All Chapters of สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: Chapter 121 - Chapter 130

ฉู่เทียนเหอมีท่าทีฮึดฮัด เชื่อเธออย่างนั้นเหรอ? คำสาบานของเธอไม่เคยมีความหมายอะไรเลย!เมื่อตอนแต่งงานกับกู้ว่างเชิน เธอมั่นใจนักหนาว่าจะไม่มีวันแพ้! แล้วดูนี่สิ ตอนนี้แพ้ยับเยินไม่เป็นท่า!“ไปเถอะ เดี๋ยวพ่ออยู่กับคุณปู่เอง ลูกไปทำงานเถอะ เห็นหน้าลูกแล้วพ่อรำคาญ!” ฉู่เทียนเหอผลักไสฉู่เหมียนเบา ๆฉู่เหมียนถึงกับหัวเราะ ก่อนที่จะออกไปทำงาน เธอพูดคำหวานอีกสองสามประโยคเธอรู้ดีว่าพ่อของเธอพูดไปอย่างนั้น พ่อรักเธอขนาดนี้ จะรำคาญเธอได้อย่างไร?จริง ๆ แล้ว ตั้งแต่เล็กจนโต พ่อไม่เคยตั้งความหวังให้เธอต้องเป็นคนแบบไหน เช่นนักออกแบบหรือแพทย์ชื่อดัง ความปรารถนาเดียวของพ่อ คือขอให้เธอมีความสุข สุขภาพดี และปลอดภัยก็พอแต่ตัวเธอนี่สิ ที่ไม่ได้เรื่องเสียเลย ทำใหัชีวิตของตนเละเทะไปหมด…ในตอนกลางคืนฉู่เหมียนถูกเสิ่นเหราชักชวนออกไปทานข้าว“เสิ่นซุปตาร์ วันนี้มีเวลาว่างได้ยังไงเนี่ย?” ฉู่เหมียนพูดแซวเธอเสิ่นเหราดึงเก้าอี้พร้อมส่งสัญญาณให้ฉู่เหมียนนั่งลง “คุณปู่เธอเป็นยังไงบ้าง?”“ท่านไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ” ฉู่เหมียนตอบเสิ่นเหราพยักหน้าแล้วบ่นพึมพำ “อยู่บ้านแล้วน่าเบื่อ ฉันเลยต้องเรียกเธอออกมา

เธอเดาถูก“เป็นคุณจริง ๆ เหรอ? ” ฉู่เหมียนขมวดคิ้ว พยายามกลั้นความตกใจไว้ ยังแสดงท่าทีสุภาพอยู่“ใช่” กู้ว่างเชินแกว่งแก้วไวน์ในมือ มองฉู่เหมียนด้วยความรู้สึกสนใจเป็นพิเศษฉู่เหมียนไม่อยากจะเชื่อ จึงหันไปมองต้วนจินต้วนจินที่รู้สึกประหม่าเล็กน้อยจากนั้นเขาจึงพยักหน้าใช่แล้ว สองคู่แข่งที่แข็งแกร่งที่สุดในครั้งนี้ ก็คือกู้ว่างเชินกับหานซือหลี่เขาเองก็กำลังสับสนว่าจะเลือกให้ใครดี ระหว่างกู้ว่างเชินหรือหานซือหลี่ความจริงจะให้ใครก็ไม่ต่างกัน เพราะพวกเขาทั้งคู่สามารถใช้ประโยชน์จากที่ดินได้อย่างเต็มที่แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า บริษัทตระกูลกู้มีระบบที่สมบูรณ์แบบแล้ว ไม่จำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนอีก ในขณะที่บริษัทตระกูลหานยังมีศักยภาพในการเติบโต และสมควรที่จะได้รับการสนับสนุนเพิ่มเติมแต่การสนับสนุนให้กับบริษัทตระกูลหานก็ดูเหมือนจะทำให้กู้ว่างเชินไม่พอใจ…ต้วนจินเองก็ยังรู้สึกสับสนอยู่เช่นกัน เมื่อครั้งแรกที่ดินผืนนี้ถูกนำออกประมูล บริษัทตระกูลกู้ดูเหมือนจะไม่สนใจ แต่พอมีการเปิดเผยข้อมูลของคู่แข่ง จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนใจและยืนยันว่าจะต้องได้ที่ดินนี้ฉู่เหมียนใช้มือข้างหนึ่งจับศีรษะ เ

เมื่อกู้ว่างเชินเห็นผู้ชายคนนั้น ความโกรธในใจเขาก็ถูกปลดปล่อยออกมาทันที “ไปให้พ้น!”เขาดูดุมากเสียงที่ดุดันนั้นทำให้ไหล่ของฉู่เหมียนสั่นสะท้าน และเธอก็รู้สึกสงสารผู้ชายคนนั้นผู้ชายคนนั้นเปิดปากจะพูด แต่กลับถูกด่าจนไม่รู้จะทำอย่างไร เขาจึงหันหลังและรีบเดินออกไปทันทีฉู่เหมียนผลักกู้ว่างเชินออกแล้วยิ้มให้เขาอย่างเฉย ๆ “นายก็รู้ว่าฉันกล้าทำ” หลังจากพูดจบ เธอก็ไปกดปุ่มลิฟต์เพื่อลงไปชั้นล่างกู้ว่างเชินมองเธอขณะที่ไหล่ของเขาเสียดสีกับเธอ เส้นผมของเธอปลิวลงมาอยู่ที่ไหล่ของเขา ใต้กระดูกไหปลาร้าที่สวยงาม รูปร่างเซ็กซี่ของเธอปรากฏขึ้นอย่างเลือนลางกู้ว่างเชินรู้สึกคอแห้งและร้อนผ่าวเขาจับข้อมือของฉู่เหมียนฉู่เหมียนเงยหน้าขึ้น ใช้สายตาที่ดื้อรั้นจ้องไปที่เขา “คุณกู้ ยังมีธุระอะไรอีกเหรอคะ？”กู้ว่างเชินหายใจหนัก เสียงของเธอที่เรียกเขาว่า “คุณกู้” ยังดังอยู่ในหูอะไรก็คุณกู้ คุณกู้!เมื่อไหร่กันที่คำเรียกนี้กลายเป็นสิ่งที่น่าหงุดหงิดขนาดนี้!กู้ว่างเชินก้าวไปข้างหน้าอีกก้าว ผลักฉู่เหมียนไปยังมุมลิฟต์อีกครั้ง เขาขมวดคิ้ว หน้าตาเขาดูแปลกไป เขาพูดว่า “ฉู่เหมียน ฉันเกลียดคำนี้!”“งั้นเ

ฝ่ามือร้อนของเขาวางลงบนร่างของเธอ เขาก้มตัวเข้ามาใกล้แล้วเอ่ยเตือนเธอว่า “ฉู่เหมียน ฟังให้ดีนะ ในเมื่อเรายังไม่ได้หย่ากัน เธอต้องทำตัวเป็นคุณหญิงกู้ผู้ซื่อสัตย์ อย่าออกไปทำเรื่องให้ฉันเดือดร้อน”“ถ้าเธอกล้าทำให้ฉันอับอาย…” เขาหรี่ตามอง พร้อมกับแววตาที่แสดงถึงการคุกคามมือของฉู่เหมียนที่แขวนอยู่ข้างขากำลังค่อย ๆ กำเป็นกำปั้น เมื่อได้ยินเขาพูดว่า “อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ”ฉู่เหมียนรู้ดีว่ากู้ว่างเชินนั้นใจดำมากแค่ไหนคำว่า “ไม่เกรงใจ” ที่เขาพูดนั้นชัดเจนว่ามากกว่าที่จะหมายถึงแค่เธอหากเขาโกรธมาก ๆ ตระกูลฉู่จะต้องได้รับผลกระทบด้วยแต่กู้ว่างเชินเอ่ยถามเธอ “นี่เธอประเมินตัวเองสูงเกินไปหรือเปล่า?”ฉู่เหมียนจะยอมให้เขาทำร้ายตระกูลฉู่อย่างนั้นเหรอ?เธอเป็นคนที่ยอมแพ้ง่าย ๆ หรือไงกัน?เธอแค่อ่อนแอในเรื่องความรักเท่านั้น!ถ้าเขากล้าทำอะไรกับตระกูลฉู่ เธอไม่มีวันปล่อยเขาแน่นอน!“ฉู่เหมียน เธอรู้ดีว่าฉันมีอำนาจมากแค่ไหน” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาสิ่งใดที่เขาตั้งใจทำมันแล้ว ยังไม่เคยล้มเหลวมาก่อนพูดจบ เขาก็ลงจากรถฉู่เหมียนเห็นเขาจัดเสื้อผ้าเรียบร้อย กลับมามีท่าทางเหมือนสุภาพบุรุษอีก

ฉู่เหมียนเปิดตู้เย็นดู ก็พบว่ามีของกินมากมาย เธอเอ่ยถามเขา “ช่วงนี้นายพักอยู่ที่นี่เหรอ?”“อืม”ฉู่เหมียนไม่ได้รู้สึกแปลกใจนักของกินเหล่านี้น่าจะเป็นของที่อี้เซินเตรียมไว้ให้เขาแต่อี้เซินลืมไปหรือเปล่าว่าประธานใหญ่ของเขาไม่เคยเข้าครัวเลยฉู่เหมียนต้มให้น้ำเดือด แล้วใส่เส้นบะหมี่ใช้มีดเฉือนลงไป เธอเตรียมเครื่องปรุง จากนั้นนำเส้นที่ต้มสุกไปล้างน้ำเย็น และใส่เส้นลงในน้ำซุปที่เตรียมไว้โรยต้นหอมและวางไข่ดาวให้เรียบร้อย ถือเป็นอันว่าเสร็จเมื่อเธอจะยกไปเสิร์ฟ ก็กลับเผลอโดนความร้อน ทำให้เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าวและใช้มือจับที่หูกู้ว่างเชินมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ ไม่สามารถกลั้นขำในใจได้ เขายกที่โต๊ะอาหารด้วยตัวเองฉู่เหมียนมองเขา ในใจเธอรู้สึกเศร้ากู้ว่างเชินยังคงเป็นคนที่เอาใจใส่ แต่เสียดายนิสัยเอาใจใส่นี้ เขาไม่เคยมอบให้กับเธอ เมื่อคิดถึงจุดนั้น มันทำให้เธอรู้สึกอิจฉาลู่เจียวเป็นอย่างมาก อิจฉาจนแทบจะเป็นบ้าฉู่เหมียนยื่นตะเกียบให้กับเขาเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองคนนั่งร่วมโต๊ะอาหารด้วยความสงบฉู่เหมียนรู้สึกประหลาดใจ คนที่เธอเคยรักที่สุด ตอนที่เธอเริ่มไม่รักเขาแล้ว แต่เขากลับกินอาหารที