บททั้งหมดของ ชายาแพทย์พลิกชะตา: บทที่ 871 - บทที่ 880

1200

บทที่ 871

ซูจิ่งสิงรู้ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ จึงกล่าวอย่างอ่อนโยน “เจ้าเก็บตั๋วเงินเหล่านี้ไปเถอะ”หลังจากสิ้นสุดการประมูล ปรมาจารย์แพทย์และผู้ฝากขายสมบัติคนอื่น ๆ ต่างก็ได้กำไรไปหมดแล้วดังนั้นตั๋วเงินในนี้ล้วนแต่เป็นตำลึงเงินที่ประมูลมาจากอินซานทั้งสิ้น“เช่นนั้นข้าไม่เกรงใจแล้วนะ”ครั้นนึกขึ้นได้ว่าพวกเขาสมรู้ร่วมคิดกับทูเจวี๋ย กู้หว่านเยว่ก็ไม่ยั้งมือแต่อย่างใด เพียงโบกมือเดียวก็กวาดเอากล่องตั๋วเงินจำนวนหนึ่งภายในห้องเข้าไปในห้วงมิติในเวลาเดียว นางเดินเข้ามาในมุมหนึ่งของห้อง รวบรวมสมบัติที่มากองไว้ตรงมุมหนึ่งของห้องเกรงว่าคงจะไม่มีใครรู้ เงินทั้งหมดที่ประมูลได้ในวันนี้ได้เข้ามาอยู่ในกระเป๋าของกู้หว่านเยว่เรียบร้อยแล้ว เรียกได้ว่านางคือผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุด“ท่านพี่ เราไปกันเถอะ”สิ่งที่ควรถามก็ถามไปหมดแล้ว อยู่ในตลาดประมูลต่อก็ไม่มีประโยชน์อะไรกู้หว่านเยว่หยิบน้ำมันเชื้อเพลิงถังหนึ่งออกมาจากห้วงมิติ แล้วลาดทั่วห้อง จากนั้นก็หยิบคบเพลิงหนึ่งอันมาจุดไฟเผาบ้านจนวอดวาย ก่อนจะพาซูจิ่งสิงกระโดดออกไปจากที่นี่ทั้งสองคนลอยตัวออกไปจากตลาดประมูล กระทั่งมาถึงยอดเขาที่ห่างออกไปหนึ่งร้อยเม
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 872

กู้หว่านเยว่พาซ่งเสวี่ยไปทานอาหารเช้าด้วยกัน ซ่งเสวี่ยหยิบหญ้าสงซินที่ประมูลได้เมื่อวานออกมา“เมื่อวานเห็นเจ้ามีธุระ จึงไม่ได้มารบกวนเจ้า ข้าแค่อยากมาถามเจ้าว่าช่วยหลอมยาจีนชนิดนี้เป็นยาให้ข้าหน่อยได้หรือไม่”ทั้งสองคนสนิทกันมาก ซ่งเสวี่ยก็ไม่ได้หยิ่งยโส จึงเปิดประเด็นทันทีกู้หว่านเยว่พิจารณาหญ้าสงซินครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าและกล่าวว่า “หญ้าสงซินชนิดนี้มีมูลค่ามาก อีกทั้งประสิทธิภาพก็แรงกล้า หากใช้ทั้งต้นมาหลอมเป็นยา ร่างกายของฮูหยินผู้เฒ่าโจวจะทนไม่ไหวเจ้าค่ะ ดังนั้นข้าจะใช้หญ้าสงชนิดนี้หลอมออกมาเป็นยาที่มีปริมาณเท่ากัน แต่เหมาะสมกับร่างกายของฮูหยินผู้เฒ่าโจวยิ่งกว่า”ซ่งเสวี่ยรีบกล่าว “ใช่ ๆ หมอที่ข้าเชิญมาก็กล่าวเช่นนี้ เดิมทีอยากให้หมอหลินช่วยหลอมยาจีน แต่สำหรับเขาการหลอมยาจีนดูเหมือนจะง่าย แต่ขั้นตอนการทำกลับยากยิ่งกว่า เขาไม่มีฝีมือด้านนี้ เกรงว่าจะทำลายหญ้าที่มีมูลค่าเหล่านั้นไปเสียเปล่า”นางคลี่ยิ้มอย่างรู้สึกผิด “อย่างนั้นก็ช่วยไม่ได้ ข้าทำจึงต้องมารบกวนเจ้า”กู้หว่านเยว่คลี่ยิ้ม “เจ้ากับข้าสนิทกัน ทำไมต้องบอกว่ารบกวนด้วย เจ้าควรมาให้ข้าช่วยหลอมยาจีนให้ตั้งแต่ตอนแรกแล้ว
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 873

“ท่านพ่อ ท่านพ่อ!”เสี่ยวชิวร้องไห้วิ่งโผเข้าไปกอดวุนมู่เจี้ยง จากนั้นก็ตะโกนเสียงดัง “ท่านพ่อไม่หายใจแล้ว!”ซุนเอ้อร์หลางได้ยินแต่กลับไม่ได้รู้สึกเสียใจเลยสักนิด ทั้งยังถือโอกาสล้วงกระเป๋าของซุนมู่เจี้ยง ก่อนจะตะเกียดตะกายลุกขึ้นและวิ่งออกไปด้านนอก“เจ้ามันสัตว์เดรัจฉาน!”ชิงเหลียนลอยตัวขึ้นมา ก่อนจะใช้เท้าข้างหนึ่งเตะอีกฝ่ายจนล้มไปกองบนพื้น“ไอ้คนสารเลว ปล่อยข้า!”ซุนเอ้อร์หลางด่ากราดด้วยความโกรธเคือง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาเห็นสีหน้าเย็นยะเยือกของกู้หว่านเยว่ก็พลันตื่นตกใจโดยไม่กล้าส่งเสียง“เจ้ายังเป็นคนหรือไม่? ท่านพ่อข้าตกอยู่ในสภาพนี้ เจ้าหวังแต่จะขโมยเงินทองอีกหรือ”เสี่ยวชิวเสียใจอย่างมาก โอบกอดซุนมู่เจี้ยงพลางร้องไห้อย่างเจ็บปวดกู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วมุ่น เสียดายฝีมือของซุนมู่เจี้ยง จึงเดินเข้าไป“ถอยไป ข้าเป็นหมอ ให้ข้าดูหน่อย”เสี่ยวชิวรีบถอยไปด้านข้าง กู้หว่านเยว่ตรวจอาการของซุนมู่เจี้ยงครู่หนึ่งโชคดีที่ไม่ได้โกรธจนเลือดคลั่งในสมอง แค่โกรธมากจนหายใจไม่ทันก็เท่านั้นนางรีบหยิบเข็มออกมา แล้วฝังเข็มบนตัวของซุนมู่เจี้ยง ในขณะเดียวกันก็หยิบเครื่องเป่าลมออกมา จากนั้น
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 874

“สายไปแล้ว”ซุนมู่เจี้ยงไม่สนใจ สั่งให้เสี่ยวชิวเข้าไปหยิบเชือกมามัดเขาไว้เขาไม่มีทางลืม เมื่อครู่ในตอนที่เขาหมดสตินั้น ซุนเอ้อร์หลางผู้นี้ น้องชายแท้ ๆ ของเขาผู้นี้คิดจะขโมยเงินและชิ่งหนีไปน้องชายเฮงซวย!ต่อไปเราขาดกัน“ไว้เจ้าตายเมื่อไหร่ ท่านปู่กับท่านย่าคงได้สาปแช่งเจ้าเป็นแน่ ข้าจะหาความเมตตาให้เจ้าอย่างถึงที่สุดละกัน”ซุนมู่เจี้ยงด่าทออย่างไม่สบอารมณ์ เสี่ยวชิวถึงขั้นยกนิ้วโป้งชื่นชม“ท่านพ่อ ท่านควรทำอย่างนี้ตั้งนานแล้ว ขังท่านอารองไว้ในคุก ปล่อยให้เขาอยู่ในคุกอย่างสงบสุข”บางทีอาจจะทำให้เลิกเล่นการพนันได้ แบบนี้ไม่ดีกว่าหรือ?กู้หว่านเยว่เดินออกมาจากบ้านของซุนมู่เจี้ยงอย่างไม่สบายใจ ถึงอย่างไรก็ยังไม่ได้แม่แบบตัวอักษร เหตุการณ์นี้ทำลายแผนเดิมของนาง“เช่นนั้นเราไปดูในเมืองกันเถอะ ถือเป็นการสงบสติอารมณ์ด้วย”ซ่งเสวี่ยแนะนำ ทั้งสองคนเดินมาถึงตลาดเพื่อให้เดินเล่นอย่างสะดวกทั้งสองคนได้ลงจากรถม้า และเดินเท้าเข้าไป“ขอคารวะพระชายา” โจวเซิงถือสมุนไพรในมือ ครั้งเห็นพวกเขาสองคนก็นึกประหลาดใจ คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอกันที่นี่”เขามองหน้าซ่งเสวี่ยด้วยสายตาเปล่งประกาย ก่อนจะละสา
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 875

กู้หว่านเยว่รู้สึกรังเกียจ เบนสายตาไปทางอื่นเพราะไม่อยากเห็นหนูที่กำลังส่งเสียงร้องจี๊ด ๆ เหล่านั้น “ข่าวลือนี้แพร่กระจายออกมาจากที่ไหน?”โจวเซิงส่ายหน้า “เรื่องนี้ข้าเองก็ไม่รู้ขอรับ”ซ่งเสวี่ยจึงอดกล่าวไม่ได้ “กินหนูเพื่อยืดอายุขัย พวกเขาคิดว่าจะมีคนมาซื้อหนูจริง ๆ หรือ?”สิ้นสุดเสียงก็เหมือนถูกตบหน้าอย่างแรง เนื่องจากมีคนจำนวนมากออกไปซื้อ“พวกเราเปลี่ยนที่เดินเล่นกันเถอะ”ซ่งเสวี่ยอดกลั้นความสะอิดสะเอียน จริง ๆ แล้วนางไม่ได้อยากอยู่ที่นี่ต่อกู้หว่านเยว่กลับกล่าวขึ้นด้วยความสงสัยว่า “พี่หญิงซ่ง คุณชายโจว พวกท่านสองคนเดินเล่นไปพลาง ๆ ก่อนนะ ข้ามีเรื่องสำคัญต้องไปจัดการ”นางสงสัยว่าเรื่องของหนูเหล่านี้ต้องไม่ง่ายเพียงนั้น จึงไม่มีอารมณ์เดินเล่นต่อ“หงเจว เจ้าอยู่ปกป้องพี่หญิงซ่งอยู่ที่นี่”กู้หว่านเยว่กระโดดขึ้นรถม้าจากไป“หว่านเยว่”ซ่งเสวี่ยยงไม่ได้สติ เจ้าตัวก็จากไปแล้ว นางรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก“พระชายาชักจะจุ้นจ้านเกินไปแล้ว บอกให้ไปก็ไป”โจวเซิงเองก็อ้าปากตางค้างซ่งเสวี่ยกลับอิจฉา “ข้าอิจฉาหว่านเยว่มาก ยุ่งงานก็ดี จะได้ไม่ต้องเหมือนข้า และเสียเวลาไปกับความว่
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 876

ซูจิ่งสิงโบกมือ ให้ฉู่เฟิงออกไปก่อน“ข้าให้คนไปสืบเรื่องสกุลหลัวแล้ว ไม่ต้องรีบร้อน หว่านเยว่”เขาดึงให้กู้หว่านเยว่นั่งลง แล้วรินชาให้นางถ้วยหนึ่ง “วันนี้คนของตลาดประมูลมาแจ้งความที่ศาลาว่าการ บอกว่าเมื่อวานเกิดเหตุไฟไหม้ครั้งใหญ่ เผางานประมูลเสียจนวอดวายไปหมด พ่อบ้านเฉียนและลี่จีถูกไฟคลอกตายแล้ว”กู้หว่านเยว่ไม่รู้สึกสงสารพวกเขาแม้แต่น้อย ทั้งสองคนนี้จิตใจโหดเหี้ยม ถูกไฟคลอกตายก็สมควรแล้ว“ท่านจะจัดการอย่างไร?”“แสร้งทำเป็นส่งคนไปสืบสวน จากนั้นก็ทำทีเป็นเผลอปล่อยข่าวว่าตลาดประมูลใส่ยาพิษลงไปในกระถางธูป”ซูจิ่งสิงแสดงสีหน้าเจ้าเล่ห์ ทำให้กู้หว่านเยว่หัวเราะเบา ๆ วิธีนี้ช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ แบบนี้ ถึงแม้ตลาดมืดอินซานจะเกิดเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ขึ้นในเจดีย์หนิงกู่ พวกเขาก็ไม่กล้ามาหาเรื่องบางที อาจจะมีคนที่มาตลาดประมูล ไปหาเรื่องตลาดมืดอินซานก็ได้“กล้าร่วมมือกับพวกทูเจวี๋ย ก็คิดดอกเบี้ยก่อนเลยแล้วกัน”ซูจิ่งสิงเกลียดชังพวกทูเจวี๋ย แม้แต่ในจดหมายก็ยังแสดงความรังเกียจออกมาทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ ก็มีเสียงดังขึ้นข้างนอก“ท่านอ๋อง สกุลหลัวส่งเทียบเชิญมา เชิญท่านและพระชายาไปร่ว
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 877

จากนั้นก็พยุงชายคนนั้นขึ้นมา เอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล “เฉิงเซวียน ท่านไม่เป็นไรนะ?”“ข้าไม่เป็นไร”เฉิงเซวียนเอามือลูบอกด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก ๆ “ซี่โครง ซี่โครงเหมือนจะหัก”“อะไรนะ!” เนี่ยชิงหลานยิ่งร้อนใจ เกือบจะร้องไห้ออกมา รีบหันไปมองกู้หว่านเยว่“พี่หญิงกู้ พอจะให้เขาไปพักที่จวนของท่านก่อนได้หรือไม่ หาหมอให้เขาสักหน่อย”กู้หว่านเยว่เห็นว่าทั้งสองคนรู้จักกัน รู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย“ให้ข้าดูหน่อย”เพิ่งจะยื่นมือออกไป เฉิงเซวียนก็หน้าแดงถอยหลังไปหนึ่งก้าว“ท่านจะทำอะไร ชายหญิงมิควรถูกเนื้อต้องตัวกัน!”ตื่นเต้นเกินไป อีกทั้งยังเจ็บปวดจนแทบขาดใจเดิมทีกู้หว่านเยว่แค่อยากจะตรวจดูว่าเขาซี่โครงหักหรือไม่ ถ้าไม่หักก็ไม่จำเป็นต้องไปหาหมอ แต่พอเห็นแบบนี้จึงชักมือกลับ“ชิงเหลียน เจ้าไปตามหมอมา”“เจ้าค่ะ”ชิงเหลียนมองทั้งสองคนด้วยความไม่พอใจ คิดในใจว่าทั้งสองคนนี้ต้องการอะไรกันแน่ ในเมื่อรู้จักกัน เหตุใดจึงไม่พูดจากันดี ๆ ต้องมาทำเรื่องแบบนี้ด้วยและพระชายาก็หวังดี อยากจะช่วยดูอาการให้เขา เหตุใดเขาต้องทำท่าทางต่อต้านเช่นนั้นด้วย?นางจ้องทั้งสองคนตาเขม็ง แล้วร
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 878

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นจากข้างนอก“มาแล้ว”กู้หว่านเยว่วางขลุ่ยลง แล้วออกมาจากมิติปรากฏว่าเห็นเนี่ยชิงหลานยืนอยู่ข้างนอก น้ำตาไหลอาบแก้ม “พี่หญิงกู้ ท่านช่วยไปดูอาการพี่ชายของข้าได้หรือไม่ ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บของเขาจะสาหัสมาก”กู้หว่านเยว่เลิกคิ้ว “ที่แท้ชายผู้นั้นก็คือลูกพี่ลูกน้องของเจ้าหรอกหรือ”เนี่ยชิงหลานหน้าแดงระเรื่อ จากนั้นพยักหน้าเบา ๆ “อืม เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของข้า ชื่อเฉิงเซวียน พวกเราหมั้นหมายกันตั้งแต่เด็ก ถือว่าเป็นคู่หมั้นของข้า”กู้หว่านเยว่เข้าใจทันที ไม่แปลกใจเลยที่ทั้งสองคนถึงได้ดึงกันไปดึงกันมาที่หน้าจวนกู้ และเฉิงเซวียนยังทำท่าทางหวงแหนเนี่ยชิงหลานมากเช่นนั้น“พี่หญิงกู้ ขอร้องล่ะ ท่านช่วยไปดูเขาหน่อยได้หรือไม่? ก่อนหน้านี้เขาพูดจาไม่ดีใส่ท่าน ข้าขอโทษแทนเขาด้วย”กู้หว่านเยว่ไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย นางลืมคำพูดนั้นไปตั้งนานแล้ว“รอเดี๋ยว ข้าจะกลับไปเอาหีบยา”ในขณะเดียวกันก็รู้สึกสงสัย นางให้ชิงเหลียนไปตามหมอแล้วมิใช่หรือ? ปกติแล้ว ถึงแม้ซี่โครงจะหัก หมอก็สามารถรักษาอาการบาดเจ็บเช่นนี้ได้เมื่อเห็นเนี่ยชิงหลานร้อง
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 879

ตอนที่นางฝึกวรยุทธ์ บาดแผลที่ได้รับนั้นสาหัสกว่านี้มาก ก็ไม่เคยร้องโอดครวญเช่นนี้มาก่อน“ดามเสร็จแล้ว เลิกร้องโวยวายได้แล้ว”กู้หว่านเยว่ลงมืออย่างรวดเร็ว พยายามทำให้อีกฝ่ายเจ็บน้อยที่สุดเฉิงเซวียนทั้งกลัวทั้งเจ็บ พอได้ยินคำพูดของกู้หว่านเยว่ ก็พบว่าไม้ดามกระดูกถูกดามไว้เรียบร้อยแล้ว ซี่โครงก็มีที่พยุง ไม่เจ็บเหมือนเมื่อก่อนแล้ว“อาการบาดเจ็บของเจ้าไม่หนักมาก ลงจากเตียงเดินได้ตามปกติ แต่ห้ามออกกำลังกายหักโหม และห้ามยกของหนัก หลังจากผ่านไปครึ่งเดือน ก็น่าจะไม่เป็นอะไรแล้ว”กู้หว่านเยว่กำชับ หมอหลินยกนิ้วโป้งให้“พระชายา ท่านมีทางออกจริง ๆ เช่นนั้นข้าไปจัดยาก่อน”“ไปเถิด“ขอบคุณ”หลังจากหายเจ็บแล้ว สติของเฉิงเซวียนก็กลับคืนมาไม่น้อย เขานึกถึงท่าทางของตัวเองเมื่อครู่นี้ ก็รู้สึกอับอายเล็กน้อย หน้าแดงก่ำ“ไม่คิดเลยว่าท่านจะรู้เรื่องการแพทย์จริง ๆ ก่อนหน้านี้ข้าพูดผิดไป”คนผู้นี้ยังรู้จักขอโทษ แสดงว่าไม่ได้เลวร้ายจนเกินเยียวยากู้หว่านเยว่มอบหีบยาให้ชิงเหลียน แล้วเอ่ยขึ้นอย่างสบาย ๆ “ผู้ชายที่คิดว่าผู้หญิงด้อยกว่าผู้ชายอย่างเจ้ามีเยอะแยะ ข้าไม่ใส่ใจหรอก”เพียงประโยคเดียว ก็ทำใ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 880

“จริงสิ พี่หญิงกู้ พรุ่งนี้งานเลี้ยงของสกุลหลัว ข้าไปด้วยได้หรือไม่?”เนี่ยชิงหลานเปลี่ยนอารมณ์เร็ว นางทำหน้าอยากรู้อยากเห็นแล้วเอ่ยขึ้น “ข้าได้ยินมาว่า คุณหนูใหญ่ของสกุลหลัวอายุเกือบสามสิบปีแล้ว แต่ใช้วิธีลับ ทำให้ยังคงสวยเหมือนหญิงสาววัยสิบแปด ข้าอยากไปดู”กู้หว่านเยว่เลิกคิ้ว แม้แต่เนี่ยชิงหลานยังรู้เรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้แพร่สะพัดไปทั่วเมืองแล้วหากเหล่าขุนนางชนชั้นสูงเริ่มทำตามคุณหนูใหญ่หลัว กินหนูและสัตว์เป็น ๆ ละก็ ต้องเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นแน่ ๆ “ได้ พรุ่งนี้เจ้าไปกับข้า”กู้หว่านเยว่พยักหน้าเห็นด้วย ในใจก็เกิดความสงสัยคุณหนูใหญ่หลัวขึ้นมาสองส่วนวันรุ่งขึ้น ซูจิ่งสิงตั้งใจไม่ไปที่ศาลาว่าการ เพื่อไปร่วมงานเลี้ยงกับกู้หว่านเยว่“พี่สะใภ้ใหญ่ เขาเป็นใครหรือ?”ซูจื่อชิงมองเฉิงเซวียนที่พันผ้าพันแผลอยู่ด้วยสีหน้างุนงง ตั้งแต่เมื่อไรกันที่ในบ้านมีผู้ชายเพิ่มมาอีกคน เหตุใดเขาถึงไม่รู้เรื่อง?“เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของข้า” เนี่ยชิงหลานรีบอธิบาย เฉิงเซวียนพยักหน้า แนะนำตัวเอง “สวัสดีทุกคน ข้าชื่อเฉิงเซวียน”“อ้อ ข้าชื่อซูจื่อชิง นี่คือเมี่ยชิงหว่าน คู่หมั้นของข้า”ซูจื
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
8687888990
...
120
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status