บททั้งหมดของ ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: บทที่ 491 - บทที่ 500

เฉินปินกระอักกระอ่วน กลับทำได้เพียงพยักหน้ารัวๆ “ได้ ฉันจะไปเร่งเดี๋ยวนี้”เอ่ยจบ เขาหันตัวเดินไปทางห้องครัวด้านหลังทันที ก่อนจะออกจากห้อง เขาเหลือบมองชีเสวี่ยด้วยสายตาแฝงความหมายแวบหนึ่งสีหน้าของเขาราวกับกำลังพูดว่า ไม่ว่ายังไงก็อย่าโดนไอ้ฉู่เฉินเผด็จศึกเด็ดขาดนะโดนแขกคนอื่นใช้บริการก็แล้วไป ถึงยังไงลูกค้าพวกนั้นก็มีแต่คนที่ไม่รู้จัก แถมยังไม่เกี่ยวข้องกับแวดวงสังคมของพวกเขาเลยสักนิด แต่ฉู่เฉินกลับไม่เหมือนกันถึงแม้หลังจากจบมัธยมต้นทุกคนจะไม่ค่อยได้ติดต่อกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะขาดการติดต่อกันไปอย่างสิ้นเชิง ยิ่งเมืองเจียงจงเล็กขนาดนี้ ไม่แน่ว่าอาจมีเพื่อนสมัยเรียนคนไหนบังเอิญเจอฉู่เฉินเข้าก็ได้ถ้าหากฉู่เฉินป่าวประกาศต่อหน้าเพื่อนสมัยเรียนคนอื่น ว่าเผด็จศึกชีเสวี่ยในที่ทำงานของเธอ แล้วเขาจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง?เพียงแต่ชีเสวี่ยกลับไม่มีเวลาสนใจเฉินปินแม้แต่น้อย ตอนนี้ในหัวของเธอมีแต่ฉู่เฉินเท่านั้นมิหนำซ้ำยังดึงถุงน่องขึ้นไปเหนือเข่าแล้วด้วยซ้ำแม่งเอ๊ย!เฉินปินรู้สึกเจ็บปวดจนเหมือนแทบขาดใจผ่านไปไม่นาน อาหารทุกอย่างถูกนำมาเสิร์ฟในห้องส่วนตัว ฉู่เฉินจิบน้ำชา พลางหันไป

ในขณะที่เฉินปินกำลังยืนอึ้งค้างอยู่กับที่ ขณะที่เขายังไม่ทันตั้งสติได้ คำพูดถัดมาของฉู่เฉินก็ได้กระตุ้นไฟโทสะที่ถูกกดข่มไว้ในก้นบึ้งหัวใจของเฉินปินให้ระเบิดออกมา“เงินใส่ซองงานแต่งเดือนหน้าของพวกนายฉันขอไม่ใส่นะ ฉันยกลูกน้อยตัวอ้วนจ้ำม่ำให้เป็นของขวัญแทนแล้วกัน จะได้ไม่เสียแรงที่เป็นเพื่อนสมัยมัธยมกันมา”พูดจบประโยค ฉู่เฉินก็เพิ่มแรงกระแทกให้หนักกว่าเดิมเสียงตีกลองดังก้องไปทั่วโถงทางเดิน แม้แต่พนักงานเสิร์ฟอาหารที่เดินผ่านไปผ่านมาก็ยังได้ยินเต็มสองหู“ฉะ… ฉู่เฉิน ทำฉันให้ตายไปเลย ออกแรง… ออกแรงทำฉันอีก…”แต่ในตอนนี้ ชีเสวี่ยที่ตกอยู่ในสภาวะลืมตัวอย่างสิ้นเชิงกลับไม่ได้สังเกตเห็นสองคนนั้นที่ยืนอยู่หน้าห้องเลยแม้แต่น้อย เธออ้ากลีบปากเล็กๆ นั่นออก สายตาเลื่อนลอย ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาอ๊าก!เฉินปินเคียดแค้นจนน้ำตาแทบไหล เขากำหมัดแน่น ไฟโทสะลุกท่วมท้นจนถึงขีดสุดแต่เขาไม่กล้าลงไม้ลงมือกับฉู่เฉินในที่ทำงาน ถึงยังไงพนักงานรักษาความปลอดภัยในร้านนี้ก็ผ่านการฝึกฝนพิเศษมา บางคนเป็นถึงทหารที่เพิ่งปลดประจำการด้วยซ้ำถ้าเขากล้าพุ่งตัวเข้าไป ไม่เพียงจะไม่เกิดอะไร

“คุณเป็นใคร? ขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าพนักงานถือว่าผิดกฎหมาย รู้หรือเปล่า?”จ้าวเจวียนก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ถามพร้อมกับเชิดโคมไฟดวงใหญ่สองดวงของเธอขึ้น“พวกเธอมีสิทธิ์อะไรมาจับเขา? ฉันจะบอกพวกเธอให้นะ ฉันเป็นทนายความป้ายทองของสำนักงานกฎหมายหมิงเจวี๋ยเชียวนะ ระวังฉันจะฟ้องพวกเธอให้สิ้นเนื้อประดาตัว!”หญิงอ้วนประกาศตัวอย่างมั่นอกมั่นใจฉู่เฉินยิ้มเย็น ก่อนยกมือขึ้นชี้ไปที่รถเบนซ์จีสปอร์ตที่ถูกทุบจนควันลอยโขมงอยู่ด้านหลังของเธอ “ก่อนจะพูดอะไร ดูสถานการณ์ให้ชัดเจนก่อนดีกว่านะ เขาทุบรถของผม ผมแจ้งตำรวจจับเขา ไม่ใช่เรื่องสมเหตุสมผลหรอกเหรอ?”หญิงอ้วนได้ยินอย่างนั้นจึงเพิ่งตระหนักได้ว่า รถเบนซ์จีสปอร์ตที่อยู่ข้างเฉินปินแม้แต่ฝากระโปรงหน้าก็ปลิวไปแล้ว ส่วนประตูรถก็ร่วงอยู่บนพื้นในสภาพยับเยินไม่เหลือเค้าเดิม“ปินปิน เธอ… เธอทำอะไรลงไปจ๊ะเนี่ย”หญิงอ้วนตระหนักได้ถึงความรุนแรงของปัญหา จึงกระซิบถามเฉินปินกัดฟัน ชี้หน้าฉู่เฉินแล้วพูดว่า “ไอ้หมอนี่มันเอากับเมียของผมต่อหน้าผม! ผมทนไม่ไหวเลยพังรถมัน!”สิ้นประโยคนั้น สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องไปที่ฉู่เฉินฉู่เฉินยักไหล่เหมือนตัวเองไร้ควา

สาวสวยชุดแดงมองไปตามนิ้วของฉู่เฉิน ดวงหน้าเรียวสวยพลันแปรเปลี่ยนเป็นตกตะลึง จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นยกยิ้มเต็มใบหน้า “พี่จ้าว! ทำไมเป็นพี่ได้ล่ะเนี่ย”สาวสวยชุดแดงรีบวิ่งเข้าไปดึงแขนของจ้าวเจวียน ราวกับพี่น้องที่สนิทกันมานานหลายปีจ้าวเจวียนเองก็มองสาวสวยชุดแดงอย่างงุนงงเช่นกัน “ทนายเย่ ที่แท้ก็คุณนี่เอง ไม่เจอกันหลายปี วางแผนจะกลับมาเติบโตในเมืองเจียงจงแล้วเหรอ”สาวสวยชุดแดงพยักหน้ารัวๆ ก่อนจะถามอย่างแปลกใจว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ”จ้าวเจวียนไม่มัวอ้ำอึ้ง เธอพูดประโยคเดียวกับฉู่เฉินซ้ำอีกรอบ จากนั้นก็บอกกับสาวสวยชุดแดงว่า “ฉันขอแนะนำให้รู้จักก่อนนะคะ คุณคนนี้ก็คือหมอเทวดาฉู่ ฉู่เฉินค่ะ”หมอเทวดา?สาวสวยชุดแดงหันไปมองฉู่เฉินอย่างตกตะลึง เขาอายุน้อยเกินไปจริงๆ“หมอเทวดาฉู่ คุณคนนี้ก็คือทนายเย่ เย่ชิ่นเหยียน”จ้าวเจวียนหันไปแนะนำให้ฉู่เฉินรู้จัก“สวัสดีครับ”ฉู่เฉินยื่นมือไปจับทักทายเย่ชิ่นเหยียนอย่างมีมารยาทมือเล็กๆ คู่นั้นสัมผัสเนียนนุ่มเย็นเยียบ ผิวเรียบลื่นละเอียดอ่อน นิ่มเหมือนไร้กระดูก ดูก็รู้ว่าเป็นลูกคุณหนูบ้านรวย“หมอเทวดาฉู่ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ทนายความบริษัทฉันไ

เช้าวันต่อมา ฟางอวี่เจิ้งกับเจียงไห่ตงมารับฉู่เฉินอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาถึงบ้านใหญ่ตระกูลฉู่“คุณฉู่ ขอโทษด้วยจริงๆ นะครับที่ต้องรบกวนให้คุณตื่นแต่เช้าอย่างนี้”เจียงไห่ตงเอ่ยอย่างเกรงอกเกรงใจฉู่เฉินโบกมือยิ้มๆ “ไม่เป็นไรครับ ในเมื่อนายท่านใหญ่เฉียนมีผลงานด้านการสู้รบที่เลื่องลือ ผมช่วยเขาก็เท่ากับช่วยตัวเอง”พูดจบ ฉู่เฉินเปิดประตูรถเข้าไปนั่งข้างในฟางอวี่เจิ้งนั่งตำแหน่งคนขับ รับบทเป็นคนขับให้ฉู่เฉินเขาออกรถ พลางหันไปพูดกับฉู่เฉินว่า “ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนายท่านใหญ่เฉียว เกรงว่าชีวิตของผู้ว่าการเฉียวคงต้องหยุดชะงักเพียงเท่านี้แล้ว”“ดังนั้น ทั่วทั้งตระกูลเฉียวต่างก็ให้ความสำคัญกับอาการป่วยของนายท่านใหญ่เฉียวมาก หมอชื่อดังหลายคนทั้งในและต่างประเทศเคยมารักษาหมดแล้ว แต่อาการก็ไม่ดีขึ้นเลย ยิ่งช่วงนี้อาการของนายท่านใหญ่แย่ลงเรื่อยๆ ดังนั้น…”พูดมาถึงตรงนี้ ฟางอวี่เจิ้งถอนหายใจเบาๆเจียงไห่ตงขมวดคิ้วเอ่ยว่า “เพื่อนร่วมรบหลายคนของนายท่านใหญ่เฉียวล้วนเป็นคนใหญ่คนโตของมณฑลเจียง หลายคนถึงขั้นรับตำแหน่งสำคัญอยู่ในเขตสงคราม ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ผู้ว่าการเฉียวที่ใส่ใจเป็นพิเศษ แม้แต่พวกผมเองก