“ฉัน…”พอเซียวเสวี่ยอิ๋งอึ้งถูกถามก็อึ้งไป จากนั้นน้ำตาก็ไหลลงมาไม่หยุด ก่อนจะเอ่ยด้วยสีหน้าโศกเศร้า “ฉันแค่…แค่เกลียดความเผด็จการและความเย่อหยิ่งของคุณก็เท่านั้น ใครจะไปคิดว่าจะมีผลลัพธ์แบบนี้”เกลียด?!ฉู่เฉินกัดฟันกรอดและกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “แค่เพราะคุณเกลียด คนคนหนึ่งจึงต้องตายไป”“เป็นคุณหนูใหญ่จนเคยชินแล้วสินะ ตามความคิดของคุณผู้ชายทั้งโลกต้องเดินตามจมูกคุณ เคารพนอบน้อมต่อคุณแบบนั้นใช่ไหม?”“คุณจะเกลียดก็ได้ แต่นั่นก็ต่อเมื่อคุณมีคุณสมบัตินั้น”“อยากตาย คุณก็ไม่ต้องตามทุกคนมา ผมไม่ถือสาศพหนึ่งศพที่เกลียดผม”สิ้นเสียง ฉู่เฉินก็ยกมือถอนยันต์สลายผนึกที่ปกป้องเซียวเสวี่ยอิ๋งไว้กลับมาทันที หลังจากตะคอกด้วยความโกรธแล้วก็เดินกลับไปอยู่แนวหน้าของทัพเซียวเฟิงเห็นดังนั้นจึงรีบไปตะโกนใส่เซียวเสวี่ยอิ๋ง “เสวี่ยอิ๋ง เธอยังไม่รีบไปขอโทษคุณฉู่อีก หรือเธออยากตายอยู่ที่นี่จริง ๆ ใช่ไหม?”เซียวเสวี่ยอิ๋งในเวลานี้สับสนอย่างสิ้นเชิง เธอคิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าฉู่เฉินจะใจดำกับเธอได้ขนาดนี้ตั้งแต่เด็กยันโต ไม่ว่าคนในครอบครัวหรือเพื่อนร่วมชั้น แม้แต่ตอนที่มาถึงศูนย์บัญชาการกองทหารรักษ
Baca selengkapnya