LOGINShare
บทที่ 876
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 877
จากนั้นก็พยุงชายคนนั้นขึ้นมา เอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล “เฉิงเซวียน ท่านไม่เป็นไรนะ?”“ข้าไม่เป็นไร”เฉิงเซวียนเอามือลูบอกด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก ๆ “ซี่โครง ซี่โครงเหมือนจะหัก”“อะไรนะ!” เนี่ยชิงหลานยิ่งร้อนใจ เกือบจะร้องไห้ออกมา รีบหันไปมองกู้หว่านเยว่“พี่หญิงกู้ พอจะให้เขาไปพักที่จวนของท่านก่อนได้หรือไม่ หาหมอให้เขาสักหน่อย”กู้หว่านเยว่เห็นว่าทั้งสองคนรู้จักกัน รู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย“ให้ข้าดูหน่อย”เพิ่งจะยื่นมือออกไป เฉิงเซวียนก็หน้าแดงถอยหลังไปหนึ่งก้าว“ท่านจะทำอะไร ชายหญิงมิควรถูกเนื้อต้องตัวกัน!”ตื่นเต้นเกินไป อีกทั้งยังเจ็บปวดจนแทบขาดใจเดิมทีกู้หว่านเยว่แค่อยากจะตรวจดูว่าเขาซี่โครงหักหรือไม่ ถ้าไม่หักก็ไม่จำเป็นต้องไปหาหมอ แต่พอเห็นแบบนี้จึงชักมือกลับ“ชิงเหลียน เจ้าไปตามหมอมา”“เจ้าค่ะ”ชิงเหลียนมองทั้งสองคนด้วยความไม่พอใจ คิดในใจว่าทั้งสองคนนี้ต้องการอะไรกันแน่ ในเมื่อรู้จักกัน เหตุใดจึงไม่พูดจากันดี ๆ ต้องมาทำเรื่องแบบนี้ด้วยและพระชายาก็หวังดี อยากจะช่วยดูอาการให้เขา เหตุใดเขาต้องทำท่าทางต่อต้านเช่นนั้นด้วย?นางจ้องทั้งสองคนตาเขม็ง แล้วร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 878
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นจากข้างนอก“มาแล้ว”กู้หว่านเยว่วางขลุ่ยลง แล้วออกมาจากมิติปรากฏว่าเห็นเนี่ยชิงหลานยืนอยู่ข้างนอก น้ำตาไหลอาบแก้ม “พี่หญิงกู้ ท่านช่วยไปดูอาการพี่ชายของข้าได้หรือไม่ ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บของเขาจะสาหัสมาก”กู้หว่านเยว่เลิกคิ้ว “ที่แท้ชายผู้นั้นก็คือลูกพี่ลูกน้องของเจ้าหรอกหรือ”เนี่ยชิงหลานหน้าแดงระเรื่อ จากนั้นพยักหน้าเบา ๆ “อืม เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของข้า ชื่อเฉิงเซวียน พวกเราหมั้นหมายกันตั้งแต่เด็ก ถือว่าเป็นคู่หมั้นของข้า”กู้หว่านเยว่เข้าใจทันที ไม่แปลกใจเลยที่ทั้งสองคนถึงได้ดึงกันไปดึงกันมาที่หน้าจวนกู้ และเฉิงเซวียนยังทำท่าทางหวงแหนเนี่ยชิงหลานมากเช่นนั้น“พี่หญิงกู้ ขอร้องล่ะ ท่านช่วยไปดูเขาหน่อยได้หรือไม่? ก่อนหน้านี้เขาพูดจาไม่ดีใส่ท่าน ข้าขอโทษแทนเขาด้วย”กู้หว่านเยว่ไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย นางลืมคำพูดนั้นไปตั้งนานแล้ว“รอเดี๋ยว ข้าจะกลับไปเอาหีบยา”ในขณะเดียวกันก็รู้สึกสงสัย นางให้ชิงเหลียนไปตามหมอแล้วมิใช่หรือ? ปกติแล้ว ถึงแม้ซี่โครงจะหัก หมอก็สามารถรักษาอาการบาดเจ็บเช่นนี้ได้เมื่อเห็นเนี่ยชิงหลานร้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 879
ตอนที่นางฝึกวรยุทธ์ บาดแผลที่ได้รับนั้นสาหัสกว่านี้มาก ก็ไม่เคยร้องโอดครวญเช่นนี้มาก่อน“ดามเสร็จแล้ว เลิกร้องโวยวายได้แล้ว”กู้หว่านเยว่ลงมืออย่างรวดเร็ว พยายามทำให้อีกฝ่ายเจ็บน้อยที่สุดเฉิงเซวียนทั้งกลัวทั้งเจ็บ พอได้ยินคำพูดของกู้หว่านเยว่ ก็พบว่าไม้ดามกระดูกถูกดามไว้เรียบร้อยแล้ว ซี่โครงก็มีที่พยุง ไม่เจ็บเหมือนเมื่อก่อนแล้ว“อาการบาดเจ็บของเจ้าไม่หนักมาก ลงจากเตียงเดินได้ตามปกติ แต่ห้ามออกกำลังกายหักโหม และห้ามยกของหนัก หลังจากผ่านไปครึ่งเดือน ก็น่าจะไม่เป็นอะไรแล้ว”กู้หว่านเยว่กำชับ หมอหลินยกนิ้วโป้งให้“พระชายา ท่านมีทางออกจริง ๆ เช่นนั้นข้าไปจัดยาก่อน”“ไปเถิด“ขอบคุณ”หลังจากหายเจ็บแล้ว สติของเฉิงเซวียนก็กลับคืนมาไม่น้อย เขานึกถึงท่าทางของตัวเองเมื่อครู่นี้ ก็รู้สึกอับอายเล็กน้อย หน้าแดงก่ำ“ไม่คิดเลยว่าท่านจะรู้เรื่องการแพทย์จริง ๆ ก่อนหน้านี้ข้าพูดผิดไป”คนผู้นี้ยังรู้จักขอโทษ แสดงว่าไม่ได้เลวร้ายจนเกินเยียวยากู้หว่านเยว่มอบหีบยาให้ชิงเหลียน แล้วเอ่ยขึ้นอย่างสบาย ๆ “ผู้ชายที่คิดว่าผู้หญิงด้อยกว่าผู้ชายอย่างเจ้ามีเยอะแยะ ข้าไม่ใส่ใจหรอก”เพียงประโยคเดียว ก็ทำใ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 880
“จริงสิ พี่หญิงกู้ พรุ่งนี้งานเลี้ยงของสกุลหลัว ข้าไปด้วยได้หรือไม่?”เนี่ยชิงหลานเปลี่ยนอารมณ์เร็ว นางทำหน้าอยากรู้อยากเห็นแล้วเอ่ยขึ้น “ข้าได้ยินมาว่า คุณหนูใหญ่ของสกุลหลัวอายุเกือบสามสิบปีแล้ว แต่ใช้วิธีลับ ทำให้ยังคงสวยเหมือนหญิงสาววัยสิบแปด ข้าอยากไปดู”กู้หว่านเยว่เลิกคิ้ว แม้แต่เนี่ยชิงหลานยังรู้เรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้แพร่สะพัดไปทั่วเมืองแล้วหากเหล่าขุนนางชนชั้นสูงเริ่มทำตามคุณหนูใหญ่หลัว กินหนูและสัตว์เป็น ๆ ละก็ ต้องเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นแน่ ๆ “ได้ พรุ่งนี้เจ้าไปกับข้า”กู้หว่านเยว่พยักหน้าเห็นด้วย ในใจก็เกิดความสงสัยคุณหนูใหญ่หลัวขึ้นมาสองส่วนวันรุ่งขึ้น ซูจิ่งสิงตั้งใจไม่ไปที่ศาลาว่าการ เพื่อไปร่วมงานเลี้ยงกับกู้หว่านเยว่“พี่สะใภ้ใหญ่ เขาเป็นใครหรือ?”ซูจื่อชิงมองเฉิงเซวียนที่พันผ้าพันแผลอยู่ด้วยสีหน้างุนงง ตั้งแต่เมื่อไรกันที่ในบ้านมีผู้ชายเพิ่มมาอีกคน เหตุใดเขาถึงไม่รู้เรื่อง?“เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของข้า” เนี่ยชิงหลานรีบอธิบาย เฉิงเซวียนพยักหน้า แนะนำตัวเอง “สวัสดีทุกคน ข้าชื่อเฉิงเซวียน”“อ้อ ข้าชื่อซูจื่อชิง นี่คือเมี่ยชิงหว่าน คู่หมั้นของข้า”ซูจื
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 881
ในตอนนี้ หลัวจือฉิงยังไม่รู้จักฐานะที่แท้จริงของทั้งสองคน เพียงแต่รู้สึกว่าโลกกลม พบเจอคนที่ไม่อยากจะพบ“ดีเลย ข้ากำลังจะไปหาพวกเจ้าอยู่พอดี ไม่คิดเลยว่าพวกเจ้าจะมาหาข้าถึงที่”นางจ้องมองซูจิ่งสิงตาเป็นมัน“วันนี้ก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจล่ะ”ซูจื่อชิงแสดงสีหน้างุนงง “พี่ใหญ่ นี่มันเรื่องอะไรกัน นางเป็นใคร”หลัวจือฉิงมองไปยังซูจื่อชิง จากนั้นก็ละสายตาไป “พี่ชายหน้าตาหล่อเหลาขนาดนั้น เหตุใดน้องชายถึงได้ขี้เหร่เช่นนี้”ซูจื่อชิง ...เกินไปแล้วนะ!หลัวจือฉิงยิ้มพลางเดินไปข้างหน้าทั้งสองคน สายตาจ้องมองซูจิ่งสิงไม่วางตา “หนุ่มน้อย คราวนี้เจ้าหนีไม่พ้นแล้ว”ที่นี่คือจวนหลัวของนาง นางรีบเรียกบ่าวรับใช้ให้มาจับตัวซูจิ่งสิงแล้วมัดไว้ความเคลื่อนไหวนี้ ทำให้ทุกคนหันมามอง“เกิดอะไรขึ้น? นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”“หว่านเยว่ คุณหนูหลัวนี่เป็นอะไรไป?”ซ่งเสวี่ยก็แสดงสีหน้างุนงงเช่นกัน กู้หว่านเยว่อธิบายเบา ๆ “นางไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของพวกเรา”บ่าวรับใช้ถูกหลัวจือฉิงเรียกมา เมื่อเห็นซูจิ่งสิงก็ยังงุนงงเล็กน้อย “พวกเจ้ามัวยืนงงอยู่ทำไม รีบเข้าไปจับผู้ชายคนนี้มัดให้ข้าเร็วเข้า!”“คุณหนู เขาคือ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 882
“สุดท้ายก็ลักพาตัวคุณหนูหลัวไปในพริบตา พระชายา ท่านนี่สุดยอดจริง ๆ ”ซูจิ่งสิงมองด้วยสายตาอาฆาต “เจ้ามีปัญหาหรือ?”“ไม่ใช่ ๆ ข้าไม่มีปัญหา” เฉิงเซวียนรีบอธิบาย “ข้าหมายถึงคนปกติคงไม่กล้าทำแบบพระชายา แต่ว่าวิธีของพระชายานี่ก็สะใจดี”นั่นมันก็จริงคนทั่วไปเห็นว่าวันนี้เป็นงานเลี้ยงของสกุลหลัว ส่วนใหญ่ก็คงเลือกที่จะไม่เอาเรื่องขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกัน ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนขึ้นมา “คุณหนูใหญ่สกุลหลัวมาแล้ว”ทันทีที่เสียงนี้ดังขึ้น ทุกคนก็หันไปมอง ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่คุณหนูใหญ่สกุลหลัวที่เดินออกมาอย่างพร้อมเพรียง จากนั้นทุกคนก็ตกตะลึงในทันทีเป็นไปตามที่เมี่ยชิงหว่านพูดไว้ คุณหนูใหญ่สกุลหลัวผู้นี้ดูเหมือนหญิงสาวอายุสิบแปดปีจริง ๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความอ่อนเยาว์ ไม่เหมือนหญิงวัยสามสิบเลยสักนิด“นึกถึงตอนนั้น ข้าเคยเจอคุณหนูใหญ่สกุลหลัวด้วยนะ ก่อนที่นางจะไปรักษาตัวที่เรือนพักตากอากาศ ข้าก็เล่นกับนางสนิทกันดี ไม่คิดเลยว่าเวลาจะผ่านไปเร็วขนาดนี้ ตอนนี้ข้าเป็นแม่คนไปแล้ว แต่คุณหนูใหญ่หลัวยังดูอ่อนเยาว์เช่นนี้ แถมยังงดงามกว่าเมื่อก่อนอีก”มีเสียงบ่นพึมพำดังมาจากข้าง ๆ กู้หว่านเยว่หันไปต
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 883
น้ำเสียงของนางอ่อนหวานนุ่มนวล ท่าทางบอบบาง ทั้งคนดูน่าสงสาร ยิ่งตอนที่นางโค้งคำนับเล็กน้อย เผยให้เห็นลำคอที่ขาวผ่องบอบบาง ยิ่งมองก็ยิ่งน่าทะนุถนอมซูจิ่งสิงไม่สนใจนางอย่างสิ้นเชิงปล่อยให้นางย่อตัวอยู่อย่างนั้น“ท่านอ๋อง?” คุณหนูใหญ่หลัวร้องเรียกด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร ร่างกายสั่นเล็กน้อย ดูเหมือนจะทรงตัวไม่อยู่ชายคนหนึ่งรีบก้าวออกมา ประคองมือของนางไว้ “ไฉ่เอ๋อร์ ร่างกายเจ้าไม่ค่อยแข็งแรง รีบไปพักข้าง ๆ เถิด”“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องสนใจข้า น้องสาวข้าทำผิด ข้าต้องขอโทษแทนนาง”หลัวไฉ่กล่าวอย่างน่าสงสาร ดวงตาจับจ้องไปที่ซูจิ่งสิงกู้หว่านเยว่ยิ้มอย่างคลุมเครือ นางผู้นี้คิดจะยั่วยวนสามีของตน“ไฉ่เอ๋อร์ พอเจ้ากลับมา น้องสาวก็รังแกเจ้า แต่เจ้ายังพูดแทนนางอีก เจ้าใจดีเกินไปแล้ว”หลัวเฉิงมองนางด้วยสายตารักใคร่ สีหน้าเช่นนั้นทำให้กู้หว่านเยว่รู้สึกขัดใจขอร้องล่ะ สองคนนี้คงไม่ใช่...“พี่ใหญ่ ท่านดีกับข้าจริง ๆ ” หลัวไฉ่เช็ดน้ำตาพลางถือโอกาสเดินไปนั่งข้าง ๆ เขาเหล่าคุณหญิงคุณนายรีบเข้ามารุมล้อมหลัวไฉ่ “คุณหนูใหญ่หลัว ก่อนหน้านี้ท่านป่วยหนักมิใช่หรือ โรคนี้หายได้อย่างไร?”มีคนหนึ่งถามขึ้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 884
เขาแสดงท่าทางเข้าอกเข้าใจเหมือนกับพี่ชาย ทำให้เนี่ยชิงหลานพูดไม่ออก อดไม่ได้ที่จะเหยียบเท้าเขาอย่างแรง“ท่านจะมายุ่งทำไม เหตุใดต้องมาคอยควบคุมข้าด้วย?”เฉิงเซวียนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด “โอ๊ย เจ็บมาก ๆ เจ้าเหยียบเท้าข้าจนจะหักแล้ว”ตั้งแต่เด็กเขาก็มีความรู้สึกเจ็บปวดรุนแรงกว่าคนทั่วไป เนี่ยชิงหลานตกใจ รีบเอ่ยขึ้น“เจ็บขนาดนั้นเลยหรือ? ข้าก็ไม่ได้ออกแรงมากนะ”“เจ็บ เจ็บมากจริง ๆ รีบพยุงข้านั่งลงที”เนี่ยชิงหลานรีบพยุงเขาไปนั่งบนม้านั่งหินที่อยู่ข้าง ๆ แล้วเอ่ยถามด้วยความร้อนใจ“เจ็บขนาดนี้ควรทำอย่างไร? ไม่เช่นนั้นท่านถอดรองเท้ากับถุงเท้าออก แล้วให้ข้าช่วยดูว่าเป็นอะไรดีหรือไม่”“ไม่ต้อง ช่วยเทน้ำชาให้ข้าสักถ้วย ข้าพักสักครู่ก็ดีขึ้นเอง”“ได้ ข้าจะเทน้ำชาให้ท่านเดี๋ยวนี้”เนี่ยชิงหลานคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายเหยียบเท้าเขาจนเจ็บก่อน ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว จึงทำตามที่เฉิงเซวียนบอก รีบไปเทน้ำชาให้เขาเมื่อนางหันหลังกลับ เฉิงเซวียนก็เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเมื่อครู่เขาพูดมากมายขนาดนั้น น้องหญิงก็ไม่ฟัง มีแต่วิธีนี้เท่านั้นถึงจะทำให้น้องหญิงเชื่อฟังแล้วไม่เข้าไปยุ่งครั้งนี้ ไม่ใ
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1476
กู้หวย่านเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลิ่วเพียวเพียวกำลังตั้งครรภ์ คนในตระกูลเจี่ยจะต้องไม่ปล่อยนางไปง่าย ๆ จะต้องพานางไปด้วยอย่างแน่นอนอีกอย่างในตอนที่นางสอบถามพวกโจร นางไม่เคยได้ยินเรื่องที่หัวหน้าตระกูลถูกฆ่าตายอยู่ในจวนเจี่ยจากปากของพวกเขาเลย“ท่านพี่ ข้าอยากสำรวจเมืองจางโจวในเวลากลางคืน”หลังจากที่ลงหลักปักฐานแล้ว กู้หว่านเยว่ก็หันไปปรึกษากับซูจิ่งสิงในเมื่อมีเบาะแสของหลิ่วเพียวเพียวแล้ว นางจึงตัดสินใจว่าจะไปดูด้วยของตัวเอง ถึงอย่างไรพี่หญิงก็กำลังตั้งครรภ์อยู่ ซึ่งเป็นช่วงที่อันตรายมากหากเกิดความผิดพลาดขึ้นมา คงไม่ใช่เรื่องตลก นางจะต้องมั่นใจที่อยู่ของอีกฝ่าย ถึงจะกล้าวางใจหากได้กลับไป ก็ไม่ถึงกับพูดไม่ออกต่อหน้าท่านลุงและท่านป้า“ข้าจะไปกับเจ้า” ซูจิ่งสิงเข้าใจความหมายของกู้หว่านเยว่ แต่เขาไม่วางใจให้กู้หว่านเยว่ไปเพียงลำพัง ไม่ว่าอย่างไรเขาจะตามนางไปด้วย“เจ้ายังต้องอยู่ในค่าย หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจะได้รับมือได้ทันท่วงที”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า นางกลัวว่าท่านแม่ทัพจางโจวจะจู่โจมในเวลากลางคืนโดยไม่ทันตั้งตัว หากซูจิ่งสิงไม่อยู่ที่นี่ สถานการณ์อาจจะเลวร้ายกว่านี้ก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1475
“ไม่ได้” เฉิงฮูหยินกอดร่างอวบอ้วนของเฉิงซินไว้ในอ้อมกอด “นี่คือบุตรชายเพียงคนเดียวของเรานะ ท่านส่งเขาออกบวชเช่นนี้ ท่านจะฆ่าข้าด้วยใช่หรือไม่เจ้าคะ?”นางเช็ดน้ำตาด้วยความเสียใจ“หากหวนเอ๋อร์ยังมีชีวิติอยาละก็ ต่อให้ท่านเฆี่ยนเขาจนตาย ข้าก็จะไม่ขวางท่าน แต่นี่หวนเอ๋อร์ก็ตายไปแล้ว ข้ามีบุตรชายเพียงคนเดียว ท่านจะไม่เห็นแก่หน้าของข้าบ้างอย่างนั้นหรือ?”ครั้นเฉิงทั่วนึกถึงบุตรชายคนโตที่มีความเชี่ยวชาญด้านบทกวีและมีทักษะการต่อสู้ก็อดเศร้าใจขึ้นมาไม่ได้ ที่แท้เหนือกว่าเฉิงซินขึ้นไปก็ยังมีพี่ชายอีกหนึ่งคนที่มีความเฉลียวฉลาดยิ่งกว่านี่เองเพียงเพราะเป็นบุตรชายคนโต เฉิงฮูหยินจึงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เขา เข้มงวดด้านกฎระเบียบปรากฏว่ากลับเข้มงวดมากเกินไป จนทำให้บุตรชายผู้นี้ต้องตายในที่สุด“หลังจากนั้นเป็นต้นมา ท่านแม่ของข้าก็มักจะหวาดกลัวอยู่เสมอ”เฉิงเหลียนชำเลืองมองกู้หว่านเยว่แล้วกล่าวอย่างทอดถอนใจ“กลัวว่าข้าจะเจริญรอยตามพี่ใหญ่ จึงไม่กล้าอบรมสั่งสอนพี่รอง ตราบใดที่ไม่ใช่เรื่องฆ่าคนและวางเพลิง นางก็มักจะตามใจเขาอยู่เสมอ”กู้หว่านเยว่ประหลาดใจมาก ยังใช้เหตุผลนี้กันอยู่อีกหร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1474
“เพียงแต่เราต้องตกลงกันให้ชัดเจนก่อน ท่านตามข้าได้ แต่ท่านห้ามเข้าเมืองหลวงพร้อมกับข้า เมื่อเข้าเขตเมืองหลวง ข้าจะให้ท่านไปพักในโรงเตี๊ยมที่ปลอดภัย ถึงยามนั้นข้าจะเข้าไปเพียงลำพัง หากข้ากลับออกมาอย่างปลอดภัย ข้าค่อยพาท่านกลับเจดีย์หนิงกู่ เพื่อกราบขอโทษท่านอ๋องและพระชายา แต่หากข้าไม่กลับออกมา คนของข้าจะคุ้มกันท่านกลับบ้านอย่างปลอดภัย”มู่หรงฉางเล่อหลุดหัวเราะออกมา“เหอะ ๆ พูดไม่เป็นมงคลเอาเสียเลย หมายความว่าอย่างไรไม่กลับออกมา? ไม่ว่าอย่างไรท่านต้องกลับออกมาเจ้าค่ะ”อวิ๋นมู่มองนางด้วยสีหน้าจริงจัง ครั้งนี้เจ้าจะไม่ให้นางบิดพลิ้วง่าย ๆ อีก“ได้โปรดท่านหญิงจงรับปากข้า มิเช่นนั้นข้าจะเลี้ยวหัวกลับเดี๋ยวนี้ พาท่านกลับไปส่งเมืองซุ่ยโจว”มู่หรงฉางเล่อถอนหายใจ“ก็ได้ ๆ ข้ารับปากท่าน”ตอนนี้นางยอมรับปากส่งเดชไปก่อน แต่เมื่อถึงที่หมายแล้วจะทำอย่างไรนั้นก็ค่อยว่ากันกู้หว่านเยว่เดาออกว่าเรื่องของแม่นางตั่วไม่มีทางจบในเร็ว ๆ นี้อย่างแน่นอน เป็นอย่างที่คาดคิดไว้ในเช้าวันต่อมาก็เกิดเรื่องขึ้น หลังจากที่เฉิงฮูหยินตื่นนอน ก็ส่งตัวแม่นางตั่วออกไปและโน้มน้าวไม่ให้เฉิงซินบอกเขาเดิมทีเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1473
เสียงนี้เป็นเสียงของผู้หญิงอย่างชัดเจน อวิ๋นมู่รู้สึกถึงบางอย่างไม่ชอบมาพากล จึงรีบเปิดม่านและชะโงกหน้าออกไปดู“ท่าน...”คนของอวิ๋นมู่โง่เขลาไปชั่วขณะในตอนที่เขาโผล่หน้าออกมานั้น ก็เจอกับใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มหวานของคนผู้นั้นพอดีเจ้าของรอยยิ้มผู้นี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นมู่หรงฉางเล่อนั้นเอง“ท่านหญิง ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร?”อวิ๋นมู่รีบมองไปรอบ ๆ หน้าผากเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดพราย คิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่กระทั่งเห็นว่าบนทางหลวงที่ค่อนข้างคับแคบแห่งนี้มีเพียงรถม้าที่กำลังเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ เพียงคันเดียวแต่มู่หรงฉางเล่อนั่งอยู่บนที่นั่งที่ประกอบด้วยไม้บริเวณด้านหน้าของรถม้า มือข้างหนึ่งจับเชือกบังเหียน แต่งกายเป็นคนขับรถม้าแล้วอวิ๋นมู่จะรู้ได้อย่างไร ว่าสตรีผู้นี้แต่งกายเป็นคนบังคับม้า และแอบขึ้นมาบนรถม้าของเขา ออกเดินทางไปเมืองซุ่ยโจวกับเขามาไกลถึงเพียงนี้!“คุณชายอวิ๋น ทำไมพอเจอข้าแล้วถึงนิ่งงันไปเช่นนั้นล่ะเจ้าคะ?”มู่หรงฉางเล่อเอียงคอคลี่ยิ้มนัยน์ตาของนางฉายแววเฉลียวฉลาดที่ชวนหลงใหลออกมา จากนั้นก็โยนเชือกบังเหียนไปให้กับคนบังคับม้าที่อยู่ข้างกาย จากนั้นก็
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1472
นางออกคำสั่งเป็นปกติ ซูจิ่งสิงที่อยู่ข้างกายทำได้แต่เพียงฟังอย่างเงียบ ๆ ไม่คิดจะออกความคิดเห็นแต่อย่างใดเฉิงเหลียนรู้ว่านางเชื่อถือได้ “ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ”ตอนจากไป นางย่างก้าวราวกับเหาะออกไปเลยทีเดียว“พระชายาช่างใจดียิ่งนัก” ชิงเหลียนอดทอดถอนใจไม่ได้แน่นอนว่าครั้นแม่นางเฉิงเหลียนได้รับความไม่ยุติธรรมจากตระกูลเฉิง นางจึงอยากพาอีกฝ่ายไปด้วย“นางสมควรได้รับ”กู้หว่านเยว่เห็นฝีมือและประสบการณ์ด้านการนำทัพของเฉิงเหลียนแล้ว นับว่าเป็นพรสวรรค์ที่หาได้ยากยิ่งเพียงแต่น่าเสียดายที่นางเป็นสตรี จึงได้รับข้อจำกัดทุกด้านแต่หากนางได้อยู่ที่นี่ ก็ไม่ต้องกังวลมากนักนางให้โอกาสเฉิงเหลียนได้แสดงความสามารถของตัวเองอย่างอิสระ“ท่านพี่ เรากลับกันเถอะ”หลังจากเสียเวลามาตลอดครึ่งเช้า ก็ถึงเวลาที่ต้องกลับไปกินมื้อเที่ยงแล้วกู้หว่านเยว่จูงมือของซูจิ่งสิงกลับมาถึงจวน กระทั่งเห็นสาวใช้วิ่งออกมาอย่างกระวนกระวายใจ“ท่านอ๋อง พระชายา แย่แล้ว ท่านหญิงฉางเล่อหายตัวไปแล้วเจ้าค่ะ”นี่คือสาวใช้ของมู่หรงฉางเล่อ ชื่อว่ากู๋อวี่กู๋อวี่ถือจดหมายฉบับหนึ่ง ด้วยท่าทางเหมือนจะร้องไห้“ข้าน้อยไป
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1471
กู้หว่านเยว่กุมขมับ ไม่มีใครปากหนักได้เหมือนเฉิงซิน หวังว่านางจะจำมันไว้เป็นบทเรียน “โธ่ ๆ ท่านพี่ช่างร้ายกาจยิ่งนัก!” แม่นางตั่วล้มลงไปกองบนพื้น พลางยกมือกุมอกด้วยท่าทางยั่วสวาท ความจริงแล้วนางมีรูปโฉมงดงามมาก แม้จะไม่ได้บอกว่านางงดงามยิ่งกว่าใครในปฐพี แต่ก็มั่นใจได้ว่าเป็นสตรีวัยกลางคนที่มีเสน่ห์น่าดึงดูดมากและเย้ายวนเก่งมากทีเดียว ไม่แปลกใจที่เฉิงซินจะชื่นชอบ“ฮูหยิน ก่อนหน้านั้นแม่นางผู้นี้มีชื่อเสียงเลื่องลือที่สุดในหอนางโลมซุ่ยโจวเจ้าค่ะ”ชิงเหลียนกระซิบนินทาเสียงเบาข้างหูของกู้หว่านเยว่ นางรู้ว่าพระชายาของตัวเองชอบฟังเรื่องเหล่านี้เป็นที่สุด“ต่อมาครั้นถึงวัยออกเรือน นางก็ได้แต่งงานกับคนขี่ม้าผู้หนึ่ง ทว่าแม้ว่านางจะมีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว แต่กลับยังออกไปรับแขกเฉกเช่นเดิม...”กู้หว่านเยว่มีคำว่า ‘ให้ตายเถอะ’ ผุดขึ้นมาในใจโดยไม่รู้ว่าควรโพล่งหรือไม่ควรโพล่งออกมา “แม่นางตั่ว เจ้าเป็นอะไรไป?”ครั้นเฉิงซินได้ยินเสียงของแม่นางตั่วก็รีบวิ่งออกมาทันที ท่าทางนั้นของเขาดูร้อนใจกว่าตอนที่แม่เขาเป็นลมเสียอีก“ท่านอ๋อง ข้าเจ็บเจ้าค่ะ....” แม่นางตั่วถูเข่าของตัวเอง“ไปกันเถอะ”
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1470
“พระชายา ท่านอ่อง เรื่องนี้...”ซูจิ่งสิงโบกมือเบาๆ “เรื่องนี้เป็นเรื่องในครอบครัว เจ้าจัดการเองเถอะ”ตอนเฉิงฮูหยินเพิ่งฟื้นขึ้น เอาแต่เป็นห่วงลูกชายที่ถูกแขวนไว้ด้านนอก ตอนนี้ถึงได้หันมาสนใจกู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงที่ยืนอยู่ด้านข้างเมื่อรู้ว่ากู้หว่านเยว่ช่วยนางไว้ จึงรีบลุกขึ้นทำความเคารพอีกฝ่าย“ชีวิตอันต่ำต้อยของข้าน้อยจะให้พระชายามาเองได้อย่างไร รบกวนพระชายาเกินไปแล้ว”นอกจากรักลูกชายมากเกินไปแล้ว ด้านอื่นๆ ของเฉิงฮูหยินก็ยังถือว่าปกติดีกู้หว่านเยว่โบกมือ“เฉิงฮูหยินไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนั้น รีบลุกเถอะ สุขภาพของท่านไม่ค่อยดี”“ถูกต้องท่านแม่ ท่านรีบลุกขึ้นมาเถอะ”เฉิงซินเข้าไปประคองเฉิงฮูหยินอย่างกระตือรือร้น สายตาเหลือบมองกู้หว่านเยว่ เขายังรู้สึกกลัวกู้หว่านเยว่อยู่บ้างช่วงเวลาที่ถูกมู่หรงฉางเล่อจับตัวไป เขาถูกทรมานมาไม่น้อยในมือกู้หว่านเยว่มียาพิษมากมาย มียาพิษหลายชนิดที่เขาได้ลิ้มลองด้วยตัวเอง“รีบสั่งให้แม่นางตั่วของเจ้าไปซะ” เฉิงฮูหยินด่าทออย่างไม่สบอารมณ์“เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ได้เวลากลับตัวกลับใจได้แล้ว”ที่ลูกชายออกไปทำตัวสำมะเลเทเมาอยู่ข้างนอก ต้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1469
“รีบให้คนไปปล่อยซินเอ๋อร์ลงมาเดี๋ยวนี้!”เมื่อเฉิงฮูหยินลุกขึ้น หัวใจพลันปวดแปลบ นางจึงต้องเชื่อฟังและนอนลงแต่โดยดีทว่าก็ยังชะเง้อคอ อยากจะมองดูลูกรักที่อยู่ตรงลานบ้าน“เหลียนเอ๋อร์อยู่ข้างนอกหรือ? เหลียนเอ๋อร์ รีบปล่อยตัวพี่ใหญ่เจ้าเร็วสิ!”“ฮูหยิน!”เฉิงทั่วไม่เห็นด้วยกับวิธีการของนาง“เจ้าลูกอกตัญญูทำเรื่องน่าอับอายขายหน้าขนาดนี้ หากไม่ลงโทษให้ดี ต่อไปเขาจะใจกล้ามากยิ่งกว่านี้”เขาอยากถือโอกาสนี้ ลงโทษเฉิงซินให้เข็ดหลาบ“เพราะหญิงสำส่อนนั่นให้ท่า เกี่ยวอะไรกับลูกด้วย?” แต่เห็นได้ชัดว่าเฉิงฮูหยินลำเอียงคนลำเอียงมักพบได้ทั่วไป แต่ผู้ที่ลำเอียงขนาดนี้พบได้ไม่บ่อยนักกู้หว่านเยว่จับมือซูจิ่งสิงยืนสอดรู้อยู่ด้านข้างอย่างมีความสุขแม้แต่เฉิงทั่วเองก็ทนฟังต่อไปไม่ได้ สั่งสอนเฉิงฮูหยินด้วยใบหน้าแดงเถือก“ฮูหยิน หากไม่ใช่เพราะลูกชายของเราทำตัวเละเทะเอง ออกไปลักลอบได้เสียกับแม่นางตั่วอะไรนั่น หนำซ้ำยังพานางกลับมาที่บ้าน เจ้าจะหมดสติได้อย่างไร?”เฉิงทั่วโกรธที่ลูกชายไม่เอาไหนเจ้าลูกชายทำตัวเละเทะก็ไม่ใช่วันสองวันแล้ว ก่อนหน้านี้เขาไม่มีโอกาสจัดการลูกชายสักที วันนี้จะต้องสั่งสอ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1468
ข้าเป็นคนไร้ชื่อเสียงย่อมไม่กลัว แต่ต่อไปจวนแม่ทัพของพวกเจ้ายังจะมีหน้าอยู่ในซุ่ยโจวอีกหรือ”ระหว่างที่พูด แม่นางตั่วเดินไปใต้ต้นไม้อีกครั้ง แล้วกอดเฉิงซินที่ถูกมัดแขวนไว้“คุณชายน้อย ท่านหลอกบ่าวให้หลงเชื่อสนิทใจ ท่านบอกว่าจะพาบ่าวไปอยู่อย่างสุขสบาย บ่าวจึงได้ทิ้งผัวที่บ้านตามท่านมา แต่สุดท้าย ทุกคนในบ้านท่านกลับรังแกบ่าว ฮือฮือฮือ...”อย่าเห็นว่าแม่นางตั่วแต่งงานแล้ว กลับหน้าตาเย้ายวน ทั่วทั้งตัวมีจริตจะก้านแผ่ซ่านออกมาสวมกระโปรงเกาะอกรัดเอวตัวยาว ภายนอกมีเสื้อคลุมสีชมพูสวมทับ หน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลง ทำให้เฉิงซินมองดูจนไม่อาจละสายตา“เฉิงเหลียน เจ้า เจ้าตะโกนโหวกเหวกใส่คนของข้า หากจะวางอำนาจก็กลับไปที่ค่ายทหารของเจ้า อย่ามาวางอำนาจให้ข้าดู”เฉินซินเห็นแม่นางตั่วถูกรังแกไม่ได้ จึงรีบตะโกนใส่เฉิงเหลียน“เจ้านี่มันกู่ไม่กลับแล้วจริงๆ ท่านแม่หมดสติเพราะโกรธเจ้าเรื่องหญิงคนนี้ แต่เจ้ากลับปกป้องนางหรือ”ทำไมถึงได้มีคนที่โง่ขนาดนี้?เฉิงเหลียนกำหมัดแน่นช่างเป็นลูกชายที่แน่จริง ทำให้พ่อแม่ลำเอียงรักแต่เขา“ก็เพราะท่านแม่โกรธข้าจนหมดสตินะสิ หากข้าไล่ให้นางไป ท่านแม่ไม่หมดสติเส
