนจิ่นเหนียน “...” ก็จริง!ดาราพออยู่หน้ากล้องกับหลังกล้องนั้นเป็นคนละคน“คุณเสิ่นพักอยู่ที่ไหน? ผมจะไปส่งคุณเอง” ต้วนจิ่นเหนียนยิ้มอย่างสนุกสนานเสิ่นเหรารู้สึกรำคาญ “ฉันมีมือมีเท้า ไม่จำเป็นต้องให้คุณไปส่ง”“ผมต้องเชื่อฟังคำสั่งของอากู้ อีกอย่าง คุณยังเป็นเพื่อนสนิทของภรรยาของอากู้ด้วย ดังนั้นผมต้องไปส่งคุณกลับบ้านอย่างปลอดภัย” ต้วนจิ่นเหนียนกอดอกและยิ้มอย่างหยอกล้อตลอดเวลาเสิ่นเหราหยุดฝีเท้า และต้องการตอบโต้ ต้วนจิ่นเหนียนเปิดประตูรถพร้อมกับรอยยิ้ม “คุณเสิ่น เชิญขึ้นรถเถอะครับ”…“ฉ