All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 411 - Chapter 420

ลูกน้องคนนั้นได้ยินคำกล่าวก็รีบไปหลบข้าง ๆ สาวน้อยคนนี้ก็มากับฉู่เฉิน เขาล่วงเกินไม่ไหวปี้เวยกับลูกน้องคนนี้ดึงดันยืนอยู่ตรงหน้าประตูฟังเพลงทิเบตที่ราบสูงอยู่เป็นชั่วโมง จนกระทั่งโซฟาภายในห้องกระแทกผนังอย่างรุนแรงเป็นครั้งสุดท้ายจนส่งเสียงดังลั่นตามมาด้วยเสียงร้องที่สูงกังวานของเซี่ยฉีฉี ในที่สุดก็วาดเครื่องหมายจบประโยคได้อย่างสมบูรณ์“เผด็จการมากเหลือเกิน มีพลังความเป็นชายมากเกินไปแล้ว!”ปี้เวยเลียริมฝีปากแดงเพลิง มองแผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉู่เฉิน แววตาเต็มไปด้วยความหลงใหลมีเพียงผู้ชายแบบนี้เท่านั้นถึงคู่ควรจะประลองกับเธอ.....บนโซฟาในห้องส่วนตัว เซี่ยฉีฉีกางแขนอย่างไร้เรี่ยวแรง โอบกอดฉู่เฉินที่กำลังทะลวงขีดจำกัดเข้าไปในอ้อมแขนอันกว้างใหญ่ ในขณะที่หยาดเหงื่อหอม ๆ ไหลลงมาจากใบหน้าของฉู่เฉิน ภายในร่างกายของฉู่เฉินพลันส่งเสียงดังแกรก ๆพลังวิญญาณอันรุนแรงพุ่งทะลวงเส้นลมปราณตูและเส้นลมปราณเริ่นของฉู่เฉินทันที ก่อนจะโคจรไปทั่วทั้งร่าง!จากนั้นความรู้สึกผ่อนคลายสดชื่นก็ถาโถมเข้าในสมอง ความสามารถในการรับรู้ของฉู่เฉินเพิ่มขึ้นมากกว่าสองเท่าแล้ว! เซลล์ทั้งหมดในร่างกายพยายาม

ในตอนนี้เอง จู่ ๆ ประตูห้องก็เปิดออก จางหลงก้าวเข้ามาในห้องทำงานด้วยสีหน้าทะมึนเขามองไปยังเฉินหย่งที่ขดตัวอยู่ในมุมกำแพงก่อน จากนั้นสายตาเย็นชาก็ทอดมองมาทางของเซี่ยอ้ายกั๋ว ผ่านไปพักใหญ่ จางหลงถึงค่อยเดินมาใกล้ฉู่เฉิน แล้วเอ่ยด้วยความเคารพมากยิ่งขึ้นว่า “คุณฉู่ ผมตรวจสอบเรื่องทั้งหมดอย่างชัดเจนแล้วครับ นี่เป็นคลิปกล้องวงจรปิดตอนนั้น รบกวนคุณฉู่ช่วยดูด้วยครับ”จางหลงยื่นข้อมูลคลิปวิดีโอมายังเบื้องหน้าฉู่เฉินขณะที่พูด ซี้ด!เซี่ยอ้ายกั๋วเห็นดังนั้น หัวใจก็อดกระตุกขึ้นมาไม่ได้ เอ่ยพลางพยายามดิ้นรนก่อนตายว่า “ผมไม่สนว่าพวกคุณมาจากไหน แต่พี่หย่งเป็นคนของท่านหลงเชียวนะ!” “ผมเองก็กินข้าวร่วมโต๊ะกับท่านหลงเป็นประจำ ถ้าเกิดรู้จักทิศทางลม ทางที่ดีพวกคุณปล่อยพวกเราไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดท่านหลงรู้ว่าพวกคุณกล้าแตะผมกับพี่หยง เขาจะต้องถลกหนังของพวกคุณแน่!” เรื่องมาถึงขั้นนี้ เซี่ยอ้ายกั๋วรู้ว่าไม่มีทางบ่ายเบี่ยงได้แล้ว เขาจึงไม่แสร้งทำตัวน่าสงสารอีกต่อไป แต่ว่ายกเรื่องท่านหลงออกมาแทนมองไปทั่วทั้งเจียงจง ใครกล้าไม่ไว้หน้าท่านหลงบ้าง?ไม่แน่ว่าบางทีฉู่เฉินรู้ว่าเขากับท่านหลงมีส

จัดซื้อวัตถุดิบสำหรับทำยา?จางหลงดีใจอย่างคาดไม่ถึงจริง ๆ ด้วยเส้นสายของเขา การหาร้านวัตถุดิบสำหรับทำยามือหนึ่งสักหลาย ๆ เจ้าไม่ใช่เรื่องยากเลย นอกจากนี้อัตรากำไรในนี้ยังมากกว่าการพนันเสียอีกเรื่องสำคัญที่สุดคือนี่เป็นช่องทางที่คุณฉู่มอบให้ มองในระยะยาวแล้ว ไม่มีทางผิดพลาดแน่นอน พอคิดได้ดังนั้น จางหลงก็เอ่ยขอบคุณเป็นอย่างยิ่งว่า “ขอบคุณคุณฉู่มากครับ คุณโปรดวางใจ ผมจะต้องจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย ไม่ทำให้คุณฉู่ผิดหวังแน่นอน!” ฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “อืม เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ เชื่อว่าท่านหลงคงไม่มีปัญหาแน่นอน ไว้กลับไปแล้วคุณไปประสานงานกับโจวเทียนเฟิ่งดูนะครับ” “ได้ ๆๆ จัดการตามที่คุณฉู่ว่ามาเลย ถ้าเกิดไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ผมไม่รบกวนคุณฉู่แล้วครับ” จางหลงพูดพลางลอบปรายตามองเซี่ยฉีฉี เขายังรู้จักกาลเทศะอยู่ จะรั้นอยู่ต่อไม่ยอมไปไม่ได้เป็นอันขาด นั่นไม่กลายเป็นก้างขวางคอหรือไง? “อืม คุณไปทำธุระเถอะครับ” ฉู่เฉินโบกมือไล่จางหลงออกไป จากนั้นเขาก็พาเซี่ยฉีฉีกลับไปที่ห้องส่วนตัวของหลิวฉางเจียง เวลานี้ หลิวฉางเจียงถูกมอมจนเมาเต็มที่แล้ว สาวงามหลายสิบคนก็ถูกปี้เวยไล

ชั่วขณะหนึ่ง แม้แต่ฉู่เฉินก็มองจนใจลอย! เรียวขางามที่เกลี้ยงเกลาดั่งหยกคู่นั้นดูขาวนวลขึ้นเล็กน้อยภายใต้แสงจันทร์ ชุดเดรสชีฟองยาวแทบจะโปร่งใสที่ปกปิดไว้เพียงครึ่งเดียวยิ่งเพิ่มความรู้สึกเลือนรางหน้าอกอวบอิ่มเต่งตึงเบื้องหน้าคู่นั้นเผยให้เห็นเพียงครึ่งเดียว ส่วนที่นูนขึ้นมาเป็นรูปทรงครึ่งวงกลมสองลูกและร่องอกที่ขาวเนียนทำให้ผู้คนอดจินตนาการโลดแล่นไม่ได้ องคาพยพทั้งห้าอันประณีตงดงาม คิ้วตาล้วนเฉิดฉันราวกับเซียน“แม่เจ้า นั่นใช่พี่นางฟ้าหรือเปล่า?”“ฉันตาฝาดไปแล้วใช่หรือเปล่า เทพธิดาลงมาที่บ้านฉันแล้วเหรอ?”แม้แต่ชาวบ้านหลายคนที่อยู่รอบข้างก็ถูกภาพตรงหน้านี้ดึงดูดสายตาโดยสิ้นเชิงอึก! ฉู่เฉินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ติดต่อกัน ฝืนข่มกลั้นความหวั่นไหวในใจ นี่มันท่านผู้อาวุโสลัทธิศักดิ์สิทธิ์ที่เจอบนเทียนเฟิ่งวิลลาเมื่อครั้งก่อนไม่ใช่เหรอ?อาจเป็นเพราะครั้งก่อนอยู่ภายใต้สถานการณ์เร่งด่วน เขาเลยไม่ได้สนใจสาวงามเลิศล้ำผู้นี้แต่ตอนนี้ เมื่อดูให้ละเอียด ฉู่เฉินพลันรู้สึกว่าสาวงามที่อยู่รอบตัวทั้งหมดดูจืดชืดไปเลย เมื่อเปรียบเทียบกับสาวงามตรงหน้านี้ที่ทำให้เกิดความรู้สึกเหมือนไม่ใช่ปุถุช

“กล้าเกี่ยวก้อยไหม?” เมื่อได้ยินคำพูดที่มาอย่างกะทันหันของฉู่เฉิน อวี้ลู่ก็อึ้งไปก่อน จากนั้นก็อดปิดหน้ายิ้มหวานขึ้นมาไม่ได้ หมอน้อยคนนี้น่ารักเกินไปแล้วจริง ยังอยากเกี่ยวก้อยกับเธออีก?ไม่ใช่เด็กแล้วนะ “ได้!”อวี้ลู่พูดพลางยื่นนิ้วก้อยเรียวบางออกมา ฉู่เฉินก็ยื่นนิ้วก้อยออกมาเช่นกัน ก่อนจะเกี่ยวก้อยกับมือเนียนบอบบางของอวี้ลู่ทันทีที่สัมผัสก็มีความเย็นลื่นสายหนึ่งส่งเข้ามามือเล็ก ๆ ข้างนั้นเย็นเล็กน้อยเหมือนหยก สัมผัสที่มือดีมากจริง ๆมิน่าล่ะในมรดกของมังกรเฒ่าถึงบรรยายว่ากายาหยกเซียนสวรรค์เป็นกระถางที่หาได้ยากยิ่งถึงขนาดยังบอกว่าถ้าได้ร่วมสังวาสกัน ไม่เพียงเพิ่มพลังขึ้นมาก ยังสามารถเพลิดเพลินกับความสุขของชีวิตมนุษย์ได้อย่างเต็มที่ซี้ด!มังกรเฒ่าไม่ได้หลอกฉันจริง ๆ ด้วยฉู่เฉินคิดได้ดังนั้นก็ปล่อยมือเล็ก ๆ ของอวี้ลู่อย่างอาลัยอาวรณ์ แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าลำบากใจนิดหน่อยว่า “การหลอมยาไม่ใช่ปัญหา แต่ว่าคุณต้องช่วยหาสมุนไพรนี้ อาศัยแค่แหล่งข่าวของผม น่าจะต้องรอจนทะเลกลายเป็นท้องนาเลย” อวี้ลู่พยักหน้าหนัก ๆ แม้แต่ในแดนเซียน สมุนไพรนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะพบเจอได้บ่อย เนื่องจากเงื่อ