เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 884
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-08 18:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 885
“น้องหญิง มีจดหมายลับฉบับหนึ่ง” ซูจิ่งสิงเอ่ยขึ้น“ให้ข้าดูหน่อย”กู้หว่านเยว่รีบเดินเข้ามา ปรากฏว่าพอเปิดซองจดหมายออกมา ข้างในมีเพียงกระดาษเปล่า“เหตุใดจึงไม่มีตัวอักษรเลย”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้ว ลางสังหรณ์บอกนางว่า สิ่งของที่ซ่อนอยู่ในที่ลับตาแบบนี้ ต้องเป็นของสำคัญแน่ ๆ “น้องหญิง มีน้ำชาหรือไม่”ซูจิ่งสิงมองออกว่ากระดาษแผ่นนี้มีบางอย่างผิดปกติ“มี ท่านรอข้าสักครู่”กู้หว่านเยว่ส่งจิตเข้าไปในมิติ จัดการชงชาถ้วยหนึ่ง จากนั้นพอลืมตา น้ำชาหนึ่งถ้วยก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือนาง “ท่านจะทำอะไร?” กู้หว่านเยว่เอ่ยถามด้วยความสงสัย เห็นเพียงซูจิ่งสิงจุ่มจดหมายทั้งแผ่นลงในน้ำชา“มีตัวอักษร!”กู้หว่านเยว่มองตัวอักษรสีน้ำเงินเข้มที่ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นบนกระดาษสีขาวด้วยความดีใจ “ท่านพี่ ท่านรู้ได้อย่างไรว่าทำเช่นนี้แล้วตัวอักษรจะปรากฏขึ้นมา”“ในกองทัพมักใช้วิธีนี้ในการส่งข่าวสาร โดยนำตะปูเหล็กขึ้นสนิมใส่ลงไปในน้ำส้มสายชู จากนั้นก็ใช้พู่กันจุ่มน้ำยาที่เขียนตัวอักษรลงบนกระดาษขาว เมื่อแห้งแล้วตัวอักษรจะหายไป และถ้าอยากให้ตัวอักษรกลับมาปรากฏอีกครั้ง ก็เพียงแค่จุ่มจดหมายลงในน้ำชา”ซูจิ่งสิงเห็นว่าตัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 886
“ชิ”ปรมาจารย์แพทย์ขี้เกียจเถียงกับเขา หยิบขนมข้าง ๆ แล้วเดินออกไป แต่บังเอิญพบกับกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงที่เดินเข้ามาพอดี“เจ้าเด็กบ้า เจ้าหายไปไหนมา ข้าตามหาเจ้าตั้งนาน”กู้หว่านเยว่เห็นปรมาจารย์แพทย์ ก็เกิดความคิดขึ้นมา “ปรมาจารย์อาวุโส ท่านมาได้ถูกเวลาพอดี ข้ามีของอย่างหนึ่งอยากให้ท่านดู”นางหยิบขวดยาน้ำเมื่อครู่ออกมาจากมิติ“ท่านลองดูสิว่านี่คืออะไร?”กู้หว่านเยว่ศึกษาอยู่นาน ในที่สุดก็มั่นใจว่านี่ไม่ใช่ยาพิษ“ให้ข้าดูหน่อย”ปรมาจารย์แพทย์หยิบยาน้ำขึ้นมา จากนั้นดมกลิ่น “ไป พวกเราไปที่ศาลา”เมื่อทุกคนเดินมาถึงศาลา เนี่ยชิงหลานยังคงนวดเท้าให้เฉิงเซวียนอยู่“พี่หญิงกู้ เมื่อครู่พวกท่านหายไปไหนกันมา?” เนี่ยชิงหลานเอ่ยถามด้วยความสงสัย เมื่อครู่ทั้งสองคนหายไปพักหนึ่ง“ปวดท้อง จึงไปเข้าห้องน้ำมา”กู้หว่านเยว่หาข้ออ้างขึ้นมามั่ว ๆ จากนั้นเดินไปข้าง ๆ ปรมาจารย์แพทย์ เวลานี้ ปรมาจารย์แพทย์ได้หยิบถ้วยสะอาดจากบนโต๊ะมาถ้วยหนึ่ง จากนั้นก็เทน้ำยาลงไปครึ่งหนึ่ง“นี่มันน้ำยาแปลงโฉมนี่”ปรมาจารย์แพทย์กล่าวอย่างตกตะลึง กู้หว่านเยว่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ในใจก็พอจะเดาออกแล้ว“เจ้าเด็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 887
กู้หว่านเยว่ละสายตา แล้วเอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “คุณชายใหญ่หลัวดูเหมือนจะปกป้องน้องสาวของตัวเองมาก”คำพูดนี้ทำให้ฮูหยินน้อยหลัวขมวดคิ้ว นางเอ่ยขึ้นเบา ๆ “ท่านพี่ ท่านอ๋องกำลังจัดการคดี พวกเราอย่าเข้าไปยุ่งเลยจะดีกว่า?”“ไสหัวไป!”คุณชายใหญ่หลัวผลักฮูหยินน้อยหลัวออกไปอย่างไม่ไยดี“นางเป็นน้องสาวข้า ข้าไม่ปกป้องนางแล้วจะให้ปกป้องใคร?”“อ๊ะ!” ฮูหยินน้อยหลัวล้มลงกับพื้น ข้อมือหลุดทันที ท่าทางน่าเวทนา ทำให้ผู้คนรอบข้างอดสงสารไม่ได้ถึงแม้จะปกป้องน้องสาว แต่ก็ไม่เห็นต้องใจร้ายกับฮูหยินของตัวเองเช่นนี้ อีกอย่าง สิ่งที่ฮูหยินน้อยหลัวพูดก็ถูก ท่านอ๋องกำลังจัดการคดี จะไปขัดขวางทำไมกัน“คุณชายใหญ่หลัว ท่านทำเกินไปหรือไม่?” หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้น“หากคุณหนูใหญ่หลัวเป็นผู้บริสุทธิ์จริง เมื่อท่านอ๋องสืบสวนแล้ว ก็จะคืนความยุติธรรมให้แก่นางอย่างแน่นอน”“ใช่แล้ว เหตุใดต้องโมโหขนาดนั้น? แถมยังผลักฮูหยินของตนเองล้มอีก”คนอื่น ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยตาม คงเป็นเพราะมีทหารอยู่รอบ ๆ เป็นจำนวนมาก จึงได้แต่อดทน ไม่ได้เข้าไปพยุงฮูหยินน้อยหลัวขึ้นมาหลัวเฉิงแสดงสีหน้าลำบากใจ “ผู้หญิงคนน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 888
กู้หว่านเยว่หาเก้าอี้นั่งลง โยนหน้ากากหนังนั่นลงบนโต๊ะด้วยท่าทางรังเกียจ ปรมาจารย์แพทย์หยิบขึ้นมาทันที“วิชาปลอมตัวนี่น่าสนใจดี ข้าจะศึกษาวิจัยดู”“ท่านดูได้ตามสบาย”กู้หว่านเยว่ใจกว้างกับคนกันเองมาก หลัวฮูหยินกลับมาถึงช้า“ท่านอ๋อง นี่มันเกิดอะไรขึ้น สกุลหลัวของเราทำอะไรผิด เหตุใดจึงต้องส่งทหารมาล้อมพวกเรา?”“เรื่องนี้ถามลูกสาวสุดที่รักของเจ้าจะไม่ดีกว่าหรือ?”กู้หว่านเยว่จ้องมองหลัวไฉ่“ให้โอกาสเจ้าครั้งสุดท้าย ใครส่งเจ้ามา เจ้าเผยแพร่สูตรลับนี้มีจุดประสงค์อะไร”“ถุย”หลัวไฉ่ถ่มน้ำลายด้วยความดูถูกเหยียดหยาม “ท่านฆ่าข้าเสียเถิด ข้าไม่มีวันปริปากหรอก”“ใครอนุญาตให้เจ้าพูดกับพระชายาแบบนี้?”ชิงเหลียนปกป้อง ตบหน้านางไปหนึ่งฉาดหลัวไฉ่มีเลือดไหลซึมออกมาจากมุมปาก ดวงตาฉายแววเคียดแค้น กู้หว่านเยว่ขี้เกียจต่อปากต่อคำกับนาง ดูจากท่าทางของหลัวไฉ่แล้ว ก็รู้ว่านางปากแข็งมาก“ท่านพี่ ในเมื่อนางไม่ยอมพูด ก็จับคนสกุลหลัวไปขังคุกให้หมดเถิด”พอไปถึงคุกใต้ดินแล้ว ค่อยสอบสวนนางอีกที“อืม จับตัวพวกเขาไปให้หมด”ซูจิ่งสิงโบกมือ ทหารองครักษ์ก็กรูกันเข้ามา จับคนสกุลหลัวทั้งหมด รวมถึงบ่าวไพร่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 889
ครั้งหนึ่งหลัวฮูหยินเคยคัดค้านเรื่องนี้ แต่หลัวเฉิงยืนกรานอย่างหนักแน่น หากหลัวฮูหยินไม่เห็นด้วย เขาจะแขวนคอฆ่าตัวตาย“กลัวว่าเขาจะคลุ้มคลั่ง ข้าเลยทำเป็นปิดตาข้างหนึ่ง”หลัวฮูหยินพยายามแก้ต่าง“ถ้าข้ารู้เร็วกว่านี้ว่านางเป็นสายลับของทูเจวี๋ย จะไม่ยอมให้นางเข้าไปในจวนเด็ดขาด”“ท่านแม่ ทำไมท่านถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ?” หลัวเฉิงโมโหมาก“ก่อกวนก็ต้องมีขีดจำกัด ตอนนี้สกุลหลัวของเราทั้งหมดมีอันตรายรออยู่ ข้าทำเพื่อปกป้องครอบครัวของเรา”หลัวฮูหยินหลับตาลงอย่างเย็นชา แสดงให้เห็นว่าไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อหลัวไฉ่เลย“ท่านแม่!” หลัวเฉิงกำหมัด อดมองไปที่หลัวไฉ่ไม่ได้สายตานี้จับจ้องไปที่ดวงตาของฮูหยินน้อยหลัว ตื่นเต้นจนนางไม่อยากจะเชื่อ พลางถามว่า“คนผู้นี้ไม่ใช่น้องสาวของเจ้าจริง ๆ”“ไม่ใช่ แม่ของข้าพูดจาเหลวไหล ไฉ่เอ๋อร์เป็นน้องสาวของข้า”หลัวเฉิงส่ายหัว ไม่กล้าสบตากับฮูหยินน้อยหลัว ท่าทางหวาดหวั่นของเขาชัดเจนว่ากำลังพูดโกหก ฮูหยินน้อยหลัวมีหรือจะไม่เข้าใจ?นางพุ่งเข้าไปจับเส้นผมของหลัวเฉิงด้วยความโมโห ก่อนจะออกแรงกระชาก“ข้าว่าแล้ว ทำไมท่านถึงชอบเข้าไปในห้องของนางกลางดึกเสมอ ข้าค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 890
“ตกลง แม่รับปากเจ้า หย่าก็หย่า!”สวีฮูหยินพูดพลางแอบสังเกตกู้หว่านเยว่สักครู่ เมื่อเห็นว่ากู้หว่านเยว่ไม่ได้พูดอะไร จึงรีบฉวยโอกาสนี้ดึงฮูหยินน้อยหลัวออกไปทางด้านข้างกู้หว่านเยว่ก็รู้สึกเห็นใจฮูหยินน้อยหลัวเช่นกัน ไม่อยากจะคิดเล็กคิดน้อยอะไร พลางส่งสายตาให้ชิงเหลียน ให้นางจับหลัวเฉิงไว้ จากนั้นก็มองไปที่หลัวไฉ่“เจ้าเป็นใครกันแน่?”หลัวไฉ่ถูกตรึงอยู่กับพื้น ไม่พูดอะไรสักคำ พลางมองไปที่กู้หว่านเยว่พร้อมด้วยรอยยิ้มเยาะ“อยากรู้ว่าข้าเป็นใครใช่ไหม? ยังไงข้าก็ไม่บอกท่านหรอก ท่านฆ่าข้าเสียเถอะ อันที่จริงเมื่อตกอยู่ในมือท่านข้าก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว”กู้หว่านเยว่มองดูหลัวไฉ่ในสภาพนี้ ช่างเหมือนกับลี่จีจริง ๆ แล้วความคิดก็ผุดขึ้นมาในใจของนาง“หงเจา ไปดูซิว่ามีดอกโบตั๋นบนหน้าอกของนางหรือไม่”“เจ้าค่ะ” หงเจารีบเดินเข้าไป พลางคว้าหลัวไฉ่ที่กำลังถอยหนี ก่อนจะฉีกเสื้อผ้าตรงหน้าอกของนางออก เห็นรอยสักดอกหนึ่งบนนั้นดังคาด“ฮูหยิน มีดอกโบตั๋นอยู่ดอกหนึ่งจริง ๆ เจ้าค่ะ”“เจ้าเป็นคนจากหอร้อยบุปผา”กู้หว่านเยว่หรี่ตาลง สงสัยว่าหลัวไฉ่ตัวจริงอาจจะตายไปแล้วก็ได้“ข้าไม่ใช่!” หลัวไฉ่รีบส่ายหั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 891
ปรมาจารย์แพทย์กำลังศึกษาค้นคว้าหน้ากากผิวหนังมนุษย์ หน้ากากนี้เป็นสิ่งที่ดีจริง ๆ บางราวกับว่างเปล่า คลุมใบหน้าเบา ๆ ก็สามารถเปลี่ยนรูปโฉมของคนได้“ให้ข้าดูหน่อยว่ามันทำยังไง หนังหมู กระเพาะปลา ยังมีอะไรอีก?”“เจ้าหุบเขา แสดงให้ศิษย์ดูหน่อย”หมอหลินอิจฉา เขายังไม่เคยเห็นหน้ากากผิวหนังมนุษย์มาก่อน ปรมาจารย์แพทย์เองก็ไม่ได้ใจแคบเช่นกัน ก่อนจะโบกมือให้“มา ๆ ๆ เสี่ยวหลิน เจ้าดูซิช่าว่าขนคิ้วบนนี้ทำจากอะไร”ชายชราและชายหนุ่มกำลังศึกษาหน้ากากผิวหนังมนุษย์อยู่ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากด้านหลัง“ไม่ทราบว่าท่านคือเจ้าหุบเขาของหุบเขาราชาโอสถหรือไม่?”ชายที่เพิ่งร้องไห้อย่างขมขื่นที่ไม่สามารถช่วยชีวิตแม่ได้รีบถามขึ้น“ข้าน้อยแซ่หลิว เป็นถงจือของเมืองอวี้ ในเรือนของข้าน้อยมีมารดาสูงอายุนอนป่วยติดเตียงอยู่คนหนึ่ง ท่านเจ้าหุบเขาช่วยแม่ของข้าได้หรือไม่”ถ้าเป็นเมื่อก่อน ปรมาจารย์แพทย์ต้องไม่ไปแน่นอน แต่ตอนนี้ที่เขาต้องการก่อตั้งหุบเขาราชาโอสถ ต้องรีบสร้างชื่อเสียงให้ขจรขจายออกไป“รอสักครู่ หลังจากงานเลี้ยงจบลง ข้าจะไปดูเอง””ขอบคุณเจ้าหุบเขา”ถงจือหลิวก็เป็นคนสายตาแหลมคมเช่นกัน มองออกว่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 892
“อ๊อก หยุดพูดเถอะ ข้าอยากอาเจียน”หร่านถิงหน้าเหยแก รู้สึกหวาดกลัวผู้หญิงเป็นครั้งแรกก่อนหน้านี้ไม่ใช่เพราะว่าไม่มีหญิงใดที่หลงใหลเขา แต่ที่จะเป็นจะตายเพราะเขา ต้องการให้เขาตาย หลัวจือฉิงนั้นเป็นคนแรก“ท่านแม่ ช่วยข้าด้วย” หลัวจือฉิงมองไปที่หลัวฮูหยิน นางถูกหร่านถิงตีด้วยไม้กวาดจนเจ็บปวดมากไม่นึกว่าหลัวฮูหยินจะพูดขึ้นมาอย่างหวาดกลัว “ตัวเองทำผิด ถูกทุบตีก็ต้องอดทนไว้”หร่านถิงผู้นี้รู้จักกับชายาท่านอ๋อง ถูกตีมากกว่านี้อีกหน่อยบางทีชายาท่านอ๋องอาจจะคลายโมโหได้ ไม่ทำให้สกุลหลัวลำบาก“ท่านแม่?” หลัวจือฉิงยังคิดว่าตัวเองหูฝาดไป “นี่ท่านกำลังพูดภาษาคนอยู่หรือเปล่า?”เมื่อเห็นหลัวฮูหยินเบือนหน้าหนี นางก็โกรธจนกระอักเลือด ระเบิดออกมาอย่างหนักหน่วงออกมาโดยไม่สนใจสิ่งใด“ต่อให้ข้าแอบเลี้ยงผู้ชายไว้ในเรือน แต่ก็เพราะเรียนรู้มาจากท่าน ดูนางให้ดูแม่!”“...”“บัดซบ หลัวฮูหยินแอบเลี้ยงผู้ชายไว้ในเรือนอย่างไม่น่าเชื่อ!”“ปกตินางมักจะเสแสร้งทำตัวเป็นหญิงบริสุทธิ์ยึดมั่นในคุณธรรม แล้วยังดูถูกอนุภรรยาอีกด้วย จะเป็นไปได้อย่างไร?”ทุกคนรู้จักกันหมด หลัวฮูหยินนั้นอับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี“ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 922
“ฮูหยิน ข้าเชื่อฟังท่าน”ซูจิ้งกล่าวอย่างว่านอนสอนง่าย นางหยางพยักหน้าอย่างพอใจ หลังจากกินอาหารมื้อค่ำเสร็จ ก็ลงมือทำของว่างไปส่งให้ที่ห้องของกู้หว่านเยว่ ทำให้นางตื่นตระหนก “ท่านแม่ ท่านเข้าครัวดึกเพียงนี้เลยหรือ?”“หว่านเยว่” นางหยางคว้ามือของกู้หว่านเยว่ และกล่าวด้วยสีหน้าจริงใจ “แม่อยากบอกเจ้าว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แม่จะอยู่ข้างเจ้าเสมอ”กู้หว่านเยว่เข้าใจความหมายของนางทันที จึงรู้สึกซาบซึ้งอยู่ในใจ“ขอบคุณท่านแม่เจ้าค่ะ”“ขอบคุณอะไร เจ้าเป็นบุตรที่ดีของแม่ เป็นเสมือนบุตรสาวของแม่ แม่ไม่มีทางให้คนอื่นมารังแกเจ้าได้”นางหยางวางของกินเล่นลง จากนั้นก็กำชับให้นางรีบพักผ่อน ก่อนจะหมุนตัวและเดินจากไปหลังจากที่นางหยางไปแล้ว กู้หว่านเยว่ก็นึกขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้ต้องไปล่าสัตว์ที่ภูเขาฉางไป๋ จึงเข้าไปเลือกธนูที่จับถนัดมือในห้วงมิติ ทั้งยังเลือกแส้หนังเล็กอีกหนึ่งเส้นด้วยเช้าวันรุ่งขึ้น นางเปลี่ยนเป็นกระโปรงยาว แต่งกายด้วยชุดจิ้นจวงที่ดูทะมัดทะแมงโดยมีแส้หนังพันอยู่รอบเอว ส่วนธนูปล่อยให้ชิงเหลียนถือซูจิ่งสิงเองก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นกัน เป็นสีเดียวกับนางพอดี เพียงแวบเดียวคนนอกก็ดู
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 921
กู้หว่านเยว่ขี้เกียจจะต่อปากต่อคำต่อกับซวนลู่ จึงปฏิเสธโดยตรง “จวนของเราไม่มีห้องว่างแล้วจริง ๆ หากท่านแม่ทัพซวนไม่มีที่พัก ข้าจัดให้เจ้าพักที่สถานีพักม้าได้นะ”“ในจวนไม่ได้มีห้องมากขนาดนั้นหรือ....”ซูจิ้งอยากกล่าวบางอย่าง แต่ถูกนางหยางเหยียบเท้า จนเขาต้องรีบหุบปากครั้นกล่าวถึงตรงนี้ ต่อให้ซวนลู่ไร้ยางอายแค่ไหน ก็คงหาข้ออ้างไม่ได้อีกแล้ว“ไม่ต้องหรอก ข้าไม่ใช่สตรีอ่อนแอเพียงนั้น หาโรงเตี๊ยมพักอ้างแรมเองได้”สีหน้าของนางดูแย่ลง ทำให้ซูจิ้งปวดใจยิ่งนัก ถึงอย่างไรก็เป็นบุตรของสหายเก่า“จริงสิ พรุ่งนี้ข้าต้องไปล่าสัตว์ที่ภูเขาฉางไป๋ พวกเจ้าไปด้วยกันเถอะ”ซวนลู่เชิญชวน ไม่ปล่อยให้โอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับซูจิ่งสิงหลุดลอยไปแต่อย่างใด “น้องหญิง เจ้าอยากไปหรือไม่?” ซูจิ่งสิงมองไปกู้หว่านเยว่ หากภรรยาไป เขาก็ไป ภรรยาไม่ไป เขาก็ขี้เกียจไป“ไปเถอะ”กู้หว่านเยว่จำได้ว่าหุบเขาราชาโอสถอยู่ในภูเขาฉางไป๋ นางนัดกับปรมาจารย์แพทย์ไปหายาที่หุบเขาราชาโอสถพอดี จะไปดูว่ามีสมุนไพรเก็บได้บ้าง“พระชายา อย่าไปเลยเจ้าค่ะ”ซวนลู่ไม่ได้จะชวนนาง จึงแสร้งทำเป็นหวังดี“ล่าสัตว์ต้องขี่ม้า ร่างกายของพระช
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 920
“ข้าออกไปข้างนอกแล้วพลาดล้มขาแพลง บังเอิญเจอพี่หญิงซวนลู่ของเจ้า นางเป็นคนแบกข้ากลับมา ซวนลู่ ลำบากเจ้าแล้ว”ทุกคนต่างดูออกว่านางหยางโปรดปรานซวนลู่มาก ซวนลู่ได้แต่คลี่ยิ้ม “ป้าหยางท่านก็เกรงใจเกินไป ข้าและจิ่งสิงเป็นพี่น้องเคียงบ่าเคียงไหล่อยู่ในสนามรบ ท่านเป็นมารดาของจิ่งสิง ก็ถือว่าเป็นมารดาของข้าเช่นกัน ข้าแบกท่าน ท่านไม่ต้องคิดมากหรอกเจ้าค่ะ”ช่างพูดช่างจานะ “ก็ถือว่าเป็นมารดาของข้า”ซูจื่อชิงและซูจิ่นเอ๋อร์มองไปทางกู้หว่านเยว่ด้วยความรู้สึกบีบรัดในหัวใจ นางหยางไม่ได้สังเกตเห็น นางกำลังคลี่ยิ้มบาง ๆ “เจ้า ตั้งใจมาเยี่ยมพวกเราที่เจดีย์หนิงกู่ครั้งนี้ เราซาบซึ้งมาก”ซูจิ้งกล่าวถาม “ท่านพ่อสบายดีใช่หรือไม่?”“ท่านพ่อสบายดีเจ้าค่ะ หากเขารู้ว่าท่านยังมีชีวิตอยู่ จะต้องดีใจมากอย่างแน่นอน พวกเราสองตระกูลไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว ท่านพ่อมักกล่าวเสมอว่าคิดถึงช่วงเวลาเมื่อครั้งก่อน”ซวนลู่ตั้งใจกล่าวเช่นนี้ เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องที่กู้หว่านเยว่เองก็ไม่รู้ว่าจะพูดแทรกอย่างไร“อื้อ ข้าเองก็คิดถึงวันเวลาที่ได้ดื่มฉลองกับพ่อของเจ้าเช่นกัน ไว้วันไหนว่าง ๆ ข้าจะไปเยี่ยมพ่อของเจ้าที่ชายแด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 919
เจียงอวิ๋นจิ่นอยากไป แต่นางกลัวว่าตัวเองจะทำได้ไม่ดี ทำให้กู้หว่านเยว่ต้องผิดหวัง“ได้สิ เจ้าคิดดีแล้วก็ค่อยมาหาข้าที่จวนกู้”กู้หว่านเยว่ช่างพูดช่างจายิ่งนัก เจียงอวิ๋นจิ่นอดยิ้มอย่างเขินอายไม่ได้ นางชอบกู้หว่านเยว่มาก การได้ทำงานภายใต้การปกครองของกู้หว่านเยว่ นางดีใจมากในตอนนี้เอง ซ่งเสวี่ยเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเดินออกมา“เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”โจวเซิงรุดหน้าเข้าไปด้วยความเป็นห่วงที่ไม่อาจปิดบังได้ซ่งเสวี่ยส่ายหน้า สีหน้ายังดูอ่อนแออยู่เล็กน้อย “ไม่เป็นไร ดื่มน้ำขิงสักชามก็ดีขึ้นแล้ว”“ขอโทษนะ....”“ไม่มีอะไรต้องขอโทษ คุณชายโจวก็จมน้ำเหมือนกับข้ามิใช่หรือ?”ซ่งเสวี่ยคลี่ยิ้มพริ้ม ไม่ได้จะโทษเขาเลยสักนิด“คุณชายโจว ท่านรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ”ซ่งเสวี่ยเพิ่งสังเกตเห็นว่าเขายังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า ยังคงยืนรออยู่ในลานกว้างตลอด เพื่อดูว่านางปลอดภัยดีหรือไม่คนผู้นี้ช่างโง่เขลายิ่งนัก“ข้าจะไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้” โจวเซิงเห็นว่านางไม่เป็นไร จึงกล้าจากไปอย่างวางใจหวังจื่อหนิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เมื่อครู่ข้าให้คนไปตรวจสอบเรือลำนั้นแล้ว เรือไม่มีปัญหา ไม่รู้ว่าทำไ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 918
จากสำนักศึกษาถงซันมาถึงบ้านสกุลโจวยังต้องใช้เวลาเดินทางอีกหนึ่งชั่วยาม หากปล่อยไว้เช่นนี้ มีหวังเจ้าตัวคงได้ป่วยระหว่างแน่นอนหาเสื้อผ้าสะอาด ๆ ให้สักชุด เปลี่ยนให้นางก่อนแล้วค่อยว่ากัน“มี ๆ”เฉินจื่อหวังรีบกล่าว “อวิ๋นจิ่นอาศัยอยู่ในสำนักศึกษา ข้าจะให้คนพาพวกเจ้าไปขอเสื้อผ้าจากนาง”กู้หว่านเยว่เคยเตือนก่อนหน้านั้น หลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดปัญหาโดยไม่จำเป็น เวลานี้เจียงอวิ๋นจิ่นพยายามจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนเจียงอวิ๋นจิ่นเองก็เชื่อฟังมาก ย้ายเข้ามาอยู่ในสำนักศึกษา แทบจะไม่เคยปรากฏตัวเลยคนเหล่านั้นพากันไปหาเจียงอวิ๋นจิ่น เจียงอวิ๋นจิ่นเห็นกู้หว่านเยว่พาคนเดินเข้ามา ก็รีบให้สาวใช้ไปชงชาให้พวกเขาทันทีเฉินจื่อหวังชี้ไปทางซ่งเสวี่ยและอธิบาย “อวิ๋นจิ่น สตรีผู้นี้คือฮูหยินน้อยโจว นางจมน้ำ เจ้ามีเสื้อผ้าให้นางเปลี่ยนบ้างหรือไม่?”“มี ข้าจะไปเตรียมให้เดี๋ยวนี้”เจียงอวิ๋นจิ่นรีบเดินไปหยิบเสื้อผ้าหนึ่งชุดออกมา “รูปร่างของข้าไม่ได้สูงเท่าฮูหยินน้อยโจว เกรงว่าเสื้อผ้าของข้าอาจจะเล็กไปเล็กน้อย”“เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหา ข้าใส่ได้” ซ่งเสวี่ยรับเสื้อผ้าไป จากนั้นก็เข้าไปเปลี่ยนในห้องกับแม่นมฉ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 917
ในทะเลสาบที่เต็มไปด้วยใบบัวสีเขียวจำนวนมากลอยอยู่บนผิวน้ำ มีปลาคาร์พสีแดงสดใสแหวกว่ายอยู่ในน้ำ ทันทีที่กู้หว่านเยว่ขึ้นเรือมา ก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่างนางยังคิดอยู่เลยว่าเป็นเพราะตนคิดมากเกินไป ครั้นเห็นซ่งเสวี่ยยกยิ้มบาง ๆ ก็เลยเดินไปนั่งกับนาง“บนเรือมีอาหารปลาด้วยนะ พวกท่านให้อาหารปลาได้”โจวเซิงกล่าวอย่างใส่ใจ แล้วคลี่ยิ้มพลางพายเรือซ่งเสวี่ยหยิบอาหารปลาแล้วโปรยลงในน้ำ พริบตาเดียวก็ดึงดูดฝูงปลาคาร์พสีแดงเข้ามาหาเป็นจำนวนมาก“ฤดูกาลนี้ หากมีดอกบัวก็คงจะดี” สายตาของซ่งเสวี่ยทอดมองไปด้านหน้า โจวเซิงจึงกล่าวต่อ “ดอกบัวในแม่น้ำจินงดงามที่สุด เป็นดอกบัวสิบลี้”“เจ้าเคยไปหรือ?” นัยน์ตาซ่งเสวี่ยเปล่งประกายเล็กน้อย ทั้งสองคนราวกับเจอคู่ขา“ใบบัวสีเขียวมรกตทอดยาวถึงปลายขอบฟ้า นี่คือทิวทัศน์ที่งดงามที่สุดที่ข้าเคยเห็นมาในโลกหล้า”ทั้งสองคนรู้สึกว่าพวกเขาเจอกันช้าไป ยิ่งคุยก็ยิ่งถูกคอ บรรยากาศค่อย ๆ ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอายความรักที่หอมหวาน กู้หว่านเยว่กลับสัมผัสได้ถึงอันตรายฉับพลัน ไม่นานก็เกิดเสียง ‘แกรก ๆ’ ดังขยายออกมาจากใต้เท้าของโจวเซิง เรือลำนี้กำลังรั่ว“ช่วยด้วย!”
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 916
“คุณชายโจวอย่าเข้าใจผิด ข้าเป็นแม่คนแล้ว ปากอาจจะไวไปเสียหน่อย ยิ่งเห็นจมูกเจ้าบาดเจ็บ ก็มักจะนึกถึงเด็ก ๆ ในบ้านที่ชอบชนโน้นชนนี้อยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นจึงอดกล่าวบ้างไม่ได้”ไหนเลยโจวเซิงจะเข้าใจผิด เขาดีใจแทบไม่ทันต่างหาก ซ่งเสวี่ยเป็นห่วงเขาเช่นนี้ เขาคาดไม่ถึงจริง ๆน้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความตื่นเต้น จากนั้นก็มองไปทางซ่งเสวี่ยอย่างระมัดระวัง “ขอบคุณฮูหยินน้อยที่เป็นห่วง เพียงแต่ในห้องของข้าไม่มียา แต่ข้าจำมันได้ขึ้นใจ ข้าจึงให้ผู้ติดตามออกไปซื้อให้แล้ว ประเดี๋ยวก็ค่อย ๆ ทำแผลที่จมูกไป”ครั้นซ่งเสวี่ยเห็นเขากล่าวกับตนจริงจังเช่นนี้ จึงคลี่ยิ้มพริ้มตั้งแต่สูญเสียสามีไป น้อยนักที่นางจะยิ้มต่อหน้าผู้อื่น อย่างมากก็แค่ยิ้มอย่างเบิกบานใจเมื่อตอนอยู่พูดคุยกับกู้หว่านเยว่เท่านั้น ส่วนใหญ่จะทำสีหน้าเย็นชา สีหน้าวิตกกังวลตลอดเวลายิ้มครั้งนี้คล้ายกับน้ำแข็งที่ละลายในสายน้ำฤดูใบไม้ผลิ โจวเซิงนิ่งงันเป็นไก่ไม้ไปเลยทีเดียวเขาจ้องเขม็งไปทางซ่งเสวี่ยครู่หนึ่ง ด้วยสติที่เหม่อลอยซ่งเสวี่ยคลี่ยิ้ม กระทั่งพบถึงความผิดปกติโจวเซิงยังคงจ้องมองนางตลอดใบหน้าของนางร้อนผ่าวคล้ายไฟที่ลุกโชน จา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 915
“วางใจเถอะ อยู่ในสำนักศึกษาจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นได้ เจ้าได้ดูแลเด็กเหล่านั้นให้ดีเถอะ”กู้หว่านเยว่ผลักซูจิ่งสิงออก แล้วคว้ามือซ่งเสวี่ยเดินไปด้านหลัง“เรากำลังจะไปไหน?”“ไปห้องด้านหลัง เมื่อครู่เฉินจื่อหวังบอกไม่ใช่หรือว่าโจวเซิงได้รับบาดเจ็บ เราไปดูเขาสักหน่อยเถอะ”กู้หว่านเยว่ตั้งใจกล่าวเช่นนี้ นางจึงเห็นว่านัยน์ตาของซ่งเสวี่ยวูบไหว แสดงท่าทีกังวลใจ“เราไปเช่นนี้ ไม่เป็นการเสียมารยาทหรอกหรือ?”“คนกันเองทั้งนั้น มีอะไรต้องเสียหรือไม่เสียมารยาทกันเล่า อีกอย่างสำนักศึกษาถงซันแห่งนี้ก็เป็นของข้า ต่อไปโจวเซิงก็ต้องมาเรียนตำราที่นี่ ถือว่าเป็นคนภายใต้การปกครองของข้า ข้าไปปลอบขวัญเขาก็สมควรแล้วนี่”เหตุผลของกู้หว่านเยว่นั้นไร้ข้อกังขา ประกอบกับที่ซ่งเสวี่ยนั้นมีความเป็นกังวล จึงพยักหน้าเห็นด้วยทั้งสองคนเดินมาถึงบริเวณด้านนอกของหอพักในสำนักศึกษา ครั้นเดินเข้ามาใกล้ก็ได้ยินเสียงอ่านตำราระลอกหนึ่งดังมาจากด้านในครั้นได้ยินว่าเป็นเสียงของโจวเซิง ซ่งเสวี่ยก็ยิ่งหักนิ้วเสียงดังเป๊าะอย่างเป็นกังวลกู้หว่านเยว่ยิ้มพลางมองนาง ก่อนหน้านั้นตอนที่พี่หญิงซ่งเสวี่ยและโจวเซ่ออยู่ด้วยกันก็ไม่เคย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 914
“ข้า!”สีหน้าขอ’ซวนลู่ซีดเผือดลง ซูจิ่นเอ๋อร์อดขมวดคิ้วมุ่นไม่ได้ “พี่หญิงซวนลู่ ทำไมท่านถึงกล่าวเช่นนี้? จากที่ท่านกล่าวมา คือสตรีไม่ควรออกนอกบ้าน แต่ถึงอย่างนั้นท่านก็ออกศึกลงสนามรบ อีกทั้งบัดนี้ข้าเองก็เปิดอาหาร พี่สะใภ้ใหญ่ทำเช่นนี้ก็เพื่อให้โอกาสสตรีในใต้หล้า เหตุใดท่านถึงต้องตำหนิพี่สะใภ้ใหญ่เช่นนี้ด้วย?”“ซวนลู่....”ซูจื่อชิงอยากกล่าวบางอย่าง แต่ถูกเมี่ยชิงหว่านดึงแขนเสื้อไว้ ส่งสายตาตักเตือนไปทางเขาซวนลู่เองก็คาดไม่ถึงว่าซูจิ่นเอ๋อร์จะไม่ช่วยนาง ดวงตาของนางแดงก่ำเล็กน้อย ถึงอย่างไรก็เป็นแม่ทัพหญิง ยังต้องรักษาหน้า จึงกัดฟันแล้ววิ่งหนีไป“ไปได้เสียที”กู้หว่านเยว่ยืดมือขจัดความเกียจคร้าน นางมิใช่พระแม่มารี ที่เจอคนไม่ชอบหน้าทำตัวน่ารำคาญอยู่ตรงหน้า ก็ยังต้องรักษาหน้าไว้พี่สะใภ้ใหญ่ ขอโทษด้วยเจ้าค่ะ”ซูจิ่นเอ๋อร์แลบลิ้นเล็กน้อย “ข้าไม่รู้ว่าพี่หญิงซวนลู่จะกล่าวเช่นนี้ออกมา หากรู้ละก็ ข้าไม่มีทางพานางมาที่นี่อย่างแน่นอน”อีกอย่างนางเองก็ดูออกว่าซวนลู่นั้นพยายามหาเรื่องทะเลาะมาตลอดทาง ใจแคบกับพี่สะใภ้ใหญ่“เจ้านะเจ้า ถูกผู้อื่นหลอกใช้แล้วยังไม่รู้ตัวอีก”กู้หว่านเยว่ไ
