All Chapters of สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: Chapter 141 - Chapter 150

ข่ายลี่ตัวแข็งทื่อ ดวงตาของฉู่เหมียนคมชัดจนเธอตัวสั่น และรู้สึกผิดขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผลฉู่เหมียนยิ้ม น้ำเสียงยังคงสงบนิ่ง ดูเหมือนไร้อารมณ์ “ส่วนคุณผู้หญิงคนนี้ดูเหมาะกับร้านประเภทนี้มากเลยทีเดียว หวังว่าในอนาคตคุณจะมาบ่อย ๆ นะ”คอของข่ายลี่กระชับ ฉู่เหมียนหมายถึงอะไร เธอเหมาะกับร้านค้าระดับล่างแบบนี้งั้นเหรอ? นี่เธอกำลังเยาะเย้ยเธอไม่ใช่หรือไง?ฉู่เหมียนสถบอย่างเย็นชาและเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองข้างนอกฝนตกหนักมากกว่าเดิมฉู่เหมียนเงยหน้าขึ้นมอง หยาดฝนเย็น ๆ ก็ตกลงมากระทบบนใบหน้าของเธอ ลมหนาวทำให้ฉู่เหมียนตื่นตัวเป็นพิเศษฉู่เหมียนรู้สึกหงุดหงิดในใจเธอยกมือขึ้นกำลังจะปิดหน้ารีบฝ่าสายฝนไป แต่ทันใดนั้นร่มสีดำก็ปรากฏขึ้นเหนือหัวของเธอฉู่เหมียนชะงักและหยุดก้าวไปข้างหน้าเธอหันศีรษะมองขึ้นไปตามร่ม ตรงหน้าเธอคือผู้ชายที่ดูสุภาพ เย็นชา และนิ่งสงบฉู่เหมียนจำเขาได้ เขาคือลู่อี้ พี่ชายคนโตของลู่เจียวทายาทของตระกูลลู่ อายุเพียง 26 ปี และเขาก็กลายเป็นคมมีดในโลกธุรกิจไปแล้วเขามีหน้าตาหล่อเหลา โสด และเป็นชนชั้นสูง เขาเด็ดเดี่ยว และทำตัวไม่เหมือนใครเขาให้ความสำคัญกับลู่เจียวมาก

ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสามคนซับซ้อนเกินไป จนเขายากที่จะออกความคิดเห็น “พี่…” ลู่เจียวยื่นมือออกไปจับแขนของลู่อี้และเรียกเขาอย่างโศกเศร้าว่า “พี่ใหญ่คะ…”ลู่อี้ถอนหายใจ เขาไม่สามารถทนเห็นลู่เจียวเจ็บปวดได้ เขาลูบหัวของลู่เจียวเบา ๆ ลู่เจียวสะอึกสะอื้นและพูดว่า “พี่คะ ฉันอยากแต่งงานกับกู้ว่างเชินจริง ๆ”“พี่จะช่วยเธอเอง” ลู่อี้ถอนหายใจ “เธอเป็นลูกสาวที่มีค่าเพียงคนเดียวของตระกูลลู่ ไม่ว่าเธอต้องการอะไร ตระกูลลู่ก็จะช่วยเธอให้ได้”ลู่เจียวหลั่งน้ำตาทันที เธอกอดลู่อี้และพูดอย่างน่าสงสาร “ขอบคุณค่ะพี่”…กู้ว่างเชินไม่ได้กลับบ้าน แต่ไปที่แผนกศัลยกรรมหัวใจเมื่อเขาไปที่นั่น ฉู่เหมียนกำลังเหม่อมองออกไปด้านนอกอยู่ตรงหน้าต่างทางเดิน เธอดูโดดเดี่ยวเดียวดายฉู่เหมียนหายใจลึก ปรับอารมณ์อยู่เป็นเวลานาน ขณะที่กำลังจะกลับไปที่แผนก เธอก็สบเข้ากับดวงตาสีเข้มของกู้ว่างเชินขณะที่หันกลับมา กู้ว่างเชินยืนล้วงกระเป๋าอยู่ตรงหน้าเธอประมาณสองสามเมตร ดวงตาของเขาดูเหนื่อยล้าทั้งสองมองหน้ากันโดยที่ไม่มีใครพูดอะไร และในที่สุดกู้ว่างเชินก็หันหลังและจากไปฉู่เหมียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น เมื

หลิ่วอิงจ้องมองฉู่เหมียนไม่กี่วินาที ก่อนจะเดินมาข้าง ๆ เธอ/จากนั้นก็เดินมาที่ข้าง ๆ ฉู่เหมียน“คุณฉู่ยังสาวอยู่แท้ ๆ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าจะชอบของเก่าแก่แบบนี้?” น้ำเสียงหลิ่วอิงแฝงด้วยความเย้าแหย่ฉู่เหมียนเอ่ยตอบเบา ๆ “ฉันแค่ดูเล่น ๆ น่ะค่ะ”“อ้อ แค่ดูเล่น ๆ งั้นเหรอคะ? ว่าแล้วเชียว หนุ่มสาวสมัยนี้ไม่ค่อยมีพื้นฐานอะไรแบบนี้หรอก”“…”ฉู่เหมียนไม่ได้โต้ตอบแต่อย่างใดหลิ่วอิงเธอดูเหมือนจะเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ดูอ่อนโยนเหมือนเส้นไหม แต่เมื่อเอ่ยคำพูดขึ้นมากลับไม่ชวนให้คนฟัง คำพูดคำจาแต่ล่ะคำเหมือนใบมีดทีพร้อมจะเฉือนใจคนฟัง!ฉู่เหมียนคิดว่าที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอกับลูกสาวสุดที่รักของคุณนายลู่ชอบผู้ชายคนเดียวกัน“ได้ยินมาว่าคุณกับกู้ว่างเชินกำลังจะเตรียมหย่ากันเหรอคะ?” ในขณะที่หลิ่วอิงดูเครื่องประดับ เธอก็พลางเอ่ยถามฉู่เหมียนไปด้วย“คุณนายลู่นี่รู้ข่าวไวจริงเลยนะคะ” ฉู่เหมียนยิ้มเล็กน้อยหลิ่วอิงเอ่ยตอบอย่างเย็นชา “ก็ควรที่จะหย่ากันตั้งนานแล้วนะคะ มัวแต่เฝ้ารอผู้ชายที่ไม่มีวันเป็นของคุณอยู่ได้ แล้วคุณจะทนรออีกสามปี จะมีประโยชน์อะไรล่ะคะ“ถ้าจะพูดถึงคนที่เหมาะกับกู้ว่าง

ในใจฉู่เหมียนดุด่าโม่อี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า! ทำให้เธอเดือดร้อนจนได้!เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว แล้วขับรถออกไปอย่างเร่งรีบรถปากานีสีม่วงดูโดดเด่นบนท้องถนน เธอไม่กล้าชักช้าแม้แต่น้อยยี่สิบนาทีต่อมา เธอก็ยืนอยู่ตรงหน้ากู้ว่างเชินกู้ว่างเชินนั่งกินอาหารเช้าอย่างสง่าผ่าเผย ทุกท่วงท่าของเขาเต็มไปด้วยความมีระดับ ฉู่เหมียนแอบกลอกตาให้เขาในใจอี้เซินที่ยืนอยู่ข้างกู้ว่างเชิน พยักหน้าให้กับฉู่เหมียน “คุณนายน้อยเชิญนั่งครับ”ฉู่เหมียนเม้มปากเตรียมที่จะนั่งลง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเย็นชาของกู้ว่างเชินพูดดักขึ้นซะก่อน “ใครให้เธอนั่ง?”ฉู่เหมียนสบตาอี้เซิน อี้เซินรู้สึกผิดเล็กน้อยจึงพูดว่า “ท่านประธาน ผมขอตัวออกไปรอข้างนอกนะครับ”ยิ่งพูดมากก็ยิ่งผิดมาก เขาควรรีบถอยไปก่อน สามสิบหกกลยุทธ์ การหนีเป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุด! ฉู่เหมียนมองอี้เซินเดินออกไป แล้วหันไปมองกู้ว่างเชินโดยไม่พูดจาอะไร จากนั้นก็นั่งลงทันทีเธอนั่งเอียง ๆ ก็ได้ พอใจไหม?ที่เธอมาที่นี่ ไม่ได้หมายความว่าเธอกลัวกู้ว่างเชินซะหน่อย!กู้ว่างเชินขมวดคิ้ว จ้องฉู่เหมียนด้วยความไม่พอใจ “ฉันบอกให้เธอนั่งแล้วหรือไง?”“แล้วนายเรียกฉัน

เพราะเงินก้อนนี้ของกู้ว่างเชิน เธออาจจะต้องขอให้พ่อเธอช่วย…ณ โรงแรมเซิ่งตูฉู่เหมียนมาที่เคาน์เตอร์บาร์ บอกข้อมูลกับพนักงานแผนกต้อนรับและเอ่ยถาม “ขอโทษนะคะ ห้องนี้อยู่ตรงไหนคะ?”ในขณะนั้น กู้ว่างเชินก็เดินเข้ามาจากข้างนอก เขาถือโทรศัพท์แล้วเอ่ยเสียงต่ำ “ผมมาถึงแล้วครับ”เขาเข้าไปในลิฟต์และพบว่าฉู่เหมียนก็ตามเขาเข้ามากู้ว่างเชินขมวดคิ้ว มองฉู่เหมียนตั้งแต่หัวจรดเท้าทั้งสองคนไม่ได้เจอกันแค่วันเดียว ในการเจอกันอีกครั้งดูเหมือนจะเป็นศัตรูกันมากกว่า ไม่มีใครยอมใคร“อดีตสามีงานอะไรกัน ทำไมถึงได้มาที่โรงแรมล่ะ” ฉู่เหมียนพูดประชดประชันกู้ว่างเชินไม่มีสีหน้าใด ๆ และไม่สนใจเธอฉู่เหมียนสังเกตเห็นว่าเขาไปที่ชั้นเดียวกับเธอเธอจึงหันไปมองกู้ว่างเชินชายหนุ่มสวมชุดสูทสีดำดูเป็นทางการมาก แสงไฟสีเหลืองอ่อนในลิฟต์ส่องหน้าของเขา ขนตาที่หนาทึบบดบังเป็นเงาใต้ดวงตา ริมฝีปากบางเม้มแน่น ดูสวยอย่างบอกไม่ถูกฉู่เหมียนไม่กล้ามองต่อจึงละสายตากลับมา วางมือทั้งสองข้างไว้ข้างหน้า รู้สึกใจเต้นแรงเล็กน้อยกู้ว่างเชินเหลือบมองฉู่เหมียนอยู่แวบหนึ่ง ในดวงตาไม่มีความรู้สึกหวั่นไหวใด ๆวันนี้ฉู่เหมียนแต